---

image: s001

TARRAEI HEBII NOBILIS A SPERGIA AMPHITHEATRUM SERIORUM IOCORUM Libris XXX Epigrammatum constructum. Pleraque pars Loiolas, Scoppios, Cratseros, Canebos, Sangas, Blovios, Bonarscos, et id genus alios. Pro litteratis et probis viris: Opus admirabili rerum, verborum, personarum, sententiarum, Apophthegmatum, Inventionum, Allusionum, Chriarum, Conclusionem varietate et acumine tale, quale post inventos typos in lucem non prodiit. NOMINE C. VICTORIS VIGILII PRIMITUS INSCRIPTAM. HANOVIAE, Typis Iohannis Iacobi Hennei: Sumptibus CONRADI BIERMANNI et Consort. M D C X III.

AMICO LECTORI TARRAEUS HEBIUS S. P. D.

PRAETERITIS a me nundinis Francofurtensium, amico Lector, spes data est Triginta librorum Epigrammatum, quorum pars magna, immo maxima, in eo argumento occuparetur, quo Tres illos hinc inde collectos eo tempore publicaveram. Eius promissionis cum memor essem, scripsissetque ad me Eruditus vir CONRADUS BIERMANNUS, consilium sibi esse Amphitheatri Honoris Papistici carminibus decantati Tomos duos in lucem emittere, non invitus ipsi cessi, hunc ut meorum Epigrammatum tertium illis adiungeret. Non quod omnia mea eius sint argumenti, sed quod, ut dixi, pars plurima. Itaque Tertium hunc Tomum nos absolvimus, Secundum et Primum proxime ex dicti Biermanni Bibliopolio exspectare habes. Benevale, qui candidus, et nos ama, A. D. KL. Novemb. CIC IC CXII. Myrtilleti.

SERENISSIMO PRAEPOTENTISSIMOQUE ANGLIAE, FRANCIAE, SCOTIAE, HIberniae etc. MONARCHAE, IACOBO VI. TARRAEUS HEBIUS A SPERIGA NOBILIS GERMANUS INSCRIBO.

AMPHITHEATRUM Seriorum Iocorum Epigrammatis a me constructum, SERENISSIME REX, qua fronte ad Maiest. Tuam cominus sistero audeam, narrandum duxi. Pleraque pars aperte tecteque in hosteis simul M. T. et Christianae repurgatae religionis velitatur. Nam cum in excelsiore per hanc Europam nemo loco sit constitutus, cuius Virtutes Publicas omnium Bonorum Furias in virulentissimas calumnias commovere possint, ad solium usque Maiestatis tuae infortunati Lemures

adscenderunt; quemque argumentis inusitatae divinitatis et doctrinae contundere, et splendore Serenissimae potentiae obruere deliriorum suorum Commentaria viderunt, eius personae non tralaticium bellum machinari voluerunt. Eo enim per summam Numinis indignationem opinione illarum Larvarum, redactae sunt summorum Regum dignitates, ut impune sibi quivis balatro et scholasticae futilitatis assecla permissum autumet, in eorum, nomina venena linguae exonerare, quorum, Fortuna altior collocata est, quam ut eam labefactare possint vanorum Andabatarum sanguinarii conatus. Non iam primum Maiestatem Tuam Loioliticae faecis pecuaria insilire ordiuntur. Quamdiu in admiratione Virtutum Tuarum satisfacere Invidiae et Virulentiae suae non poterunt, tam diu bellum Regiae Sapientiae Tuae litteris et libris, qua sola parte possunt, movere non desistent. Et nacti sunt non adeo olim aemulum huius apparatus sui Stoicum quemdam Hippocentaurum, hominem Vespillone parente natum. Qui cum ob insolitum stuporem et effrenam libidinem pro lubitu quidvis audendi et dicendi, partim contemptui, partim odio se omnium expositum videret, ut aliunde auctoritatem quampiam suis facinoribus adfueret, coepit mendacissimos et stultissimos libros in Magnateis

reformatae Ecclesiae effundere. Quorum sceleratis ausibus cum eloquendi quadam infelicissima licet fluiditate, se personam affingere posse confideret, nihil pensi habuit pro inanissimo et rerum bonarum ignarissimo histrione etiam inter suos traduci. Denique eo rediit ut cum Latine loqui se solum somniaret, quo vendibilis fieret futilissimarum cartarum congeries inamoena, Regiae Tuae Maiestatis sanctissimum et venerandissimum nomen, impuris et sacrilegis dicteriis incessere non erubuerit. Ut Orbis terrarum Clementiam tanti Regis mirari non satis possit, qui non iure suo tantae impudentiae monstrum persequi praesumat, sed impune stilum hactenus vibrare in tot Regnorum potens caput patiatur Ambubaiam sordidum, et patriae religionis Transfugam turpissimum. Verum stoliditas hominis Maiestatem Serenissimi Tui adspectus mereri hactenus fortasse non potuit, et cum meritura fortassis olim, miserationem pro Poena in Conscientiae suae opprobrium indelebile demum reportabit.

Huius cum inter eiusdem furoris alios non raro in Amphitheatro hoc nostro mentio facta sit, totum Opus Venerandae Maiestati Virtutum et Pietatis invictae, quibus Terrarum orbem dudum in admirationem Tui defixisti, trans tot locorum intervalla inscribere volui.

Et plurima fortassis in tot librorum volumine Epigrammata occurrent indigna tantae nobilitatis praesumptione, ut oculos Regiae Tue Maiestatis coram mereri possint. Sed cum Poetarum communis ille error sit, ut in talibus peccare sibi permissum reantur, quorum Ordo citra ruinam affectari non possit, [(transcriber); sic: .] Spes est Serenissimam Maiestatem incomparabilis tui Animi, qui Virtutum et Doctrinarum omnium perpetuum domicilium est, studium Adolescentis, religiosissimi earumdem cultoris, vel uno intuitu dignaturam. Qui se S. M. Tuae addictissimum transcribit, eamque Dei protectioni ad felicissimam gubernationem Ecclesiae et Rei publicae studiosissime commendat. Heidelbergae Palatinatus ad Rhenum, KL. DECEMB. CIC IC CXII.

TARRAEI HEBI AMPHITHEATRI SERIORUM IOCORUM LIBER I.

Epig. I. ad Lectorem.

SEu mavis nova delicate Lector,
En de matre rubet iocosus ordo
Formosorum Epigrammatum, Scioppis
Et Sangis uti cor dolere possit.
Sive antiqua placent, placebit istic
Si bis quindecies legetur abs te:
Nam si quod vetus et bene est vetustum
Nec tam saepe legis, recente mutas.

II. Ad eundem.

SI quid non satis approbatur istinc,
Bonarsco face, Delrio, aut Scioppo,
Sangaeve, Orbiliove, Cratserove,
Raderove, vele cohorte magna
Adscribas Loiolitico cuivis:
Et ducta ratione sic putato:
Tam crebros ubi cantites Scioppos,
Qui sunt Improbitas, furensque Livor,
Et pestis mala candidis libellis,
Quei possit iocus omnis approbari?
Conclusa Ratione dein fatere

Si qua carmina duriora peccant
Culpa est Orbiliive, Cratserive,
Sangaeve, Oscipiive, Delriive,
Si qua carmina lautius iocantur
Laus est nobilis et pii Poetae.

III. In Cratserum.

CRassus et elumbis nec puri, Cratserus, oris,
Dicturit in sacros pus scabiemque libros,
Ignoscas, Asini, medicos de Vatibus esse
Si cupis auctoreis, magno opus ingenio est.

IV. Ad Sirmondum.

QUod nequeam quoivis quovis, Sirmonde, paratus
Intempestivos dicere versiculos.
Iam, scio, cum sociis, nomen te carpere nostrum.
Queis facili Phoebus, scilicet, ore favet.
Nil reddam, nisi quod norim tibi grandius esse
Lorum in aqua Scaphio stringere Petronii,
Scribere putidulis quam fracta Emblemata rhythmis,
Unde cupit vatum nomina vestr a cohors.

V. In Loiolam.

PAter supinus Impotentiae obscenae,
Aquatili patrare cum nihil loro
Potesse se putaret atque sentiret.
Logôla, nudus omnibus bonis rebus,
Profudit ore Pestilentiae sacram
Cohortem, in orbe quae modo alta magnatum
Feroce sceptra cum libidine adfectat.
O inquinata falsimoniis plebes,
Originis memento deinde tam sanctae.
Tuique patris in luto obsitas fauces
Inania illa dicta congere et facta
Quibus valere fascinare te mundum
Rata hactenus. Modo in specus Avernaleis
Ruina te reposcit oris Orcini.

Viden' suprema dextera ut Dei fulmen
Vibret coruscum, et ingerat tibi auctorem?

VI. Ad Goldastum.

PUro adeo ex auro Ramum Iovis esse fatetur
Cum Stygio, Melior, te Ferus ore petit.
Cratserus audendi sociis torpentibus auctor.
Hunc contemne: sua se interimet scabie.

VII. De Cratsero.

CRatserus e morbis scabiem popularibus omnem
In sua mendico scripta labore rapit.
Unguibus armatus quia qui melioribus exster
Omnividus nullum se didicisse putat.

VIII. In Delrium.

IN Magicis quaerit sapiendi Delrius ansam,
Hoc vere est facere e Pallade Persephonem.

IX. De Scoppio.

NObilitas Scoppi magna est balatronis in illo
Quod nescire suum se videt ipse genus.
Qui satus in castris, conceptus ubique, per ipsa
Milia, in exilio matre vagante, decem.
Excidit e genetrice alieno, paupere, tecto
Dein numquam certo nomine Patrem habuit.
Quemque habuisse olim visus, per depsuit ipse,
Confessus titulis matris adulterium.
Aedepol [Reg: Edepol] argute, Stooque ab acumine, tendit
Antiquum sibi de se fabricare genus.

X. De eodem.

SUccuba quem Mauro concepit sanguine mater
Prodigium est vultu, Scoppe, referre Arabem.

XI. In eundem.

LUridus e patriis exscendens sordibus Ocnus,
Ut sese scripto carmine nobilitet.
Scaligerum Heroem titulis molitur avitis
Excutere, et Veteres contemerare Deos.

Proh scelus! at causam tanti si quaeritis ausus
Omnem una exsorbet protenus Invidiam.
Solus edendi avidam dolus hic ad fercula sistit
Exciderat queis iam bellua, Madrucii.

XII. In eundem [(transcriber); sic: eundem] .

SImplicitas quanta est, Scoppi, latrare Catellune
Scaligeros divos? tu tamen inde peris.

XIII. AD Principem Mauricium.

MAgnanimorum atavum soboles Mavortia, per quam
Relligio et Pietas, et Libri et Arma, vigent.
Hassiadae columen gentis: Si fortia tantum
Lumina de magna flectere stirpepotes;
Atque oculis, queis nilillustrius adspicit orbis,
Sacrilegos Scoppi vis legere, alme, logos.
Te quoque te diris adspersum vocibus illic,
O scelus, o facinus, perfidiamque! leges.
Et quamquam titulis maior sit Gloria Vestris
Quam queat e trivio contemerare canis.
Attamen indignum est, nec in una morte luendum,
Audacis furiae prodigiale nefas.
Surge, age, in ultriceis, Princeps sanctissime, Poenas,
Hoc Patria, hoc Pietas te tua, Magne, iubent.
Quidquid in humanis peccavit bellua libris,
Vindicibus libris tollere cura potest.
At genus egregium et sublimia nomina Regum,
Scindere latratu turpia monstra fero,
Vindicibus gladiis et ferro ultore luendum est,
Hos decet in taleis ducta litura libros.

XIV. Ad Regem Angliae.

CHristicolae Vindex Sophiae, doctissime Regum,
Quos vidit primo Phoebus ab intuitu.
Quoi nec nostra decus par saecula conspexerunt,
Nec poterunt ullis cernere Temporibus.

Sacrilegas chartas et Christo adversa furentis
Scoppiadae contra fasque pium que mele.
Regali dignare oculo? nec pallidus anguis
Iam dudum viro tabuit in proprio?
Te, quem vindiciis secura Ecclesia vestris,
Astrorum patriis inserit Ordinibus.
E trivio foex foeda hominum, patre, Scorpio, lixa
Apetat, et diro carmine devoveat?
Scilicet his manibus, queis tanti sceptra gubernas
Imperii, lixae scripta maligna, ter as?
Quique rudi cena in scelus omne redemptus abivit,
Rege decus libris nobile ab hoste fer at?
Utere sorte tua, linguamque e fauce revulsam
Sacrilegas voces conticuisse iube.
Scilicet haec tantis sunt praemia digna lituris,
In Sanctos Domini queis Patricida furit.

XV. Ad Lectorem.

CLaude oculos, lector, teque auribus exsere tantis
Quot populo, Claro dicturiente, dolent.
Heic pereunt curtae, vatum Ludibria, larvae,
Ut Iocus in cladem vel gravia armapremat.
Scilicet his numeris et simplicis Ore Camenae,
In Satiros vecors fallitur Invidia.

XVI. Ad Scoppium.

INaniserve desidis Calumniae,
Bonis perosus omnibus.
Quid inquiete flagitaris otie
Libros par are pallidos?
Uti tuae paretur hinc egentiae
Ineptiisque pallium?
Videsne cuncta fata tepalam procul
Honore pellere absonum?
Et in tuis modo esse neminem super
Cohortibus, cui queas

Probare dicta foeda, factaturpiae
Quibus scatere te vident?
Genus parente testimoniis tuis
Adulter a trahis, canis.
Pater fuisse lixa gloriae vicem
Tibi imputare dictus est.
Cohortis inde ductor in gregario
Fuisse notus agmine.
Tui laboris una summa maxima est
Fuisse nullius precI.
Clependo nomen assecutus in libris
Minutiis lates meris.
Duella quando litterarum inertiae
Menippus asseris novus.
Deum nec esse credis, omnibus modis
Abominabilis fer a.
Iriparricida, sacra cum Deinegas,
Salutis in vicem data.
Et ore quicquid allubet dat ariis
Sonare promptus egeris.
Ubi obvium videre quempiam bonune
Datur, repente Cerberi
Sodalis, ora solvis absonis sonis,
Inanimente carmine.
Deinde magna construis voluminae
Genusque iactitas tuum.
Et omne nomen impiae superbiae
Tibipte vindicas domum.
Redemptus in scelus nefasque, qua lubet
Iubere, qui cibum dabit.
Male ominate bubo, qui rogos supra
Volas, tibique prandium
Ab igne quaeris: ossa qui cremat virum
Tibi ille praestruit dapem.

Et haec fuere. Namque te domesticis
Nitere sub coloribus
Id invidere nemo qui sapit, velit,
Iis latere si queas.
At in Beata te volare Nomina
Deumque, principes, genus.
Ferenda non mehercle, contumelia est,
Cruore quam lues tuo.
Viden'? parata iam tibi imminent Crueis
Canis proterve, praemia!
Sepulcra nam Parenspoliver at tuus.
Cadaverosus ut latro
In alta mentis evolans acumine
Tibiipse fabrices Crucem.
Quid inquiete muginaris otio,
Librisque pabulum paras?
Futura summa cum tuae scientiae
Sit una sola: PENDEAS.

XVII. In effigiem Schoppii.

CUi color AEthiopis, hirsuti pelle Bisaltae
Horridus in tota Scoppius est facie.
Tartareae gentis simulamen corpore monstrat
Criminibus mens cui ebria Tartareis.

XVIII. In eundem.

QUod tener incessus matris, quod pallidus ore
De patre furtifero Scoppius ater habet.
Quod lasciva sonat mastupr atore libello,
Virtutis propriae Scoppius ater habet.
Quod medio in populo iactat sua Gesta, sororis
Vulgivagae Veneris Scoppius ater habet.
Si proavos dicas, plus centum patribus ortus
Innumerae Scoppus Nobilitatis homo est.
Numina nulla put at, tonitru Lucretius olim
Fortuita suasit forte venire pole.

Ipse odium commune hominum est. Qui Numina quondam
Patria proiecit, nunc peregrina fugit.
Exsul ab humanis rebus, dum Stoica fingit
Dogmata pro larvis proelia caeca movet.
Hae tamen auctorem nec collaudasse feruntur,
Doctrinae numquam credita turba suae.
Sic quoque terricis ululatibus omnia perdit
Pauperie, quorum est mater, amara fames.
Nunc sedet in spebus, titulos quoque vendidit, et se
Eripuit veteri, non sine laude, Equiti.
It pedes in scelera, et furtiv a aenigmata iactat,
Proh superi, e Davo quam facile Oedipodes.
Nec Romana manus nec iam Germania, utrimque
Expulsum gemino crimine, ferre potest.
Omnia nugarum decollavere sedenti
Subsidia; In chartis spes quoque lenta manet.
Scilicet extremis Furiarum hinc inde fugatus
Verberibus; fati sentit adesse minas.
Ite procul quicumque homini socii ante fuistis
Non cadet in parvum tant a ruina locum.
Qui superos tempsit, propriae qui bella saluti
Indixit, contra seque Deosque ferox.
Qui Stygiae Veneri corpusque animamque dicavit,
Qui sexus fregit mascula iura sui.
Alterius molles faculis corrupit Amores,
Venditus atque emptus per scelera, inque scelus.
Lingua cui, caeli contemptrix garrula, sola est
Quae paret obscenae fercula lenta fami.
Qua modo terr arum Dominos incessere Reges
Incipit, ob scure Seditionis amans.
Quo super exscendat iam non habet: Ite sodales
Ipse sibi Scoppus iam facit interitum.

XIX. Admanes Iosefi Scaligeri.

DIis orta magnis anima; Terrarum decus,

Te Scoppianae saeva tela bestiae
Gestis vigentem rebus atavorum, procul
Incessere audent. Ipse frendenti fame
Busto superstes, scelus, inambulat Tuo.
Ut captet auram Nominis memorem tui
Sibi unde dulce ferculum paret domi.
Sunt tua Perenni scripta cara tempori,
Quorum vigorem Fama trans saecli fugas
Trans spatia, celeris aevitatis ardua
Caelo reportat. Ipse divorum comes
Moritura numquam Gloriae tenes tuae
Te sceptra Rege. Pallidus Livor procul
Nocere nescit. Tabidos volvens logos
Logola vecors pascit imbelleis vago
Furore denteis, seque devovet tibi.
Viden' Scioppus ille, cuinullum scelus
Negavit um quam lingua venalis cibo,
Eiectus illinc, hinc repellitur, fugit
Reditque, dubitat: nullibi tutum locum
Per fas nefasque turpis invenit latro.
Nec secta quaequam, nulla fugitivum domus
Recipere possit. Hocne Poenarum putes
Magnam esse summam? Quid quod infesto ferox
Se dente comedit ipse, dum Sacrum fami
Amara versat hinc et inde Egentia.
Nunc magna Regum nomina extremis sonis
Moribundus adflat; Spiritum lente trahens,
Sic maceratus serpit ingrato gradu
Ut mox futurus esca vulturi nigro.
Cognata volucrismembra iam exspectat sibi,
Superque patria regna desidens crucis
Procul minatur. Hanc cohorruit videns
Librosque iactat Pestilentiae Sophus,
Et fata Poenis imminere ultricibus

Timore monstrat. Ipsa iam nidum facit
In capite diro volucris; exosum Deo
Iam lumen uncis exterebr at ungubus
Haec Poena Scelerum semper auctoreis manet.

XX. Ad Isacium Casaubonum.

ANtiquitatis Litterariae Vindex,
Scriptoris anima, quisquis e situ migrat
In ora lucis; et Scientiam priscis
Libris fatetur: An Scioppii bilem
Tantiaestimabis, ut stilum inprimas chartae,
Ut scelus inane, verbicymbalum obscurum,
Mereatur a te litteris refutari?
Comtemne turpeis impotentis insultus,
His ille technis proelium fami indicit.
An tuba futurus huic, Casauboni, bello?

XXI. Ad Erycium Puteanum.

TU quoque Lipsiadum columen, Puteane, virorum,
Candidus, et pur a de Pietate nitens,
Ultor in obscuri venies balatronis acumen,
Et dices divum non bona verba gregi?
Parce tibi, divine, nihil te tale magister
Eloquii Seiren, Lipsius, edocuit.
Quem cum adversa Deo iussissent tendere tela,
Ridicula illusit, fulmina, materie.
Scilicet antiquis scribens Miracula nugis
Qualia in ambusto Codice narr at anus.
Siste pedem exemplo. Pereant, Puteane, magistri,
Indignus tanto est crimine vester honos.

XXII. In Delrium.

QUi te tres docuit Sophus Capellas,
Hispano puto pene dedolavit.

XXIII. In Sincerum.

ILlum dicere te Pulicianum
Tastum Grammaticum, Nazariane?

Qui peccare ubi syllabis duabus
Uno nomine te videbit isto,
Sincerum tibi detrahet Poetae.

XXIV. In Cratserum.

CRatseridem modo conspiciens, Poscippe, canentem,
Cernere te corvum iurabis parturientem.

XXV. Ad Lecorem.

SInumer as surdis Epigrammata dulcia, Lector.
Auriculis: Perge, hoc est aliis legere.

XXVI. Ad Scioppum.

QUei te possit amare Delrius; vis
Uno versiculo, canis, doceri?
Audi: cui Petosiris et Necepso
Sunt patres, crocodilon hic adorat.

XXVII. In eundem.

NIgro qui corio Aethiops, Scioppe, es
Memphis patria, suspicor, tibi atra est:
Et quemvis pote nominare patrem.

XXVIII. In eundem [(transcriber); sic: eundem] .

IN populum Scoppus lapidem sine crimine nescit
Mittere: Pompeiae legis, Amille, metu.

XXIX. In effigiem Grotii.

QUalem istum in tabula Grotium depinxit aena
Pictor, in investi corpore talis homo est.
Ingenium atque animum, cultos sophiae omnibus armis,
Pingere si lubitum est. DIC. Deus hic habitat.

XXX. De carminibus.

FRonte placet prima cui sera Coronis hianti
Theta iubet doctum figere carnificem.
Credere carm inibus semel albis gloria nulla est,
Hic sapit huc facileis qui vetat ire notas.
Futile iudicium praeiudicium aestimo veri,
Qui legit et laudat cum Ratione notas.

