POEMATUM NATHANIS CHYTRAEI PRAETER SACRA OMNIUM. LIBRI SEPTENDECIM. [Illustration: CANDORIS AMABILE SIGNUM. ] ROSTOCHII Imprimebat Stephanus Myliander. Anno M.D.LXXIX.
SUnt homines non pauci equidem convicia
Musis
Qui faciant, sacroque ortas e carmine laudes
Despiciant, vatumque illas deliria dicant,
Quique adeo
Musasque
ipsas, castosque poetas
Regibus indignos clament, aliisque patronis.
Insani: qui cum
numquam [Orig: nunquam]
laudabile quidquam
Sint facere aggressi,
Bacchi
,
Venerisve
gulaeve
Mancipia, aut
Pluti
technas et lucra secuti:
Laudari quoque vile putant. sua crimina quidam,
Barbariemque animi, et vastum sine pectore corpus
Caelari sic posse ferunt, si carmine salso
Nemo ea depingat sero exagitanda nepoti.
Propterea pulsas toto obmutescere mundo
Optarent, turpique fame tabescere
Musas
.
Nequidquam. nam nunc etiam
Phalarisque
Midaeque
,
Et
Licinii
sunt infames: non facta
Perilli
Dira latent: rabies non est ignota
Neronis
.
At quanto melius sapiens rex ille
Canopi
,
Magnus Alexander
,
Maecenas
,
Scipio
,
Cyrus
Consuluere [Reg: Consuluerunt]
sibi, atque etiam post funera famae
Illustri, cuius vivi quoque carpere fructus,
Iam tum iucundos, oculis animisque solebant,
Cum facerent laudanda ipsi, summosque poetas,
Historicosque suae testes virtutis haberent,
Eloquio insignes, nullaque aetate premendos.
Omnibus in reliquis (
Dircaeo
credere
cygno [Orig: cycno]
Si volumus) primum decus est, feliciter uti
Fortuna, et gestis laudandum evadere rebus:
Alterum ab hoc notae certos virtutis habere
Praecones,
Musis
et
phoebo [(transcriber); sic: Phoebo]
digna sonantes.
At si, quod rarum est, uni contingat utrumque;
Is vero ante alios summam fert iure coronam.
Inclite rex, tibi, si cuiquam, laus utraque cedit
Haud equidem immerito. quis enim tua fortia magni
Facta animi, quis nescit opes? quis regna? quis arces?
Quis classem? quis vitricis palmaria dextrae?
Accedunt his historici, doctique poetae,
Cuncta haec qui serae cupiant transcribere famae
Carminibus scriptisque suis. quos inter et ipse,
Sim minimus licet, et tanto vix nomine dignus;
Prolubium, mentemque meam, studiumque placendi
En declaro tuae rex optime maiestati,
In fastis meliora etiam quandoque daturus,
Numina si faveant, et mitis dextra patroni.
Tu, quos iam dixi, regum laudata secutus
Exempla, invalidas non aspernare camenas:
Non laudes, contemne tuas, laudesque tuorum,
Quas
Friderice
tuis a laudibus haud alienas
Dixeris. hic
Sophia
est
Danaum [Reg: Danaorum]
regina, tuique
Rex consors thalami: sunt divi encomia patris,
Sunt soceri, socrusque tuae,
subolisque [Orig: sobolisque]
serenae,
Heroumque adeo, tua qui celeberrima regna
Virtutum efficiunt merito: praeconia quorum
Iam dextra victrice tenes: evolvere et illa
O utinam libeat, roseisque attendere
Musis
.
Quod facies, nisi me bonitas tua regia fallit,
Et solidae praeter laudis nullius avarus
Excelsusque animus, factaeque ad maximae vires.
Sic semper laudanda geras, laudanda sequaris,
Et regno factisque tuis super aethera notus,
Aeterno a
Musis
felix celebreris honore.
[Gap desc: toc]
Patria communis, quod glorior, est mihi tecum,
Culta
Palatinus
qua regit arva Leo.
Arva illa auriferis undis interflua
Rheni
,
Et
Bacchi
et
Cereris
ditia muneribus.
Hic ego,
Lotichio
sacros monstrante recessus,
Aoniae
didici fila movere lyrae.
Hic etiam cultis mihi primus
Erastus
in hortis
Poeonias [Orig: Paeonias]
docta voce reclusit opes.
At tu
Varniades
puer olim ductus ad undas
Ornasti [Reg: Ornavisti]
eximiis artibus ingenium.
Castalidum
imprimis [Orig: inprimis]
pulchro succensus amore
Virginei hausisti largiter amnis aquam.
Hinc tibi proveniunt
Musis
et
Apolline
dextro
Carmina vel priscis aequiparanda choris.
Sive tui sequeris vestigia magna
Maronis
,
Sive libet teneris verba ligare modis:
Seu
Calabro
certas docta testudine
Flacco
,
Dat palmam ingenio
Cynthius
ipse tuo.
Adde, quod externas iuveni perquirere gentes
Tempore longinquo, ceu mihi, cura fuit.
Diversisque locis diversas discere linguas,
Artis, et ingenii dexterioris opus.
Scit pater
Eridanus
, cum
Tibride
novit et
Arnus
,
Novit honoratae
Sequana
rector aquae.
Novit et uberibus formosa
Britannia
campis,
Mercibus et dives
Belgica
novit humus.
Paene et utrique tulit similes sors aspera casus,
Sive aliqua adversi stella sinistra poli.
Ut sumus aeratas ausi conscendere naves,
Et pelagi insanis credere corpus aquis.
Utque per insidias latronibus undique septi
Fecimus obscurae tempore noctis iter.
