TEutonicum loqueris, loqueris NASSICCELatinum;
Esque idem siccus, res nova, et es madidus.
Vita tibi sicca est, est morum sobria virtus,
Sed madet Aoniis artibus ingenium.
Debetur siccis aurum, sed serta madulsis:
Ambo cape, es pariter siccus et es madidus.
GRatari, STEGMANNE, tibi Doctoris honorem
Gestio; at in versus otia deficiunt.
Ieiune laudare nefas: redde otia nobis,
Et capite a summo te ad pedis ima canam.
HEIDELBERGIACAE stirps non ingloria gentis,
Nomenque dignum affinitatis HOIAE,
Tu nunc post magnos noctuque diuque labores,
Quos pertulisti fortiter summam Dices
Aspirans arcem, victor victricia serta
Doctoreasque adoreas laetus capis.
Leucorei toto coetu applaudente Lycei,
Et ipse cuius portio sim, visum Deo.
Et certe ut vellem totas agitare Camenas
Per spatia laudis et tuae aequor gloria!
At me quae coquit et versat sub pectore fixa
Cura inhibet, inde nec me Apollo respicit.
Sed BAVARUS, cuius quovis torrentius amne
Ingenium et illa profluens facundia,
Supra omnes curas ipsum mare versibus aequet,
Ille, ille pro me differet vestrum decus
Doctorum quacumque virum pia natio floret,
Quacumque Musae non penitus nugae et ioci.
Interea salve, salve nova gloria Iuris,
Quod constat aequo, quod bono: nam plurimi,
Quorum equidem numquam, CYRIACE, accessio fies,
Pro iure multis fabricant iniurias.
NObile virgultum, quo iam nova gloria nostris
Accedit silvis, et peramoenus honor;
Ecce tibi ridet felici sidere caelum
Mitius, et blandis aura favet Zephyris:
Unde novum floris decus et nova purpura surgit,
Purpura numquam ullis concutienda notis.
Gaude sorte tua, lateque umbracula sparge,
Ipsa avet hic Pallas, ipsa habitare Themis.
ET tu Palladii nites triumphi
Sexta pompa HARIANE? grator hercle,
Et longum voveo tibi hunc honorem.
Atque alta ingenii est amussitataque
Indoles tibi, picta mens refulget
Doctrinae undique rarioris auro.
At morum ad Venerem elegantiamque
Nae te comptior ipse elegantiorque es.
Ephebe auree, non tibi ergo laurum
Meretur, nisi triplici meretur
Iure, ab indole, ab eruditione,
Ab morum probitate, ita hac et illis
Probari unice et unice laboras?
SI simplex probitas, modesta virtus,
Et pectus gravidum artibus Minervae,
Et tinctum os Latio ac lepore Achaeo,
Merentur pretium et Magistri honorem,
Nae tu dignus es, AEGIDI FASOLDE,
Laurea redimirier Magistra,
Cui simplex probitas, modesta virtus,
Cui pectus gravidum artibus Minervae,
Et tinctum os Latio ac lepore Achaeo est.
QUicquid iners dicat Balathro, et mens plumbea Maevi,
Qui nostrum omne putant, vitrea fracta, Sophos,
DAMBACHI, tamen istud age, indue schema Magistri,
Quodque es adhuc, videsis porro quoque usque fuas.
Non ego te palpo: at si plures te sequi amarent,
Tot passim haud premerent barbara regna scholas.
OMne genus molestiarum messis opima diluit:
Postque periculosa belli, proeliorum et pulveres,
Prodigosque lucis ausus, caede conspersus manum
Horridam miles cruenta laureum aspirat decus.
Sic quia hactenus fuisti Palladi addictum caput,
Et tua pro pate adortus fundere Ignorantiam
Litterarum hostem bonarum, nil laboris improbi,
Nil vigilis pertaesus operae, JANE, nunc tandem capis
Praemium Magistri honores, et tuum victor tibi
Laurea caput virenti splendide praecingeris:
Quod tibi utile atque felix satque honorificum apprecor.
LUcida Gnossiacae si condat texta coronae
Horrida semper hiems
Nubibus imbriferis,
Non poterunt clarae prospergere lucis honores,
Et facibus roseis
Pingere templa poli.