XXXI. In Orbilium.

TRes furias uno confundas, AEace, cinno,
Non facient unum tres Furiae Orbilium.

XXXII. Ad D. Heinsium.

SCaligeri vindex, saecli divine Poeta,
Cui fivit in versus nectaris Ambrosia.
Ut facileis Elegos, cultique emblemata iambi,
Quique pede Heroo fortis in arma venit,
Invideant nostrae Romana Palatia Luci,
Antiquos quae in te provocat Indigetes.
Melle mero Eloquii stillantia siste fluenta,
Et diis accepti carminis orsa preme.
Pallidus e nebulis ad tantae pocula Famae
Serpit, et in Solis Scoppius exit opes.
Cui ius in tenebris inhonoram absolvere vitam.
Ni trahat in lucem crux, patrium hospitium.

XXXIII. Ad D. Baudium.

A Ltera Scaligerae nec Gloria vilior illa
Quam modo non aequo diximus ore, domus.
Ius in amicitiae Vigilis te Gratia poscit,
Gratia non uno carmine nota tibi.
Ut Scoppi indocileis, et foedi Cratserus oris
Cumque suo iaceant monstra Caneba choro.
Attyos in morem prisci quae corpora iactant
Mollia desectis scilicet Inguinibus.
Ut pro fornicibus patriis, stabulisque, lupisque,
In Regum possit sceptra, Libido, loqui.
Exsangueis umbrae, motis gens pallida flagris,
Communes mundi Christiadum Furiae.
Queis etiam vestro slorens Academia cultu
Tentata est Stygiae per scelus Invidiae.
Nos facileis ver sus diris opponimus ausis,
Ut pereant ludunt dum ioca, Ludicolae.

XXXIIII. In Veientonem.

OBtinuit iustam causam Veiento patronus:

Nil Veiento umquam nequius obtinuit.

XXXV. In Canebianum.

NEmo turpior it Canebiano,
Cornu frons cui trux notatur uno;
Pro foeno laqueum gerit Sophista.

XXXVI. In eundem.

DIram oculorum aciem quoties Caniebus amicat,
Colchum draconem cerne victum pharmaco.

XXXVII. Ad Scaligerum de Sanga.

INgenue natum Sangam, Iosephe, fateris
Marrano quoties patre satum esse canis.

XXXVIII. In Scoppium et Canebum.

Femina si plorat, si mollis cantat Amator,
Discipulus diri vapulat Orbilii.
Occidit Medicus, venundat verba patronus,
Theiologus rixas pro pietate serit,
Cum Lectore suo vates si litigat haerens,
Sanga cacat, frendet Delria, Deina vomit.
Ebrius est Bavius, stertit Veiento, laborat
Stoicus, expediunt quisque suum offieium.
Adde unum de quo Saturi lolligine turgent.
Scoppius et Canipus si valide esuriunt.

XXXIV. In Sangam.

QUod Veritatis somniet sibi soli
Tutelam inanis inde Sanga, deberi.
Eam ipse contra frivolos libros pedit.
Proteion per hysteron solens agis, Sanga.

XL. In Canebum.

SI ut libros scribis, sic dormis, Cantaber Ocne,
Mirum adeo genitor quei tibi Loiola est.

XLI. In Grammaticos.

REgula cui certa designat singulas
[Gap desc: print faded]

Verba, quibus regnum mobil
[Gap desc: print faded]
habet.
Nil facis heic aliud, quam qui praesepibus unis

Pascere sese omnes Scoppiadas cupiat.

XLII. In Scoppum.

NEscire quaedam si eruditio quaedam est,
Antiquiorum ut exputat Sophus quidam.
Aliquando quidam Varro, Scoppus, evadet.
Nam quanta quaeso didicit ille nescire?

XLIII. Ad Catonem.

CAto impudice, quid tibirei mecum est.
Putabam habere te integros dies tecum.
At iste te invenire non potest illic
Profectus unde, (nempe de bona mente)
Mihi enotata das acuta praecepta.
Prius tibi ergo sis, inepte, corrector,
Dein venito in omnium unus examen:
Tibi videris omnibus notis liber?
O inficete, noli hiare tam latum.
Sibi videtur esse nam Cato qui sque
Cui Catonis illius nihil praesto est,
Nisi unicum illud, hercle, Porcium agnomen.

XLIV. Ad Tendonem.

MItto tibi carmen, tu mittis, Tendo, papyrum,
Non sinis ut cupiam parcere, Tendo, tibi.

XLV. Ad Delrium.

UNo deductum dicunt te, Delrio. filo.
Nescio: ducendum duplo ego fune puto.

QUi perspicare nare cuncta nec facta
Olfacere quondam poterat, Eunus infelix,
Torum calere adultero maritalem
Olfacere non quit. o supine, de naso
Acumen istud in tuum latus verte.

XLVII. In [(reading uncertain: page crumpled)] pugnanteis Grammaticos.

INsese atroci concu
[Gap desc: page crumpled]
pete larvae
Grammaticae, G
[Gap desc: page crumpled]
, et Caper Orbilius.

Hoc faciunt, navim, qua nec tuto ambo vehuntur
Alter in alterius perfor at invidiam.

XLVIII. Ad Sangam.

STercoree Sanga, qui libro modo insano
Aliena crimina facta ceu tua, excusas.
Quid es lucratus mente parricidali,
Quam Christianus adspuisse debebas
Alibi repertam, tute nunc moves princeps.
Nisi, licebat esse cui suum in tuto,
Quod nunc latrinas ambulas per obscenas
Natitergiumque poedagogulos nostros
Rude obtinere non sinis, tuo libro.
In quem cacatum est quo inquinare se nolint
Sellae Patrocli, poedagoguli quod cum
Praefatione Clunae despuant salso.

XLIX. In eundem.

PEniculum dicit penem cum dicere vellet
Sanga, solens Taurum dicere puliculum.
Hoc Sanga e Foriis spurios effodit Elenchos,
Scaligerum queis non vult sinere esse probum.
Ure Priapismum, Themison. Sed eum omnibus ure:
Pro Socio patrat Loiolita nefas.

L. In Bonarscum.

SCribanum dicunt Carolum, qui nomine nuper
Horribilis factus Lotolita notho est.
Bestia proserpens, caper horride Clare Bonarsci
Nominibus porro notus utroque sies.
Sed maneas Carolus qui Clarus non queat esse,
Scribanus qui Stridasinus Bonasus.

LI. In Sangam.

SCelerate Sanga, pectus oppletum probris,
Tibi ista lingua bestiae queat semel
Verum profari? Parce te ordini Deum
Inserere, mule; nemo non videt nefas

Asinina quando aurita tetra bestia
Inter sacros oncare olores occipit.
Tibilibellus, ater, obscurus, pigens,
Trahit nefanda multa dicta, quaenequis
Capere ipse latrans: Cauda cui eminet labris.
Struem aggerare Pestilentiae libris,
Prodigerefrontem; nil haberepro sacro
Nisi ventre si quid hira hacchante imperat,
Vestrarum eauna summa virtutum venit.

LII. In Socios.

UNo nomine proditum Pudorem,
Amissum cupis eloqui Decorem,
Humani nihil ut soni supersit.
Sed sint omnia plena vi Furoris.
Unum dic Socium, aut parem sodalem
Sangae, Stridasinive Cannibive.

LIII. In Canebum.

NEmo Rhetora iam neget Canebum
Huic est
[Gap desc: greek words]
sinistra.

LIV. In Scoppum.

QUae patria et quis avus Scoppo sit, quaerere noli,
Qui natus numquam est Scoppus utroque caret.

LV. In Sangam ad Scaligerum.

QUid turpem in Sanga miraris, Scaliger, Ocnum,
Cui primor uditas significata libro est?
Quippe ferox Iesu sociam mentita cohortem,
In prima praestat pagina fronte lupam.
Imbutus, Socios inter, Pietate nefanda,
Insanas inibi litterulas didicit.
Discipulus fraterque, latus quoque, Maldonati
Culcita saepe fuit, Delrio sancte, tibi.
Quid speres aliud de Sanga, Scaliger, in quo
Doctor, Secta, Latus, Loiolam sapiunt?

LVI. In Sangam.

SAngulus ut teneros trahat ad spectacula pullos
Peniculum penem nominat Herculeum.
Scilicet hoc seripsit tam parvos fine libellos,
Nulla cuis est alias maxima charta satis.
Sed vafer e media sese strue saepe Priapus
Exserit. hoc Schoppinempe docent Scholia.

LVII. In eumdem et Socios.

PRaefatione, Sanga, tam fatua spais,
Monstrosa res est, digna sed tamen fide,
Ubi Iesuitas dictitas convitia
Doctos, probosque pagina unica viros.
Manu altera das altera quod eripis.
Verum ista secta de sua nulli satis
Professione vel suum est sodalium.
Clepere, harpagare, Gloriam, Ambitum, Opes,
Et involare pessimis dictis bonos.
Nil pensi habere, nulla numina credere,
Nisi ventris arma quae docent, Luxus probat.
Consilia dira parricidalimanu
In capita Regum sacra moliri Deo.
Evertere omnia quae libet, quovis modo,
Horum est quottidiana Doctrina, in levem
Sequi iuventam quam serunt sancti Patres.
O magne Cancebe, Sanga, Clare, noctium
Secreta non haec quisque vestrarum videt.
Qui litterato cum vacatis otio
Librisque vos adesse scribendis domi
Praefertis, et curare uti vigeant Scholae.
Furtim paratis noxium virus viris
Ad alta quosguberna sustulit Deus
Oleoque sancta capita quorum consecrat.
Quid impudici, Sanguinis sitiebrii,
Foedi, dolosi, fraudibusque perfidis
In fas nefas que venditi Romae Deo

In litteratorum insilitis nomina?
Non iste campus Gloriae vestraepatet.
Abite larvae, cumque periuris modis
Nil pensi et aequi, nil putetis impii,
Nil aestimetis praeter infandos vagae
Thaidos amores, et iuventutis malum.
Iactate technis regna magnatum vafris.
Ingenia clara, nata meliori Deo
Iam scelera vestra conspic antur, et retro
Alitterarum vos Monarchia gravi
Quatiunt flagello. Proximi ut malae cruci
Inter Latebras tabeatis horridas
Batavum cloacis quas in altis quaeritis.

LVIII. In Sangam ex eius verbis.

QUei sit dictio aperta, com minisci
Nos non possumus; o aperte Sanga,
Dic quei dictio aperta sit libelli,
Quo nil horridaius, magisque caecum
Ad sellas venit uspiam Patrocli?
Sic sis omnibus his apertus unus
Queis cum clauderis arrogante voto
Nil tectum tamen impetras habere.
Sed scis cetera, nec pudet fateri
Cum sis discipulus furoris eius.
Quo nen ille furentior Scioppos
Qui primos facit esse Romulorum.

LIX. Ex eiusdem verbis.

EXiguum fidei monumentum exstare libellum
Praecipitis mandat Cantaber Invidiae.
Quod nihil est aliis minimum tibi, Sanga, videtur;
Iure adeo: Nam ius quisque uti secum habitet.
Sed tamen indulges aliquid tibi: nam monumentum
Nulla fides parvum quomodo habere potest?

LX. In Schoppium.

SChoppius ante fuit qui deinde Scioppius audit;
Vae tibi si audierit hoc pater opprobrium.
Nam vespillo solens truncare cadavera longa,
Semipedem nati demetet a capite.

LXI. Clausula libri a Sanga facti.

CLausula divini quaeris quam lauta libelli
Sangam unam Orbiliis exserat ordinibus.
Minus ibi in promptu est, est scena, hinc histrio saltat
Samnite in tunica scamma frequens colitur.
Fuscina retigero est, piscem Mirmillo fatigat,
Amphitheatrali pompa parata Ioviest.
Verba bonae menti superesse sonantia cerno,
Esurit haec quoties somnia lixa videt.

LXII. Ad Marcum.

DIs esse nolo Marce: non Ero pauper;
Mirum est pacere si meae queam sorti.
Proinde meoum persto, me premo mecum.
At tibi cavendum est cui placere Fortunae
Spes una rerum est hinc et inde nutanti.
Spes imbecille est, trupius timor monstrum;
Sed tu exputato regulam que servato:
Noli esse dives, Marce: numquam eris pauper.

LXIII. De Libris suis.

QUod magno tibi, Lector, aere constent
Isti de Balathronibus libelli
Miraris bene: carius libellos
Et Sangis emis et decem Bonarscis.
Qui denos facient quater Scioppos
Octo si addideris Cabenianos.
Atque unum modo Apostatam Stopirum.
Et tres pro tribus Arcadas Capellis.
Personam quater aridi Doliri.
Binosque insuper in struem Bloviscos.
Sic ne deficiant duo Catones,

Et sit prolocus Orbilis quaternis,
Bis, denis quoque Cratseris Sophistis
Queis nemo leviorve turpiorve
Omneis si redigas in unum acervum
Et treis adicias tribus Veterris.

LXIV. In Ufentem.

PLura tenet nemo, vel Loiola, quam vagus Ufens,
Et tamen est nemo hoc pauperior senica.
Scilicet idcirco quia cuncta tenet, nihil Ufens
Possidet, haec pereunt dum cupit, illa manent.

LXV. In Scippum.

CUm mendacia corrogat Scioppus
Quae nusquam antidea fuere, condit.
Sic magnus liber ambit umbilicos.
Sed cur tam fatuam et malam cloacam
Confutatio sancta, veritate
Everrat duce? perperam laboras
O Leydae decus, o Batava palma;
Quae tractat semel iste falsitriba
Sint verissima, veriora veris,
Iure haec nihil minus optimo Scioppus
Proclamat malum olere Vanitatis.

LXVI. In Ofellum.

UXorem damno locupletem duxit Ofellus
In loculos oculos vendidit, uxor habet.

LXVII. Ad Lectorem.

QUod nulla puer eruditione
Magnos versiculos patrem; rogatum
Te, Lector bone, ventitant Camenae.
Qui molli stom acho es, reversionem
Ad turpes facias Bonarscianos.
Nil aetas brevis, indoles virilis,
Spebus credita Martiis avorum
Audit nobilitas, nisi quod altum est.

Multum pumicerasus exsoleto
Heic Sangesperit et tremens Scioppus
Ceventis duo Cannebi sodales,
Qui nunc oum cibo eodem ubique pascant
Priscam Salmacin haud sinunt negari.
Sed foedo sibi complicati Amore
Libros terribileis parire tendunt.

LXVIII. De Scoppo.

MUlta sibi Scoppus de se se credere iussit,
Quantum hoc, o Heinsi, est debitum! at exseluit.

LXIX. In eundem.

AFfectare magistratum te, Scorpio, dicunt.
Optime: eris verus nempe $$$ Medixtutichus.

LXX. In eundem.

DUm Syllogismos, Scoppe, nectis argutos,
Sillos mereris ob cruceis logismurum.

LXXI. De Amore.

UTrum aliquid, Friderice, potentius exstet Amore
Nescio: novi isthuc: nemo potenter amat.

LXXII. In Criticos.

INgenium in verbis Criticus qui iactat habere
Res fugiens: habet hic ingenium in gemibus.

LXXIII. De Fortuna.

SIste aciem contra atque hastatas aggere turmas:
Omnia quae vincit sors tamen est mulier.

LXXIV. Ad Scribentem.

SCribere si quidaves, scriptum lege: Namque hodie nil
Qui scribas, legere: est Omnia negligere.

LXXV. De Orbilio.

CUm titulum nostri vidisset forte libelli
Orbilius, naso despuit horribile.
Euge caper cordate. te enim decet ire repulsum
A frontispicio Librihominem hisapiunt.

LXXVI. In Liberinum.

QUodcumque loquitur stercus et Cloacaleis
In ore gestat Liberina thesauros.
Mirari inanest; quei loqui queat purum
Qui vivit ideo Sangus, ut cacet, solum?

LXXVII. in Orbilium.

PUs quia te dixi dicunt fremere, Orbiliane;
Plus est quam pus quipus negat, Orbilius.

LXXVIII. In Capitonem.

DUrum bercle est Cephalum Capitonem dicere nemo
In duro prorsus cui capite Encephalus.

LXXIX. In Orbilios.

SIcum Certanteis cernis, Patiane, sagittis
Orbilios, tutum vis, te agito ante scopum.

LXXX. Ad Ponticum.

SAepius ingenuos mutare et vellere crines
Maturum praefert, Pontice, calvitium.
Haec ratio lento quod vermicularis ab oestro
Carminis. In forteis Impetus est numeros.

LXXXI. De Scoppo.

COnductus vates, turbavit ubi omnia, Scoppus,
Vapulat ut taceat: Ingeniosa lyra est!

LXXII.
[Gap desc: greek word]
in eundem.

NAta quid arboreo dat anas miracula Partu?
Patre luto natos Roma alit alma Equites.

LXXXIII. Ad Heinsium.

LUna tua regnum Lunae submitteret, Heinsi,
Qua putat exstinctos vivere Varro sales.
Ni Lunae Imperium detrectes, Solis amator,
Sic quoque quae fratris cogit amantem oculum.
Tu Lunae in regno reperisti regia Solis
Sceptra: dehinc doctis Luna et Apollo libris.

LXXXIV. Ad Sangam.

FOedo favorem qui ambit in libro Famae,
Hic posteris ostendit, o nefas;cluneis.

LXXXV. In Sophistas.

NAsci et denasci sirerum est ordo, Sophistae,
Cur non denasci natus is ordo potest?

LXXXVI. De Scoppio.

NE cogeretur esse generis incerti,
Sibi Scioppus in patrem quem adoptavit.

LXXVII. In eundem.

CRebro cimicis usque ad umbilicum
Arrosu male Poscius comesus:
Cui pro corde pepo est, cerebro, inanis
Succo spongia pro manu uncus, et pro
Hirsuto pede pluminuda cornix.
Hellespontiaci anseris Priapus
Sed quem una vice pulicum duorum
Non est sufficere helluationi.
Ultro omneis; Lupe, provocat Poetas:
Pro tam corpore bello et expedito
Multum dicere Poscius videtur.

LXXXVIII. De Lupo.

CUm defit versui levis ungula; cum, Lupe, supples,
Tibicen queinon sis, Lupe, versificum?

LXXXIX. Ad Scoppum.

QUod convitia provocationis
Ut fama est, mediteris, o Scioppa,
Fama est perlepida et satis faceta,
Nobis excipienda Crassianis
Ultro risibus, et Catone poto.
Quamquam carmine te iocante laesum
Necquidquam bene suspiceris, o Rex
Aeternus parasiticae cohortis;
Nam qui pro merito suo et suorum
Quae dixit prior, audiit, nec ille
Laesum se poterit probare primum,
Nec laesum quoque, cum dupla mereri

Notus sit vice, quod prior patravit.
Quod si cetera cuncta diffiterer
Quae nunc Iure mihi patrocinantur,
Peccatum tamen esse nil faterer
Contra te, Impia Cerberipropago,
Quo nemo est magis impius malusque
Ipso te tibi teste qui inveniri
A Roma queat usque Cantabros; Sed
Illic bestia nidulatur horrens:
Verinam puto dicier figura
Nota Loiolis, ubi, quod haud est,
Verum dicitur aestimando falsum.
Illa est turpior omnibus Chimaeris
Nullo Bellerophonte dedomanda.
Quae tecum tenet impii furoris
Horrenda face crimiunum, lupanar.
Ut quicquid facere est malum et cavere
Vos dudum duo, maximi Catones,
Expatraritis, unde regna vestros
Agnoscant Stygio furore fasces.
Quos sic, aedepol, optime tenetis
Ut secludere tertium libido
Nolit vestra nefas, cui Bonarsci
Nomen terribile indidere larvae,
Sic sitis bene tresviri, o Scioppe
Sanga oputide, putide o Bonarsci.
Ut nemo queat invidere vobis
Ornatos ubi cernet ambulare
Pro factis sibiquemque, ternionem.

XC. In Serranum.

QUadrifida trabe suspendit Serranus Amillune
Quattuor informes cui dat habere libros.

XCI. Ad Lectorem.

PErsonam quoties non invenere Poetae

In parteis toties, Lector amice, venis.
Seu facileis igitur fervent in carmina Musae,
Seu suspensa gravi verba labore cadunt.
In mundo tibi Poena tua est. Placuisse necesse est,
Seu facileis versus seu veniant streperi.
Blandidico et lento, tu, si sapis, utere iuxta.
Et persona tuis lusibus apta veni.

XCII. In Claudianum C. $$$ I.

CLaudiani puero facileis qui interprete chartas
Adspicis exigui dona laboris ama.
Lusit in his olim n='I iuvenantis acumen,
Dum puer auctorum disserit omne genus.
Si qua igitur varo dubia stat lestio talo
Fida vel est pueri laesa labore pedem.
Parcite, Censoreis, et vos ignoscite vobis,
Hoc magni vivunt ordine Troiugenae.

XCIII. In Ollum.

STultivide Olle, quid egregios cupis esse Poetas
Inter? oborino de grege, corve, fuge.
Si medius raucis sedeas Scoppoque Biloque
Deterior qui sit forsitan invenies.
Nam mihi quo tu sis non est reputabile censu,
Sed num te esse queat pessimus inferior.

XCIV. In Canebum.

PRimatum tibi dum convellere Cannibus audet,
Anglia, regalis proditor Officii.
Immiscet caelo terras, terrisque Profunda
Aequoris; et nullo larva quieta loco est.
Quaeris hic unde furor? quia non potis ignibus omnem
Nititur infestis fluctibus obruere.
At tu intestinae cave dira incendia flammae,
Quae tibi non semel est ante minata malum.
In facili fluctus, et venti fulmen inanis,
Contemptuque ipso, Rex pie, reicies.

XCV. In eundem.

QBscoene Canebi, non satis tibi magnum
Facinus videtur, ante quod dolo vestrae
Cohortis igni Regna Magna Iacobi
Tentata Sexti, decoris incliti Regum?
Tu quoque calentis post periculum flammae
Haec frigore urere et merentibus slammas
Libris laboras? Stupide, non cadit verbis
Quam ferro et armis impetiveris frustra.
Stat Anglia Dei Principisque Divini
Sapientia munita, qui Deum sedem
Concutere veniet; ipse se obruet Ventus.

