HAec est illa dies, quam nos ut semper acerbam,
Semper honoratam (sic Dii voluere) colemus,
Haec est illa dies, columen telluris avitae,
Septenas hiemes, septenas ante et aristas,
Qua princeps patriae et pater, heu Erneste Iochime,
Oppetis, et luctu et lacrimis populumque tuosque
Contristas, obitu hinc abiens nimis immaturo.
Heu probitas heu cana fides, in victa que inani
Mens odio, spernens tumidam sine viribus iram,
Relligione Dei cui nil antiquius, aequi
Atque boni cultu nil relligiosus unquam.
Ite pias, precor exsequias, manibus date plenis
Lilia, purpureos tumulo superaddite flores:
His cumulate pios donis manes: ego inani
Munere defungens, deductum promere carmen
Aggredior, pietas mihi quod dictanit, honori
Principis invidit nec ranti laevus Apollo.
Sit fas affari manes, sit principis urnam
Visere, sit non ficta loqui, et res pandere versu.
O anima illustris salue, exuviae saluete
Magnanimi Herois, quo vix praeclarior altex
Vincere Marte viros, et pacis dona tueri.
Nam quae dura tibi properatam Numina mortem
Immisere, dies nec seros ducere in annos
Annu erunt. digno Cumaeam vincere longa
Annorum serie vatem? Quae dira lubido
Peccandi, iratum fuit ausa lacessere Numen;
Principe tam forti patriae tam patre fideli,
Ah nimis ante diem viduarit ut Ascanis oram?
Sunt haec, sunt certe nobis verissima signa
Numinis offensi: quin et fortasse sequentur
His peiora, nisi hinc meliora capessere mentes
Tentabunt nostrae, nisi murus aheneus inter
Tratumque Deum, delictaque nostra struatur
Assiduis votis, quibus arcem oneremus Olympi
Verum quid queritor`iam ad te vestigia flecto,
Te canere est nobis animus, fortissime Princeps,
Tu mihi carmen eris: sed non tamen ordine longe
Innumera attentaus numero comprendere Auorum
Nomina, prin cipium generis tibi ab Ascene ducam.
Nec tibi Maiorum pietas, aut fortia quicquam
Facta ad deut laudis: propria vittute nitescis,
Ipse tibl satis es, magnum satisargumentum
Es mihi, per laudesque tuas iuvat ire secundis
Adspirante Deo coeptis, et Apolline dextro.
At vos, celestis doctores gratiae, et arits
Ingenuae et varias qui promitis ore loquellas:
Et vos ô iuvenes, divini Heliconis alumni,
Ferte mihi placido manantem corde favorem.
Perq brevis spacii nostris date tempora dictis.
Unde sed exorsus ducam? Mihi copia primos
Occludens aditus, media et postrema videre
Non siait et dubiam reddunt facta ardua mentem.
Nam tua seu primos repeto cunabla per annos,
Seu quae macte animo iuvenis generose patrasti,
Denique seu curas et facta virilia specto,
Genua labant, duroque humeri sub pondere nutant.
Pandite nunc Helicona, Deae, date pocula lymphis
Plena caballinis, sitienntia, quaeso, labella
Pimplaei irrorata rigate aspergine fontis.
Ut veluti nivibus torrens pluvialibus auctus,
Principis in tanti laudes fluida ora resoluam.
Nam puer et tremulo tentans pede singere gressus,
Rellipionis iter verae callemque salutis
Ingressus, magni monitis, ductuque parentis,
Iam tum sin cera lovam pletate colebas,
Iam tum Maiorum frriuxit tibi pectora virtus:
Quorum tu memori voluens sub pectore laudes,
Solis ad occasum quae clarent solis ab ortu,
Et quas nulla dies venturo subtrahet aevo,
Iam tum ponelegens vestigia sernidus instas.
Qualis, cui coepere leves increscere pennae,
Ales, radere iter liquidum, et se credere caelo
Audet, et insequitur matrem non nisibus aequis.
Saepe pater dixit: Maiorum, extendere, more,
Nate, decet famam, et clarescere fortibus ausis,
Ne iactare aliena magis videare, tuis quam
Aeterna cgregiis acquirere nomina factis,
Ne generi in decores quis nostro, Atahisque, Abavisque
Arguat indignos, qui nobis parta tueri,
Qui dubitemus adhuc proprias adiungere laudes.
