ELEGIA HECATOSTICHA ET QUERULOSA GERMANIAE AD PRINCIPES GERMANIAE SIMULTAtes intestinas atque civilia bella detestantis. HENRICUS BEBELIUS AUCTOR

ANne tuam gaudes ferro proscindere matrem
Germane o princeps? cur lacerare studes?
Anne meis meritis tam praemia dira rependis
Quod genui in lucem, teque aluique frequens
Quod te fortunae in gremium cunctisque locavi
Exundantem opibus corporeisque bonis
Ut contabescam quid non servire rubescis
Igne fame ferro? dilanierque parens
Pone truces gladios atque arma micantia condas
Classica nunc cessent Martis et omne nefas
Parce meis lacrimis, miserae miserere parentis
Parce pio generi Teutonicisque viris
Quod si iura tuis praetendas congrua factis
Non opus est armis, non tibi militia
Maxmilianus adest iudex astraea relinquens
Praeside quo caelos gaudet adesse polo
Iudicio cuius potuit diffidere nullus
Ni foveat causam cui male fidat iners
At placuit si filiolis ingentia regna
Quaerere forti animo, Martigenaque manu
Inque getas converte manus, Turcasque profanos

Haec tibi regna potes asserere inque fidem
A patria abstineas, cui si vel parcere nescis
Parce tuis natis parce tuo populo
Nam si bella moves, in bella lacessere pergis
Induperatoris belligeramque manum
O quanto patriam foedabis sanguine terram
Quotque cadant dira fortia corda nece
Cum quibus haud aegre insubres mihi debita regna
Eriperem a francis liligeroque duce
Italiamque meam potuissem subdere nostro
Imperio, siculos, romulidumque lares
Quasque solet Venetus per summum callidus astum
Invasisse urbes proditionis ope
O quae germanas agitat discordia mentes
Vertere vos tentat factio prava ducum
[Note: Laus germaniae] Nam dum Germani fratrum tenuistis amorem
Sanctaque vobiscum publica iura dabam
Victrix ipsa domos solis per utrasque cucurri
Per calidas libyae per boreaeque plagas
Incessi illustris totum regina per orbem
Submisique meis fascibus orbis opes
Per medios Asiae campos mea signa volabant
Et solymos tenui sub ditione viros
Atque leves domui Graecos, Afrosque bilingues
Atque meas frameas sensit Iberus atrox
Iuris erant nostri Thybris et padus atque timavus
Cum sarno siculum sardiniaeque fretum
Tunc tria Gallorum nostra ditione regebam
Regna quoque Histrorum Dalmatiaeque lares

Tuncque tributa libens mihi sarmata pastus equino
Sanguine debebat tuque Boeme fidem
Heu quo Germanae vires quo decidit orbis
Imperium, heu quantum degenerastis avis?
Ambitio et discors civilis factio turbae
Omnia regna ruens vertere meque parat
Proh dolor imperium quaesitum sanguine tanto
Atque huc servatum robore et acri animo
Hoc labefactavit rerum discordia pestis
Salvaque vix tandem viscera nostra gero
Ergo tot frustra suscepit uterque labores
Foedricus, tanto sanguine regna parans
Conradi, Henrici, et clarissima nomina Othones
Maximus atque horum Carolus imperio
Tot frustra terras domuerunt Marte secundo
Totque sacras leges imposuere viris
Et quae vulneribus, quae sanguine parta meorum
Quae quoque sunt olim subdita regna mihi
Occupat iniuste Gallus, Venetique dolosi
Italicique viri, plurima turca ferox
At contenta forem si non ingloria saltem
Teutonici videam limina tuta soli
Quod si communi procerum pax candida vel nunc
Et studio et voto teutonicis dabitur
Salva mihi fiunt non tantum Alemannica rura
Invictaque geram regia sceptra manu
Verum etiam quicquid mihi cruda tyrannis ademit
Lauriferis signis iam reparare queo
Ibo per extremam scythiam feritate subacta

Caspia sceptrigeram littora meque colent
At fili princeps quid me civilibus armis
Impetis? et pacem frangere dirus aves?
Dum nec iura sinant, nec lex sanctissima tecum
Sentiat, aut veterum scita sacranda patrum
Parce tuo exitio, subiectis parce popellis
Consule teutoniae cum propriisque focis
Namque videre mihi videor iam tecta domosque
Cum villis urbes mulcibero esse rubras
Classica iam sonitant iam Mars furit arma reclamans
Innumerique viri corpora dura cadunt
Exhaustis opibus tandem Germana fatiscet
Virtus, et fessis viribus aegra iacet
Accola tunc araris, Rhodani tunc potor in aegram
Seviet, hic terras diripietque meas
Aut implacatus felici Marte boemus
Turca vel immitis, dii prohibete nefas
Exemplum sceleris, cunctis annalibus auctor
Seditionis erit historicisque meis
Subversor regni et germani nominis hostis
Exitiumque suum proh patriaeque suae

M. D. IIII.

AEMULUS IN PRINCIPEM NOSTRUM wirtenbergensem

Ve [Reg: Vae] terrae cuius puer est rex, ipse videto
O puer astutus ne sis tu praeda inimico

RESPONSIO BEBELII PRO PRINCIPE

Haec me iure senem faciunt aetate puellum

Dulcis amor fidei magnae et constantia mentis
Nec fracta adversis nec sustollenda secundis
Laudis amans altusque animusque et strenuus armis
Prudentesque viros cunctis de rebus agendis
Consulere et pulchrum iustumve vel utile quid sit
Quid deceat, quid non animo quaesisse sagaci
Inclita sed virtus laeto pubescere fructu
Incipit a teneris, et se cito germina produnt
Magnus Alexander teneris incepit ab annis
Et premere imperio Graecos Asiamque potentem
Dariumque simul invicto subdere Marte
Talis erat Bacchus nigros dum vicerat Indos
Annosoque seni puer haud adeunda gerebat
Caede gigantea Phoebus puerilibus annis
Arma cruenta tulit pugnans pro patre tuendo
Et puer Alcides geminos colliserat angues
Sic ego dii faveant, summis pro viribus ipse
Mente senex aetate puer pugnare laboro
Contra illos, mihi qui noctuque diuque pararunt
Damna, probra, insidias, vim vique repellere tento