XCVI. In effigiem C.n='I.

Barthius hac iuvenis tibi, Lector, im agine vivit
Totus dimidio qui minor esse nequit.
Tu nitidam effigiem ceu formae, ita moribus eius
Adsimila, si quae grata videre voles.
Spe sequitur proavos: Ei adhuc sua messis in herba est,
Iudicium ingenii dat tibi, Posteritas.

XCVII. In Scioppum.

SOla pro specie expedit Scioppus
Quicquid suscipit. Est homo supinus
Pro prima cor habens, Scioppe, fronte.

XCVIII. In Bavium.

BLando carmine te dolere fingis:
Quam belle perit ille qui Lepore
Matris carmina Funerae celebrat.

XCIX. In Bibliothecam C.n='I.

HAec tibi quam digito monstrat longaeva Vetustas
Picta super primo limine, rufa cinis.
Est iuvenis n='I, Critico spectabilis oestro,
Ast oculis vulgi, Bibliotheca, rudis.
Singula in arguto descripta Emblemate librum
Nomina de Domini carmine nosse potes.

Nil latet heic quod non prompte queat ille tenere
Cum venit in mendas luxnova depositas.

C. Ad Chr. Becmanum.

ORiginum Poeta docte, Becmane,
Originator esseni Cato possis,
Tibi imminebit Porcium agmen immensum.
Proinde caute, quicquid heic agis, patra.
Originis supremus est parens finis.

CI. Ad Lectorem.

LOnga etiam facio, qui quondam curta solebam,
Causam buius facti, tu, bone Lector, habes.
Dete desperat qui curta Epigrammata fingit.
Hinc quanti mihi sis, o bone; nosse potes.

CII. De Vola.

CUm se excusaret non quoivis tempore quovis
Gratificari aliquod posse Epigramma, Vola.
Apposite in simili rem totam edixit ad unguem,
Non Canis ad quemvis mingere volt lapidem.

CIII. Ad Amantium.

QUod melaudaris tibi plurima debeo, Amanti,
Imo ut solvendo protenus esse negem.

CIV. Ad Scoppum.

DEformis me, Scoppe, rogas te ut amare velim: sed
Scoppe, te amat quisquis, se male is odit homo.

CV. Ad eundem.

POtes, Scorpio, cum duos Neronas,
Tres totas Ciceronas, et ViteilI
Concedat decies tuae gula, ut quam
Dicat prodigam Apicii culina.
Cum sis Patricius pater Merenum
Nec pausam facias sacro palato
Regaleis BiberI aemulatus haustus,
Es pauper tamen, et rei pusillae:
O saeclum insipidum et nimis Scioppum!

CVI. In Orbilium.

VIta cui in solo sua vivitur atramento
Post mortem carbo non erit ille cinis.

CVII. Adlibrum Epiphanii MS.

SAlve invicte liber quem non Byzantis ab urbe
Usque ad Germanos incolumem indigetes.
AEquorave AEoliaeve in aquis domuere procellae,
Nec mora tam longae fregit acerba viae.
Quin VigilI manibus tamdem terereris amicis,
Huic iuvet exhaustas dicere saepe vias.
Te manus Arsenii scripsit, te masculus auctor
Victorem Pelagi Victor amat Bavii.

CVIII. In Scoppium.

DItem esse nemo Scoppiumputet sane
Vigilans vidensque: somniando quae parta est,
Nisi somniando non videbitur Gaza.

CIX. In Catonem.

IOcosa quoties, o Cato, vides dicta
Nocturna quid sit alea, exputa tecum,
Cui vacabat ille avos vetus vester
Zenona toto cum die trium fasset.

CX. In Cratserum.

CRatserus in libro scabiem quod quaeritat omni,
Parce malis dictis, pastus is isti homini est.

CXI. Ad Lectorem.

Cetera si placuere, hoc factum est, Lector, haberi
Pronullo: Claudens librum Epigramma luat.

CXII. Ad eundem.

UNum extra numerum addere impetrabo?
Non vis? At voluisti, amice Lector.

CXIII. Ad Catharmata.

QUi sequitur paucis vos urit, et ille sequentem
Qui sequitur raris, o scelera, Opprobriis.
Non quod parcendo libri peccare nitenteis
Vos iubeant, quorum sunt scelera officium.
Sed quia tam longa laudem interiungere meta

Quae vobis sola est scilicet apta, iuvat.
Sed tamen in raris etiam bona Copia dictis
Quae numerum redimunt simplicitate, latee.
Urite vos flammae quae seditione rebelli
Vertatis mundi in viscera vestra luem.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER II.

I. Ad Lectorem.

IOCOSE Lector, dedico hos tibi versius,
Ver esse tu sacerrumum puta, ut salva
Familia reliqua perstet; hisce proiectis.

II. Ad eundem [(transcriber); sic: eumdem] .

QUid iuvat imposito claudi colofone libellum?
Quo minor est praesens, maior eo insequitur.
Ludere si non vis, cordatis parce Poetis
Dicere; fac finem; dic; ubi principium est?

III. Ad Rusticum.

SAncte, Numae antiquo, priscisque aequande Sabinis,
Consule Fabricio, Rustice, digne Nepos.
An te quod duro damnarumt nomine fata,
Urbanus factis esse videre minus?
Nec potius Gravitas, et versae conscia terrae
Simplicitas, nomen dedicat hoccetibi?
Ut ut in urbano iactentur regna theatro,
Cui sedet ad clavum, frenaque vulgus haber.
Crede mihi, pauci magnatum hoc tempore vivunt,
Qui veteres possint dicier Agricolae.

IV. Ad Lectorem.

PAgina sicrescit, decrescunt carumina, Lector,
In rem quid vostram sit, puto conicies.

V. Ad eundem.

LOnga legas decies, arguta ter, omnia belle,
Sic numquam vates te, bone, decipiet.
Unum pro lucro factum censebis aperto,
Legisti quoties maxima, parva leges.

VI. Sapienti quid?

RAro unum absconsi latuit fax obruta Phoebi,
Saepe unum absumpsit, suda nitela, diem.
Simala sunt vitae, veniunt bona plura malignis,
Cernere depravis optima, id est sapere.

VII. Ad Zenona.

SToica dictantem versis, Epigrammata, nugis,
Quid quatis insano, Zeno, supercilio?
Situ saepe die tenebras vis condere pura,
Quid vetat adducta medare fronte saleis?

VIII. Ad Lectorem.

SCribe, calet calamus: Lector, lege dum calida estres,
Frigidus es, mavis si calida egelidam.

IX. Ad Sangas.

HOc opus est facto: convicia dicite, Sangae,
Quam vos incurrat vulaus inane, prius.
Respondere etenim res est ingloria; Princeps
Qui bene quid novit dicere, dico virum.

X. Ad Ollum.

ESrudis et rude te donaridiscupis, Olle;
Hoc tale est quale est quod tibi nunc memoro:
Rus mihi da quod habes, sic fiam rusticus exre,
Tupotes et non vis, malo ego, non valeo.

XI. Ad Sabinum.

ISti Grammatico probare et illi,
Clarano, puta, carmen, aut Modesto.
Non est gloria summa: Vis, Sabine, hanc?
Uni te tibi crede, quod probatum est
Nulli credere dehinc, probabit omnis.

XII. In effigiem Scoppii.

PAntolabi effigiam patina spectatis in ista,
Ex hac spectabat scurra hominum ingenia.

XIII. De Catullo et Martiali.

BIlbilis est aliquid, pluris Verona putatur;
Nempe quod illa satis, haec nimis ingenua est.
Si quid inurbanum docte dixisset uterque,
Cum grandi ad Bavios isset uterque sopho.

XIV. Ad Linum.

Cenatum, Line, saepe te vocarem,
Istud sed tibinolo non timeri.
Qui ius rure necat, homo est cruentus.

XV. In Scorpiscum.

TAngere me docte Scorpiscus velle minatur,
Quod se nescio quid carminis attigerit.
Tange manu tota, nihil hinc, Scorpisce; sequetur,
Exprimet a vobis pusminimus digitus.

XVI. In Socios.

QUi ludit laedit, qui scribit, si licitum sit,
Proscribat, laudans convomit e Sociis.
Fronte opus est tecta, vultum proferre nocivum,
Confutes natibus rite, Poeta, nateis.

XVII. Ex veteri Poeta. Ad Scoppum.

PArva acies, modo sit ratione instructa magistra,
Componit magnae proelia; Scoppe, tubae.
Sic Cocus ingentis Furias confutat aheni,
Infundit parva frigidam ubi ille trua.

XVIII. In Nugonem.

NUgonem dixi, causam vis scire, Canebe,
Pro simplo duplex nugo es inanilogus.

XIX. De Lucio.

QUid verbi est Alapus? quaerebat Scoppius ex me,
Forte quod in versu viderat essemeo.
Dicere nolebam, monstravi, dum colaphum do,
Certius hoc omnis glossa docere nequit.

XX. In Caniebum.

QUid dicis, Caniebe, num Philippum
Si sis Pausanias tuum trucides?

XXI. In Orbilium.

INsani duo, quinque Lunitacti,
Bis quini fatui, novem Petrones,
Viginti Baviique, Scorpiique,
Pondo Socraticae decem cicutae.
Haec cuncta Orbilius Magister iste est.

XXII. In Lurcum.

PUrpuream quare dicamus carmine mortem
Dicere vis Crispo, Lurce, supercilio.
Dic cruce purpurea cur sint tibi terga notata?
Aut non haec satis est crux tibi purpurea?

XXIII. De Longolio.

LIttera Longolii Ciceronis Epistola tota est,
Crede puer velnon est gravis Orbilius.

XXIV. De Orbilio.

INformi senicae, horridaeque larvae,
Iamdudum Stygis inferae Quiriti,
Dic dignum Orbilio vale, puelle,
Quem saevis Schola mittit e cathenis:
Sic sanus videare, non et exstes,
Ut nunc te misere Charontis alnus
Successorem avet, atque concupiscit,
Namque ille est nimium venustus, ex que
Nota est forma tua AEaci ad cloacam.

XXV. Ineumdem.

PErire nimium est delicatum huic larvae,
Quottidiano quaeinterit malo vitae;
Vivat, vovemus, semp9er ut moripossit
Quottidianis OrbilI malis larva.

XXVI. Ad Lectorem.

GAude Lector avare, iamque plaude,
Vicisti nimis aridum Poetam;
Exhausta est Epigramm atum supellex,

Credis? non puto deierabis ante
Chrysippi cumulum, OrbilIque plagas,
Exhausta numerositate; victas.

XXVII. In Nestora.

NEstore Grammatico si nil est de Pylio illo,
Ingenii certe est hernia Nestorea.

XXVIII. Ex Lucretii versu.

MAxima quae vidit, quisque, haec ingentia fingit,
Esse meo maior nemo quit Orbilio.

XXIX. In Affidium Stoicum.

NIl habet Affidius, dis est nihil omnium habendo,
Nil quoniam rerum perderenil quit habens;
Perdere quae nescit certe retinebit: ita exstat
Omnibus ille unus ditibus exterior.
Et dum sic fruitur ratione, oblitus edendi est;
Continuare unum hoc dis meret octiduum.

XXX. Ad Lectorem.

SCribere nolebam, narro tibi, Lector amice, hoc
Ecce ubi ego nolo, sese Epigramma facit.

XXXI. Ad eundem.

CEsso scribere, delicate Lector,
Hoc si scis, Epigramma iam patratum est.

XXXII. Ad Linum.

TOtam si, Line, tu pocaris urbem,
Atque haec ventitet ut futura tecum.
Cenamve aut male prandium per unum,
Timoni puto te parem futurum.

XXXIII. Ad eundem.

URbanus nimises, Line, impudice
Qui nos vendere vis domo Rogator
Unum isthuc domicoenium paterna.

XXXIV. In Orrum.

QUod videt omne cupit; non est tamen, Orrus; avarus,
Nam quid enim videat, caecus avaritia?

XXXV. Ad se.

URge alacreis versues, non volt te parcere chartae,
Est lucrum vati Biblioola rudis.

XXXVI. In Medicos.

PEstilit as pacto quo cessatura putanda est?
Stultividos primum si necet Hippocratas.

XXVII. Denaso Orbilii.

ORbiliinasus quam magnus? Copia cornu
Quod gerit hoc thecae condere more queat.

XXXVIII. De Caperone.

FRonte tegit Caperon quod ventre gulaquefatetur,
Bis nequam est salva fronte gulosus homo.

XXXIX. In Muliscum.

QUi te asinum dixit, salso, Mulisce, Poeta
Ignosces, patri est ille suo similis.

XL. De Lectoribus.

CUi brevitas non est satis officiosa legenti,
Disticha cum magni carminis und videt.
Aut nescit bene deliciis Capitalibus uti,
Aut breve quam deceat non videt officium.

XLI. Ad Caperonem,

SOle, licet, Caperon, constrictae vincula frontis,
Nil quod defundas est tibi pro cerebro.

XLII. In Adulterumpedentem.

SAlvis cruribus, et manu tagace,
Salvis luminibusque, dentibusque,
Salvis auribus, ore, lingua, et omni
Salvus corpore missus est adulter,
Deprensus nimis a pio marito.
Huic paenam hanc statuit trium Sororum
Clementissima, queis colus laborat,
Ut numquam nate conticescat exin,
Sic moechari ubi porro malit, ante
Quod patrat, retisere non valebit
Postico, satis haec cruentae poena est.

XLIII. In Sabellum.

QUid Oritergia hinc et inde divendis
Populoque et Equiti, Patribusque, plebique?
Sabelle docte, dignius suis factis
Natitergia ista vostra lingua fecisset.

XLIV. In Ollum.

INgens Rhetor eras, factus cum ingentior, Olle, es
Caussidicus, restat maximus Ardelio.

XLV. In Cocos.

INiuriosa cui videtur impensa
Farctus minuto quopiam cocus fure.
Crudum necesse obsonium domi mandat.

XLVI. In Ollam.

OIla nihil mirum est concoxit siomnia: mirum est
Si non concoxit se quoque, quaeolla fuit.

XLVII. Ad Libum, Stoicum.

TOlle aliquando istum limbum de fronte supina,
Et naso, infelix, spleniaredde sua.
Nam nisi contecto possis quoque vivernaso,
Vivere contecta nil, Libe, fronte iuvat.

XLVIII. De versibus.

PArce fututrici versum damnare litura,
Ipse, malus si quis, quando fit, interiit.

XLIX. Ad se ipsum.

PUrae simplicitatis une cultor,
Prisci relliquiae, Poeta, saecli,
Quis nuda tibi vonce garrienti
Districtum queat applicare theta?
Nil iam iure agitur; supinitatis
Nemo non reus est Patronus, ex quo
Bellum Iustitiae Pecunia infert.
Tu vivas tibi nuditate prisca,
Contentus facileis dolare versus
Terrae crimina queis perire possint,
Quorum unum est studium nocere dictis
Insani meliorbus laboris.

Tu quaerecta iubes, loquare recte,
Nudis rustica veritas Camenis
Coniurat faciles probare versus.
Iniustum nimis arbitror futurum,
Cum factis vetereis Sophos sequare
Verbis velle recentibus placere.

L. In Ollum.

QUoque die versus quot ego evomam, id. Olle, rogasti?
Dicam equidem, quamvis sat male quaesieris.
Quoque die versus tot ego evomo, ut, Olle, per annum
Quadrantem tu horum non pote concoquere.

LI. Idem in eundem.

VErsus quottidie quot eunmam, Olle,
Quaesitum licet oppido proterve est,
Edicam tamen, idque te docebo:
Versus quoque die tot tevomo, Olle,
Quot tu concoquere haud valebis anno.

LII. De Poetisrecentibus.

CUr priscis magefrivoli, Poetae
Multo pluria nec tamen probandae
AEquo iudicio canant recenteis
Quaeris, Sigfride? Prima noxa nostra est,
Quod numquam nisi multa cantitemus:
Multis Gratia versibus stupescit,
Dein nemo est. Maro, primus inter omnes,
Nec vult quisque nisi maro videri,
Nec digne matulam gerens maronis,
Hoc est turpe nimis, nimisque crudum.
Deinde est hoc quoque turpius, per omne
Grassamur genus helluando versus.
Quisquis vult tubicen Maro videri,
Idem vult lyram Horatii mereri.
Siquis cultum Elegis sequi, Tibullum,
Vel praecedere somniat, (profectos
Quo quosdam videas Bavos stuporis.)

Idem vult Epigrammate esse tantus,
Quantum Bilbilicum videt Cyniscum.
Haec est summa, uti deputo, feroceis
Quae vatum sapere haud sinit puellos.
Oderunt nim ium bonas lituras.
Et quos quoque vomunt vagisub astro
Confestim Veneri imputant, Lyceo
Et Maioe sboli sacros libellos.
Est summae superadditum hoc minutal,
Omneis scribere, uti vetustiores
Scirpserunt, inhiant; ubi invenire est
Multos, Hercule, qui vetustiorum
Vix unum bene querquero labello
Gustarunt; Schola quos rudis magistrs
Crudo e pulvere mittit ad Poetas.
Nil nescire sibi videntur isti,
Cum nil lauticiae sciant vetustae,
Illoto pede qui vireta frangunt
Musarum, nitido terenda gressu.
At tu, si sapis, et Poeta dici
A doctis cupis, haud furente Vulgo,
Priscos volve manu sagace vateis,
Atque ediscito singulos ad unguem,
Ut nunc sunt bene lucidi et politi.
Cumque omneis teneas, putato nullum,
Sed cum scribere quippiam necesse est,
Illorum ingenio, labore vestro,
Formoso bene condies libellos,
Istos versifices habeto nauci,
Queis est Lavera pro gerente Phoebo.

LIII. Ad Lectorem.

SI nimis est logum, de primo Epigramm ate ad imum
Interiunge, spais si bene, Lector, iter.
Hoc decet: et vates bis lectum Epigramma putabit
Quod semel, ut longum, cum Ratione leges.

LIV. In Pimpulam.

PIngere ridiculos vidi ad proscenia mimos
Non una miseras in specie vetulas.
Illa gradu lento vestigia tertia quaerit,
Haec moritur quarto semisepulta sono.
Tertia vix quinto bacumlum stitit impete rectum,
Quarta nateis rupto litigat ire sinu.
Quinta super naso offendit, male lusca superbit
Sexta; oculos semper septima plorat anus.
Octavam crepitu procul ossasonantia produnt,
Nona sepulcr ale est cimicis hospitium.
Quid reliquas narrabo? omni superesse figurae
Solius una potest Pimpuliae effigies.
Non venit illa pedes, sibi sed mulae insidet, ore,
Auribus atque oculis noctua morticina est.
Unum ego demiror, cum tam formosa canatur,
Consimilis quod non sit magis Orbilio.

LV. In effigiem Geryonis.

MObile mens animi numen, si corporis uti
Vertilibus posset, qua velit, obsequiis,
Invicta virtute deos atque astra lacessat,
Nunc quoque vix clava subditur Herculea:
Tergemina effigies sic vivida Geryonai,
Undique in hostileis vertitur insidias.

LVI. De Epigramatis.

NIl adeo illepidum est, quod non Epigr amma politum
Condat magnanimi vatis ab ingenio.
Turpius Orbilio quid fingere possit Apelles?
Ille tamen salsi portio magna libri est.

LVII. In Pipum.

QUid dicunt, Pipe; cur Thalassionene
Occentant tibi virginis puelli,
Qui quinquennia tota nuptus exstas?
Bellum nescio quid fatentur isti,
Quod nec sponsa velit licet pudicae,

Nec possit nisi quispiam Vetusti
Rivalis, Iove adhuc parum faceto,
Saturni: Pipe, num fateris illum?

LVIII. In Orbilium.

GAudete pueri, quisque clunibus festis,
Dignas honore ferias magistrali
Indicat: hodie simulat Orbil Inatum
Sese esse virus; quam libet negent omneis
Potuisse nasci, quod perire non possit.

LIX. In eundem.

MOlles Hendecasyllabi venite,
Gens prognata Aphrodisium ad Leporem.
Sed manco pede adesse vos iubebo.
Mactandus male pestilente voto
Sol est Orbiliireus creati.
Nunc nunc dicite quot potestis: o sit
Tam felix, male faustus ut dies hic,
Natus quam foret ante saeculo uno
Infelix Quatidentius periisset.

LX. In Orbilium.

QUod genus Orbilio? Mater nescire fatetur,
Quaedomus? inverso quae datur antipodi.
Divitiae? lites. Virtutes? Copia tanta
Quantam non ingens eluat Oceanus.

LXI. In Grammaticos.

GRammatici nomen summa infortunia vincit,
Nemo um quam felix Grammaticam docuit.
Unum habet haec felix; fieri in felicior ille
Non pote, qui vero est nomine Grammaticus.

LXII. Ad Pudentem. In Stoicos.

UTilibus vibrare Elegis te Storica dicta
Riserunt Musae, risit Apollo, Pudens,
Omen amat quisquis Stoaedeliria ridet,
Stoica nam vita est quid, ni Elegia mera?

DEcem valentes non queunt palaestritae
Spoliare nudum, el sit unus in silva.
Si tecum agendo temnis aridam famam
Nihil nocere, quam libet volens, quibit.

LXIV. Ad Lectorem.

DIcere me sinis hoc, Lector cordate, quod audis?
Seu vis seu non vis, ecce, Epigramma tuum est.

LXV. De iuramento Timpolae.

TAprobane in sola nudam se pascere Tigres
Iurat, si fallat Timpola Pompilium.
Taprobane in sola Tigreis non esse fatetur,
Taprobanen solam Timpola cum loquitur.

LXVI. In eamdem.

CAstam essenolo credere, o Pudens, Timpam,
Futuunt sua ipsam dicta peieratricem.

LXVII. In Grammaticos.

QUod rudls in numeros veniat mihi Dictio laxos,
Ne mirere legens, Grammaticos metuo.

LXVIII. In eosdem.

FRigida quod condam traducor carmina vobis,
Urunt illa tamen vos male, Grammatici.

LXIX. Ad Paridem de Aufido.

EQuitem videbis ilico, Paris, Thuscum,
Modo ocreas redimebat Aufidus Thuscas.

LXX. In Libem.

QUando patravit unciam puellarem
Ex asse Libs volt esse genitor, hoc multum est!