Cernis, ut Albertum, titulus cui competit Ursi,
Miscuerit Superis virtus, cui, sceptra tenente
Lothario imperii, totus cui subiacet orbis,
Septem cessit honos, ditioque decusque, viratus,
Qua spaciosa suos protendit Marchia campos,
Qua Viadrus curuis praecinxit flumina ripis.
Quid memorem aequali decoratum laudis honore
Ottonem ô generis decus ingensiquid Berenhardum,
Qui meruit septemque viri, nomenque, solumque,
Gens quod prisca colunt latis Saxones in aruis,
Et quod arenosis Albis interluit undis?
Fortia cui non nota satis sunt facta Rodolphi?
Hic grave Martis opus, te Caesare, Maxmiliane,
Suscipiens, Venetos ingenti clade subegit.
Virtutem hic propter, fidos propterque labores,
Fidus Anhaltinum sanguis cognominitatus,
Perpetuum generi nostro decus addidit. Horum,
Horum, ait, Horum alta maneant sub mente reposta:
Inclita facta Horum, gnate ô vestigia semper
Fac alte inquiras: inprimis nate, Georgl
Fac patrui placeat pietas, cui dogmata semper
Atque fides curae. verbumque docere Ichovae
Ille Deo semper laudes, gradesque canebat.
His incensa pii soboles generosa parentis.
Sensibus haec imis posuit praecepta subinde
Instimulans dictis animos, nec se dare rectis
Doctrinae renuit iussis, poscente magistro.
Sic quoniam pueri mentem mulcere iuvabat,
Ceruicem et primis extemplo in cursibus aevi
Flectere: sic vitum excoquitur genitoris Adami,
Foeda mortales quod labe coinquinat omnes,
Et cui nos scelerum proprios superaddere naevos
Suevimus et proni quaevis in crimina coecis
Motibus impulsi ruimus. Nam cerea molles
In vitium flecti gestamus pectora: quicquid
Vel gerimus, tacita vel mente revoluimus, absque
Numinis affatu flagrantes Numinis iras
Praemia sortitur mortem, Stygiaeque paludis
Flumina caeruleo fumantia sulphure, poenas,
Omnipotens genitor iusta irritatus ab ira,
Si velit aequata delictia lance referre.
Doctrina sed vis augescit et insita gliscit
Virtus: eluitur labes studiumque colendae
Sophrosynes feruet: frigescit prava cupido.
Nec perdit blandae sobolem indulgentia matric
Nec perdit saeva damnata licentia poena;
Cum teneris balbi celebrari coepit ab annis
Usus sermonis, cum se iam lingua resoluit
Ore lique scenti titubans lapsantia verba:
Depressa in cipiat iam tum lasciva iuventa
Subdere colla iugo et moderatae adsuescere vitae,
Haec soboles demum terrenstri est aptior aulae,
Haec soboles demum caelesti est aptior aulae,
Passa iugum quae saepe tulit pia vota ichovae,
Illius Astriferam mores referentur in aulam.
Sic igitur princeps teneris exercitus annis,
Dum facilem monitis praeceptorum admovet aurem,
Non alioque animos alio nec dividit aures,
Excolitur studiis, mollescunt pectora mores
Esse feri cessant, crescit, crescentibus annis,
Virtus, atque suis surgit velociorannis.
Iamque nova illustris facies lanugine vernans
Vestitur, feruet proavum sub pectore virtus,
Nec patitur resides animos segnescere, pulchra
Nec patitur turpi segnescere membra veterno,
Ilicet est artes animus cognoscere belli,
Et varios casus, et adire pericula mortis,
Et conferre manum, et saevis concurrere in armis
Annuerat genitor: non sfit mora: protinus arma
Ille humeris aptans, Ioricam ex aere rigentem.
Tum clypeum; et capiti galeam, cristasque rubentes,
Lethiferumque ensem lateri alligat, impiger adstat,
Hinnituque auras sonipes atque ictibus implens
Crebra ferit: tandem aerata stipante caterua
Progrediens iuvenum, magni Mavortia Regls
Castra petit Caroli, cui tum parebat Iberus,
Aurea Romani qui post sceptra Induperator
Regni sorte tenens, implevir fortibus ausis
Phoebi utramque domum. Proh quae tum fortia facta
Edidit hicosteriquot saeva perilcla subivit?