Flos quoque, secretis qui stat male notus in hortis,
Atque legi metuit
Virgineis manibus,
Purpurea non ille coma, non gratus odore est;
Nec iuvat ingenii
Vis virtusque potens,
Et quoque doctrinam commendant publici honores,
Et faciunt aliis
Prod-ea ut esse queat.
At si obscura latet, si nescia fallit in umbris,
Non sibi, non aliis
Utilis esse potest.
At tibi mens melior, BLUMI, tibi fortiter ausa
Pierii sequeris
Dum pia castra Ducis.
Qui prohibes lateant tua vota in publica, nuper
Affectata tibi hinc
Iure tuo ac merito
Accipis et titulos et clarum insigne Magistri,
Matre vidente pia,
Non sine honore gravi.
Macte animi virtute tui! tecum ista senescant,
Quin quoque nascatur
Hinc quoque maior honor!
GEnerosa in ortus semina excrescunt suos,
Est in iuvencis, est equis parentium
Innata virtus, portitorem fulminis
Nec quis corusci vidit umquam gignere
Mollem columbam: sic recisa, quae stetit,
De matre virga, moxsubit aemulum nemus,
Umbrasque terris explicat, caelo comam.
Teque ipse, DAVID, indubiam prolem probas
Magni Parentis, invias vulgo rudi
Superare rupes, saxaque ardua Aonis
Dum tendis usque, et inde lauream tibi
Raram, manentem, profuturam carpere.
Sed siste paullum, siste: nostras en tibi
Witeberga, vestrae non tacenda JULIAE,
En Witeberga, quicquid hactenus studes
Ambire, solvit: quicquid optasti, dedit.
Phoebea mitra iam tuum nubit caput,
Auro refulgens implicat digitum annulus,
Piamque dextram doctus exercet liber.
At tota iuxta cavea succlamat, nove
Salve Magister! ipse nunc repeto, nove
Salve Magister, ac diu superstita
Magni Parentis filius nil degener!
QUos studium, quos mensa, domus, quos patria, honores
Quos sancti amoris fida iungit copula,
Te dico, o HEIDERE, ET te, o WINCLERIA virtus,
An separem ipse carmine imprudens meo?
Non ego, non facio: quin, quos tot vincula iungunt,
Et ipse textu carminis iungo mei,
Ambobusque simul, faciens compendia, honores
Recensque partum nominis grator decus:
Una orans, vobis ut plurima turba salutem
Transcribat atrae libera aegritudinis!
Quam tamen ut ne forte inter legar ipse superstes,
Quibus licet precari deprecor modis.
Me vobis quidvis aliud debere lubido est,
Modo sana ne sit muneris vestri cutis.
O Queis [Reg: Quibus] modis fortuna, SCHULZI, ergo istius
Lucis sacranda erit tibi,
Tot te undiquaque quae lubentiis beat,
Quae tot te amoenit atibus?
Honor stat illinc purpura ardens fulgida,
Ac luce gemmarum micans,
Doctumque celsa laurea tibi caput,
Manum annulo ornat divite:
Inque usitato ut te salutat nomine,
Favet theatrum plausibus:
Vox una fervet, una gratulatio:
Novelle DOCTOR macte sis!
At altera de parte praeses nuptiis,
Pavone vecta gemmeo,
Sive Domiducam sive Cinxiam magis
Velis vocare, Iuno adest:
Comes puella, si fatenda veritas,
Ipsa nec inferior Dea.
Sic mille formae, mille mentis dotibus
Longe eminet suum secus.
Nil hic relictum diligentiae anxiae est,
Nil curiosae indagini:
Externa facies loquitur internum decus:
In fronte virtutum est fides.
Frons ipsa qualis, quale luminum iubar?
Oris venustas? flos genis?
Nil hic recuset sidus aureum Hesperi,
Nil ipsa Luna cedere,
In se ut reductis orbe iusto cornibus
Et plena fratre luxerit.
Quo vota tendunt amplius? felicitas
Quid asstruat maius tibi?
Iam summa tangis: tota nunc Virgo tua est:
Hanc Diva donat Coniugem.
Nec illa pugnat: ecce candidam manum
In vincla [Reg: vincula] prompte ut porrigat?
In vincla [Reg: vincula] , quae dissolverit nemo dies,
Quam quae suprema luceat.
Sic fata spondent, sic recepit Atropos
Nens auream vobis ovem.