Inque ipsis adeo hospitiis per rura, per urbes,
Saepius occultos sensit uterque dolos.
Parva loquor: vitae discrimen adivimus ambo:
Nomine quique fuit hospes, is hostis erat.
Sensimus aestiferis quoque febribus ima peruri
Viscera,
Paeonia
vix reparata manu.
Postque tot exhaustos terraque marique labores
Ad patrios salvi venimus inde lares:
Doctaque nobilibus velati tempora sertis,
Solvimus aeterno vota precesque Deo.
Ille,
Chytraee
, velit longam nos vivere vitam,
Dotibus ut longum prosit uterque suis.
Perpetuos sacro tu condas carmine fastos,
Ut celebrent nomen saecula cana tuum.
Ipse ego sim medica non ultimus arte, meamque
Servatus laudet plurimus aeger opem.
Suavissima tua poemata, quibus a te non tam donatus quam locupletatus sum, legi magna cum voluptate; laetatusque sum, te ad eam in hoc genere scribendi, quam ego iam pridem excellens ingenium et naturam tuam intuens, animo cogitationeque praeceperam, maturitatem perfectionemque pervenisse. Quo sane nomine reipub. [Abbr.: reipublicae] quoque gratulor; qua extinctis [Orig: exstinctis] praecipuis nostri ordinis luminibus, eiusmodi viros quorum opera, divina illa poesis adversus tetram barbariem conservaretur, desiderare magnopere videbatur. Sed qualia quantaque in posterum
a te nobis expectanda [Orig: exspectanda] erunt, mi clarissime iucundissimeque Chytraee , qui iuvenis propemodum, tam praeclara ingenii tui monumenta edideris. In quo ne morientibus fere literis, et tuae gloriae desis, amabo te, quantum potes, potes autem plurimum, enitere. Verum de hoc fatis; ne vel auribus tuis blandiri, vel amori erga te meo nimis indulgere videar. Caselio nostro, si ad academiam vestram reversus est, utere, ut soles, amantissime, et ex doctissimis eius colloquiis, id quod mihi negatum esse vehementer doleo, veros et uberes sapientiae fructus percipe. Exaravi ad ipsum quoque epistolam, quam huic adiunxi. Eam si vobiscum est Caselius , per te ipsi tradi; sin adhuc alibi commoratur, vel per certos homines ad eum perferendam curari, vel mihi remitti cupio. Est enim scripta de rebus quibusdam nostris privatis, quas in cuiuslibet manus pervenire prorsus nolim. Bene vale. Francofordiae ad Viadrum , Kal. Ian. anno 1567.
Clarissime vir, amice observande. Cornu Amaltheae est, non quod Poetae fingunt: sed illud ex quo nascuntur, Filoi, Boethoi, martyres : ut Graecus Poeta, ni fallor, dixit. Tuus igitur frater Nathan tale ad me attulit, cuius amicitia iucunda, familiaritas grata, convictus optatus fuit: quem propter eruditionem, verecundiam, pietatem, et rerum cognitionem plurimarum, amo et amabo dum vivam. Quod, si quod speravit, hic non invenit, ferat id pro sua humanitate, aequo animo: et si tractatus in mea familia non est, ut par fuit: illud quoque ignoscat meis. De meo vitae genere, et de meis occupationibus, et de animis ingratis invidorum, et de perfidia notorum hominum, ipse narrare tibi poterit, qui de
tuis quoque calamitatibus dixit. Sed quid nos facere aliud decet, quam esse firmos et patientes, et divinum expectare [Orig: exspectare] auxilium? Quod te quidem virum exercitatiss. [Abbr.: exercitatissimum] facere, non dubito: ego studere paulatim incipio. Gratulor tibi talem accidisse fratrem, qui potest esse tibi et solacio et ornamento: et ipsi gratulor, tot peracta itinera, beneficio Die, quibus non minus instructus est sapientia et virtute, quam si interim aliquam bibliothecam devorasset [Reg: devoravisset] , bene magnam. Erit inter nos iam amicitia firmior, sermo literarum frequentior, oratio et communicatio de studiis liberior: eaque ut uti possimus suavitate diutissime, faciat DEUS. Non debui esse prolixior: cum habeas vivam epistolam, fratrem optimum, et hominem disertum. Vale Misena . Idib. Augusti anno 1567.
Eiusdem Nathanis Chytraei libri tres Imaginum et Meditationum sacrarum iampridem seorsum editi, in sequentibus quoque, si quae futurae sunt, editionibus, ab istis poematis seiungentur. Sicuti etiam libri XII Fastorum Ecclesiae Christianae , ubi aliquando confecti erunt, in peculiare volumen referentur.
Diversis haec temporibus cum scripta videbis,
Sunt bona mixta malis, et mala mixta bonis
Clamabis forsan. fateor: cogorque fateri
Extremam haec semper non habuisse manum,
Nec potuisse etiam, sic tum properata tulerunt
Tempora quae modulis causa
fuere [Reg: fuerunt]
meis.
Tu si plura bonis mala sint, quod non puto, totum hoc
Abice [Orig: Abiice] : si vero sint bona plura malis,
Quod credo et spero: quaeso ne turpis arachne:
Sed potius castae morem imiteris apis.
Edita
Pieridum
sacris ex carmina fanis
Tune profana vocas?
Ne vanus dicare cave, tua quando profanas:
Teque sacrasque deas.
Patrasti [Reg: Patravisti]
laesae pol crimina maiestatis
Terque quaterque reus.
Damnas proinde esto
Chytraee
, aut pendere multam
Aut revocare nefas:
Nam capitis vatem parcunt anquirere et ipse
Phoebus
et ipse chorus.
Unius ob vocis, crudele, piacula totum
Plectere velle caput.