Non illum vigiles piguit perducere duro
In clypeo noctes, piceos conremnere nimbos,
Frigora dura pati, radios tolerare calentes,
Aestivo et sub sole iubar quando acer anhelos
Aestu findit agros, et canas urit aristas.
Non illum gladii fulgor, quem strinxerat hostis,
Terruit adversi, intrepidum ferrique, necisque.
Ascanius quelis genitore absente cateruam
Invadit Rutulum, neruoque armatus equino,
Perque caput Remulum, et duro cava tempora ferro
Traicit: haud aliter sc in aperta pericula mittit,
Irruit, ac hostis medio sese agmine miscens
Ascaniae princeps dat fortia pectora leto
Plurima et audaci mittit sub Tartara dextra
Tantus amor laudis, tantae est victoria curae,
Arma que laetanti captiva referre parenti.
Ergo illum stupuit miles, miratus et ipse
Grande rudimentum Rex et primordia Martis,
Constituit secum casus adsciscere in omnes
Tantianimi iuvenum. (ceu quondam fidus Achates,
Dardanio Aeneae casus comes ibat in omnes)
Nec quisquam Heroem poterat flexisse rogando,
Ut, positis, patrias remcaret saluus ad oras,
Armis, ni patri iam fila extrema feroces
Nevissent parcae, patrias ni tradere Gnato
Haeredi cum fratre paret gens subdita sedes.
Ergo ubi commissas regnisusepit habenas,
Et iurata fidem dederat gens Ascene dicta,
Armorum studio Princeps pacemque, togamque
Pacatam, crepero antetulit Martique Mineruam,
Inrimis studuit caris dare civibus aequa
Iura sacris tutas firmare et legibus utbes,
Ne plus iniustus iuris, quam iustus haberer.
Nec mora confilium et de relligionis inibat
Partibus, et templis si quos male suada lubido
Intnlerat ritus. paulatim abolere parabat,
Et si quas turpis purae Lupa Romanensis
Adspersas fidei sordes illeverat, aufers.
Nec non blasphemi labor est depellere tetros
Entychis errores quos Fla cica turba recosit
Improba, Nestoriique adverfa refellere sensa,
Haec dum magnanimus prudenti pectore voluit
Princeps et nullum pro relligione periclum
Horrer honos purae fidei movet, acrius insiant
Iussa se vera Dei suadet mens conscia veri,
Suadent caelestis populoqui oracula verbi
Explanant, suadent consurti iuris et aequi
Ecce novus prodit toti exitiabilis orbi
Monftrosa foerus cauda genitore Fabello,
Mille trabens varios deformi in cordice naevos.
Inscriptas nam quor comprendit pagina voces,
Tot vitia intus alit, totidem crassos errores
Occulit, et placidae dum fallit nomine pacis,
Bella serit dirosque movet super otbe tumultus,
Innocuos patria extorres facit, eicit omnes,
Qui tam monstroso renuunt dare nomina libro.
Nunc etiam coedes spirat, natumque parare
Exitium patri, fratrem facit atque sorori,
Dum dubias hominum reddit de dogmate mentes,
Dissociant animos, fraternaque foedera rumpens.
Nam docet, intactae desumtum virginis aluo
Corpus, corporibus, demta quod, labe, redem ptor
Caelitus adveniens, nostris simile induit, omnem
Omnem implere locum nec caeli lucida tantum
Templa sed infernosque lacus, terra sque iacentes,
Et maris immensi liquido sub marmore fluctus:
Quae si vera nec intemeratae ventre puellae,
Numinis afflatu divini operante sacrato,
Conceptus iacuit decimum nec viscera mensem
Inclusus sacrae tulerit fastidie matri,
Nec vere egressus vitale in lumen et auras,
Illi nec dederunt praesepia lignea cunas,
Praebuit aut riguas genitrix castissima mammas:
Non ille Hero dis ferro gladioque frementis
Crudelem fugit dextram nec tempore lapso
Insta ubi fanguineum extinxiffent fata Tyrannum,
Nillacis rednt ludaeus Christus ad oras.
Quid? Nec succrevit corpus. crescentibus annis,
Coeperunt dotes nec pectoris incrementum.