LXXI. De Paupertate.

PAupertas quam sit res dura, notate Poetae,
Sicaniae Princeps Grammaticam docuit!

LXXIII. Ad Casp. n='ium.

MEri Poeta Claudisyllabi versus,
Potesne tanta, tam nefanda, obaudire,
Quibus lacessit hircus iste te fetens?
Bene aestimabis huncce pluris Armatum

Eo perire quam quod impertrent Hirci.

LXXIII. Ad Hircum.

HIrce spurce, putens, simoinquinato,
Luroris soboles, pater suroris,
Prae quo nautea nectar est marina.
Hirce ob scoene, salax, male ominate,
Mirum est tangere nolle te Poetam,
Qui nil sis nisi foetor e Cloaca?

LXXIV. In Bilum.

UT Umbra Solem sequitur, ita Bilus sumum,
Et queritur oculis esse se parum clairs.

LXXV. In Sybotam.

POsteritate queas quidam quo iudice dici,
Parvus, deinde minor factus es, hinc minimus.
Msximus ut fias pro posteritate, sybota,
Iam fies nobis de minimonihili.

LXXVI. In Ufentem.

UFens, Deopace qui Syro subactus,
Volsis cruribus ambulas Gnythonem,
Ne crinem quoque de viro bono adfers,
Quid nostrae ioca subvere Musae?
Non est pulicibus magis iocosa,
Haerere ut cute tam queat glabella.

LXXVII. In Pobyscam.

OMnia qui vulgo communia habere Pobyscam,
Dixti, mentitus, Caeciliane, male es.
Lumina habet pro se suapriva; quis illam etenim umquam
Decepit nummis post opus in quatuor?

LXXVIII. De Papillo.

IUra esse prisca servitutis desita
Dolet Papillus: dominum hic empturit sibi.

LXXIX. In Ibellum..

QUi nil quod loquimur bene atque clare,
Vis edicere turpeolente bucca,
Sed patrita, atava, et magis remota

Ructas verba, Sibylla queis requirat
Sponsum Grammaticum, Rudis Palaemon
Smyrnaein Consilium vocet Potentem.
Non sentis cui sis reus piaclo
Qui patris loqueris tui parentem.

LXXX. In Pestilentianum.

QUod sint balnea queis videre possint
Per clatros quasi, feminas lavanteis,
Odit balnea Pestilentianus.
Non vult, ut puto, Pestilentianus
Per transennam aliquid videre turpe.

LXXXI. In Pollum.

BEatus esse dicitur sibi Pollus
Quod feminam omnem spernat, et bene eiuret.
Beatus esses, Polle, tertio tanto,
Servasset hocce si parens tuus votum.

LXXXII. In Longum.

NOn faciunt equitem calcaria: queitibi, Polle,
Ingenium faciant utile no stra ioca?

LXXXIII. Ad Audacem.

AUde aliquid sceptro dignum vel carcere; Fama
Non venit enormi in scelere aut merito.

LXXXIV. Ad Ponticum.

QUi sint carmine proditi iocoso
Tot monstrosi homines, Cyrus quaeratur
Quorum nomina non tenere tota,
Quaeris, Pontice, pars quota ipse eorum?
Sunt haec
[Gap desc: greek words]
, sunt homulli
Quos solus solet, India inremota,
Defunctos reucare de sepulcris,
Dio Carmine, Iesuita, polllens.

LXXXV. De Prisco. Ad eundem.

SCire cupit hene multa, nihil volc discere Priscus,
Hic Chymtcus fiet, Pontice, litterio.

LXXXVI. Ad Volscentem.

Augurium Ratio est et coniectura futuri:
Nicredis, Volscens, Ninnarius ilico fies.

LXXXVII. In Gellium.

UNum, quo adfecto solatia praestet amico,
Edidicit verbum Gellius: Adficior.
Adficere ut lubitum est, Gelli, tua frigida vota
Nos, equidem, paullum, vel nihil adficiunt.

LXXXVIII. De versibus Augusti Imperatoris.

QUi tria, Bilbilicum vatem penes, Augustaea
Disticha non surda, vel semel, aure legit.
Deinde his componit, quos nomine Principis almi
Virgilio adfixit pallidus Orbilius.
Nec videt a levibus quid distent aera lupinis,
Ipso dicatur stultior Orbilio.

LXXXIX. In Ollam garrulam.

QUod semel et tacite potrix Sauffeia pepedit,
Visia mille, aliis dum canit, Olla, facit.

XC. In Subicianam.

UTne uno contenta viro sit Subiciana?
Contentam dicas, mavolet, uno oculo.

XCI. De scriptis Orbilii.

ORbilii frontem in scriptis qui quaerit, Amille,
Quaerit quod num quam scriptor olens habuit.

XCII. Ex Hieronymo.

QUod disputare cum potente non velim
Amice, parce; verba quod is in pugno habet
Et Syllogismos calicibus facit feros.

XCIII. Poedagogus.

CUi poedagogus est vicem convicii
Didicisse reris quo docente litteras?

XCIV. In Loiolitas.

QUid iam Latina verba de grege infando
Lo iolitum poscitis, viri docti?
Loqui Latina velle, qui loqui humane
Potuere numquam: magnus error est voster.

XCV. In Sangam.

NOn timide TUMIDAT quod Cantaber audiat, ex que
Scaligero oppedit Sanga Bonarsciades,
Cui TUMIDAT Latium est, dignus bene Cantaber ille est,
Ut tumida inveniat Cannabin in patria.

XCVI. Ad Lectorem.

INceptus tecum, tecum, liber ultimus exit,
Quod medium vates dedicat omne tibi.
Patronum dicam nostri; sed prodigus errat
Qui commendandum te putat esse sisi.

XCVII. Ad eundem.

ALter iam liber exit umbilicos.
Intrat tertius, imminetque quartus,
Necfratres scio ceteros, futuri.
Quot qualesve sient: Tuum est, amice,
Sic factos legere, et legas futuros.

XCVIII. Ad Bavum.

CLaudere me sine te librum, Bave, Iura vetant. Tu
Lector ubi doctus desinit, incipies.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER III.

Epigr. I. Ad Principem Mauritium.

MAURITI de te canerent quamplurima vateis,
Plura nisi in te uno tu tua facta canas,
Sudarunt alii dignas Praecone, Tuarum,
Nulla est Virtutum non tibi nata domi.
Ergo aliquid dii cupient si dicere vateis
Naturam hamani numinis exhibeant.
Dum Solis lucere, Poli Terraeque videri,
Perpetuum Unius est Vincere Mauritii.

II. De Lectoribus.

NOn credunt, Lupus, Aufidus, Vibiscus,
Sauffeius, Vota, Pestilentianus,
Bauvo, Gellius, Incitatus, Aulus,
Pollus, cum Orbilio, Pipus, Sabellus,
Luscus, Pantolabus, Sacer, Perillus
Olla et Pimpula Castrici sorores,
Sanges, Scorpio, Publius, Procillus,
Bassa et Fannius, Hillo, Lips, Notellus
Palpo, Mabilius, Niger, Libovus,
Arrinus, Licinus, Vacerra, Tendo,
Thersonnus, Cato, Naevolus, Labinae,
Nessus, Friccius, Eunus, et libellis
Quot larvae pote ter decem notari,
Non credunt sibi dicier, Poeta
Cum Lectoribus in silit protervus.
Est ergo quod habere gaudeamus
Rem salvam; Ioca, pipuli, susurri,
Aversi crepitus Ciconiarum,
Extensa digiti exsilite furca.
Non iam vos periisse iudicabo.

III. In Liberium Sangam Verinum.

STipendiar Inomine involat Scalam
Tribarbari foex inficeta Bonnarsci;
Verina quae se, dira bellua, appellat.
Stipes, Stuporque, Stuppa vilis, et Stridor.
Calo protervus ipse, nomen indignus
Stipendiarii mererier lixae.
Stipendium omne qui stipem putat vilem,
Atys Sacerdos quando Gallus aeruscat,
Agilemque clune temperat Chorum torto,
Cultros professus isse per virum et lacteis.
Semivira turpi spina cui salit motu
Ut mas videri nequeat. Attys impurus
Dominatur inter foeditatis asseclas

Ut femininos alliciat amatoreis.
Olim libido vostra, Sanga Verine,
Stipem mereri flore poterat aetatis,
Nunc Exsoletus, ultimum ut retrimentum,
Vulgo petitus; Errat omnibus clivis
Venale monstrum, spemque, Sanga, mendicat,
Ut fortuitas clune devoret glandeis,
Saltim perire ne fame et siti possit.
Hinc ille fons est, lacrimae hinc fluunt tantae,
Virtute cum parare quem videt culca
Quod ipse probris omnibus nequit, latrat.
Nam Cerberi esse quis neget meras fauceis
Evomere tanta quae venena quiverunt,
Quibus scelestus iste, et impius latrans
In genera Regum sussilit, Diis natum?
Fortuna magna, tumida mobili fluctu,
Nimis licere criminum tibi certum est,
Quod ista larva, Pestilentiae scortum,
Catharm arerum, vivit, et diem cernit.
Quid ultra habere te licentiae credis,
Ubi lacessere filios venit Regum?

IV. Ad Quintilianum.

OMnia nostra uno quod sint deducta colore,
Me vatum e vulgo Quintilianus habet.
Parce odiis, Cordate senex; Pictoribus esse
Vateis non nimium condecet assimiles.
Omnia qui vulgo communia dicta ciebat,
Nil modo cum vulgi faece, Catullus, habet.
Illum ego non alio praeponere nomine malim
Bilbilico, lauto qui prior ore, seni.
Quam quod temperies eadem omnia membra colorat,
Nusquam imperfectanaevus ei ibn facie est.
At tu, dum oulpas me, Qumtilianus, adulas,
Longe tam lauta sum minor ipse nota.

V. Ad Lectorem.

GRandia legisti, restant breviora. Sed istis
In toto non sunt deteriora libro.

VI. In Epistolas Aristenaeti.

COmmendars Bonae Venus Thaliae,
Siquando volet aureum Iurvencum.
Sit Graecis ab Epistolis, Amorum
Mystes Optimus undiquaque Aristus.
Qui quamvis pede saltat exsoluto,
Cunctis scitior est tamen Poetis
Lascivum ad numeros ciere carmen.

VII. Ad Naevolum.

REstanteis quoties numerabis, Naevole, versus,
Semperrestabunt hi duo versiculi.

VIII. In Opilianam.

STillicid Icasus Nasum cavat Oppilianae,
Et male olet malis Oppiliana cacans,
Frons quernae frundi, rugosa simillima tora est,
Os hiat, ut pendent ossa cruce e veteri.
Aures sunt aulae veteres, tres ordine denteis
Exustas senteis cruda hieme assimilant.
Sunt Oculi, loculis qualeis, Libitina, patenteis
Et timet, et num quam claudere deinde potest.
Et Iuvenum queritur primatibus, esse Poetas
Qui nequeant de se dicere quid lepidum.

IX. Ex Iocis Iulii Scaligeri.

SEr vilis veluti fuga libertatis imago est,
Scientiae est imago sic silentium.

X. Ex iisdem.

POpulus Tyranno paret? est equus, vires
Qui nescit ipse proprias: Tyrannorum
Non nisi Tyrannide saecula eruit possunt.

XI. Exiisdem.

QUeis navitarum natio facit cuncta,
Ea vota circulo esse similia aiebat,
Enim hi sequuntur, quae instat omnibus, mortem.

XII. Exiisdem.

INsana Pietas quid rei est? Amor Patris,
Est febris hectica uxor, utraque avelli
Nisi morte, non quit: quem gula putas solum
Sapere aliena? censeo Cocum: Rexest
Agricola, Terrae quippe dominus: At Reges
Dei vocentur, Regna quos penes rerum.
Telluris ossa rusticos viros dicas.

XIII. Ex iisdem.

OCuli Sagittae sunt Cupidinis; linguae
Eiusce fulmen: castra sunt mamillarum:
Est antecurforis vice osculum impactum
Campi patentes feminal, quibus pugnas
Movet Diona. Tumulus arrogans Lectus,
Precarium sepulcrum: Habent meretrices
Uti publicae omnes omnibus viris fossae.

XIV. Ex iisdem.

NEmesis vocabit Iudiceis suas scopas.
Sunt Caprimulgi: Parietis bene exculta
Aulea referunt, verit atis abscondunt
Sensum, Poetae. Dives idem et ignavus
Sortis fritillum est. Ipsae opes malae mentis
Petorritum vocentur. Impitus dives,
Stultitiae imago, statua mentis amissae est,
Erecta Sortis Manibus, est pila idem ingens
Inanis a se sed tumens Notiflabro.

XV. Ex iisdem.

PArafitus est Chamaeleon Culinarum;
Sed o beate Scaliger, deum germen,
Chamaeleonte filius Culinarum
Tuus impetitur, hocce quid vocas monstri?

XVI. Ex iisdem.

MAge fausta rres est indole esse regali
Quam regem: Amara pipuli efferri dictae
Orationis est acumen, ut mucro.

Eiusce fulgor liberi Iocus nasi.

XVII. Ad Lectorem.

EN librum tibi dono: Tu invidebis
Si tot delicias tuo palato.
Sim lector mihi, tu tibi Poeta:
Non scripsi minus, ut minus legantur,
Invitis licet omnibus sciendum est
Scriptum a me esse Epigrammaton libellum,
Libros esse Epigrammaton legendos.

XVIII. De Otacilio.

FUrta senex Iuvenis si non vult temnere nupta,
In scirpo nodum condat Otacilius.

XIX. In Vibiscum.

PLenus se fora, porticus, tabernas,
Thermas, balnea, conterit Vibisc us.
Delectarier hunc puto suilla.

XX. In Marranum.

CUm multos Marranus avos crepet, atque habeat, ques
Unde sit ipsius mater nescire fatetur?

XXI. Relligio.

RElligio quid alat sub nomine, quaerere mutum est,
Vix alit orbam se nomine Relligio.

XXII. In Libem.

UT se in aquis vidit, periit, Narcissus, amore,
Libs, cave aquas, odio ne moriare tui.

XXIII. In Opuntium.

CAntabat Glycere, saltabat Opuntius; hoc est
Suave, Charon, vostris auribus opprobrium.

XXIV. In Lycan.

DIvitias quod habet, constructaque fola tuetur
Commota est quoties, milia multa, Lyca.
Non scabie tamen et porrigine nos latet Afra;
Pauperies ditem cum scabie esse mala est.

XXV. In Prodigum.

QUi pransus bene, Prodige, atque laute

Cenasti, cave cuipiam querare
Quod tantum male nunc laves, cubesque.

XXVI. De Cyro Imp.

DUm nulla gerit alitum favente
Rem laevo, Cyrus, ordine Imperator,
Infandi tamen imminent Poetae
Et quicquid facic audit, Euge; tactum est!
Si vis quid, Cyre, perpetrare recte,
Da vatum nihil ebriae cohorti,
Audibis male, rite rem patriabis.

XXVII. Ad Iuventutem.

PIctis lucida floribus Iuventus,
Morosos male quid senes moraris?
An nescis byemem invidere Veri?

XXVIII. In Sophistas.

DUm contorduplicata Syllogismis
Nectit principia omnia implicatis.
Finem perdidit in Bono Sophista.

XXIX. Ad Caronem.

QUi praepostera porticus reperta
In nostris cupis excoqui libellis.
Qui saxum insipidum diu rigebas,
Cur nocturnus in alea cubabas?
An nox est tibi laetior Iuventa?
Sic, o, sit bene; tu tuam proinde
Nos nostram teneamus: hoc probabis?
Sed si istuc tibi prodigum videtur,
En nostrum tibi equum: nec hic Senatus
Nec sentent ia nos capit Catonum,
Quorum si sidei est bonae atque rectae,
Est marmor Pater atque petra pumex.

XXX. In Ollam.

TReis Olla dentes putidosque, longosque,
Hiulco in ore gestat, his tumet magnum.
Ei unum avus reliquit, alterum mater,

Hereditate teritus venit Patris.
Non ipsa factis Olla dis suis facta est.

XXXI. In candem.

PRaemisit unum nuper Olla de tribus
Dentem, datura Cerbero gustum sui.

XXXII. Ex Petronio.

IGnotum violans latro putatur,
Qui noto nocet ille parricida est.

XXXIII. De Nigro.

OCcurrit quoties Niger, nisiore
Pleno riserit, omne est sinistrum.

XXXIV. De Licino.

NUlli Praefica opus, nulli iam Funera mater
Omnes collacrymant risit ubi Licinus.

XXXV. Ad procillum.

SEna dedi nuper, do nunc tibi dena, Procille,
Si potes haec recte connumerare, vir es.

XXXVI. Ad Sabellum.

CAecutire, Sabelle, te necesse est
Cui bis bino oculo videt puella.

XXXVII. De Basa.

VErborum tibi, Bassa, Septiane.
Paucorum: hi mi Bassa litterarum est.

XXXVIII. In Ollum.

NOn es nobilior lacrimosae stemmate cepae
In summum quoties sisteris, Olle, caput.

XXXIX. De Leone et Alca.

IUngunt connubium Leo iam capularis, et Alcae
Quaerendae proli; non, puto, eam invenient.

XL. De Fanio.

FAnius heredem non gratum dum cavet orbus
Heredem fundi se extulit ispe sui.

XLI. De Mabilio Caussidico.

CAussidicus fuerat, castravit coniuge moecha
Mabilius Licinum; fit modo caudidicus.

XLII. De Sibeno.

QUi pendet lingua reus ingenique Sibeni,
Et cruce qui pendet, ceritor ille perit.

XLIII. Tumulus Epicuraei.

SExtius oppetii; quare me viere nolit
Paeroa, voluntati morigera usque meae,
Nescio, siscirem nihil hinc, nisi nolle, referrem.
Quare istuc etiam, saevae, teneto tibi.

XLIV. De Orbilio.

ORbilius spuit, et fremit, et pedepulpita quassat,
Nemo novi morbi repperit ingenium.
Invenit tandem Medicus, dum pulpita circuit,
Plautus ibi a fatuo clausus erat puero.

XLV. De Candido.

LAudibus immodicis ffert senis ardelionis
Omnia, pro Thusco est candidus: omen amat.

XLVI. Ad Catonem.

EDixi, Cato, vel tibi iocandum,
Vel tecum fuit aspero manendum,
Castratoribus illa digna Iesuitis
Res est velle venirss, nolle adesse.

XLVII. De Orbillo.

ORem ridiculam, et nimis iocosam;
Orbillus modo decidens cloacam
Naso apprendit, et est retentus, unco!

XLVIII. De Ollo.

QUi populus Luca bove reddidit olim Elefantum,
Hic te Germ anam diceret, Olle, suem.

XLIX. De tribus puellis.

TRes sunt, etribus una non puella est,
Scortantur reliquae; Ast utraque virgo est.

L. In Palponem.

NOn est Palpo satis bonus Choraula
Praecedit manibus sua ora semper.

LI. Ad Lectorem.

FRivola tanta aliquo condire Epigrammata succo
Non operaeprecium, Lector amice, mihi est.
Auratum phaler as quis non ridebit asellum?
Quis vestem timeat, culte Priape, tuam?
Omnia cum nobis desint, Gravitasque, Venusque,
Nuda tamen pro se Simplicitas loquitur.

LII. In Storicum.

SEverioris ille conditor sectae,
Lapisque durus, adque porticum educatus.
Dormire solus non potest, sine fratre,
Idem futurus norma Rhetorum stricta
Tria verba num quam fundit abs Solaecisms.
Et tertiato turpe carmine impingit,
Poeta quando somniat Maronaeum.
Et esse vulgo creditur tamen magnus.
Imo ille doctis, vulgus haud capit vocem.

LIII. In Notellum.

RUbricam Masur Iexpolit Notellus,
Exambit titulum iste sanguinarI.

LIV. In Sacrum.

INsectarier exsulem Pudorem
Dicunt te, Sacer; es nimis pudicus.

LV. In Sophistas Reales.

COnstuprant quia cuncta, quae Vetustas
Nostra in saecula transdidit, Sophistae
Se dicunt bene maximos Realeis.

LVI. In eosdem Terminaleis.

OLim Terminus, arrogans moveri,
Ipso cum Iove in aede desidebat.
Sic isti modo, putidi Sophistae,
Nil sciscunt Ratione, cuncta rixa,
Et cum lucida Veritas patescat,
La falsa ratione consenescunt.

LVII. Ad Lectorem.

RIdes, Optime Lector, arroganti

Ludenteis numeros ut in iuventa?
Pensabunt senio rigente quicquid
Nunc lascivia distitat solutum.

LVIII. In Pollum.

INgenii cum sefelicem dicere credit
Eximium iactat Pollus habere caput.
Ingenium capitis facile est, Pollisce, videre,
At cerebri nimium difficile ingenium est.

LIX. In Terentum.

NEmo isto est mage sobrius Terento,
Dum glutit, vomit, ebibit, cacatuqe,
Discit, disputat, exigit, docetque.
Et sic officium suum administrat.
Nil est luxuriosius Terento.
Qui salva methodo scit helluari.

LX. In Perillum.

ET quantum ad Culicem, Perille, vobis.
Pulex qui modo factus est Poetis?

LXI. Ad Myconem de Ollo.

ORe solentem olido vice pedere podicis, Ollum
Visceribus reris qualibus esse, Mycon?

LXII. Epitaphium Vetulae.

EXagit ant varii mortuaria saecula casus.
Ebria in obscenam lapsa cloacam anus est.

LXIII. In Zoilum.

ET bonus et malus es; sed, Zoile, quisquis utrum que est,
Neutrum est; i, Sectam tu tibi conde novam.

LXIV. De Pontiliano.

AD quodvis verbum addit, ave, tibi Pontilianus,
Incerti hunc, Picens, arbitror esse patris.

LXV. In Arinum.

IGnosces, Arine mihi, cui lingua tenella est,
Dicere producto commate, Rho nequeo.

LXVI. In Nigrum.

TOtus Candidus est, dentes modo habet, Niger, atros,

Qui non toto ore est Candidus, hic Niger est.

LXVII. Ad Lectorem.

SCribere cum volo ego, tu non vis carmina, Lector.
Iam iam ego de tabula: Sic, puto, factaleges.

LXVIII. In Orbilium.

DEbove cenanti crepat, alto abdomine, venter,
Quid mirum? in cornu foenum habet Orbilius.