Ite o beati Coniuges! ite o boni!
Quocumque Hymen vester vocat.
Nil vos morabor amplius: dixi satis
Huius diei gaudia.
Sed illa noctis quae sequentur (quid rubes?)
Sponse ipsemet canas, rogo.
Tibi hic labor debetur. At vos posteri
Gaudete, venturum genus.
Nil vincula ista, nil faces, nil hic amor
Vulgare spondet aut leve.
REUSNERA Virgo est: quicquid inde nascitur,
Latere nescit, publicum est.
NUnc et perenni, nec tenui ferar
Fama Sophorum magna per atria
Vates: nec mordentes morabor
Amplius, invidiaque maior
Momos relinquam: non ego degener
Sanguis meorum: non sine nomine,
Praeclare Mecaenas, obibo,
Nec Sophiae cohibebor usu.
En iam residit temporibus rubrum
Tegmen, novellum mutor ita in virum
Superne, nascunturque molles
Per digitos teneros sinaragdi.
Solone iam iam promptior Attico
Visam Magister prata Stagirica
Librosque succinctos, amicus
Lector et incluta scita Iovae.
Me Phoebus et fax prima loquentiae
Spectabit Hermes: me reliquus chorus
Noscet sororum: me pusillus
Discet homo cathedraeque cultor.
Adsint benigno munere Gratiae
Musaeque dulces: Tuque Polymnia
Compesce vultum, pectorisque
Pelle supervacuos timores.
ALIUD.
PRosit, oro, CHRISTIANE, rite Musarum cliens,
Laureae Magisteralis inclutum, prosit, decus:
Prosit, et novis subinde crescat usque laudibus!
CARPZOVI, egregii Patris condigna propago,
Accipe doctrinae debita serta tuae,
Et Sophiae posthaec audi, haud sine laude, Magister:
Nostra iubet Pallas, noster Apollo iubet.
At si tantus honor primaevis obtigit annis,
Ab senio venient quanta brabea tuo?
QUid o coronas, desides fuci, sacras
Speratis? ite hinc: nulla, nulla ignaviae
Parata merces: hanc sibi pius labor,
Hanc cura solers poscit, et merito accipit.
SENNERTE, magni quem Patris vis insita,
Et laetus ardor ingeni, ac industria
Insomnis, indefessa, nec parcens sibi
Per casta duxit Aonis nemora, et rudi
Ignota vulgo culmina; ubi Phoebi chorus
Dulces Camenae praesident, atque artium,
Per quas Sophía regnat ac orbis viget,
Pandunt piatis mentibus mysteria,
Et ortui suo redonant; huc ades,
Doctaeque fronti debitum decus cape.
Laurus beatis qualis in silvis viret,
Et usque se recentibus baccis novat;
Sic, sic perenne vernet hic honor tuus
Fecundus usque laude pullulans nova!
QUae debebatur dudum tibi laurea, tandem
En accipe ANDREA tibi:
Accipe et electae nova vis accede phalangi,
Quae militat Christo Deo.
Coge animum, pulchrosque accingere fortis in ausus:
Incumbit hostis undique:
Undique non-magnam premit atro turbine cymbam
Hiems, et instat mergere:
Eia age, tu quoque confer opem: sive haec Misenos
Sive Hectoras poscat sibi.
VErnantioris germen aureum aetatis,
Polite MAVI, quem per Aonas montes,
Ignota vulgo culmina et rudi turbae,
Primis ab annis praesidis soror Phoebi
Amica duxit, artiumque doctarum
Reclusit adyta, casta sed cohors Musae
Festis choreis canticisque ludentes,
GraiaeHippocrenes, nectarisque Romani
Puris fluentis imbuere ter lotum,
Ut molle, doctum, candidum, figuratum,
(Oratione sive libera Tulli
Arma aemulari spiritumque non fractum,
Seu carmine libeat inclutos loqui sensus)
Possis sonare: sic tuum decus spargat
Per orbis oras exterique nostrique
Benigna fama, candidas vehens bigas,
Ut me faventem, et gaudii pii plenum
Et candidi ominis, in tuas rapis laudes,
Dum tu superbi pulpita alta suggestus
Gradu invidendo scandis ipsemet primus,
Selectioris pubis in sacro caetu,
Et litterati praemia alma sudoris
Beate portas, floreum caput cinctus
Rubeo galero, divite annulo dextram,
Quae tot diurna gemmeos libros cura,
Et tot relegit dia scripta nocturna,
Numquam remittens, semper in piis chartis.