Non illum recutita cohors comprendere in horro,
Addere in arcta manus potuit nec vincula sanctas,
Nec sanctos diris artus vexare flagellis,
Vertice nec montis tristi cruce fixus adhaesir,
Nec pia credentum plebs imposuere se pulchro,
Nec postquam caelo terris lux tertia venit,
Etumulo superas victor remeanit ad auras,
Nec terra avectus, magnum orbis inane, polumque
Transcendens, celsis sese arduus intulit astris,
Nec, tranans astra haec sese altius intulit astris,
Nec caelos habitans nunc est excelsior astris,
Nec scelerum vindex veniet sublimis ab astris,
Indice nec digito monstrabit quinque petitum
Vulneribus corpus poterit nec cernier ulli.
Prodigiosa quidem sunt haec portenta, nec unquam
Sacris lecta libris: non inferiora sequentur.
Illam ipsam carnem morsu discerpere acerbo
Addocet, inclusam paruae sub tegmine crustae,
Mentiturque Deum panem sub fragmine panis,
Escam nec mentis ventris discriminat esu,
Cum comedente Fide Christus se in pectora condat,
Humanis nec visceribus sua viscera condat.
Illam ipsam in caruem, superi quae Rector Olympi
Propria habet, nullis unquam tribuenda creatis,
Illam, inquam, in carnem, fignit Concordia vecors,
Transfusa omnia, et hac massa, ceu vase, teneri,
Nec
lo/gon esse huius compagem corporis extra
Impius hinc liber iste facit carnem omnipotentem,
Quae sint; quae fuerint, quae mox ventura trahantur,
Scire, docet, carnem: Sic carnem Numen Olympi
Fabricat. et geminum Numen mundo introducit.
Orbem sed citius linquat sol aureus almae
Oceanum et subiens consueta cubilia quaerat
Matutae, cunctos quam sit memorare nefandos
Codicis infandi naevos. monstrosa que menda.
Hos horrendos errores, haec monstra perosus,
Hac ut magnanimus ditione repelleret heros,
Has fidei purae sedes, haec sacra canoris
Extruxit patria bonitate palatia Musis,
Quas, Percandre sacri huc decusti vertice montis,
His vim defendens, statuens his praemia large
Nutrimenta dedit, fovit, fidosque magistros,
Qui vera erudiant in relligione iuventam,
Qui triplicis dotes linguae, sophiaeque reperta,
Qui iuris promant decreta, artemque medendi,
Constituit. Tanto doctrinae ardebat amore.
Quin et, ne erroris nefalsi dogmatis, hostes
Hos merito arguerent coetus, aut labe notarent,
Iactarent dictis aut se vicisse superbis:
Haud renuit Synodo confligere, dicere coram
Haud unquam erubit; te respondente, sacrorum
O praeses, Christo et sacris adamate Camenis,
Quae super articulis fidei sententi nostris
Mentibus insideat, non stultis ducta cerebri
Sensibus humani, sed sacris hausta scatebris.
Hanc quoque erat labor, excultis defendere scriptis
Quae nullo poterunt hostes convellere seclo,
Nec poterunt nugae aut ranarum lingua coaxans,
Nec fex arra Flaci, aut mendax abolere Fabellus.
Nec vero accepit tautum haec demissa per aures,
Adsuevitue oculis alienis cernere verum:
Ipse sed assiduo voluens, iterumque revoluens
Plena salutiferis doctorum scrinia libris,
Ante diem calamum ac divinas poscere chartas.
Ac velut Hyblaeis e floribus optima quaeque,
Dum riguos saltus, dum florida rura pererrant,
Mellilegae sugunt volucres, redolentia ut inde
Cogant mella favis. repleant et nectare celias:
Aurea sic pius ille Heros excerpere dicta,
Aurea, et aeterna semper dignissima cedro,
Cogere et in numeros. et seria vota solebat,
Edita quae exemplis, et terris dedita multis,
Servantur manibus Libitinae rapta cruentae:
Quae vivent donec mundi rogus offibus astrae
Misceat, et caeli gemmantes subruat arces.
Verum laudatis. Sophiae conatibus, ipse
Non arcem ascendit tantum, fructusque labore
Percepit dignos: Sobolem perducere eodem
Cura fuit, tenerosque viam monstrare per annos,
Exemploque docere suo, quo tramite ad astra
Virtus pandat iter, quam difficili orbita clivo
Ductirat ad superos, nisi purae sobria vitae
Sit ratio curae praeeat nisi lampada claram,
Cum studio veri doctrinae vividus ardor.