LXIX. In Sabellum.

QUiplantat, serit, irrigat, fovetque,
Nil producere quit tamen Sabellus.
Quaesit causa, Sigalion, reguiris?
Ut sese satagendo rumpat ipsum,
Non umquam satagit sibi Sabellus.

LXX. In Cerdonem.

COmite, lavatque, Cerdo, quoties cenitat,
Mundoque semper accubat triclinio.
Tamen venire nemo balneariis
Hoc spurciorque, foediorque dicitur,
Causa est; iocatur semper, ubi solium videt.

LXXI. De Afro.

COndere se iactat, ne quis reperire potissit,
Posse domi, quoties ludere gestit, Afer
Hoc mihi non tanti est: turbae est levis ambitus; et vix
Uno oculo idgnum lumina mille vident.
Hunc ego laudaro qui sic se condere novit,
Invitum ut sese non reperire queat.

LXXII. In Vacerram Impudentem.

ALas haber Vacerra, nec volat tamen,
Pedes habet Vacerra, nec bitit tamen,
Aures, nec audit, nasum habet, nec olfacit,
Oculos, nec hilum cernit, haud tangit manu.
Solo carere notus ore, circulos
Fora cuncta, balnearias, vinarias,
Lassat Vacerra voce Stentoris, domos.

LXXIII. Epitaphium Orbilio condendum.

LUtea dum crocei distillat ab inguine nasi,
Guttaque Cerbereo mergitur ore, cadens.
Invenit mortem spurici sitis alta magistri,
Saxea viscereus non premit ossa lapis.

LXXIV. In Meretullium.

CLamanti Meretullio supinum:
Audi me puerum: adsonabat Eccho
Audi te spurium. Mala est imago.

LXXV. De Philemone Comico.

DUm versus facit occidit Philemon,
Grandis conscius, est necesse, facti,
Qui tortor sibi factus occidenti est.

LXXVI. Ad Lectorem.

DUm de versiculis laboro nostris
Longas nectere disputaetiones,
Et dignis vitia enotare bullis.
Iam factus liber exit umbilicos.
Nil possum graviusque, duriusque,
Quam peccare sub ambitu placendi.
Totum istuc tibi, Lector, imputamus.

LXXVII. Epitaph. Infantis.

ANte fere exstinctus quam natus in ordia vitae,
Nomine vero isthic, Dulciolus, iaceo.
Nil potui, anticipante horae fatalis agone,
Magnum erat ad fati nascier invidiam.

LXXVIII. De Lycophrone.

NOn aliter Cassandra, furenti mente, locuta est
Ad Troiam, in media Chalcide quam Lycophron.

LXXIX. De Pontiliano.

ANgustos queritur sensus sibi Pontilianus,
Ad cogitandum nempe quadrigis opus.

LXXX. Veritas.

ACcept us Plato, Socrates, amicus,
Sed gratissima Veritas ubique est.

SAlsum Epigramma perit, titulus si longior ipso est,
Huic est Grammaticus, Iane, Poeta suus.

LXXXII. Acidis dictum.

IN medio virtus; tus aris cedo Deorum,
Sit modo, dixit Acis, vir meus in medio.

LXXXIII. Narcissus.

MOrtis amor causa est, odii quo vita fatigas,
Non alia acri me quam mei amore mori.
Candidus in flamma veluti cinis oppetit alta,
Seque suae impendit, fluminis unda, siti.
Flos iuvenum perii, flammis liquentibus in se,
Quisquis amas, formam disce cavere tuam.

LXXXIV. Ad Pallorem in morbo.

QUid me, luride, quid morare, ipallor?
Non es virginibus negotium aptum.
Extemplo recipe Orbili in Scholam te,
Atque isthic Quatidentios severos,
Et plagipatidas cole invenustos.
Nil mecum tibi, Pallor inficete,
Qui Musas colo gratiosiores.
Isthic invenies tibi sepulcra.
Me flos aureus et iuventa picta
Laetis fervere sentiunt Coronis,
Omnes morosophos putare nauci
Et quantum Orbiliorum amariorum est.

LXXXV. De Amantibus.

ESt puer, est mater: puero parere probatur
Mater, habet sub se non sua iura puer.
Cum sit uterque sibi liber, sibi servit uterque,
Liberum amans uno in corpore mancipium est.

LXXXVI. In Album Amicorum I. Rodeburgii.

FEruntur hic et iste dum peregrini,
Domi manere nesciunt, sibi extorres,
At iste Rodeburgius, pium nomen,
Ita invenitur isse per vias multas,

Ut inde cum reversus appulit portum,
Ubique possit esse, cum domi vivat.

LXXXVII. De Sauffeia.

QUem Sauffeia semel videt priorem,
Nec mente stupet, ore nec ligato est,
Sed totum octiduum siti laborat.

LXXXVIII. Virgilius et Homerus.

SUmma mihi Latius iam non est laudis, Homerus,
Illius est Gray gloria Virgilii.

LXXXIX. De Ollo.

NIl Ollo lepidum mage ad puellas,
Qui praestat nihil, omnibus minatur.

XC. In Volam.

CUr praeceps Vola mortuus Choraules?
Acturum puto fabulam Charontem.

XCI. In Agennin.

COrpore uti noxas luat, improba peccat Agennis,
Scit sibi ab exhaustis nil superesse bonis.

XCII. In Paullum ICtum.

MOlle quod est recipit, quod durum, Paullus omittit,
Et paullus bonus est, et malus Hippocrates.

XCIII. De Scaevola Sammarthano.

SCaevola dum Gallos praesenti laudat in aevo,
Nil tibi, posteritas sera, facit reliquum.

XCIV. In Scioppium.

TRes nisi litterulae restarent, Scorpius esses,
At quia tres restant, hoc quoque deterior.

XCV. Ad Lectorem.

IT liber ad finem; revoca te Lector in illo;
Stat tibi cum lubitum est, subfugit, atque redit.
Obsequium tantisi vis aequare clientis,
Num quam non tecum stet, fugiatque, iube.

XCVI. In Scioppium Illustrem

NAtus es in lustris, in lustris fotus et altus,
Quis tibi nunc titulo hoc sit mage conveniens?

XCVII. In Catonem.

NIl prandente severius Catone est,
Hoc suerunt alii cacare vultu.

XCVIII. Ad Lectorem.

NOnaginta Epigrammatum helluoni
Cum dico tibi, res patrata, Lector.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER IV.

EPIG. I. Ad Lectorem.

QUicito dat, bis dat: vulgaris cantio, Lector,
In te, nequiquam firma valensque, cadit.
Sicito nostra legis, perierunt carmina dudum,
Bis tamen, at lente, si legis, illa valent.
Hoc cito fac facias, dum mustea, singula pota,
Si tibi non pror sus Baviliana gula est,
Quae nova sunt primo tenerum placuere sub aestu,
Raucescit lecti vox repetita libri.
Qualia sint in te non nobis, Lector amice, est,
Talia erunt certe qualia tu facies.
Hoc tibi tantum unum certo affirmamus, in uno
Plus operae atque olei est, quam Bavii innumeris.
Saepe dies vatem roso defecit in ungue,
Annorum quam vis bis siet ille novem.

II. Ad Bavum.

ANnorum modo bis qui scripsi tanta novenum,
Incepit quando versificator, ais?
Hercle ego nescio, Bave; sed id mirabere, quei tu
Haec finire queas, quae incipere haud valeas.

III. Ad Incitatum.

MAgnum supplicium mage imprecari

Nemoullus tibi possit, Incitate;
A naso volo pendeas Sophistae.

IV. Ad Paullum.

NOli temnere, res perominosa est;
Insistenti itiner tibi cucurrit
Quod lasciva viam puella prater:
In concha foveam timere debes.

$$$ V. In Ariuthmeticum.

CEntum milia, nomine in minuto,
Novit conficere arrogans Magister.
Idem noctibus haud potest ducentis
Unum conficere arrogans Magister.
Quantum littera litteram triumfat!

VI. Ad Cyrum.

DUm pugnam cavet, et periculosae
Successum, Cyrus, aleae veretur,
Nec miles bonus ore plurimorum
Idem, nec malus audit Imperator.

VII. In Orbilium.

CUr Schola nocturnis Lemurum stridoribus horret?
Nempe manus non dat manibus Oribilius.

VIII. In Bennum.

QUi nuper nec araneas habebat,
Quas non posceret improbus Locator,
Is nunc omnia inaniis operta
Stipat scrinia, nec sat invenire
Saccorum valet, ampliore nilo.
Bennus quaeritis unde tam repente
Se ditescere sentiat? Propheta est.

IX. Parodia ex Catullo.

RIsi, nescio quem, modo in culina,
Qui, cum mirificis modis ScioppI
Sangus crimina perditi explicasset,
Dilaudans, ait haec, manuque plaudens:
Dii magni Crepiventrium disertum!

X. In Delrium.

PUrpureum te alii, pus purum ego, Delrio, dixi;
Quid faciam? lingua est blaesa mihi, haud oculi.

XI. In Quendam.

CLuninstarchyrisarchidis Nepoti,
Et Bombomachidae, papyre, nato.
Dignam nomine dic meo salutem.
In mensa quod heri semel pepedit
Humanireor hoc opus laboris.
At, cum podice tam sit eloquenti,
Ore isto nihil esse mundiorem
Quovis Stoico, id, aedepol, supinum est!

XII. In Dromonem.

QUi tantum pedibus sapit, Dromonem
Quis credat lepidum esse combibonem?
Is vero omnia, funditus vaciva,
Sistit pocula primus ungue sicco.
Nimirum pedibus sapit quoque isthic.

XIII. Ad Senicam.

SErvus pro manibus tibi est, tibi alter
Servus Pro pedibusque, calcibusque,
Servus pro auribus, aridaque lingua,
Est et naribus, est et a labris; nec
Horum ullus iuvat ardidam puellam
Ciucum decripito sene est cubandum.
Saltim adde a latere unicum, iuvabunt.

XIV. In Pescentem.

THermas, balnea, porticus, tabernas,
Templa, arces, trivia omnia, angiportus.
Summa, sacraprofanaque omnia ambit
Pescens esuriens: popina quanta est
Qui tanto famet ambitu, Sabine?

XV. In Meretricem famelicam.

QUae notoria, Iure non probantur,
Cur ergo, meretrix, caves Culinam?

XVI. In Ollam.

OLla sibi puera est: quid mirum? etiam sibi pura est
Quae super Augiae stercorea est stabulum?

XVII. Ad sanctum Patrem Loiolam.

CUipepo pro cerebro est, pro corde in pectore fungus,
Dic mihi, sancte pater, qua ratione furis?

XVIII. In Baebianum.

LInguarum modo quindecim peritum
Qui se iactitat, ille Baebianus
Linguarum mihi furcifer duarum est.

XIX. De Sophistis.

DUm lassat streperos Schola pulverulenta magistros
Et fremit in ferulas undique torva cohors.
Ipse minus caelo furit Erigoneius ignis,
Et parcit miseris messibus ira canis.
Qualis hic esse rigor, qua frigora peste, putanda,
Excutiunt summae quae sua tela ferae!

XX. In Orbilium.

FErmento in tumido dicunt decumbere totum
Stramineum dixi te quia Grammaticum.
Parce, senex cordate, tibi: de stramine ni sis,
Cur stipulas ructes, dic mihi, Grammatice?

XXI. In Sybota.

NUper praeteriit domum Mathonis,
Quo corvosque hominidicasque picas
Nemo pluris emit; fuit, Sybota,
Ingens hactenus usque circulator,
Audiit desubito sybota Vates.

XXII. De Libe et Opuntio.

SAltantem modo conspicans, gruem Libs
Affirmavit Opuntium togatam.

XXIII. In Mathonem.

IRa decet forteis, signumque animi cita magni est,
Fortior heic quovis Musca Leone, Matho, es.

XXIV. De Bassa pedente.

CUm gemit et loquitur suspecta est crimine aperto,
Bassa tacet quoties, dissimulando nocet.

XXV. Ad eandem.

DIcebam tibi Bassa, opus est fidibusque, chelyque,
Auriti nimium sunt quia Pantolabi.

XXVI. De Occho.

MOnstrosi partus iam non monstrosi habeantur,
Omina nil quicquam mominis anticipent.
Describit portenta, etiam feliciter, occhus,
Eunuchus, natus de genere Aethiopum.

XXVII. In Vibennum.

QUi pictis salibus, iocisque comtis,
Et prurigine notus Hispalensi est:
Arrosos modo, vellicator, ungues
Lenta sub scabie terit Vibennus.
Quam factus cito Gallus ex Ibero est!

XXVIII. Ad lectorem.

UNius non sunt, variis Epigrammata formis,
Instabili ludunt, scilicet, ingenio.
Quot facies nugis, Lector, vis scire canoris?
Tolle unum, tot sunt, quot tibi sunt capita.

XXIX. In Marculum.

UNa Marculus in toga superbit,
Atque haec lacte novo et nive est recenti
Longe candidior que, puriorque,
Cum nil nigrius uspiam sit ipso.
Omen terribile et nimis timendum!
Nil est scaevius albicante corvo.

XXX Ad Apertam.

AD rombos modo putidosque fungos,
Te fecisse putato contionem.
Pars sannis laceravit impudicis,
Pars te excepit inanit ate plausus.

XXXI. In Sauffeium.

SAuffeium quoties vides tumere,

Et dextram quatere, et femur ferire,
Et frontem tremere, horridaque malas
Spuma tingere ad aurium recessus,
Et sudore rigente sublavari,
Crines erigere, orbibus timendis
Ingentis faculas vibr are flam mae.
Censes bile hominem mala moveri?
Bucca dicturit ille utr aque, Sexti.

XXXII. De Aegle.

IUrabit quoties crucem per, AEgle,
Non fallet, temereve peier abit,
Nil est sanctius huic suo sepulcro.

XXXIII. De Pravolo.

QUem quanti aestimet omnium, rogatus,
Omnes unius aestimare dixit
Assis pondere, Pravolus, Poetas.
Quas censes hominem hunc habere libras?

XXXIV. In Orbilium.

ORbilius facit hoc naso, Ibis quod mala rostro,
Et queritur prorsus nil lepidum olfacere.

XXXV. In eundem.

NIl est Orbilio mage invenustum,
Cui nasus sine fine, nulla frons est.

XXXVI. Ad Lectorem.

HAEc lex sit tibi mecum, amice lector,
Vates, quod lubet, illinam papyro,
Tu, quod non lubet, haud leges coactus.
Sic nobis puto convenire posse.

XXXVII. De Rosillo.

NEmo est Rhetoricoteros Rosillo,
Ambages tenet ille tot Troporum
Quot non secta capit, tenetque tota.

XXXVIII. De Procina.

MAtrem filiolam vocat Procina,
Ipsa est filia filiae tenellae;

Nolunt ordine fati obire verso.

XXXIX. Ad Lectorem.

CEntum posse Epigr ammatis perire
Lectorem puto, quamlibet iocosum,
Verum istuc mihi lectione vectus
Quot mortes numer abis interisse?

XL. In Catonem.

QUi quartus modo dicitur Catonum
De caelo cecidisse, creditur mi,
Non perfectus enim est, habetque prorsus
Caelum plurima digna dedolatu.

XLI. In Bassam.

PEdere Bassa solet quoties iuvenile iocatur,
Et putat in tota suavius urbe nihil.
Odi hominem ignarum crepitus quid ture Sabaeo
Distet, ubi obscena totus in aure cubat.

XLII. De Vibisco.

NEcrudum in fora filium tenellum
Exstrusisse feratur; in popinis
Exercet prius et coquit Vibiscus.

XLIII. De eodem Poetante.

QUi per balnea cuncta, per tabernas,
Insano modo concitatus oestro,
Sursum saepe volabat et deorsum,
Nunc nusquam pote conspici Vibiscus:
Levi contigerit quid huic, requiris?
Quos hausit modo anilium susurros
Pleno deditus ore, fabularum,
Nunc secum excoquit, et diariorum
Vegrandeis vomit ebrius cloacas.

XLIV. In Ollam.

OLla est tam vetula, atque delicata,
Nec Lectorem ad olus tamen requirit.

XLV. De Lucia.

BLaesa est Lucia, pessum ubi ire iurat

Iurat pessulum inire mentientem.

XLVI. Ad Lectorem.

NOlo praemia Lector; invidendum
Gratis posse tibi placere, votum est.

XLVII. In Olorum.

NOn sentit lepidos vateis sine Apolline Olorus,
Hic ambit vestrum, conite Hiacynthe, locum.

XLVIII. In Cosmographos.

COsmographi antipodas cum procudere supinos,
Saucia turba tui sloris, Iacche, fuit.

XLIX. De Erasmo Roter.

QUid mirum, Invidia si nunc tentatur Erasmus?
Maior erat saeclo, qua minor, ille suo.

L. In Capitonem.

CUr tu nunc Capito, Cephalus nunc diceris? illa est
Causa, cui linguae sunt, duo erunt capita.

LI. In Bonnam.

ES Fabae quae latio, Germanis Bonna, puella,
Quam malim solo sis Bona pro Latio!

LII. De Corn. Gallo.

QUaeris Amoripotens Veneri Cornelius unde
Occiderit? res est lucida: Gallus erat.

LIII. In Ovvenum.

GErmanis lacrimas, risum vis ferre Britannis,
Grande quidem o patriae: non mihi U U enus eris.

LIV. In Sophistas.

QUeis sunt omnia vanitas Sophistis,
Quid sunt omnibus inditi Sophistae?

LV. Ad I. Ovvenum.

VErum adeo Teuto nunc repperit, optime U ates;
Pocula dum ex imo siccat opaca cavo.
Scire cupis quod sit? cupidum posare Britannum
Plura: sed a vomitu destitui: hinc lacrimas.

LVI. In Oppilianum.

CUr habet in scriptis nisi, Ave, nihil Oppilianus:

Omnia dictando perdidit ante Vale.

LVII. Amans.

DUm pereo nova mi lux nascitur, altera sordet,
Plus meus interitus quippe salute potest.

LVIII. In Assilientem.

TEr pater est, numquam genitor gravis Assiliens: sic
Est idem, fratres tres cui, Maunogenes.

LIX. Absens homicida.

QUi digitum insurcat, vel sannis quem petit absens,
Quique necar praesens, ambo homicidae abeunt.

LX.
[Gap desc: greek word]

OMnia nosse vagum est, rude nil scire; utraque peridie
Qui nihil ut didicit cuncta tenere putat.

LXI. De Ibello.

CAussidicus duplex, triplex est Rhetor Ibellus,
Fur quadruplex: ipsum praestat Atlantiadem.

LXII. In Raderum.

QUae non percipit, abicit Raderus,
Et non expositor sit Eruditus?

LXIII. Ad Lectorem.

QUis non vult bene convenire nobis?
In prim a mihi pagina Poeta,
Tae, Lector, tibi plaudis in suprema.

LXIV. In Opuntium.

QUando est uxor Opuntio maritus
Est uxoris Opuntius marita:
Nec verso tamen ordine his cadendum est.

LXV. De Aeolo.

NOn umquam sedet Aeolus, necesse
Ne sit surgere: maximo labore
Quam parvo cavet Aeolus labore!

LXVI. De Pilpio.

QUei se Pilpius exserat popello,
Defunctus quoque uti cluere possit,
Invenit vafer, extulitque sese,

Pendens posteritatis in favorem.

LXVII. Nicoleos sanctus Pater.

SCribere cum nomen, Pater o patrate, rogaris,
Dic mihi cur solum NI facis, absque aliis?
Nimirum nuptas dum consectaris adulter,
Conscius amissi nominis es reliqui.

LXVIII. Ad Germanos de I. Ovveno.

GErmana plama Veritatis, audisti
Britanna quid Lepore dixerit duro
In te, tuosque, Musa, pro Pholo, potus?
Prius monentis erubesce contemptum,
Dein caveto. Veritas tibi sancta est
Etiam bibenti: Serios cavillanteis
Vocata saepe spernit, atque deridet.

LXIX. De Macro.

OBsonat quoties Macer, tuetur
Ut cui porticus ipsa sit cinaeda.
Nil lascivius est vorante eodem,
Extra Stoicus, in domo Cyniscus,
Convivas cavet hanc Macer per artem.

LXX. In Catratorem Criticastrum.

TOto nihil in vate nisi verba Latina
Martiale, quae tollere satagit omnia iste
Interpres, inepte stolideque tam pudicus,
Sic perdidit unico labore Roma vatem
Famam illepidus, nomine raso, Criticaster.

LXXI. Amatorium.

LOnge Augusta magis lucent tua lumina, quam qua
Delia tota sua desidet in specula.
Illius arbitrio nox, et non tota, tenetur:
In medio lucent fulgura Sole tua.

LXXII. De Orbilio.

INserias sectae faciens regique patrique
Prisciano, princeps discipulum, Orbilius.
Grande supercilio pondus sacr are reciso,

Ter tantum nasi de gravitate, cupit.
At nusquam tonsor, nusquam Laniusque, Cocusque,
Subsidio, cultris grandibus, esse volunt.
Hinc statuit dubios, saeva Pietate, triumsos,
Ora ferens toti dilaceranda Scholae.
Hinc modo, larvali specie, lacer undique, prodit,
Ipsum illum inferias ut sibi obire putes.

LXXIII. De Aufido.

MUlta cupit quoniam qui pauca habet ants; videri
Ne possit, mkavult Aufidus esse rudis.

LXXIV. In Sophistas.

TUrpis peditum habet suis Sophistas
Germana rata lingua de loquela:
Quantum est haec Sapientior Pelasga!

LXXV. Ad Ios. Scaligerum.

ARma Iovis, quondam bellax tentare Typhaeus
Ausus, habet quae non, fulmina, sic cupiit.
Attamen incauto fur atus ea ante Tonanti est,
Bacchicus ut Nonni detonat ore furor.
Non aliter vestris armati proelia tentant
Indocti scurrae, Scaliger, a iaculis.
At manet hos eadem diro vindicta Gigante,
Quorum est cum fratre hoc terrea. Nobilitas.

LXXII. De Aufido.

CUr dicam studio Aufidum vacivo
Semper litterulas putare nauci?
Per somnum velut advolare possit
Quae, doctrina, laboribus paranda est?
Ne se scilicet arbitrentur omneis
Pauca scire, nihil tenere mavult.
Nam qui multa cupit, tenere pauca
Abscondens reserat, tegendo monstrat.