Sic expatrata miles impiger pugna,
Non indecori pulveris gerens sordes,
Comante lauru cingere horridum crinem,
Et templa claro scandere insidens curru
Tarpeia properat: talis Isthmias metas
Fervente superans axe, sive Pisaei
Spatiosa campi, nobiles gerit palmas,
Nullius avidus, praeter inclutas laudes
Et non tacendum posteris decus saeclis.
Macte hac, Venuste, macte adorea celsa,
At non suprema, ne putes quiescendum,
Maiora restant: nostin`? at probe nosti,
Quantisque genitor pectus ardeat votis,
Sollicitus usque, et omnis unico in nato;
Suique iuris patria quid memor poscat?
Quid? hos morere? vince spes tuas MAVI,
Transi teipsum. Gaudet arduis virtus,
Et, otii perosa desides somnos,
Quieta numquam est, ipsamet sibi calcar,
Et, quae aemulatur astra, strenue affectat.
Profana inertes plebs morabitur terras,
Et quaeret umbras degener, sui oblita:
Divinior mens, et memor suae lucis,
Optabit inter sidera ire cognata,
Minorque solis esse, quos gerit, Divis.
EGregium est mitraque potiri auroque Magistri:
Tam-iuvenem auferre haec, scilicet insolitum est.
Septima post decimam vix dum prolabitur aetas:
Paene puer superas laude animoque viros.
Promptae assunt facilesque ad quaevis vota Camenae,
Seu patrias poscas, seu mage Romuleas:
At Sophie eternis respondet dia sub antris,
Et quae acuunt mentem, et pectora quae poliunt,
Vivendique docent morem: quo vividus ardor
Non penetrat, quo non cura laborque tuus?
Macte animi! tibi maiores, SCHNEIDERE, coronae
Restant; venturi est sponosor honoris honor.
QUo pictae vestes? gemmarum dives et auri
Insolitum miscet quae modo pompa iubar?
Te nosco, HÜLSEMANNE, tuo haec operantur honori:
Ingenii lux est talis et ipsa tui.
Quot radiant artes? Sed Theiologia triumphat:
Haec, haec Luciferi sideris instar habet.
Inde tibi veniunt tot praemia: macte potitis:
Quae Sponsus, DOCTOR, quaeque Professor habes.
QUae vestra, Interpres Musarum, tempora iussi
Cingere victrici laurea serta coma,
Haec precor, egregii Iuvenes, et docta Virorum
Pectora, perpetuis auctibus usque coment.
Inde sibi multos ut CHRISTI Ecclesia fructus,
Res patriae inde sibi ut commoda multa legat.
Quae iamnunc dubiis nimium quassata procellis
Fluctuat, ut magno navis in Oceano.
Quam madidis alia Boreas male verberat alis,
Parte alia hiberni sed ferit aura Noti.
Maxima pars nostri patriae, debetur amicis
Altera, quae reliqua est, ultima, nostra manet.
Ite alacres, magnosque ausus opponite saeclo:
Degeneres animas laurea nulla decet.
STROPHE.
ALiae curae
Alios agunt premuntque
Et perpetim anxios habent.
Sunt quis cor aegrum dira sitis coquit
Auri, renidentis luti:
Multis Cupido fastuosus
Sublimioris purpurae
Vexat iecur, nec usquam
Sinit quietam ducere
Aut noctem aut roseam diem.
Est cui mater Amorum,
Amica risus Idalis,
Et delicati semper amans ioci,
Dat verba, atque adimit virum,
Masculum frangens animi vigorem,
Dum mollibus ludis fatigat
Ver aevi lepidamque iuventam.
ANTISTROPHE.
Melior flamma
Tibi cor piamque mentem
Accendit, o verum genus
REINECCIORUM, dum sapientiae
Curis teneris primi ab us-
que aevi innocentis limine, et te
Nil improbus terret labor,
(Quo pulchra consuêrunt
Fere parari) quo minus
Incumbas studiis bonis.
Hinc plaudente chorea
CamenaeAchivae et Romulae
Circum strepunt te, atque in numerum canunt
REINECCI decus inclutum.