Nam vere dium statuit dixisse Platona:
Urbes tum dtmum, sore tum populosque bearor,
Si culti studiis tophiae, virtute magistra,
Imperium teneant, vel si, qui sceptra tenerent.
Praeclata excutiant veterum monumenta Sophorum.
Cetera usrtutum reseram quibus ornamenta
Versibus in sese virtutem continet omnem
Unica mortali pietas tutissima virtus.
Non hac Eois Aurorae nuntius almae
Phosphoius exit aquis illustrier, aut petit undas
Hesperus Oceani, quanda nox algida caelo
Ingtuit, acsuadent labencia lumina somnum,
Sed tamen huic socias addunt se plurima turba,
Quae circum Dominam formuiae stant ordine longo:
Astraea inprimis, aequo quae pondere lancem
Librat, quae iusti, quae sernantissima recti est.
Tum facilis slecti miseris ciewentia. pressis
Parcere quae didicit, poeni et plectere sontes.
Dein' quae multiplici rerum progignitur usu,
Et dubiae maior vicibus prudentra sortis.
Hinc frangi indocilis nimio potuque ciboque,
Cui numquam sero placet emta dolore voluptas,
Nec pingui patitur tremat omento popa venter.
Blanda verecundum decorabat gratia vuitum,
Et vultu probitas, humilisque modestia sedem
Illustri in facie sibi legerat: haud erat ille
Visu fifficilis, vel non affabilis ulli,
Quem non is patrio est miseratus pectore egenum?
Annon hospitio fovit, quos tristis Erinnys
Immota simplex verum ratione professos
Expulerat laribus propriis ac sede paterna?
Ceu quondam Abdias, divino percitus oestro,
Collecto: coeco abscondit. pavitque sub antro
Fatidicos centum numero, sanctosque Prophetas,
Dedere quos letho Iesabel furibunda parabat.
Quin et consectum squalore, et carceris umbris
Eripuit, Solisque in aprica luce locavit
Eximia virtute virum, praestantior alter
Quo non, eruere atque exponere dogmata verbi,
Aut tristes docto medicamine tollere morbos,
Aut caeli motus, astrorum et reddere vires,
Noscere naturae abstrusas indagine caussas,
Et Sophiae quicquid Cyclus complectitur omnis.
Cui non indulsit veniam, qui supplice culpam
Deplorans gemitu, vitae melioris et actus
Spem secit recti: Visus subtristior ille est,
Delicti quoties rigidas exposcere poenas
Sontibus a miseris decreti norma coegit.
Scilicet is norat, pro magno saepe, parenti,
Delicto esse parum poenae satis. Ergo Cimonis,
Et Crassi, et clarum cui fecerat Africa nomen,
Affectus faciles, et mitia corda probabat,
Nil delectatus diri Busiridis aris,
Aut Diomedis equis, Siculi taurove tyranni.
Et quid multa? Boni patrisque et Principis ille
Effigiem referens, patrio est complexus amore
Cives, et patriam tutatus pectore forti.
At nunc ille iacet Patriae Pater, inclitus Heros,
Exstinctum Pietas lugubri squalida amictu
Luget scissa comas, largoque humectat ocellos
Flumine: Stant Charites, queerulisque ululatibus aethram
Complent: Castalides lacrimosis vocibus altos
Abreptum faciunt scopulos resonare patronum,
Flet quoque Milda pater, nigrasque eructat arenas
Albis, et im positus pons illo Auctore tremiscit:
Flet soboles generosa suum, flet patria patrem,
Omnibus et templis maesti dant signa doloris.
Haec quoque tam subito tremuerunt pulpita motu,
Sublatoque sibi fulcro timuêre ruinam.
O quam tum hoc voluit, magnoque emisset, ad unum
Turba exosa bonos, alienoque invida nido.
O quae tune illis fallacia gaudia mentem
Tentabant quantos miseri duxere trium phos,
Quam subsannanti torserunt labra cachinno,
Fraxinus ut cecidit nigris invisa colubris,
Circum qui atratae sinuo sa volumina caudae
Hîc et ubique trahunt, et turpi cuncta venenant
Tabo Luserunt Superi sed futile votum,
Augurio et fissos coeco cortina fesellit.
Tam bene prospiciunt nostris bona Numina rebus.