LXXVII. De Bavilio.

NUgas Bavilius bene eruditas
Se proferre Epigram matum in cloacis

Vulgo iactitat, illae quas Camenas
Qui nugas sibi habet bene eruditas?
Verum is furcifer in suo se oleto
Cum porois simul, et canum cohorte,
Quantum collubitum, licet, volutet.
Nileio suavius est sua Minerva.
Cui sunt omnia susque deque vota,
Saltim ut rancida, iure de suillo,
Hesternus popa quam reliquit, offa,
Solari queat ebrium, suopte
De se scilicet aestim atione.
Et quid pensi erit arido Sophistae
Cui cum ventre suo horridum duellune
Absque omni fremit aere missionis?
Placando cui tot cacat supinos,
Et tot versiculos vomit famenteis,
Ut nullo numero tenere possit
Foedarum mala concacationum.
Quae postquam miser oppido Poetae
Deglutire iterum videt necesse
Doctos convomere occipit Poetas.

LXXVIII. Parodia Catulli.

LUsi nescio quem modo in taberna
Qui, cum mirisice librariorum
Foetor carmina BavilI extulisset,
Admir ans velut haec, manuque tollens
Dii, dixit, Sonivisium supinum!

LXXIX. In Orbilium.

EXtispicum exspectant collegia te, Orbiliane,
Doctum cum paucis ante natispicia.

LXXX. In eundem Parodia.

RIsi nescio quem modo in cloaca
Qui cum perlepide Patrocliani
OrbillI scelera omnia explicassent,
Appludens velut his, favensque clare,

Dii, dixit, Natibaubitum disertum!

LXXXI. In Stoicum.

INfelix, excors, exsul lare, falsus amicus,
Stoicus es, si sunt, Scorpio, tanta tibi.
Nil opus in miseris elementis perdere vitam:
Tota tibi est olid porticus apta senis.

LXXXII. In Nartium.

NArtius, insessor qui gloriolae est alienae,
Cognatasque suo nomine vendit opes.
Infelix nimis est, qui cum sit turipis adulter,
Nil potis insesso est efficere in thalamo.
Poena gravis facti est, ubi non est una voluptas,
Heic constat duplo crimen adulterii.

LXXXIII. In Aullum.

NUmquam paret ubi esse nescit Aullus
Convivis super omnibus vocatis
Quot possit quoque crastino sat esse.
Sic qui vix semel, Aule, te vocavit
Bis pascit, gula primitus; deinde
Corrasor satiatur, atque avarus.

LXXXIV. De Lipsii tumulo.

CUr LipsI ad tumulum sint cuncta recentia quaeris?
Abi, Vetustas hocce tota deiecta est.

LXXXV. In Sausidium.

SUspicio est nequam, ne nil fecisse videri
Possit, nil quicquam, Saufidianus, agit.

LXXXVI. Griphus.

GAllica quo scabies linitur curanda; Poetas
Vindicat a rapidi temporis interitu.

LXXXVII. In Hillonem.

APpius hactenus est, factus nunc Arrius Hillo est,
Ante babo, nunc est Baro, Fabullae, mihi.

LXXXVIII. In Barinum.

IN somnis usstuit Medicus potare Barinum,
Hinc bibit is totos, Pontiliane, dies.

LXXXIX. In Orbilium.

NOn vult Orbilius Iuvenes nutrire capillum,
Ipse sui quota pars, Crispe, supercilii?

XC. In Bavum.

AEQua Bavus melli dulcedine carmina condit,
Credo, Sardous si patria abque domo est.

XCI. In eundem.

TE litter arum ineptus esse nullarum
Bauville, dixi: ingentium trium qui sis.

XCII. In Briaxin.

QUis vatem esse gravem neget, o Taubmane,
Qui rumpit cunctos vix recitans, pluteos?

XCIII. In Eunum Satiricum.

IN Saturos Satiris nemo prior invehat Euno,
Visus is hoc anno est sobrius esse semel.

XCIV. In Catonem.

OMnia si prisci Cato non habet iste novellus,
Porcius est gente et mente tamen geminus.

XCV. Orbilii Schola.

ORbilii non est Schola pulveris illa cloaca,
Pus scabiesque urbis cruda: quid ergo? Chole.

XCVI. In Leum.

QUid non patrat Amor? fecit moechumque virumque
Foemellae unius, Sosibiane, Leum!

XCVII. In Logicum.

DIsserere est Logicum cui, Quintiliane, Sophistae,
Quid restat nesit Rhetoricum metere?

XCVIII. Ad Lectorem.

INiecisse manum Colofoni te puto, Lector,
Nugonum ignosces ultimus huncce iocum!

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER V.

Epigr. I. Ad Lectoem.

LONGIS carminibus reus libellus
Ter denae, bone amice, lectionis.
Te pro limine tetricum salutat.
Heroas mediteris arroganteis.
Heic sunt plurima, sed legenda saepe,
Quae non carmine prdidit petulco,
Inter Bilbilicos levis susurros,
Sed magna gravitatis obsequela,
Diis magnatibus additus Poeta.

II. Anagrammatista.

LIttera vertibili dum quaelibet apta patrono est,
Est Anagrammaticus nil nisi Grammaticus.

III. In Criticos.

OMnia qui scribit, nil discit, discere eorum est
Scribere qui nequeunt, est hodie Criticus.

IV. Poeta.

INgenium pretio venale habet: Impium adulat,
Caudam habet in lingua, vulpem habet in cerebro.

V. Doctrina.

DIs mihi tu esse senex sine prole videris: abunde
Captantum est, nemo sic amat ut loquitur.

VI. Puella docta.

DOcta puella chalybs candens: doctissima dictu est
Quam nemo instruxit ni sua Simplicitas.

VII. De Epigrammatis.

NAsus in his nullus, non est bilisve, Leporve,
Et tamen in vulgus didere dicta placet.
Talia sunt hominum referentia carmina vultus,
Quorum aliquos naso Fama carere canit.

Bilis in Italia non est rubicunda columba,
Illa tamen currum Cypridos alba trabit.
Gratia ab Aetnea nigr antem incude maritum
Terna, licet nullus sit Lepor huic, sequitur.

VIII. De versibus Hillonis.

HIllonis dare turis involucra
Indignum, aedepol, est cacationes.
Sed turis vice, non mali Poetae.

IX. In adulteri tumulum
[Gap desc: greek words]
occisi.

MEntis ut obstructae sibi redderet, Eudopelita,
Corporis exstinxit lumina Democritus.
Ne qua incesta rapi pateretur viscera flammis,
Naturam ferro messuit Origenes.
Quantum actum utrique est, unus complevit adulter,
Qui cauda arque oculis plexus, in hoc tumulo est.

X. In Polygitona.

VIcinos quondam vexavit, nunc, Polygiton,
Vicinis ipsus ludibrium, at quibus est?
Inter haras medius quadrupes, grunnire labora:
Doctius; haec non est poena Neoptolemi?

XI. Invidia.

OMne animi vitium mutato illo cui adhaeret,
Mutat, et adfectuis commoritur proprio.
Sola una Invidia ex alieno pendet honore,
Nec proprium qua vult, Imperium sequitur.

XII. Ad Iarbum.

IArbe senex viridis, cessisti quod tua nato,
Heredem sequeris, vive vidensque, tuum.

XIII. In Mathonem.

CRassum divitiis modo atque Croesum
Qui pro ridiculis, Matho, putabat,
Prodit desubito macer tremensque
Et se vivere nolle consitetur,
Qui sit iam umbra Mathonis et sepulcrum,
Causam quaeritis impotentiae huius?

Insomnis socium videt Scieppum.

XIV. In Stoicum.

Qui per Stoica nunc olenticeta,
Sangaepeniculum, Sabine, quaris
Istic invenies mala ad sinistram
Portenta, Oceano integro eluenda,
BonarscI caput et caput ScioppI.

XV. In Sangam.

Plautipeniculus, ioco Poetae,
Tergendis quasi baxeis relictus,
Verum peniculum, Ferinae, vostrum
Istum terribilem extudit libellum
Terguntur foriae cui Batavae.
Nam te Carbatinas tuo Bonarsco
Concessisse canit secunda Eama
Lingendas bene: cum sient Scioppo
Clunes Cercopithecii relicti.
Namque istac ratione vos paterna
Crevistis bona, cum deinde fratres
In Scalae voluistis esse mortem.

XVI. De Aenea.

CUm patrem et patrios ferret cervice penateis
Atque adeo ingentis faia noverca Asia.
Romanosque Deos, Europaeosque triumfos
Totius et mundi cum exsuviis spolia,
Tros Anchisiades: poterat periisse per ignes,
AEmoniaut, Virtus, tracta erat ante rota.
At cum flamma furens tetigit senis ora Parentir
Dissiliit nullis noxia turbinibus.
Fata operi restent pietas si sola favebit,
Invictum in mediis ignibus obsequium est.

XVII. De Poetis.

QUalis ab ore hominum rapiens, Gangeticus ales,
Reddit honoratis consona dicta viris.

Illa sed, a sonitu voces mercata supine,
Non habet in sensus, amula lingua, viaem.
Sic miseri pates, pullae decermina sortis,
Magnatum in caveis, stridula turba, iacent.
Et iacuere olim, vetus est ea cautio, quam iam
Maeonidae e Megaris succinit ortus olor.
Quique Syracosia celebrat Ptolemaeon avena,
Non potuit molli sorte, Poeta, frui.
Verum olim extremis saltim datus ales ab Indis
Mira, peregrino carmine, dicta dedit.
Indigenae volucres, corvorum exercitus omnis,
Picaque nunc toto gutture cantat Epos.
Cumque animum soleant divinipascere vateis,
Auribus incumbit versificina virum.
Quod superest, caveam suspendat ab aedibus altis
Qui potis baeredi linquere mille suo.
Includatque suum, non abneget ille, Poetam,
Cetera surrectis totus in auriculis.

XVIII. In Opuntium.

DElicias nuper facturus Opuntius; illam,
Illam animae plus quam dimidium, Glyceren
Amplexus: veteris memor, inter busta, furoris,
Et sancto extremum spiritum Amoriadolens.
Suave meis, dixit, nomen, mea vita, medullis,
O ego nunc tecum si puer esse queam.
Et veterem in cariem, semesaque viscera blattis,
Illa, serox olim, vita redire queat!
At, quoniam hocfati negat immutabilis orde,
Parcaque crudelis trina coli domina.
Saltim isthuc, divi, votum mihi, rite precato,
Efficiant, tecum posse moripariter.
Arboris aut gemina carum par stare figura,
Bancide cum cara, ceu stetit antesenex.
Audierunt superi; atque aliquis clementior borum
Vota senis, dixit, sint tibi, sint Glycerae.

Hinc modo corticea vinctus cute Opuntius horret,
Horret et, in libro vincta pari, Glyzera.

XIX. In Orbilium.

ORbilio prius ac me dem doctore docendum,
Fulmine me a superis exigat ira Iovis.
Neptunus glauca nantem obruat Amphitrite,
Sissphio nectat pondere Tisiphona.
Obscenas volucreis, inhumato corpore, pascam,
Et videam matris funerafacta, puer.
Ante Libis sola Leo me deprendat arena,
Aut Labyrinthaeo Taurivir in thalamo.
Ante Sinis medium flexa super arbore rumpat,
Et Sciron gemeinaper freta mole trahat.
Ante Cyrenaei geminem maledicta Poetae,
Peligni peream ad carmina Callimachi.
Utrota suspensos per flumen agens Parasitos,
Principe sub Syrio, me quoqueturborotes.
Nec levius peream; quam si Pompeia iuberes
Insutum lenta Lex periisse nece.
Ante hoc quam faciam, muter vulpique lupoque,
Et Pana in facie sibilem arundinea.
Imo, Pithagorae verum si dogmata narrent,
Post obitum vivam in corpore Grammatici.

XX. In Glyceram.

IN tabulis Glycere dotalibus ista, Charontis
In thalamum veniens, scripta notavit anus.
Treis denteis, unumque oculum, linguam unicam; at illam
Praetribus, insana garrulitate, bonam.
Treis curvos digitos, qualeis Aquilisque, Lupisque,
Qualibus in tumulos nidificatur avis.
Dum sanefateantur, ii minus esse rapaces,
Haec autem infami scaevior ore minus.
Praeterea ventrem, propendenteisque mamillas,
Arboris ut, rugis obsita mille, cutis.
Brachia cum pedibus scabie atque teredine adesa,

Qualia habent veteres ossa relicta cruces.
Hinc baculus, scissa dein calceus unus aluta,
Quaeparaphernalinomine iura notant.
Adde decus capitis treis, ingeniique, capillos,
Quos totidem Empusis ebria pollicitaa est.
Cui spes illa suas, cui vitam credidit omnem,
Fornacinuptum doliolum indigeti.
Dein mitra biulca, pedum tunica grege consita dense,
Rufa, nec exstanteis protegere apta nateis.
Furca dein triplex, hir cusque ad mulctra paratus,
Destillansque alio nectare, nasum opicum.
Ceter a quid memorem? Si illi altera tanta Charon dat,
Lex uti Saxo iubet, Craesa erit e Glyzere.

XXI. ad Fabullum.

PLacere glorier bonis quod omnibus
Fabulle, notus esse qui paucis volo,
Noli esse mirum disputare: enim niscis
An displicere pessimis queam cunctis.

XXII. AD Papianum Sponsum.

URitur in rosearoseus Papianus Hyella,
Hyella Papiana in iuvene iuvencula.
Alma Venus iuvenem et roseam iunxisse puellam
Numquid vides tui venire muneris?
Stella tibiest alter Papius, Violantia Hyella,
Cantabit alter nuptias Papinius.

XXIII. In Iberum.

HOra milia versuum quod una
Possit plurima, Iberus, excacare,
Se primoribus inserit Poetis.
Torrentum quadrupes bibat ruinas,
Nos fonteis capiunt, brevesquerivi.

XXIV. In Orbilium.

ONasum horribilem, et nimis profundum!
Appendix cui eum siti magister
Tota est Orbilius, Modimperator

Pergraeconum avidum, Alpha combibonum!

XXV. In $$$ eundem [(transcriber); sic: eumdem] .

POst obitum Orbilius nasotumulabitur unco,
Hic capit ipsum, ipso cum genitore, atavum.

XXVI. Euryali tumulus.

TErcentum scutatiequites sine nomine putrent,
Euryalum Nisirestituit Pietas.

XXVII. Agricola et Astrologus.

VEnatum exibat princeps, caelum ecqua minetur
Nubila, consultus reddidit Astrologus
Nulla: Comes toto ruitur am vim aethere dixit
Quantumvis sudi iam Iovis, Agricola.
Cura Ducispacta est, eventu iudice niti
Et mutatum ex hoc ire virum studia.
Exitus Agricolaepro rastris astra dedisse
Rastra, vice astrorum, dicitur Astrologo.

XXVIII. De Porphyrio: eius tumulus.

POrphyrius moriens annorum quinque novemque
Nato expatrato, statuit hoc marmor sibi:
Si nilante diem puer bic patrasse putatur,
Testatum obire se tamen scivit puer.

XXIV. Denaso Orbilii.

ORbiliinasus specula est: hinc cernere possis
Usque in Hyperboreas, Antipodumque nateis.

XXX. De eodem.

CUm Canis Erigonae coquit arva, in fornice nasi
Frigidus Orbilius rite sedere potest.

XXXI. De Sophistis.

CUm se scaligeris Deis Sophiste
Opponunt asini; invident asello
Quem Bacchus dedit astricaechoreae.

XXXII. In Antiochum.

QUali temporaveste conspicatur
Tali se antiochus facit nitere;
Hinc totum Antiochus furit per annum.

XXXIII. De Orbilio.

UXorem Orbilius duxit, cui flamea privo
Dat natura croco consita; Nasus ea est.

XXXIV. De eodem.

ORbilius proprio quod nupsit, Pontice, naso
Dic mihi, coniugium salsius esse potest?

XXXV. De eodem.

HEredem excludit, capturum cetera, naso;
Marmore pro rufo hoc conditur Orbilius.

XXXVI. Ad Beronillum.

PLacere cunctis qui cupis, Beronille,
Nulliplacebis; comparatum id hocpacto est:
Placeto paucis neminive: nilultra est.

XXXVII. In Hillonem.

LAudandos onerat maledictis, Hillo, Poetas,
Pronus at in simileis laudibus ille sibi est.
Quid censes? iusca est Hilloni lingua Poetae,
Blaesi oculi, his laudes, illa oriundum odium est.

XXXVIII. De Zoilo.

ZOilus ut solio parcat lavat inguina in illo,
Spurcius ut fiat, Zoile, merge caput.

XXXIX. In Magonem.

IN nonum premere audiit Poetas
Annum Carmina, non nimis procaces:
Ergo ipsus totidem, Mago, per annos
Carmen conficit unicum atque curtum.
Plus hic, aedepol, est gravi Poeta.

XL. In Prodigum.

NUnc, male cum vivis, bene vivere quid sit habenduae,
Discis, habet pretium forsrevoluta sui.
At bene dum vixti, male vivere non didicisti,
Ergo nec bene nunc vivere, nec male quis.

XLI. De Mario.

AD Marii nomen Cimbri terroreresultant,
Et qui Patricio pro grogrege, Sulla, furit.

Verum isti poerant ambo bene parcerefacto,
Pro mulis Marius mulus hic est mariis.

XLII. De Nigro.

SEmper risibus ambulat labellae
Diductus super aurium recessus.
Tamquam credere nil macella possint,
Tonstrinaeque Nigro et Patrocliani,
Ni toto simul ore concachinnet.
Hoc nescire Niger fatetur exre,
Morbum esse illepidum; placiturire.

XLIII. Ad Lectorem.

BArbara tanta aliqua divendere carmina pompâ
Si cupiam, numquid, barbara, Lector, emes?
Verum ego candidulo Lectori imponere nolim,
Non operaepretium est comere barbariem.
Est aliquid de quo deceat secordia vateis,
Somnia qui nescit, nec vigilare potest.
Ceterasi, nobis cantata, iniuria lectu,
Censebis, poteris stertere in hoc Opere.

XLIV. De Lalage.

QUi Lalagen frustra garrireputatis, abite
Non frustra haec garrit: quei? capit ut tacet.
Sed tamen hoc frustra captum quia perdere tendit
Dum loquitur, frustra est frustra adeo Lalage.

XLV. De Mathone.

NIpraesents oleo et gravi Lucerna
Non quit quid Matho versuum edolare.
Sed praesentibus his ducenta saepe
Scribit carmina in unico triente
Vates pinguior est Mathone nemo.

XLVI. In Arinum.

QUam leve Visiolum credit mendacium Arinus
Vilius; hoc numquam, semper eo erubuit.

XLVII. De Opico.

LAudaturum Opicus subinde dic.,

Versu nescio iugerum quot: ipsi
Si quis quid dederit: satis iocosum est.
Verum nos Opico sumus daturi
Semper, quid lepidum, nimisque gratum,
Laudaturus utim anere malit
Quam laudare semel, per omne tempus.

XLVIII. De Ollo.

SCribere me non vult, ne sint sibi, multa, legenda,
Scoppus: ego hac multum scribere lege volo.

XLIX. De Olla.

OMnia per barathrum infundat licet, Olla, cloacae
Nil perdit; nasi reddit ea eluvies.

L. De Orbilio.

ORbiliuspluteos cathedrasque Cici aestimatomneis,
Hoc nisi quod cathedra est nasus ei et pluteus.

LI. Ad Lectorem.

LEctoris fraus est non nostra, Epigramma supinum,
Ut conditurae fraus Coci ab ingenio est.
Quod natura negat vati, dabis ipse legendo,
Feluti sir mellis saepe placenta Coco.

LII. In Rasorem.

OBsceniora Martialis omenta
Manu tagace tangere haud potest Seiren
Theologa: Castus iste Rasor impure est.
Petronianasaepe sed citat scripta,
Eoque mittit arroganter auditum:
Prostituit ille conscientiam infamem
Qui scire dicit esse quodfacit, crimen.

LIII. In eundem.

LUdentis ioca salsa Martialis
Tollit Rabula, perperam pudicus.
Idem e carmine perperam pudico
Non tollit Dominos Deosque Romae.
Nempe hos quod colat atque aperte adoret,
Illos non nisi clanculum cinoedos.

LIV. De Posca.

SUmmoenianis Posca farcta boletis,
Nihil videre nocte ni meras larvas
Queritur medenti: mollis Eunomus ridet:
Urbana cenet imperat, facetarum
Sisomniare more mulierum poscat.

LV. De Germanis.

INnocuo in vino patrat Germania, gentes
Sanguinis Hesperias quod iubet ingluvies.

LVI. In Stoicos.

PErfacile in lapidem est ossum durescerepurum;
Hic sapit in media cui rosa nata hieme est.
Ite parentatum vostris, gens Stoica, bustis;
Vivere nos vesirum Mors iubet ante rogum.

LVII. De Orgya.

REapse, quo superbit, est minorennis,
Si Pyrrha nempe comparetur, Orgya.

LVIII. Orbilii Epitaphium.

HOc de discipulis tuis minutus
Quidam pusio condidit sepulcrum,
Orbilli, tibi: mox fruaris, optat.
Marcent nunc ferulae, flagella torpent,
Hoc saxum Orbilii tegit cadaver:
Qui flagris scuticisque in universum,
Dignus prostitit omnibus Magister.

LIX. In Platonicum.

NIl quit Simia maximi Platonis
Extra umbram, putat omnia hac agenda:
Sic qui se esse Platonicum laborat
Re vera Platonicus Sophista est.

LX. De Sollo, in Orbilium.

Non tanti esse putat Sollus mea carmina, eorum
Nomine pro functo ut lugeat Orbilium.
Solle sapis; nam quei septem mihi carmina praestent
Quod sua clava neget monstridomo Herculeo?

LXI. In [(transcriber); sic: Io] Mathonem Stoicum,

LUrcatus Matho quindecim relicta
Lurconum patrimonia inclutorum,
Effudit nihil, est lucreatus isthinc.
Postquam nil habet, omnia obtinere
Persuasit sibi, porticum terendo;
Macte Stoice, perticam tenebis.