Quin IdumaeasSolymaea palmas
In serta nectit Musa, dulce
Pignus, docte, tuo capiri aptans.
EPODUS.
Felix, felix, dicimus omnes,
Qui fugace mentis ala
Emicat sub aethera
Terras perosus, et rudes
Vulgi catervas exiit,
Ac longe alios errare videt
In nocte densa.
Felix, quem labore functum
Pulchro, erudito, at arduo
Honestat meritum decus,
Partaeque demulcet coronae
Iucundus honos.
Qualem tibi, o amice,
Circum serpere crines,
Ut laetor cernoque lubens!
Sic expatrato bello
Horridam lauru comam
Virente Victor induit recingens,
Et candidas agit quadrigas
Ovantis inter omina urbis et plausus.
Duret in longum, precor, invidendae
Flos recens adoreae,
Et laudibus novis subinde
Augescat magis indies magisque.
ITe sacrae circum CUNDISI tempora laurus:
Ex merito veniunt talia dona viro.
Cui patuit totis Sion quam maximus antris:
Cui totam sese credidit Eusebie:
A quo non unos Ecclesia sperat honores,
Dignus honoratum est ut ferat ipse decus.
HAnc de Barbarie victa non Roma coronam,
Non CapitolinaIuppiter arce tonans;
LeucoreaeMusae nosterque imponit Apollo:
Laude tua, Iuvenis i bone, disce frui.
Hactenus invictis pugnasti strenuus armis:
Sudorem ecce tuum praemia digna manent.
Invadant alii titulosque et nomina: clarus
hic mihi, qui meruit, quicquid honoris habet.
DOcte bonas artes, et sancta oracula caeli,
Accipe de nostra debita serta manu,
Atque inter Sophiae Proceres nova gloria fulge,
SCHRÖDERE, o nostri laurea quinta chori.
Tum digitos fulvo pulchre decet annulus auro,
Doctrinae ingenium lumine quando micat.
FOrtunam sibi quemque fabricare,
Antiqui cecinit catum cor Appi:
Et quid verius ipsa det Sibylla,
Phoebi munere quam nihil fefellit?
Dic SCHMIDI optime, dic, rogo, an comantem
Laurumque, Smaragdumque, Codicemque,
Parti nominis indices, tulisses,
Ni dudum tibi tanta fabricasses,
Noctes atque dies libris vacando,
Ipsus munera splendidasque laudes?
Numquam, si mihi credis: haud favoris
Res est tale decus sibi parare:
Sudore usus et eruditione est.
QUot Batavi, et mediis defixa Britannia in undis,
Visaque Celtarum regna, ALEBARDE, tibi,
Pars minor est, celebranda tamen, quod laudis adeptus;
Maiorem Themidos reddere spondet amor.
Haec tibi primaevae traduxit tempora vitae,
Et iuvenile acri torruit igne iecur:
Nunc sed enim cunctos sociam se tradit in annos,
Amplexusque ligat, et petit ipsa tuos.
Sed neque ducenti, quae detur foederis arrha,
Deficit, in digito pronuba gemma micat.
Induiturque tibi frons libertatis amictu
(Servitii impatiens nam generosa Dea est.)
Quae non inde pius Genitor sibi gaudia carpet?
Haec diuturna illi, sed tibi honora fluant.
HIat sititque turbide titulos novos,
Et saepe quaerit artibus parum bonis,
Ambitio caeca, nec sui satis memor;
Modesta virtus non sine pudore appetit,
Et acquiescit, si quod obtigit decus,
Nil intumescens, illa dum improbe utitur
Cristasque tollit, ceteros fungos putans,
Umbrasve inanes. Non te, amice, non tenet
Hoc vanitatis futilissimae genus;
Novusque decorat te, nec infatuat honor.
Qui testis eruditionis cum tuae
Sit luculentus, ut semel collatus est;
Modestiaeque, quod bene accepto uteris;
Tibi vehementer grator, atque opto unice,
GERLACHE, duret ille ut in longum tibi,
Tum digna mens honore quae tali fuit,
Ornatior suo usque et auctior bono!
