TV quicumque vides nostro signata libello
Carmina, sed casti carmina plena ioci;
Lascivis numeris offendi desine: non sunt
Carmina subductr nostra supercilii.
Quod cupide nimium tibi si scripsisse videbor,
Da veniam in venam venit amica Venus.
Candida laudavi candentis membra puellae:
Tuquoque candorem, candide Lector, ama.
Et mea livor iners mordebit dente procaci
Carmina, multus eis rosor et osor erit.
Zoile non tibi, non vulgo mea Musa laborat:
Sola mihi doctis cura placere viris.
Qui nemus hoc tran sis adolescens fronde recenti,
Quod tener in tepido pectore saevit Amor:
Non heic maturos fructu succosqua suaves;
Sed fruticum gem mas conspicis ecce rudes.
Veris primitias spem Vatis, carpere noli:
Et feret aetatis mitia poma dies.
Carpis Acidali marulatos sanguine flores;
Flos florum, floris carpor amore tui.
En blandus liquidos flet uniones
Nec ponit lacrimis modum Cupido!
Nimirum facibus tuis, puella
Alae remigium Dei sinistrae
Laesisti: Paphias pedes sub arces
Quondan cogitur ire, quo volabat
Turpe Deo est dixit Cupido, Saturnia Marti,
Quod te ferratae [(transcriber); sic: ferratre] circumiere plagae.
Cui Mars: has nugas stolido dic Iuno marito,
Tunc an eram Coluber Bos, Equus, Imber, Olor?
Si tibi corde larem posuisti perfide nostro,
Dic Amor, in propriam cur furis igne casam?
Ingratus meruit cum stigmate dicier hospes,
Qui cremat insontem qua latet ipse domum.
Aut tua de nostro fer corde incendia, fronte aut
Hospiris ingrati ferre memento notas.
Cum mea lux spinae violaesset acumine dextram,
Lacrimulae ex tremulis emicuere oculis.
Purpureasque genas nivei cristallina gutta
Humoris liquidis undique tinxit aquis.
Non aliter roris per prata virentia sucus
Irrigat Idalias sole oriente rosas.
Hoc Amor observans, me iudice nefeio risu
Pulchrior, an lacrimis virgo sit ista refert.
Tu nemus argutum, vos praeta virentia vallis,
Tuque cachinnistrepis flumen arundinibus:
Dicite si Dominam per verna crepuscula nostra,
Istis vidistis se glomerare locis.
Sic ego, sic capripes Satyriscus, Hamadryadesque
Sub corylis virides queis facit umbra lares:
Id vero magnus prchibessit iupiter ista
Ne tangat pedibus nostra vireta suis.
Nam nemus, et valles, et prata virentia, flumen,
Fluminis et caunas ustulat igne suo.
Cum me mirifice febris vexaret anhela;
Hinc Paeta hinc medicus vult Amor esse meus,
His ego, dixit Amor, facibus bene frigora pellam,
Aestus Paeta tuo frigida tolle gelu.
Aufugit e nostro mens pectore: pectus amicae
Incolit: in pulchra vult habitare domo.
Dimidiam Venerem divinus pinxit Apelles:
Cernere vis totam? Paetula tota Venus.
Quanto pulchrior es venustiorque
Formae dotibus omnibus puellis;
Tanto pulchrior est venustiorque
Qua picta es tabuia omnibus tabellis.
Quem tibi transmitto vitreum, mea vita, puellum,
Non est fictus Amor, verus at ipsus Amor.
Scilicet ille polum matremque Paphonque relinquit,
Quod de his maiorem crederet esse tribus.
Matris Acidaliae soboles cum funus amantis
Cerneret et tepidi lurida busta rogi:
Exsiliens Veneri motis haec reddidit alis;
En einis est hodie qui fuit ignis heri.
Paeta volubilibus rapientibus esseda mannis
Roscida per nemoris tesqua legebat iter.
Quam procul advertens Mavors einube corusca,
Cum Veneris caperet basia, sic retulit:
O Dea, si nostris te non complecterer ulnis,
Huic Divae fierem re ratus esse, comes.
Hac mihi quid pharetra facies facibusque Cupido?
O puer imbellis? Paeta superba refert.
Ne foret haec nostrae petulantia inulta puellae,
Haec face concussa reddidit ales Amor:
At tu mens rerro quae nunc est durior omni,
Flexilior iunco fiet ab igne meo.