LXII. In Poetam.

TAm belle scribis; quid sirecitare luberet?
Quae nunc est simplex bellua dupla fores.

LXIII. In Paullam.

ORnaris quoties squalenti, Paulla, metallo,
Sceptrum esse mortis te putamus auratum.

LXIV. In Poetam Grammaticum.

NIl nisi Grammaticus, cur non est doctior illo
Brito? bonae fidei laudo ego Grammaticum.

LXV. De Oloro.

MUlta dat ut capiat quamplurima; foenus Oloro est
Perdere divitias hac ratione suas.

LXVI. Ad Rasorem.

SToica si taxus vestro sedet optima crine
Quid cum Biblbilico frons tibi maesta ioce est?
Exige per cultros, Phrygia Musam exige testa,
Illa nocens minus est, sed mage facta alax.

LXVII. De Criticis.

CUm dura vafer orbita Poeta
Haeret, digna sacro furore, Lactor,
Tu persona venis. Cui imputabis
Ni vestro omnia proprio furori?
Turecta indole deicis Poetam,
Cumi quivis Criticus cupis videri
Conturbator Aper boni legentis.

LXVIII. In Caecilianum.

OMnia promittis, nil donas, Caeciliane,
Credere mi non vis, sed neque verbadare.

Falle aliquando virum; nam cum te multa rogamus
Semper speramus, quodnimis horribile est.

LXIX. De Scorpisco.

NIl praestat nisi se solum Scorpiscus amicis,
Hic scit cum paucis quare homines iam adament.

LXX. De Corinno, ad Marcum.

OMnia pulchra putat, nil turpe, Corinnus, amanti,
Secum habet hic semper, Marce, sui speculum.

LXXI. Ad Arithmeticum.

PAr pare si comples, non mirum moeche quod uxor,
Rectum da varo, mollis Arithmetice.

LXXII. In Scioppum.

NIl mediocre, Scioppe, aiunt, audire lubenter,
Esse ego te, Scoppi, dico trabalem hominem.

LXXIII. De Scioppo.

ALea damnosae non iam convitia servet,
Tessera nec scelerum mobile ducat opus,
Fecit uti noster, sit Gymnosophista, Scioppus
Stoicidum columen qui fuit ante, Cato.

LXXIV. De Corano.

MUltas Coranus amphoras merae fecit,
Aquarie dominante condidit mustum.

LXXV. De Pompo Medico.

DOctius in vita nil fecit Pompus: obire
Iussus, Pergameos constitit ante libros.
Consciaque evolvens capitalis scrinia morbi,
Tu mihi tu mortis causa, liber, fueris:
Dixit, et insanos sine sano interprete versus
Libamenta suum detulit ante rogum.
Mira fides facti, libros comburere nisus
Parcarum invito stamine convaluit.

LXXVI. De Orbilio.

QUod tribus haud quicquam nasis sapere impetret ase
Non est res nimium ridicula, Orbilius.
Quis binis umquam parmam tetigisse sagittis

Auditus? damniest copia saepeparens.

LXXVII. De Versibus.

MUlta dare in vulgus damnum, at reparabile, vati est,
Nempe satisfaciunt quod sibi Grammatici.

LXXVIII. In Stoicos.

STare dies totos mala porticus imperat: hui quam
Sit bellum penis quod pedis officium est!

LXXIX. De vino ad Lupum.

PRopina luscis luscum, Lupe lusce, falernum.
Nam caeco aut nullis illi opus est oculis.

LXXX. In Oranum.

COnviva quisquis es vocatus Orano
Opus est, petitis mutuo, auribus centum,
Uti toediorum totiugem evores messem.
Non ille prisca Zoili struit serca,
Summoenianas lautus inter uxores,
Sed tusse, bile, stribbiligine, psora,
Nitidos paratus, helluo ater, incestat.
Quidenovata Phasidos potest ales?
Aperque victus impotente Lucano?
Concbylii quid copia alta Lucrini?
Picensque, olivafarctus aurea, Turtur?
Quid Scarus Eoolittus Italum mutans?
Suis venire si auribus potest nemo?

LXXXII. Ad Lectorem.

NIl heic iocosum est, attamen placent versus:
Nisi enim placerent quis legendo damnaret?
Legi enim iocorum summa vota concinnat,
Sanctisque risum commovere, divinum est.
Proinde, Lector, quid sequare, concludas.

LXXXIII. De Ovveno.

FAfricies mira est Ovveni, quis credere nolit?
Lectori libros dedicat, Ollae olera.

LXXXIV. De Scioppo.

DOmini, Deique, mentulaeque, moechique,

Furesque, Lusci, Zoilique pendentes,
Domicoeniique triste nomen horrendi,
Et monstra reliqua Bilbilis mala, heic non sunt,
Quibus esse nil mage aestimatur argutum,
Inter Poetas invicem popinanteis.
Quid mirum habere si iocosius quicquam
Malunt Scioppus Sangulusque, Lurcones?
Dignum patella operculum sua non est.

LXXXV. Eloquentia.

PAcificas TullI [Reg: Tullii] tremuit Catilina secureis:
Eloquii ferro fortior est acies.

LXXXVI. De Se.

NIl me inconstantis terrent ingloria vulgi
Proelia, caprino scilicet orta pilo.
Pluria quo voluit vitiis fortuna licere,
Hoc mage nunc recte vivere magnanimum est.

LXXXVII. Ad Tongillum.

SIquid molliculum, satisque comtum est,
Damnat Centurio Geta in pruina;
Siquid tristificum, satisque durum est
Damnat Malchio, mittitur Patroclo.
Quod si utrique velis probare carmen,
O Tongille, caces necesse purum.

LXXXVIII. De Orbilio.

ORbilius quod me Foricoenia fingere novit,
Horribili tria iam fecit Domicoenia larva.

LXXXIX. Ad eundem [(transcriber); sic: eumdem] .

QUid faciam me saepe rogas, putidissime pallor?
Quid, rogo, tu iam non, quaeris ubi ista, facis?

XC. Ad Lectorem.

TU centum tibi carminum cohortem
Exspectas, scio, Lector: at decem si
Istic possidet aridus libellus,
Quae possint tibi iudici probari,
Dena haec tu lege bis; videbis esse

Quot poscis modo. Sed decem si in istis
Quod, perpol, timeo, probare nolis.
Unum istinc lege centies, habebis:
Si vero neque repperis quidem unum
Carmen, quod bene centies legatur,
Totam Mulcibero struem sacrato.
Non possunt sine crimine exstitisse
In tanto quibus ordine est nec unum
Carmen, quod bene centies legatur.

XCI. In Ovinum.

INgenuum sese natum quei iurat Ovinus
Cui sunt Andrapodes in capite, Aule, pedes?

XCII. Ad Pimpum.

AD Satiras facient quid molles, Pimpe, lacerti?
Barbata nil est virgine putidius.

XCIII. In Pulibianum.

QUod nitida in tunica cultum me incedere cornit,
Nobilibus plenum pectora tota atavis.
Rumpitur invidia fetens, Lupe, Pulibianus:
Quid faciam nisi ut hoc ille magis faciat?

XCIV. Ad Virginem.

QUas tibi, Virgo, rosas, lemniscis illigo lentis,
Hi sunt pubertas, atque pudicitia.

XCV. In Sabelum.

DIcis respice finem in omnibus: Te
Quando hic respiciet, Sabelle, finis?

XCVI. Ad Lectorem.

MAgnidicum in titulo praefixi Epigramma supino,
Deceptus fini dic; ubi principium est?

XCVII. Adeumdem.

CLaude librum, Lector: non estres illa Poetae:
Si sit, tu fieri saepe Poeta voles.

XCVIII. Eidem.

LEctor, omisisti, dum cetera pellegis; unum,
Ne quaeras quod sit, heic tibi seposui.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER VI.

I. Ad Lectorem.

CLAUDE oculos, Lector, Sextus liber iste iocorum est:
Sed tamen attentis auribus ista bibe.
Hic quotus est, toties legito: atque hac lege sequenteis,
Quam paullum est; unum tu licet inde seces.

II. Ad Rosinum.

PLexam pollice virginis corollam
Quid falsis quatis osculis, Rosine?
Haec pro naribus est. Labris amici
Sponsam quid dare dignius decebit.
Ni tu forte deinde, cum petendum est
Quicquam condicione pro labelli,
Nosorem gerere impudente tendas.

III. Ad Procinum.

TUrpe est difficiles habere nugas,
Et stultus labor est ineptiarum;
Hispanus puto dixer at Poeta.
At tu, si saepis, o Procine, dicas:
Insulsum est facile screare versus,
Nec stultus pudor est facetiarum.

IV. In nasum Orbilii.

ORbilii in naso fecisse Ciconia nidum
Dicta, habitare refert se cacabo in veteri.

V. Ad Orbilium.

DItem esse pecoris ar bitror penum tuam,
Semustulatum fune qui tuens latus,
Notas inurere omnibus tuas cupis.

VI. In Bavillium.

Cui sunt sider a quosprobas, Scioppe.
Dicis te omnibus esse sideratum.

VII. De Aemiliana.

QUaeritis in lecto quam sit brevis AEmiliana?
Longa satis sieri res uti nulla queat.

VIII. In Sabellum.

LUcernariolum voces Sabellum,
Si des nomen bonestum et invidendum
Soli versifici suae Lucernae.
Si des turpius alterum Sabello
Sabellariolam voces Lucernam.

IX. In Scoppii tumulum.

HElluo patricius: populi rex luxuriosi,
Pergraecator Eques Scoppius heic recubat.
Omnia si potuit quae singula magna putantur,
Pro uno tres lapides Scoppus sic meruit.

X. In Cyniscum.

QUi per compita, cum meridiamur,
Succinctus gravida ambulas lucerna,
Et te quaerere disputas, Cynisce,
Mortaleis Sapientioris Oestri.
Quid cum te invenies, inepte, dices?

XI. In stoicum.

INers sophista, Sanctiverbi mendice,
An horum egere non vides tuos fastus
Quae verba rebus abstulisse divinum est.
Tibi bona esse mente summavoturum est
In porticu inter viva saxa combusto.
Et hocce secta vix tribus dedit vostra,
Sunt umbra reliqui, Sole sed cadens nullo.

XII. Ad Pulianum.

DOctam litterulas colis puellam:
Hanc calcem puto, Publiane, vivam;
Si quid fluminis inicis, peristi.

XIII. Ad Poetam.

Frange, puer, calamos et inaneis abice ceras,
Nil dat pastorifistula; Cuncta cani.

XIV. In Appianum.

APiciana cui culina pro rure est,
Ultra venire non potest popinando;
Nisi, Appianus, iuxta Apicium pendet.

XV. In Scepticum.

CUi sordet omne quicquid omnibus lautum est,
Secum ille solo pendet, absque rivali.

XVI. Landatores.

POmpa salutantum, recit atoresque petulci
Quod non sunt nostri temporis egregium est.
Est maledicentum laudatorum que quodingens
Copia nunc, prici temporis invidia est.

XVII. Sine Querela.

NIl generosius est quam nil temer aire obire,
Alterum ab hoc statuas; facio cuncta absque querela.

XVIII. Ad Lectorem.

SIturpe illepidumque putidum que est,
Et convicia quod ferat Sciopp I
Laudari immerito: benigne Lector,
Culpandos tibi dedico libellos.

XIX. In Hircum et Bavum.

HIrcus, quaeritis, undesit Poeta?
Rosit laureolam Scioppianam.

XX. De Poeta.

SIs gravis in vita, zonam sed carmine solvas;
Si bonus es, vatis nomen habere potens.
Perfacilis doctrina hodie est: castum esse catumque
Et vita et dictis verum oper aepretium est.

XXI. De eodem.

POeticam meferre qui iubes sortem,
Nilque esse dicis, adfluentibus cunctis,
Iocosiorem exire Rustico quovis.
Vis vera dicam? Veritate deliras.

Faceta dicta, pectore hausta de suavi,
Salire lector suevit omnis auctoris
Auctoritate: Nobilis potest nemo
Ignobiles putare, quosfacit, versus:
Plebes tenendo regulam Soloecissat.

XXII. In Simulatorem.

OMnia qui simulas cur non, Simulator, et isthoc
Quivis te vulgi quod simulare videt?

XXIII. In Stoicum.

INsessor Famae, morum Corruptor, avarus,
Crudelis, vecors, mollis, a dulterio.
Quid misera in vita vivendi quaerere causas
Insistis? magnum est, Stoice, si lapis es.

XXIV. Ad Petrum Scriverium.

NIl quicquam antidea dixit Sophus usqueadeo aptum,
Quod vester nequeat vincere versiculus.
Quaeris, Scriveri, quem dicam? quaerere noli:
Quam grande est Capital carpere, nec capere!

XXV. In Affidium Stoicum.

VInum erat in trulla, vinum mutavit aceto,
Gustavit postquam Stoicus Affidius.

XXVI. Ad Vacerram.

RHetor maximus, aureus Poeta,
Insignis Dialecticus; Vacerra,
Nil dant isti hodie: impudens necesse est
Fias Caussidicus.
[Gap desc: greek word]
habebis.

XXVII. Ad Aemilianum.

STillicidI casus lapidem cavat, AEmiliane,
Quid facient ducti saepe tibi ciathi?

XXVIII. In Eunum.

NIl patrat: inceptis stertit super omnibus Eunus;
Quid dicam invidiae, Naevole? sic Satus est.

XXIX. Ad Posteritatem.

QUod nec laureolam Polybianam,
Nec grandeis titulos suis togatae,

Cum centum gemino colam cliente;
Nec turpes Quatidentios adorem;
Sed per compita Romula, et theatra
Salonis pede obambulem iocoso.
Unum est, Posteritas, placere vobis
Quo me glorior, erutusque vulgi
Hinc at que hinc volitantibus papyri
Verno papilione densioreis
Asperner nebulas Coci cacantis.
Non quod nobilibus iocos Poetis
Indignos habeam inseri Senator,
Sed quod Clarus, et arrogans Bavillus
Et magnus Gnatho, cum minore Sanga
Et stirps cetera Perbibesianum.
His nostris pereant palam libellis.
Queis dudum labor Herculis laborat
Post treis undecimusrenata in Hydra.

XXX. Ad Poetam.

CUm recitantem hodie te audirem, laurea cuifrom
Istos adflavit versifices animos:
Confiteor, mihi laeureolam quoque, prodigus auris
Optavi, atque adeo grandem aliquam et validam.
Sed ne decipiam credentem te facile: ut ne
Riderem morsa, non ut ea induerer.

XXXI. In figuram Ducis Parmensis.

TAlis Alexander vultum Parmensis habebat,
Fratrem iurares esse tuum, Macedo.

XXXII. In Aemilianum.

ESse domi nolo quoties venit Aemilianus;
Causa; venit quoties me eicit, ut recitet.

XXXIII. Ad Paullam.

POcula plena bibam cum vestra, Paulla, salute;
Paullum est si aegrotas; non tamen et moreris.

XXXIV. In Sauffeiam.

MOrtem habet in poclo quoties, Sansseia, potat,

Et queritur, sensim, dum bibit, hancce sequi.

XXXV. Ad Lectorem.

LOnga nimis fiunt Epigrammata: non ego, Lector,
Haec facio, sed tu; qui nimium properas.

XXXVI. Tumulus Ducis Parmae.

SIste gradum, virtus te Martia flagitat, illo
Condita, quo Parmae Dux iacet, in tumulo.

XXXVII. Tumulus Mariae Helenaea Wakenfels.

FLos florum heic Helena est! oculi marcescite florum,
Sidera se abscondant, conditur heic Maria!

XXXVIII. Ad Novinum.

TEr bene qui dicit rem te expediisse, Novine
Si sapis, aude, inquit, quartum; et eam incipies.

XXXIX. In Capitonem.

SEctator, Capito, potentiorum,
Quid vis tu tibi, de minore natus
Casta stirpe tamen, satisque honesta,
Quod stipas generosiora, vobis
Nullo nomina comparanda pacto?
Nimirum, figuli rota politus,
Qui quibad Samium cluere poclum,
Fis argentea Principum matella!

XL. In Delrionem.

DElrio delirat, quid mirum? nominae fatis
Respondere Mago qui docet ipse libro.

XLI. In Sangam.

PIstrinum sociam concedit Sanga cohortem,
Quid ni? in qua triplex ipse asinus molitur.

XLII. In eundem.

LIngua tibi casta est, si verum, Sanga, negamus,
Verum veraplacent: est tibi cassa fide.

XLIII. In Delrium.

ESt cui Scaliger ex homuncionum
Martinus, grege, Delrio sacerdos:
Quam magnus homo, masculum putato!

XLIV. In eundem.

SIC me Deliciae tuae et Magorum
Nolint, Delrio, non tuae Cohortis
Emystis aliquem: modo ut Sacerdos
Dicebare mihi, libens Sacer bos
Scripsisset calamus; nimis supinus.

XLV. Nobile factum.

QUod grave mi non continuo quoque nobile factu est,
Nobile quod factu est hoc grave semper habe.

XLVI. Pulchrum.

QUod magnum, pulchrum non semper, quod bene pulchrum est
Hoc magnum semper, si sapis, esse puta.

XLVII. Satira.

NIl melior vitio est Satirae loligo protervae,
Quod damnat nuda si docet Historia.

XLVIII. Otium illiteratum.

SIne litteris cumque otio, mori in vita est,
Hominisque viva mortui sepultura.

XLIX. Invidia.

IN cursu comitum fortunatissima longe est,
Infelix quamvis absque pari, Invidia.

L. In Lugentem.

QUid nimio luctu vitai in lumina poscis
Numquam defunctos, quod fremis, ante diem?
Ut valeas planctus stinctos revocare, quid illis
Praestabis, praeter denuo ut intereant?

LI. Honeste.

DExtra cui illaesa est corpus defendet herile,
Sit licet ad cordis, laeva, larem propior.
Sic, cum fortun ares utilis omnis adempta est;
Et fugiunt lasso commoda cuncta pede;
Fac defensoris titulos mereatur Honestas:
Vivere si laute non pote; vive bene.

LII. In G. Scioppum.

MAlum omen Aethiops putatur obvius:

Sinistra vota turbat impotens spado.
Quid actitare deputabitur, cui
Et AEthiops in ore, et impotens spado
Inerte corde regnat: o duplex nefas!
Furens Scioppe, dum potes, semelperi.

LIII. An Albium Tibullum.

NEc rosa ita ingenuis recluditur invida nodis,
Purpurae nascens Virginis in gremio.
Ut nitidi Albiadae tenero recluditur ore,
Mille modis sibimet consona Virginitas.

LIV. In Plautum.

SIc vera in Latio sunt Saturnalia; potam
Nil porro Venerem dedecuisse potest.
Sic ea cum petulante pede improba se in latus infert,
Vernile amota membrum aperit tunica.

LV. In Terentium.

QUarta Charis, sed quoi gravitas pote sola placere,
Aut si inter gravitatem est quid et ingenium.
Cetera ne dicas, Pudor omnia praestat amanti,
Nil rude, ni purus Virginitatis honos.

LVI. Valerius Flaccus.

SIc reditu caruit Puppis Pagasaea superbo,
Ultim auti, Flacco deficiente, manus.
Ne tu iudicio vatem suspende maligno,
Vel dic quid gracilem restet ei ad culicem?

LVII. Catullus.

SIc cantillando quaevincit, Luscinia, omnes,
Saepe interruptos frangit in ore sonos.
Duplex calliditas est affectata Catullo
Simplicitas: Nemo huic se Genio aequiparet.

LVIII. In Platonem.

PLurima sunt, magnum quae commendare Platonem,
Et superis possint ingerere Ordinibus.
Ecunctis tamen his considit summa duobus
Socratis auditor, Doctor Aristotelis.

LIX. Ios. Scaligeri Tumulus.

SCaligerum Heroem Belgae Semones in isto,
Postquam abiit terris, non posuere rogo.
Urite membra ignes, fam am tentate Latrones,
Namque hoc quod potuit Scaliger heic posuit:
Cetera nec voluit nec quivit, in AEthera nomen
AEterna aeternum sistere flamma volat.
Uritis exsuvias, Terraegenus, Exsuviarum,
Caelum caelesteis asserit indigetes.

LX. De eodem.

NOvenus ordo si perire caelorum
Et alma terra; marmorisque vis glaeuci,
Cui hactenus putata: Corrige scitum,
Et istam ad orsa subde regulam Euforbi,
Ocelli, et omnium Italae virum sectae;
Perire Mundus haud potest; Tegit Scalam.

LXI. De Caesaribus Caio et Scaligero.

NImortem humanam Caesar tuus oppetiisset
Roma: foret numeris additus indigetum.
At mortem Caesar si Scaliger oppetiisset
Non iam esset superis inditus Ordinibus.
Iulius hoc distant et Scaliger: ille homo mortem
Humanam, divinum oppetit iste aditum.

LXII. Loquitur Scaliger.

TErra vale, notique poli: sequor intima rerum,
Niliam sub Luna est scire quod heic nequeam.
Fata modo irrumpo radium, librosque secutus,
Ut per mepossint discere sese homines.

LXIII. De eodem.

UTdudum ingrati pertaesus crimina saecli
Omnia doctrina exhausit, et edocuit.
Esse ratus tempus discendi dia; abiit: nunc
Disciplina Deus Scaligero, astra liber.

LXIV. De eodem.

NI moriare, quis indigetem neget Enthea cerneus

Scripta? maegis hominem haec nobile posse: Obeas.

LXV. De libris eiusdem, post mortem venditis.

MIlia Scaligeri tria Arabs liber ebibit auri,
Numquam aurum posuit vilius Arabia.

LXVI. Eiusdem tumulus.

QUoia urna haec? Scalae: quis Scala? ascensus Olympi,
Heic caelum ulnarum est rite trium in spatio.

LXVII. De eodem Scaligero.

NIl Venus exsorpsit, nil Bacchicus ardor ab isto,
Qualem se accepit restituit superis.
Hoc totum in lucro est quod Scaliger omnia nosse
Quivit, habet quod sic imputet astricolis.

LXVIII. Ad Danielem Heinsium.

HErcule vostra fides; inscribis quod Satirae, Heinsi,
Qua tria nil gravius saecula protulerunt.
Factum, hercle, est belle: sed si responderit isti
Bellua, pro Scoppo dic; cave, Varro, canem.