INtelligendi pariter et fandi potens
Arcana sensa Numinis,
BAUERE, nostra digne non tantum lyra,
Sed qualis Augusti Ducis
Demulsit aures, Lesbium sequens ebur
Et fortis Alcaei sonum;
Age, auspicato Lipsia alma quam tibi
Imponit infulam, accipe,
Et altioris scande suggestum throni,
Quo rem Dei post explices,
Interpretatus cuius es verba hactenus,
Scite putamen exsecans,
Ut exhiberi nuclei corpus queat,
Flosque ipse, opus qui nunc tuum est.
Stat laeta Pietas, stat Fides iuxta, et suo
Vati allaborat plaudere,
Centumque spondet lauru ab isthac laureas,
Et tot triumphos nobiles
Christo sibique. Quid vereris? arripe
Festinus omen, et novos
Ingredere honores prosper: haud scit fallere
Quod auguratae sunt Deae.
RIdetur sonipes piger
Gyros flectere nesciens,
Si pictas phaleras gerat,
Gemmatosque premat lupos:
Debet ludibrium quoque
Frons indocta ferociens
Daphnei nemoris coma.
Quaeris quod deceat decus?
Quod mentis labor arduae,
Et virtus peperit, tibi
Qualis, CARGIADE, assidet
Claris artibus undique
Circum cincta latus sacrum,
Et doctum redimit tibi
Mitra punicea caput,
Quod grator merito ac lubens.
FINXI, quod ominabar
Te disputante nuper,
Tot artibus politum,
Caput tibi ambiturum
Apollinare sertum;
Id nunc modo evenire,
Laetorque gratulorque
Merito lubensque, FINXI.
Non somnus oscitator,
Luxusque nummiperda,
Amorque, blanda Siren;
Labor parit coronam,
Et nomen haec perenne.
Quod usque ut expetiscunt
Cognata corda caelo;
Sic plebs amat tenebras.
Et dignus est tenebris,
Quem vita morsque celet.
REINECCI, egregium genus,
Quem Patris pietas decet,
Quem fratrum celebrat decus;
Virtutis propriae tamen
Lux ornat magis omnibus;
Huc flecte huc agilem pedem,
Et celsum pete pulpitum;
Audin`? te Sophie vocat,
Et claram tibi lauream
Nondum vesticipi parat,
Tam charum induere in caput,
Certi pignus amoris, eam.
Gaude muneribus Deae,
Et sume hinc stimulos novos,
Ut maiora feras datis,
Ut laudes cumules tuas.
Mens caelo similis suo
Detrectat requiescere,
Phoebeaeque rotae in modum
Cursus continuat pios:
Et dum sufficit omnibus
Lumen, maxima lux sibi est.
RÖBERUS sacra vox Dei,
Ingens Leucoreos iubar,
Et nostrae columen Scholae,
Dum REICHMANNE tuae suam
Commisit sobolem fidei
Fingendam artibus optimis,
Quae dignum patre maximo
Natis concilienet decus,
Quanti te faciat docet.
Quis dulcissima pignora,
Quis tantas melior parens
Spes credat temere alteri,
Quem non ante probaverit
Et doctum simul et probum?
Macte hoc iudicio viri,
Nec non hac quoque laurea,
Quam nostras modo Leucoris
Imponit capiti favens,
Virtutis pretium tuae.
VIginti et octo transiere labendo
Undae instar anni, cum tuum Patrem, JANE,
(Nostro Lyceo namque tum dabat civem
Probumque sobriumque, qualis in praesens
Celebraris [(printer); sic: Celebraberis] ipse,) qua tuum modo lauru
Caput induo ornans, indui atque praecinxi,
Sophiae deinceps ut Magister audiret;
Quod nunc tibi etiam proprium venit nomen.
Ille interim te genuit, atque iam Vates
Et Praeco Numinis omnium arbitri, hucusque
Processit hactenus, alter infula a summa
Ut fulgeat apex, primus ipse Levita.
Ut aemulator patriae hactenus laudis,
JANE, exstitisti strenuus, ita fortunae
Decurre deinceps patriae ordinem felix;
Quin, quod Pater precatur ipse, transcende.
Quod si negatur ire longius, gaude,
Gaude occupare patrium tamen culmen.
SCande felix in cathedram, scande, Leucoris iubet,
Et pium caput verenda laurea praecingere,
LIEFEMANNE, quem prophanae quemque amant Musae sacrae.
Digna tandem digna merces tot venit laboribus,
Quos dies noctesqeu totas pertulisti strenue,
Pectus ut scientiarum largo inundares mari,
Mensque multa ab arte culta spargeret clarum iubar.