Aureolos Soli aptarat Paeta uda capillos:
En! tua nunc siccat retia, dixit Amor.
Quaeris quas habeat sedes cum matre Cupido!
Paetae oculis puerum cum genitrice tenent.
Quantum Priamidi formosa marita Laconis
Visa fuit nuribus pulchrior Argolicis:
Tantum prae cunctis quas Parthasis educat Arctos,
Pulchrior est oculis Lipsica Paeta meis.
Haec Venus ad Mortem; Cur tu geris aemula Amori
Nomina cur Mor amor, Mors et acerba sonat?
Mors ait; An veteres a morsu nomen Amori
Indiderint etram nescio mordet Amor.
Mordeo Mors ego, sed morbis pro den tibus utor;
Mille spei atque metus dente momordit Amor.
Blandus is estrego sum trux: ia face perdit amantes:
Falce timenda ego sum: tela at uterque gerit,
Coecus uterque sumus; quin corpore nudus uterque:
Disto ab Amore tamen. quantum anus a puero.
Lumina, Paeta mihi liquidum soluuntur in imbrem:
Non restinguendo sed calet igne iecur.
Orta mari Venus ad lacrimas; sed natus in Aetna.
Ad flammas pronum Paeta, Cupido facit.
Nuper purpureos agitans Matuta caballos,
Videram e summo te mea Paeta polo.
Scilicet ô virgo mihi nunc mea forma pudori est:
Cedo tibi mannos: dixit, et erubuit.
Humanas humilis sternit pavor ilico menteis,
Cum sonat aetherio missus ab axe fragor,
Ne mirere igitur quod cor mihi palpitet intus:
Ecce tonas: pectus tange, timore tremit.
Oscula libabat Cereri Vulcanus: at illa
Heu cremor, hos cineres collige dixit Amor.
Cur Amor in nostri scandis Capitolia cordis?
Cur tibi sacra mei pectoris ara placet?
Divinos posito tribuit mihi polite cultus,
Paeta, reor numen sentit et illa tuum.
Vos quae vicino pro more a fonte focove
Poscitis ignem, undam [(transcriber); sic: nudam] poscitis; ite citae:
Sat flammis lacrimisque datum sunt lumina fontes,
Aestuat aeternus sed mihi corde focus
Treis Charitas retulit vatum ingeniosa vetustas,
Sed tamen illarum quatuor esse solent.
Formosum in vultu aspiciens Aglaia co orem,
Quarta ait es nobis Paetula iuncta tribus.
Aoniis sappho quon dam est soror addita Musis,
Cur soror a noctro sis alie na choro?
Consultum tripodas flammas in amore perosus,
Currebam Delphos nuper Apollineos.
Quando age cessabit mens ardor, Apollo? rogabam.
Quam primum cessas vivere, Phoebus ait.
Incultam aspiciens Paetam ambitiosa Dione,
Inquit ei, an numquam est nectere cura comam?
Cui Dea casta Tuo piacas ut altera Marti
Te come, sum domino sat bene compta meo.
Phoenicem finxit veterum schola docta sophorum:
Phoenix sum verus non ego fictus amans.
Igne cinis fio de puleribus que renascor:
Denascor, nascor, sia rediuivus ego.
Errabam meditabundus solusque vagabar
Incaute nuper per nemus Idalium:
In laqueos pedibusque feror teneorque, Cupido
Quos de concinnis texerar ipse tuis.
Haereo clamo; miser manibus pedibusque laboro
Rum pere: mox aderat Calliopea mihi.
Subdola venantis pueri quae texta resoluens,
Sis liber nostro munere, voce refert.
Scilicet Aonias si menre sequare sorores,
Retia non oberuat quae tibi tendit Amor.
Quid mare si fiam? verat implaca bilis ardor.
Quid si ignis? flammas impedit humor aquae.
Igneus est nobis vigor intra corda favillas
Qui gerimus Veneris de face flammivoma.
Aerios referunt suspiria renuia ventos,
Quae de sollicito pectore missa sluunt.
Cum gemitu lacrimas et acerbos fundimus imbres;
Mox nos in cinerem folnet amarus Amor,
Excutiens pharetram Divum puer atque hominum fax,
Stabat in exitium Paeta pudica tuum.
Flammivomis mox ignem oculis iaculando pharettam
Corripis ad Venerem pergi, et inquit Amor:
Igne suo ô genitrix pharetram succendit et arcum:
Iuris in hanc Divam nil meus ignis habet.