Non metus: Es fatis equidem super aethera raptus,
O Ioachimi Erneste poli et supera alta petiisti,
Ambrosia, iunctus cum diis, ubi visceris alma,
Oraque mellifluo caelestis nectaris imbre
Proluis. At virtus mansit tua in orbe superstes:
Hac tua progenies haeres Telluris avitae,
Haeres virtutis patriae simul, ac Maiorum,
Hâc pollet, reducemque facit te funere raptum,
Cernis ut in Iano pietas veneranda Georgo,
Tranquillae et studium vitae pacisque togatae
Ferueat? ut populum tuta statione gubernet?
Adspicis ut belli, laudumque ardore feratur,
Bernhrdo cum fratre, armis Christianus in aureis?
Ut structas in hiet acies, ut marcida feruens
Otia detestans, lituos et castra sequatur?
Nec minor Augustum et reliquos ex ordine fratres,
Aet Belli, et Pacis stimulat sub pectore vir tus,
His in tu nobis igitur ceu redditus Orci
Fauce reuiviscis, vivusque repullulat ardor.
His equidem saluis, numquam te obiisse fate bor.
Hos igitur saluos ut seruent Numina, crebro
Fundere vota iuvet, patriis ut moribus oras
Hasce regant templis sectas pellantque profanas,
Sacros tutentur ritus pietate paterna,
Ut patria maneant in relligione nepotes,
Nec, nisi cum seris albescent tempora canis,
Nec nisi cum saturos vitai fecerit aetas,
Aetheream sedem, et caeli laqueata revisant.
Tu vero Ioachime parens Erneste, coruscis
Addite sideribus caeli nova gloria, Salue,
Aeternumque vale, et grati cape munus alumni,
Exiguum munus: dignas quia pangere laudes
Factis, muneribusque tuis persoluere grates,
Non opis est nostrae, nec opus mortale putandum?
Salue Erneste Pater manes saluete lochimi.
Correxit pridem Fortunam sorte Gruterus
Constantiore erratulam.
Nunc etiam Auctores emendat casca vetustas
Quos pessime mulcaverat.
Emaculat maculas, nodos enodat; et aufert
Quod suspicatur noxium:
Ut vicibus sortis videatur velle secundae
Minime otiosus perfrui
Macte animo, Grutere, tepet quo culta Iuventus,
Calescet et medullitus.
Actua Leu corides decorabunt nomina Musae;
Nec unquam nornatos sinent
Tam grandes risus, monumentaque pulchra laborum;
Quos fata provehant, precor.
Hesperidum valeant auro fulgentia mala;
Alcinous iactet nec sua poma labor.
Parce Epicure tui hortorum laudentur honores;
Hortos Maecenas dissimuletque suos:
Aere pendentes vacuo, nec Adonidis hortos
Assytia immodica lande sub astra ferat.
Omnis Laurenti cedat Scholzi labor Horto:
Unum pro cunctis fama loquatur anus.
NOn te minacis vana proteruitas
Sortis, nec irae viribus indigae
Rhamnusidos Grutere. ludunt;
Tu (ut video) mage ludis ipsam.
Servare, quando perdere cogitat,
Prodesse, dum vult laedere, cogitut
Tu per fugas sedem per ipsa
Damna et opes, animumque apisci
Doctus, negatâ pluribus orbitâ
Tentas viam, virtutis, et ingen I,
Nataliumque claritate,
Temnis humum volitante plumâ.
Eors ipsa sorti iam metuit suae,
Iam manca codit Cyprigenae suum
Ins omne: quod Myrteta Divae
Te capiunt viridisque fronde
Myrti, venustus iam tibi, cum iosis,
Cupido cingunt tempora, Myrtinis
Ardore sopitum recenti
Naiadesque tegunt corollis.
En te subegit multa viraginis
Virtus loannae, cui nihil ad decus
Addat puellare ipse Momus:
Quam, Paphiâ, Phrygius, relictâ.
Pastor, sonoris laudibus evehat
Formae decentis, cui invideat Venus
Quam sanctitas morum puellarum
Eximit e numero frequenti.
Vulgariorum. ô te superis virum
Dilectiorem, quem Iova compare
Beavit istac: munus istud
Sors cave surpueris Grutero,
Parcaeque longum parcite coniugum
Pari huic, nec in festis querimoniis,
Aut lite restinguatur ardor,
Quem thalamo intulerint recenti.