Segne vulgus in tenebris ploret ac doleat suis;
Tutu o laetare honore, macte industria tua:
Nobiles ausus coronae nobiles sequi solent.
ET Sophiae, et Graiis pariter LatiisqueCamenis,
WASMUTHI, debes, quae modo serta capis.
Non etenim angustum spatiis tibi deligis aequor,
Sed doctrinarum qua-via cumque patet.
Nec maiestatem poterit Sophie ipsa tueri,
Ni comitum cingat lecta decensque manus,
Atque omnes circum Musae plaudente chorea
Exsultent, omnis Gratiae et assit honos.
Qualis perpetui pectus complexa Platonis,
Aut Stagirae, animum, maxime alumne, tuum est.
Nuda aliis simplexque datur; plus addit honoris,
Quae tibi lemnisco picta corona venit.
FElix, qui primis se consecravit ab annis,
Et Musis Sophiaeque vacat, cui fingere pectus
Artibus ingenuis et multa fruge replere
Cura sedet studiumque pium. Non ille latebit
Plebeios inter numeros obscurus et excors:
Exeret et doctum celsis caput inferet astris;
Quin astrum dabit ipse novum, quod lumine multo
Candeat, et faustum prodat mirantibus omen.
Tu quoque SCHMIDIADE felix, cui laures clara
Praecingit lambitque caput, iustumque triumphum
Barbaries devicta dedit. Cape laetus honorem,
Et titulos, Philyrea tibi quos contulit. Ipse
Interea plaudam gratatus, et inter amica
Auguria, haud vanis pulsabo vocibus axem.
FElix ingenii, felix successibus augur
Pieridum, MÜLLERE, cui pia tempora dudum
Musae incinxerunt lauri immortalis honore;
Nunc autem et Sophie sertis ingentibus ornat,
Solatura graves curas, sacrosqeu labores,
Queis [Reg: Quibus] animum assidue doctas agitare per artes
Iuvit adhuc, plenamque sui exercere iuventam.
Accipe promeritae iamdudum praemia laudis
Duratura tibi, Divaeque accede potentis
Muneribus, tantumque lubens admitte favorem.
Non aliter sudore et honesto pulvere belli
Respersus media ex acie campoque revertit
Devotus Marti iuvenis, frondesque decoras
Induitur caput, in manibus palma ardua floret
Invictae virtutis opus testata: sequuntur
Agmina plaudentum, et partos gratantur honores.
Te pariter, MÜLLERE (viden`?) te tecta virorum
Copia prosequitur votis, laetumque triumphum
Acclamat: quos inter ovans quoque BARTHIUS Heros
Advolat, aeternumque decus tibi carmine sacro
Despondet, decus ipse aevi, quo nostra superbit
Teutonis, et doctis nescit concedere Belgis.
I felix tanto augurio! Non omina Vatum
Currere vana solent: dudum tibi patria amicos
Ostentatque aperitque sinus: quin dulce renidens
Mox te inter claros complecti gestit alumnos.
LEIKERE charum ter tribus caput Musis,
Vetusque cura, cum tibi dies primae
Irent iuventae, et mollior flueret aetas,
Totumque nondum vindicaret Astraea:
Quamvis eadem non minus sibi gratae
Nunc quoque subire gestiant per aetatem
Tuos penates, cum negotiis pausa est,
Et ludo amoeno recreare cessantem:
Ut nunc triumpho totus, ut tibi plaudo
De [(printer); sic: Da] purpura alta, qua Themis modo donat
Tuos labores, annuloque, quo dextram
Sibi ornat obligatam et arctius nectit,
Simulque honoris adicit eminens nomen!
Cape tanta laetus praemia, cape, LEIKERE,
Captisque longe fruere! ita usque pro voto
Respondeat fortuna, et albus annorum
Decurrat ordo! sic malum omne, quod vexat
Uritque Iustum, visque saeva fraudesque
Furto nocentes, et calumniae ars omnis,
Tibi terga vertat, nec tibi ullus imponat
Satorque litis, improbusque depactor:
Qui iura fingit, vera iura queis [Reg: quibus] vertat,
Aut callide deludat, ut nefas vincat,
Iniquitas triumphet, aequitas ploret.