Cor rogus est: nam telorum scatet undique liguis,
Succendit facibus quae Cytherea suis.
Inde tot ardentes proflo miser ore favillas,
Acris et ima calor lapsus ad ossa furit.
Huc ades, ô mea vita, meo succurre dolori:
Tu nisi mî vitam reddere nulla potest:
Labra tuis conclude labris, ne spiritus ore
Exeat; at flammae mortua vis pereat.
Vidi ego quae admisso creverunt aere flammas,
Aere sed vidi deficiente mori.
In Gnido stabat Pario de marmore fano
Diva Erycina manu condita Praxitelis
Hanc iuvenis niveos nimium spectando lacertos,
Ignibus obsoenis arsit, amator iners.
Conditus et media noctu testu dine templi,
Furtim marmoreae concubuit Deminae.
Sic ihnenes niveas sectamur amore puellas;
Corda gerant quamquam marmore dura magis.
Haec Amor ad matrem: Si nunc vir integer essem,
Haec te dignannrus Paetula sola foret.
Ut faciem formam que meae, moresque puellae
Decantem lepido carmine, Iane iubes.
Non male forsan ego mortalia tollere lande
Possum: sed bene me numina posse nego.
Sub Paphiis abscondit Amor sua tela rosetis,
Ne cremet haec radiis ignea Paeta suis.
Aeri quid properant tua caela insculpere Paetam?
Incidit cordi cuspis amoris eam.
Debes oscula mille, Paeta, nobis,
Quae dudum tibi credidi. labellis
Debes oscula mille, tuquenostris
Dicis quae tibi credidi quid urges?
Si mî haecoscula mille Paeta, reddes,
Quae dudum tibi credidi labellis
Tunc haec ofcula mille Paeta reddam,
Quae dudum mille Paeta credidisti.
Cur solam te Paeta, adaemem celebremque requiris?
Est facies soli carmine digna tibi.
Sparge Viator humum foliis et flore recenti:
Vere aevi periit flosculus Orta sui.
Musca velut flammae splendorem stulta sub ore
Non refugit, qua aliquid dulce latere putat.
Sic Venus aeteino statuit Cythereca fato,
Ut sequar hanc et amem cuius ab igne cremor.
Si quit ab infusa decrescere Pallade lampas;
Oscula decrescet per tua noster amor.
Musas Paeta Deas colit artis: at ipsa Dearum
Dici, et Musarum maxima Musa potest.
Est mihi rivalis crucians me mille figuris,
Virtutem ob raram: quem meus [(transcriber); sic: mens] ignis amat.
Non tamen huic quidquam damnive crucisue precabor
Sat dabit huic Perae flamma superque crucis.
Adspectans Paetae geminum ceu lumina sidus,
Dum fremit unda maris, talia dicta dedi:
Inveni portum: Castor Polluxque valete;
Paetae Tynadridum limina lumen habent.
Nil ego nunc aestu moror aequoris aurea Paerae
Lumina non dubiae signa salutis erunt.
Ut comes it, radios per Solis euntibus, umbra;
Phoebus cum premitur nubibus umbra fugit.
Sic mihi dant vitam radiantia lumina Paetae;
Sed pereo quoties contegit illa peplo.
Musica, dulce merum, mens et sibi conscia recti;
Antribus his aliquid dulcius esse potest?
Haec ego: Paeta mihi coniux ramen addita dulcis
Par tribus his, si non dulcior, inquit, erit.
Ut faber explorat subiectis ignibus aurum;
Septuplici sic cor torruit igne Venus.
Munera visien cor purgaro purius auro.
Aurum an cor donans, quis potiora dabit?
Aeolus emissis reserato e carcere ventis,
Exstinxit faculas saeve Cupido tuas.
Hucades! en oculo trcenulo fulgore micantes:
Accendet faculas ignea Pata tuas.
Sculpta stat heic Petra e duro durissima saxo:
Saxea cur forma est? saxea Petra fuit.
Nil agis ô puer igne ruo srcor da cremabis;
In Paetae cineres hos feret Aura sinum.
Es mea tu semper semper mea Paeta fuisti;
Et mea quod superest tempore, semper eris.
Nam tua forma viret verno ceu tempore flores:
Fallori anaete tem me quoque vate feret?
Certum est mille foco de Tardipedis scintillas,
Unam quam Veneris de face malle pati.
