LYRICA.

IN ILLUD: Non exies inde, donec reddas novissimum Quadrantem. Matth. c. 5. v. 26.

Ergo brevis lux cum semel occidit,
Quidquid caducae labis inhaeserit,
Flammae voraces, et tremendi
Carceris hospitium piabunt!
Comperta narro. Non ego mobile
Praedico saxum, rostraque vulturis,
Non perfluas urnas Sororum, aut
A labiis fugitiva poma.
Vox increatae me Sapientiae
Severa terret: Non nisi reddito
Quadrante, quem debes, supremo,
Quisquis es, egrediere liber!
Heu qualis ignis! Quae mora carceris!
Quam non movendus iustitiae rigor!
Quam nescium flecti tribunal!
Quam pretio redimenda magno
Profana vitae gaudia! Vidimus
Urgente flammas folle super foco
Et scoriam secerni, et aurum
In liquido fluitare stagno.

Quid hoc ad ignes, vindice qui rogo
Contaminatis Manibus imminent!
En verba saevo mixta fletu
Carcere personuere toto:
Vos saltem, Amici! vos patientium
Sincera tangat commiseratio [Note: 1) Iob. c. XIX. v. 21.],
Queis dextra neglecti Tonantis
Incubat omnipotente nixu!

IOSEPHO II. ROM. REGI VIENNAM REDUCI [Note: 2) 1764.]

O quam te memorem , Dies !
Dextris ominibus quae Patriae suas
Reddis delicias. Age,
Dic carmen latium, Barbite! Principi,
Quem nunc pulchra suum vocat
Regem Teutonia! O nobilis aspici!
O solis Genitoribus
Dici digne minor! quo cupidum tuas
Laudes dicere subvehis,
Et spectare iubes imperiosius?
Specto, quanta nepotibus
Te sceptrum moderante immineant bona.
Specto Pacis amabile
Foedus cum niveo Pieridum choro,
Et ferrum melius datum
Fecundae Cereri, et Martis in ultimas
Eiectam rabiem plagas.

Tecum divus Honos, almaque Faustitas,
Virtutumque sororium
Agmen per populos labitur aureo
Curru conspicuum. Super
Praepes Fama volat per memores vigil
Aeternare decus tuum
Fastos. Hoc Genitrix, maximus hoc Pater
Mecum spectat, et intima
Mulcenti referat pectora gaudio,
Exemplisque potentibus
Illustres Sobolis provocat impetus.
Sic, dum progenies ferox
Terrae sacrilegis scanderet ausibus
Fulgentes Superum domos,
Contemplans iuvenis nobile Liberi
In Rhoecum facinus Parens
Iucundum insonuit ter quater: En Tie [Note: 2) Nempe: Egregie, Fili!]!
Illam prospiciens diem,
Qua Natus domita victor ab India,
Formatisque salutifer
Orbi Terrigenum cultibus, altius
Divinum genus approbet,
Sublimis Libycae tergore beluae.

CAROLO PALFFIO ZEMPLINIENSIUM SUPR. COMITI RENUNTIATO [Note: 1) Amici Hungari nomine.].

Quae Tokaini mitibus in iugis
Inter sonantes Bassaridum choros
Audace cantas Dithyrambo
Sacra corymbiferi Lyaei,
Descende pulchri ad litora Bodrogi,
Zemplinienfes qua rigat accolas,
Descende, Musa! et fronde festa
Virgineos redimita crines
Hunc allabora carminibus diem
Notare dextris! Palffia, Palffia
Te Gens reposcit digna dudum
Gens cithara, et fidibus Dearum,
Gens auspicatis in penetralibus
Longo recensens ordine fumidas
Ceras, et Heroum per omnes
Facta diu celebrata fastos,
Gens fida avitis relligionibus,
Gens prompta dextris, consilio potens,
Gens patriarum legum amica,
Et folii reverens sacrati.
Haec cernit ista luce Theresiae
Iussu potentis sumere Carolum
Intaminatos Gens honores,
Et Comitis trabeam supremi,

Novoque tolli munere Carolum,
Quem celsa virtus, et Sapientia,
Victrixque manans pulchro ab ore
Iam iuvenem inseruit verendo
Patrum Optimatum suada senatui,
Ususque rerum Principis auribus
Admovit, atque in luce clara
Caesareae posuit Viennae.
O quos tumultus haec nova dignitas
Nostras per oras laetitiae ciet!
Ut cuncta Zemplini resultant
Plausibus oppida, cuncta gaudent
Bene ominato nomine Caroli,
Cui cura recti, iustitiae vigor,
Legumque maiestas, et imis
Civium amor residens medullis,
Et comitas urbana premunt latus!
O quam serenos nuntiat haec dies
Aurora, quae candente nostra
Nunc vehitur per aprica curru!
Haec, Musa! pulchri ad litora Bodrogi
Chely per arces differ, et oppida!
Me non parem tantis decebit
Sorte frui tacitum beata.

NOCTI.

Ut cuncta late praeter amabiles
Fontis querelas dulcis habet sopor!
Ut luna, dives fratris igne
Sidereas celebrat choreas!
O Suda caeli! o Regia Numinis!
Quam me cupido blanda tenet tui!
O quando mortales volatu
Despiciam tuus hospes oras!

MUSIS.

Iamiam flagrantis saeva Caniculae
Decessit hora, et mitior aureum
Advertit astrum Phoebus. Arvis
Pomiferum caput alme tollis
Autumne! Vos, o Pierides! quibus
Cura est Poetae, reddite ferias,
Finemque tantisper laborum!
Grande dein repetemus aequor.

IN ILLUD: Vocatus est autem et Iesus ad Nuptias. Ioh. C. II. V. 2.

Ridendus ille, qui parans Conubium,
Ut prisca gens Quiritium ,

Cuncta in profanis poneret paratibus
Auspicia caeli negligens.
Olim Mariti limen, et pandae fores
Vivo virebant caespite,
Ne Sponsa tenero limen offendens pede
Sinistra faceret omina.
Frequens Iuventus Hesperi ad primum iubar
Pingues relinquebat dapes,
Ut advocaret cantibus Thalassium
Iocosa fundens carmina.
Quid Flammeum, quid deinde concussas faces,
Sparsasque quid memorem nuces.
Hos caeca ritus condidit Gentilitas,
His inchoavit Nuptias.
Alio tenore mutua sociat fides
Dicata Christo pectora.
Non iam profanum Nuptias foedus putes ;
Accessit ingens dignitas.
Diti supernae nempe dono gratiae
Pii beantur Coniuges.
Hinc quisquis animo casta volvis vincula,
Sociamque destinas toro,
Felicitatis huius auspicem tuas
Ad Nuptias Iesum voca!
Non solus animum fascinet formae decor.
Devota praeda tempori est.
Opes, caveto, Pronubas facias tuas!
Quid non timent Pecuniae?
Stimulos voluptae, carnis illicium feris
Homo relinque bestiis.