QUem GraiaMusa, Pierisque Romana,
Suos lepores, et suas venustates
Primis ab annis imbuere surgentem;
Iuvenique, quicquid grande, serium, pulchrum,
Idoneum donare regulam vitae,
Actusque nostros ordinare prudenter,
Suis recondunt scriniisque capsisque
Impertiere dextera nihil parca:
Quin ipsa cuius Sophia (quanta per partes
Sibi tota constat,et caput levat caelo,
Caelumque transit omne, si quid et causae
Rimatur ultra, dum suum petit finem,
Metamque quaerit) liberaliter toto
Se fonte fudit haurientis in pectus,
Lauruque crines Themidi tradidit iustae
Virente cinctum, quam chorus Poetarum
Terris fugatam, et inter astra susceptam
Haerere superis praedicatque fingitque:
Et ista posthaec iura sacra legesque,
Edocuit omnes, tum fori pias artes;
Talemque nuper in novum Senatorem
Sibi allegandum maximo Duci misit:
Hunc nunc vocatum rursus ad sacrum scamma
listit, crinesque fronde nectit haud vili frontem,
Dextramque tot volumina ante versantem
Investit auro, divite excolit gemma,
Totum arrha in isthac pignorans ALEXANDRUM.
Bis laureate, fulgurante bis gemma
Revincte digitos, quam tuis bonis laetor
Plaudoque honori? quam te, Amice, quam dulce est
Iam nunc videre post tot asperas cautes.
Hiemesque duras marmoris procellosi,
Tenere portum, iamque littore optato
Religare fessam fluctu et aestibus cymbam,
Tutamque certo figere anchoram morsu.
Quid ominabor? non minora iam partis
Tibi caelum amicum, tum tuus tibi AUGUSTUS
Docto tot artes, gnarus omnium, spondet;
Tam stirpis altae decore et incluto sceptro
Nulli secundus, quam scientia primus.
DUm sua praeclaris Sophia exdispensat alumnis
Praemia, et eximii titulos acclamat honoris,
Huc etiam, huc iterum atque iterum, SAURI, inquit, adesto,
Mercedemque tibi magni cape, docte, laboris
Et vigilis studii dignam: non vana patrasti
Proelia: magnifici sequitur te pompa triumphi.
Dixerat: extemplo subiere in tempora laurus,
Attritamque libris rutilum dextram induit aurum.
Tum gratata novum decus omnis Concio votis
Applaudit, claraque Sophum te voce salutat.
Macte! piis numquam desunt solatia Musis:
Semper habent pulchras certamina docta coronas.
ULles tenebras, queis [Reg: quibus] iners alte latet
Velut sepultum vulgus, et lucem fugit,
Dum sordida sequitur, acris, et sui sciens
Virtus recusat, nubila indignans pati
Umbrasque segnes: emicat, caelum petit,
Procata honores; si malus livor negat,
Tum praemium ipsa maximum solvit sibi;
Quod nulla vis inimica, non ullus furor
Eripiet umquam: quippe quod inibi est situm,
Quo pertinere casus et fors haud valent.
BAUMANNE gaude! nil tibi virtus negat,
Industriae nil pervigil labor tuae:
Et quicquid ambiisti, hoc impertit favor
Iusti Brabeutae. Splendet in laeva annulus
Auro coruscus, lucida gemma nitens:
Punicea doctum mitra praecingit caput:
Magister audis. Carpe, quae capis, bona,
Atque alia pollicere de partis tibi.
Fecundus honor est: alter alterum parit.
DOctorum flos lecte Virum, decora inclita Pindi,
Per quae Musarum stat bene sarta domus,
Ite nova vincti florentia tempora lauru,
Quae viridi numquam frondis honore caret:
Quae, vestras sive ara operas, seu curia poscat,
Seu casta Aonidum pulpita, ubique decet,
Vulgaresque abigit tenebras, nec vile gerenti
Mansura tribuit non sine laude decus.
Quippe exantlatos commendat adepta labores,
Sudorisque pii testificatur opus:
Perdita nec vobis ignavo tempora somno,
Et vacuos studii praeteriisse dies.
Ite, agite, et largos in publica spargite fructus:
Quid sapere est, soli si sapis ipse tibi?
Nec tituli exornant, qui commoda nulla reponunt,
Quos nulla meritos utilitate probes.