Convenere uno bellissima Magdalis, alma
Christalla et pariter culta Charina loco.
Tunc equidem multis tuno Christilla Minerta
Magdalis esse venus visa Charina fuit.
Das adamanta mihi dulcissima Paetula; certum
Pignus amicitiae qui mihi semper erit.
Quam bene conveniun haec munera Paeta puellis,
Quae gemmis, forma sunrque rigore pares!
Nam quamvis nitido non cedas corpore gemmae,
Hoc ademante tamen durior esse soles.
Cernere concisa multam cupis arbore silvam?
Inspice, lux, cordis spicula mille mei.
Blandus Amor, rapidis qui tortet pectora flammis,
Paetula, transpositis est mora litterulis.
Nulla tamen gravior res est re ceste probabo,
Quam ferat ut tardas cor in amore moras.
Mausoli cineres bibit Artemis uxor amati,
Ardor ut aeternus fine careret heri.
Ardeo, lacrimulis cinerem hauri, Paeta rigatum:
Pectoris ingrediar pulchra sepulchra tui.
Mirabar Natura parens cur singula rara,
Bina tamen dederat pleraque membra mihi.
Sunt oculi gemini, nares, auresque labellaque
Atque manus gemini sunt mihi fulcra pedis.
Cor tamen est unum: ne sit sine compare, quaerit
Quod sibi coniungat cor, mea vita, tuum.
Bencia cum gravidae matris properaret ab aluo,
Adspiciens caris lumina prima genis:
Supposuere manus Charites, et turba sororum
Docta novem iactat quas Heliconis apex,
Alma Venus violas placidis inspersit ocellis,
Et tetigit vernis ora tenella rosis.
Puniceos referunt hinc labra corallina flores,
Purpurat et rosea nunc quoque mala nota.
Haec aqua quae guttis leviter salientibus exit
E papulis Divae quam tremit altus Eryx;
Pensilis haud unda est quam fistula libat in altum,
Lymphave de coe cis ducta foram inibus:
Sed fluit e lacrimis, quas Cypria pascit, amantum,
Perperuum blando gurgite frigus aquae.
Vidit in Idaeo tres pastor vertice Divas
Dardanius: vidi tres ego Paeta, Dies
Uno tres vidi iunctas in corpote: vere es
Fronte Venus, podibus luno, Mierua labris.
Fessa recumbebat tremuli prope murmura rivi,
Innocuo Pholoe membra sopore fovens
Mollis apis libare novi dum fluris honorem,
Eque labris cupiunt sagere veris opes:
Illa manu nivea rutbens examina pellit,
Atque apis in terram multa repulsa cadit.
Hoc Amor adspectans: ô dulcia funera! dixit,
Virginis huius apes flore perire decet.
Christinae Venerisque vides communia busta:
Conduntur simul heic occubuere simul.
Naso versi culos fadit dictante Corynna:
Et tibi materies Galle Lycoris erat,
Non ego Nasoni concedam aut carmine Gallo,
Si qua Corynna mihi, si qua Lycoris erit.
Dic mihi nate Dea facibus metuende Cupido,
Quo pectus Dominae laeseris igne meae?
Sic ego sic festinus Amor quam falleris inquit:
Lampade qua potius me cremeti ipsa roga.
Cum mea lux speculi se lustrat in aequore, si quid
Conspicit egregium corpus habere suum,
Digna iubet menteru forma hac praestare pudicam;
Si quid turpe videt, corrigit ingenio.
Salue delicium mundi ter Lipsia salue.
Salue Misniaci pulchra corona soli.
Cui Musae Phoebusque dedit Parnasia tempe;
Blanda Venus Nymphas arua beata Ceres.
Neptunus Plissum, Mars bellica contulit arma;
Divitias Iuno, Iupiter ora viris.
Linguae delicias, et merces nun cius addit
Caelicolum; cur nil Diva rotunda negat.
Omnibus at rebus cum Lipsia dives abandes;
Cur te: Pandoram non ego iure vocem?
Ergo dum vivam molles ignlorius annos
Transmittam meritae maxime laudis inops?
Invida gens, gens invida gens gens dura feroxque
Queis sordent vatis carmina cruda novi
Sic veteris semper ce ebrantur pocula Bacchi.
Et laudant miseri saecula prisca senes.
Carminibus si fama meis dum vivo negatur,
Saltem post cineres nescia mortia crunt.
Ergo mei nimium ne festinate libelli:
Quae post fata venit, gloria vera venit.
Iupiter in caelo Lepori concesserat omnes
Ut fugeret nulli praeda foretque cani.
Immemorat longe post haec, concesserat idem,
Omnes ut lepores prenderet ore, cani.
Nescio quo fato leporem canis iste, sed istum
Insequitur captum prendit et ore tenet.
Ne videa turi ibi mentitus Iupiter inter.
Astra canem et leporem iussit habere locum.
Non est utilior fimus quam stercora fundi
Quae dominus solea portat [(transcriber); sic: portant] in arua sui.
Ut bene magnanimi fert vis generosa caballi,
Ante ferox quamvis bombilet ora crebro.
Nec capit abiectis culices Iovis armiger ales;
Sic nauci murmur Marcule faxo tuum.
Cur tibi Magne dedit paruam Cytherea maritam?
Plus satis ante tibi viderat esse mali.
Obtutu in nostro tremulis herebat ocellis
Nubilis Androphile murice tincta genas.
Tunc ego; quin terram lascivo lumine lustres:
Sic oculos castas non agitare decet.
Quidni? virgo refert: imo tu cernuus herbam
Intuearis, humus nam tua mater erat.
Mobilibus iuvenes nos quaerere iussit ocellis,
Cum Deus e iuvenis pectore struxit Euam.
Bartolus et Baldus, Iason, Themis, Eunoma, Peitho,
Tres super orbe viri, tres super astra Deae,
Hunc genuere, vel has genuit Haideccius unus,
Tres super astra Deas, tres super orbe viors.
Imo omnes superet, si fata Deusque sinant, et
Hoc super orbe viros, et super astra Deas.
Hoc moriente simul, credis? (vix credere possis)
Hinc ex orbe abeunt, hinc super astra abeunt.
Bartolus et Baldus, Iason, Themis, Eunoma, Peitho,
Tres uper orbexiri, tres super astra Deae.
Ut nostram vitro similem sciat Helluo vitam.
Exhaustis vitam perdidit ille vitris.
Nec vacuare satis vitreosque haurire culullos
Sed quoque, quod magis est, Helluo vitra vorat.
Ut rosa quam rapidi gravis halitus attigit Austri,
Plangit humum spollis orba decora suis:
Sic ubi te cirum fortuna flabra novercae,
Horrida spirabunt, omnia diffugiunt.
Granobius me angramma rogar: sed in omnia verso
Nomine, Granobius mox Grobianus erit.
Si nisi qui vitam et nummos postponit amico,
Nullus amicus erit: nullus amicus erit.
Cum Venus et Bacchus non casto foedere iuncti,
Sensissent vetiti gaudia mille tori,
Prodiit in lucem, quae neruos dira Podagra
Excruciat, tumidos debili catque
Si nisi quae sernat pudibundam in pectore mentem,
Nulla pudica manet. nulla pudica manet.
Namque pudicitiam virgo rarissima curat:
Quaeque procos culti munera quaeque proci.
Si quae lascivis scit amantes vincere dictis,
Quaeque pudica manet, quaeque pudica manet.
Christophorus magni soboles generosa parentis
Dorstadii tali fronte habituque fuit.
Artus expressit pictor, vultumque severum,
Cur non et mentem? non erat artis opus.
Orphea nunc. Sileat priscorum fabula vatum,
Carmine qui traxit robora, saxa feras.
Maius opus movet arte sua Caluisius: ad se
Cantibus ille homines attrahit, ille Deum.
Quid ceruo celeri velocius est? Leopardus,
Quid Leopardo? trux tigris, quid tigride? flumen
Flumine quid? nubes, quid nube fugacius? aura,
Aura quid? telum, telo quid? fulmen, at ipso
Fulmine quid rapido rapidum mage? vita, sed estne
Hac aliquid vita velo cius? ut reor, est nil.
In partem quicumque bonam res accipit omnes,
Hic dici sapiens cur mereatur habet.
Tempora cum desint multis multique supersint
Temporibus, sapiens utere temporibus.
Luterpe blandi modulaminis alma repertrix,
Dum parat in supera tendere sede chelyn:
Audiit occulto VVeissenum forte meatu,
Aemula ferre suis carmina carminibus.
Audiit, erubuit: VVeissenis Musica, dixit
Cedat nostra modis: deposuitque chelyn.
Cum quis Aristippo barbari forte magistri
Discipulo obiceret: tu quoque Laida habes:
Laida mox habeo respondit Socratis haeres:
Sed tamen a turpi Laide non habeor.
Este procul litui strepitus, procul este profani,
Trux Mars esto procul: spurca recede Venus.
Fieridum lassus recubans heic cantat in ulnis,
Filaque divinae tangit Apollo lyrae.
Crastina ubi croceo veniet Matuta recursu,
Roscida villosum pastum agam in arua pecus:
Huc ubi tu niveos inter fers concolor agnos,
Valle sub umbrosa prisca per aura pedes,
Descendam Zephyrilla: pecus servabit Amyntas,
Vel, nec enim curo, grex erit esca lupo.
Thyrsus ab urbe tulit mihi nuper ab urbe, sed: ô quid?
Quid? quae Amaryllis amat, munera rara veni.
Ex illis aliquid tibi iam Zephyrilla dedissem:
Gratius e cumulo sed placitura leges.
At vos horrifremis metuendi flatibus Austri,
Parcite trunco in quo nomina scripsit amans:
Sed nostros vestro hinc differte furore furores:
Vestra vel ut motiar susciter aura faces.
Sint austera licet duro sub cortice, et intu:
Petrosos acinos mespila spissa gerant:
Si Romane tamen macerntur tempore iusto:
Nil est Pomonae mollius inter oves.
Sic quamvis primo lis dura videtur et ingens,
Tempore sit iusto mollior illa tamen.
Tu quoque me Themidis duxisti primus in hortos,
Durus sum ingenio, tempore mollis ero.
Qui sapit, ille sibi fidum quem credit amicum,
Dextera cum ridet sors et amica probat.
Rebus in adversis fidum qui tentat amicum,
Ille nimis tarde, Caeciliane sapit.
Non ego Parnassi captavi in vertice somnum,
Nec gero Gorgoneis ora rigata vadis.
Ut canerem Latio carmen sermone Poeta,
Ut nossem ad numeros increpitare lyra.
Horum Heliconis paex est gloria, tuque Pyrene
Pallida, quas hederae fronde sequace fovent.
Rusticus agresti sed ego crepo carmina canna,
Indignumque sacro tinnio vate melos.
Psittace quis docuit Graecam te efferre salutem?
Humanos quis te garrula pica sonos?
Maximus ingenii venter largitur, et artis:
Quae natura negat qui docet arte sequi.
Solius in medio nummi spem pone dolosi:
Pegasidum coruus cras canet ore melos.
Sum via: nemo mei sequitur vestigia callis,
Vera loquor: verum nemo loquentis amat.
Sumlux: at tenebras mundum praeponere clari
Cimmerias facibus luminis euge vides.
Sum vitae dator: et quis me vitam rogat? omnes
Credunt se invito vivere posse Deo.
Quamvis forma decens et amabilis esset: amabar
Ob faciem raram non tamen orbe magis.
Sum Rex: quis vero Regis pia iussa capessit?
Sum pastor: nostrum vastat ovile lupus.
Sum vits: teneo nullos truncata racemos,
Sum caput: at possum quaerere, corpus ubi est?
Si contemptores nostros contempsero Iudex,
De merito porerit nemo rigore queri.
Dulce canit Philomela melos gratumque colonis:
Spem fructus meriti non habet inde tamen.
Carmina sic miseri cantamus mollia vates,
Quamvis non capiat praemia digna labor.
Si Dea Iuno fuit iucundis moribus omnes
Ante Deas, etiam tu potes esse Dea.
Viribus ingenii si praevaluisse Mineruam
Aiunt: prae reliquis tu mihi Pallas eris.
Pulchra Venus roseo si corpore vincit utramque:
Et Venerem, et reliquas vin cis, Elisa, Deas
Moribus, ingenio, laudatae munere formae,
Iuno, Minerua, Venus cedat: Elisa Dea est.
Lucifer aethereae custos formose cohortis:
Coge pecus: numero grex caret ille suo.
Cetera, si nescis, fulgent modo sidera caelo:
Bina meae Dominae sidera somnus habet.
Numina vos vatum quos saecula nostra tulerunt,
Quos sacer Aonii fluminis humor alit:
Flectite divinae radiantia sidera frontis
Ad mea quae vobis carmina dono precor.
Ludicra si vobis haec (quod confido) placebunt:
Tum mihi scripta vetus per mea nomen erit.
Sin minus: interea qua porrigo sumite prompta,
Magni in vos animi pignora parua, manu.