LXIX. In Scioppium.

OS-cippi, Pater esuritionum,
Vidistin' aliquid mage eruditum,
Ad summam satiem iocis politum,
Quam qua tu Satira perire iussus
Factus ludibrium orbi es universo?
Oscippi, Pater esuritionum,
Quem nunc denuo ad incit as redactum
Solatur male sumus e culina,
Qua gens Stoica porticum iacentem
Erexit, maledictione docta.
Si quid vis tibi lautius merenti
Extremum facere ante peditum, quo
Infelix anima ad Stygem redibit.
Hac suspendere reste te memento,
Quae prisco nitetundiquaque ab auro
Varronis Genio volente facta,
Sic multo pretiosiore pompa,

Sanga Stoicus efferere porco.
Quiputrem, modo decidens, Cloacam,
Naso apprendere cum nequiret unco
Est qua parte solentior locutus,
Ebullire anim am coactus illa est.

LXX. De obitu Scaligeri.

SCaliger oppetiit quo tempore, lumina clausit
Doctrina; erexit luscum oculum Invidia.

LXXI. Anaxandridae versus apud Stob. Ser. 66.

UXorem habere qui domi deliberat,
Deliber are neputet, fecit male.
Ubi consulendi, quippe, pausa ponitur
Duxisse credat, quod malorum est maximum.
Pecuniosam, pauper ipse, si eligis,
Uxorem habere dum putas, domina est tibi,
Servoque colla famula submittis iugo.
Quod, dives ipse, pauperem si duxeris
Iterum necesse servus audias, duos
Cui necesse est alere in unius vicem.
Deformis uxor propriae domus fuga est,
Nec introire, quamlibet potens, velis.
Formosa ducta est? non tua illa erit magis
Quam civitatis, atque vicini mali.
Malum proinde tale necquicquam aves.

LXXII. Hipponactis. Ibidem.

UXore ducta laudo ego duos; quibus
Devirginatur atque sepelitur, dies.

LXXIII. Dedicatio iocorum suorum in Bavilium, ad Scioppum.

CUi dono facilem novum Cachinnum
Festivo modo carmine explicatum?
Oscippi tibi; namque tu solebas
Bavilli, Bavus aestimare burras.
Iam tum cum ausus es, une transfugarum,
Omne aevum horribili inquinare libro.

Pleno, Iuppiter, esuritionum.
Ergo istud cape, quicquid est cachinni,
Quale est cumque; quod, o Comes Scioppi,
Plus una sine laurea mereri.

LXXIV. Ad Bavum Parodia.

HEsterna, Bave, de die cacanteis,
Multum risim us aridos libellos,
Ut convenerat, in Patroclianis.
Mactans versiculos uterque vostros.
Frigebant numeri modo hi modo illi
Reddenteis rigidas cacationes.
Atque illinc redii, tuo, rigore
Incensus, Bavili, inficetiisque,
Ut nec me miserum Venus iuvaret,
Nec ferret solitos Charis lepores.
Sed totum domitus rigore mentem
Torquerer, cupiens calere quoquam,
Ut tete exagitem et tuos sodaleis.
At postquam nimia nivis procella
Plus quam mortua Musa degelasset,
Istum, saeve, dedi tibi cachinnum
Ex quo perspiceres tuos rigores:
Nunc audax facesis, meumquer risum
Oramus, vice censeas Colismbi;
Ut Poenas Venus expetessat a te
Arguto tibi laesa cum Columbo.

LXXV. Ad Lectorem.

QUod sequitux nostri est ulcus, bone amice, libelli
Singula nam Bavii barbara verba notat.
Ne mirere igitur quod non sint talia porro,
Qualia lecturum sum tibi pollicitus.
Si BavilI librum quaeris, quem rumpim us istic,
Vix fateor numerum me quoque nosse gravem.
Est tamen ipsius vigesimus ordine nonus,
Ordine si quisquam barbara dicta notat.

Invenies illic in nostrum absurda Columbum,
Probra, domi invenit quae Bavus iste suae.
Cetera nec Latio respondent vorsa tenori,
Nec sunt in auctoris carmina digna gula.
Pauca tamen salsis excerpsi expuncta lituris,
Totus sit quamvis una litura liber.
Ulcer a tacta mihi tu si sapis, ut sapis hercle,
Ure, seca, hac digna est haec medicina lue.

LXXVI. In Bavum.

QUi comedo fueras comes es, licet ultima fallat
Syllaba, nil vostris moribus eripuit.

LXXVII. De eiusdem carminibus.

HErcle, tibi, Bavili, est miranda Poesis; in uno
Tot mala, quot libri vix tredecim expediant.

LXXVIII. In Cacandrum Bavillum.

QUae dicis, furiose, tot per aestus
Per tot spurcicias, toteruditae
Nil ni crimina laureae; domi te
Atque extra hanc perhibent carere mente,
Nil heic ambiguum est, docere parce,
Omnes novimus esse te Bavillum,
Qui seu carmina mavelis cacare,
Seu priva malitate dis probari,
Nil restat rationis ad Cacandrum.

LXXIX. In eundem, et eius creaturam Amphorarium.

AMphorarius est novus Poeta,
Pro lauru est haeder aceus Corymbus,
Quid restat Bavio AEschyli ad Cothurnum?

LXXX. Bavilii carmen insulsum.

HOc Bavilus specimen male salsi carminis edit,
Edere cui et versus pedere, solum edere est.

LXXXI. In eundem.

INsulsos Bavo dictitat Poetas,
Qui cur sint lepidiparum, et dicaces

Cum non addiderit Bavus, mihi ipse
Insulsum interibi caput vocatur.

LXXXII. Eiusdem Asmus.

QUid miserum in tricis Asmum, Baville, moraris?
Dico ego perspicue quaevolo: Bavo Asinus.

LXXXII. Eiusdem Coturnus.

INsit Relligione quis Coturnus
Bilo viderit; at quod hac coturni
Se credit Bavo machina futurum
Convivam Ducis, hoc mero e coturno est.

LXXXIV. Eiusdem Barbaries.

ADcumulare tibi nomen quis pinxit Apelles?
Heic cupiat surdas, si sapit, auriculas,
Quem tu Caphandrum, Caper insulsissime, dicis,
Cetera quae? Crisi sunt genuina tuae.
Quis tibi ea invideat? Corvus, Capra, Furque, Furorque,
Et Canis, intra te sunttibi pro titulis.

LXXXV. In eiusdem creaturam Westovum.

HUi! magnum mihi VVesthovum minaris!
Cui cum tot bona, Bavilus minaris,
Aut sputum facit, aut spui meretur.

LXXXVI. In Mopsum eiusdem.

MOpsum tardipedem dicis: tua carmina tradit
Mopsus tardipedi. Tu Deus, ipse homo fit.

LXXXVII. Eiusdem Charimele devicta.

QUi Charimelen amat, monstrum facit ipsus anile, et
Postmodo devincit: Pro labor Herculeus.

LXXXIII. Eiusdem insinuare.

INsinuare alicui quem, apta locutio Bavo est
Qui tam festive se omnibus insinuat?
Quod vero Altdorp I passus de vate repulsam est,
Dum negat, adfirmat; sic, Bavo, vera solet.

LXXXIX. Eiusdem Poeta Agricola.

REgula Iuridicae si vera est Regula technae,
Quod non ipsus habes, nec dare quis alii.

Excipe cum Bavilus, Ruris Dominator aprici,
Qui non est, vatem volt facere Agricolam.

XC. Idem Hircus. Parodia ex eius versibus.

BAvilium quisquis vidit, fateatur oportet,
Ingraot quod sit Hircus odore pecus.
Hircus is est totus; nisi quod quoque olentior hirco est,
Hircina hircino Laurea cui in cerebro est.

XCI. Idem Virum dicit Iuvenem.

NObilis est Iuvenis tibi vir Clarissimus: anne hoc
Quis, Bavili, e iuvene ut stulte, virum exterebres?
Teface, vir, iuvenem, capiet Rhodomella Capella,
Si sapit, hirco pro, Bauvum adam are Caprum.

XCII. In eundem amantem.

NUnc istuc mihi ventiatur, unde
Possit paenituisse tot iocorum.
Ardet Bavius; et Comes Palat I
Pro screptro matulam gerit Guathenae,
Porro ist hanc homini brevi videbis
Sandalio caput ire diminutum.

XCIII. Confidentia.

NOn timidum esse Sophum Scoppus iubet: ipse, Sophista
Exemplum est: toties victus, an erubuit?

XCIV. Laurea silva.

LAurea cui sertum perhibetur silva: Poetam
Bucephalum dicam, non ego Bavilium.

XCV. Ad Bavilium.

VAtem, Bavile, laureare quemvis
Barbati tibi creduant magistri:
Namque ista Ratione, qui fuisti
Dudum Cynifio prior marito.
Insignis modo mi sies subulcus.

XCVI. Ad eundem.

ESt quis, Bauville, doctior; Poetas
Tu qui crimine laureas Latino,
An qui te capriamus, antea hircum?

XCVII. In eundem.

TOto corde favens Bavus Capellis
Est caprarius, haud quidem Poeta;
Sed Laurum bona quod petit Capella
Hoc isti, stolido furore saltat
Toto corde Bavillius Poeta.
Di magni horribilem rem, et ominosam,
Qui Caprarius antea e Poeta,
E vate est modo Bauvilus Capella.

XCVIII. Ad Lectorem.

REspirare licet tamdem tibi, Lector amice;
Si non vis; vati hoc cede tuum officium.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER VII.

EPIG. I. Ad Lectorem.

QUA facie Saturos, qua spectas, Lector, Agyrtas,
Hac poteris libro te dare ridiculo.
Cetera cum salsis nugamur carmina dictis
In lepido Gravitas saepe sepulta ioco est.
Heic Bavii pereunt solummodo frivola; quid te
In trivio stantem, Lector amice, morer?
Transi isthuc si quid soliti fitis ardet, in isto
Cum fatuo fiunt dicta Bavo illepida.

II. De nomine Bilovii.

CUr male conveniant rebus tua nomina, quaeris?
Qui Bavium poteras vivere, vis Comitem.

III. Bibliotheca nobilis genere.

NObilis est genere et genio cui Bibliotheca,
Blattas et tineas, Bavile, iactat avos.

IV. Bavii Bibliotheca.

NObilis est genere et genio cui Bibliotheca,

Huic neque gens pretium nec genius suum habet.
Sed tamen hoc quit utrum que cuisua Bibliotheca est
Unica cum multo, laurea, frons, crepitu.

V. Bavius Caesarem dicit Gratum.

CAesareum munus pro grata mente recepit
Symbolon: hic potuit quid dare, Dive, tibi
Dive Rudolfe, Bavo, ut gratum te dicere possit?
Qui dicit gratum Caesara, quantus homo est?

VI. Bavo Criticus.

SIDERIUM pulchrum est, flaccescit gratia prisci
SIDEREI, Criticum ut scire queas Bavium.
Quid mirum paullas Bavius si frangit adulter
Litterulas, carmen quo capitale probet?
Stella sibi visa est Musaea, est facta cometes
Gloria: ei in cauda sunt oculi, orenateis.

VII. Sidus amicitiae.

SIdera amare putes crinitum parva Cometen
Cum Bavo quem dicit fidus amicitiae.

VIII. Graecia Nobilis.

CUr dixti modo Nobilem, Bavili,
Anne et Graecia lauream redemit?

IX. Musae candidae.

WEsthovii Musae si candida turba vocandae,
Numquam has cognovit Bavilus, ater homo.

X. Minae Bavonis.

IMpetere ut morsu nolit, Bavo poscit amicum,
SISAPIS hoc QUAESO, ne face, dicit ei:
SISAPIS hostile est, QUAESO, exorantis amici,
Bavo cavens hosti scit sibi consulere.

XI. Morsus crimen.

AMbitionis et invidiae, fastusque, sodalem
Accusat: morsus crimen in his medium est.
Numquam edit hic pure, cui morsus crimine vaenit,
Si cui edere est capital, quando erit ille satur?

XII. De eiusdem nominibus.

NOminibus multis oner atum excellere Bavo
Dum putat, expunxit nomine nominibus.

XIII. Bavo amicus.

SIcui amicitiam praecone renuntiat, illum
Bavo docet quid sit turpe, quid egregium.
Sic dum furcillis Parnasso praecipitatur
Quae tenet, a Musis dicere docta potest.

XIV. Phoebus Bavonis.

PHoebus sagittas suggeret
Quibus columbos impetas:
Sic, Bavo, dicere haud pudet?
An Apollinem ignarum putas
Canem sagitta haud icere?

XV. Mundus eidem inanis.

MUndus Bavilio omnis est inanis
In mundo cui nil ni inanitates.

XVI. In eundem.

NEutiquam dicat Pediae sacra Regula Legis.
Neutiquam amat contra dicere Bavilius.
Quid mirum curta est si syllaba longa Bavilo
Qui magnus parvo in corpore longurio est?

XVII. In Scioppium.

DILIGAT ILLUSTRIS TUA MAGNIFICENTIA VATEM
Stovveum Bavulus, Stoice magne, rogat.
Quod nisi facturus Comiti, comes ipse, Poetae es,
Vel propter culti carmina fac generis.
His laurum potuit cum Nobilitate mereri:
Quid Criticas frustra surgis in auriculas?
Nomina qui vatum media stitit absona in urbe,
Non in Grammatic am trudere verba queat?

XVIII. Bavilus mittit carmina Scioppio.

QUae rigide atque supine et quae nec, verba, Latine,
Uni alicui infercit milia multa libro.
Ad Criticum mittit, Critici palpator inanis,
Sepia sic percam Numenii sequitur.

XIX. De eodem.

COmmendat Comiti Scoppo Blavianus alumnum
Ipse Comes, tota est Aula trium ista canum.

XX. Ad C. Scoppium.

OScippi, Comes aurei Palat I
Queis nunc Bauvilus, iste versifex, te
Palpatur, nisi respuis, terisque
Imposto pede concacationes,
Es nobis canis aerei Palati.

XXI. Oloris cantus.

QUod Cycnum canere audiit Bavillus
Quid mirum? Cui tot boni Poetae
Occisi cecinere triste carmen!

XXII. Nervosae Camenae.

STultos virgine quiput ant novena
Censeri Polyhymniae sororeis!
Nervosas Bavilus docet Camenas.

XXIII. Doctaechartae.

SIlentio hoc mirabar, haud mihi credens,
Quo Theseo isti tam canant bene Alcidae,
Ecce heic negotium Bavo omne recludit:

XXIV. De Stovvevio.

QUosit Stovvevius colore, Bauvi,
Quem tu tantopere unicum celebras,
Certe nescio: si mihi quod audit
Et cunctis simul esse concupiscit,
Non te Stovvevus albus est Poeta,
Aut tu, dum canis hunc, Bavonis exsul.

XXV. Maecenas Bavilii.

MOEcenas modo Stovvevi, Bavili,
MOecenate quid altero te egere
Te credamus: an illud est quod aiunt?

[Gap desc: greek text]
.

XXVI. Bavo se patrem Stovvevii esse dicit, et avi eius auctorem.

SI non incestus, dic, qua ratione, Bavillus
Stovveviae proli est hinc pater, hinc avus est?
Ridiculum satis hoc: quis monstro sum esse negabit?
Stovvevio fecit Bavo pater suum avum!

XXVII. Cameron Scotus, Commendator Bavii.

ESt Scotus huic libro commendatorque, caputque
Cammeron: et non heic caeca aconita times?

XXVIII. Euripidis versus apud Stob. S. 66.

MUltos honore et opibus inclutos foris
Dedecore fatua mulier adflixit domi.

XXIX. Ad Lectorem.

ANte exspectatum rumpunt Epigrammata laudeis
In medio Bavil I, Lector amice, libro.
Sponsio facta tibi, fateor, totum huncce futurum
Praeconem salsum Bauvilii ingenii.
Sed, si recta sapis, sic falli te ipse iubebis,
Hoc certe vatem, te renuente, iuvat.

XXX. Chaeremonis apud Stob. Serm. 66.

XXXI. Theodectis. Ibid.

PAria videntur esse senium et nupitae,
Utrumque quippe consequi optamus, modo
Ubi consecuti, maeror omneis adsicit.

XXXII. Thaletis. Ibid.

THales, rogante matre, duceret domum
Uxorem, habere non sat annorum refert,
Dein rogante, plus satis, dixit, modo est.

XXXIII. Susarionis. Stob. Serm. 67.

AUdite cives, sciscit haec Susarion,
Mala res profecto, femina: at talis mali
Expertem habere vix licet quoiquam domum,
Et ducere et cavere ab uxore est malum.

XXXIV. Philippidis. Ibid.

CUi dives, at deformis, uxor obtigit,
Laute helluabere, at cubabis horride.

XXXV. Ad Amores suos.

CUi tenera in violas, primaevo flore, labella
Vis reser at Suadae dulcic anoriloqua.
Cui nitidi in stellas brumae florentis ocelli
AEqua cient flammis fulgura sidereis.
Undique ut a gemino suspensae ardore vacillent
Nullibi ubi inveniunt, corda virum, satiem.
Sic oculis oculi flammis sitientibus instant,
Visaque prae visis usque videnda inhiant.
Nec sua vis formae ingenio concedere mavolt,
Nec Lepor est formae vilior ingenio.
Flecte oculos retro, vel, quas facis, ebibe flammas,
Aut ego vi flammae congelor in glaciem.

XXXVI. Socratis, apud Stob. Serm. 6.

NEc vestimento flamma recte absconditur,
Peccata nec defoeda temporis fuga.

XXXVII. Eiusdem.

IGnem occidentem ventus accendit, venit
Amor perinde, si cui consueveris.

XXXVIII. Ex eodem Sermone.

OSor mulierum quantus Euripides foret
Sophocles rogatus dixit: usque ad Lectulum.

XXXIX. Apollodori. Ibid.

FOrem obserato vectibus: nemo Faber
Tam clausit, aedeis usquequaque callide,
Ut non adulter penetret et feles tamen.

XL. Musonii.

ORigo fonsque pessimae vitae, loqui
Obscena, et actu prolocutum prosequi.

XLI. Democriti.

HOc genus ubivis repperitur; Urbibus
Dominantur hi, qui subiacent uxoribus.

XLII. Cleanthis.

APpetere si quid turpe concedis tibi
Occasionem nactus, exiges idem.

XLIII. Euphronis.

NUllum est adultero uspiam peius malum,
Quaerit voluptatem alterius in malo.

XLIV. Xenarchi apud Athenaeum, lib. 13.

AN non beatum tibi Cicadarum est genus,
Quorum esse perhibent feminis vocis nihil?

XLV. Sophoclis apud Stob. S. 7.

VIvere beate, vel beate commori,
Generoso honestum est: summa vivendi hoc venit.

XLVI. Epicteti. Stob. Serm. 6.

VEnit Voluptas quaeque uti rarissima,
Ita maxime omnium una commendabilis.

XLVII. Musonii. Stob. Serm. 7.

DUm fas Deusque tesinunt, honeste obi,
Fortasse tempus instat, ut velis quidem
Moriri honeste, copia at nusquam siet.

XLVIII. Democriti. Stob. Serm. 6.

VEnus est reapse parva quaedam Apoplexia,
Homo quippe ab homine prosilit utriusque ope.

XLIX. Anaxandridae. Ibid.

SErvum Voluptati haud, virum, te addixieris,
Hoc feminarum est, alind adfectent mares.

L. Menandri. Ibid.

ADultero nil uspiam est pretiosius,
Venalis ille propria prostat nece.

LI. Bathonis. Ibid.

CUm plera sint in ordine hoc viventium
Quibus supini quique nos percellimur,
Illi inter omnes maxime turbant tamen,
Mores amare disputant qui maxime,
Omnesque fungos ceteros prae se putant.
Quod capere non queamus asperos logos,
Quibus tumescunt, veritatis exsules.

Quid enim, o Minerva, differunt mores senum
Male hispidorum inberbibus iuvenculis?

LII. Pythagorae.

ADfectibus servire servile est magis,
Quam sub tyrannis degere aetatem impiis.

LIII. Eiusdem.

LIV. Catonis.

NImis supinum est quempiam conviciis
Ventrem impetessere, nempe qui auribus caret.

LV. Rotundissimum Politiani Epigramma in Culicem ita vertebamus.

SEcla viris Culicum maiori ego dignor honore,
Ingenuis genita, ut Cypris, ab aequoribus.
Altivolum que imitata, alarum remige, Amorem,
Sanguinei ut satiet roris uterque sitim.
Excitat ut cantu Comi Persona puellas,
Sic gravisomne ciet femineum ille genus.
Strata Culex penetrat, subit ipsas saepe paillas,
Totius inscendit mollia membra sinus.
Splendorem exsugit faciei, atque oscula tangit,
Degustans linguam suaviter Ambrosiam.
Noctividum, vigilax, nequam genus: Ecqua virorum
Tanta uti gens Culicum Munera Amoris habet?

LVI. Epitaphium Pantolabi.

PAntolabo scurrae, Nomentanoque Nepoti,
Hunc posuit tumulum Bombiovisim achus.
Gurgitis atque Gulae, dium genus, heic altelli
Grandia consumptis membra locant opibus.
O socii date vina manu, date serta, benigna,
Et bibige, et laetis cingite pocla Rosis.
Mors, aurem vellens, ut castis, Vivite, dicit,
Pantolabis, venio, dicit: io bibite.

LVII. Tumulus Tripodae.

SParge Rosas tumulo, Nardumque inverge sepulcro

Post mortem Tripodaesi cupis esse male.

LVIII. Morborum genera.

QUod gener aimperitent morborum, doctius ipso
Quaesitus Blenno tradidit Hippoerate.
Sunt tria, marsup I primum, cum prodiga regnat
Cordolii, medicis invida, Pauperies.
Ebrietas genus est et pulchra Diona secundum,
Sive habeas istuc, seu careas, labor est.
Tertia gens quo quisque placet sibi nomine soli,
Haec sunt morborum saecula praecipua.

LIX. Ad Amorem.

OLaetis Amor in venuste flammis,
Quis te regibus omnibus supinum
Tam saevo voluit praeesse regno?
Tu cum laetior esse, nubilamque
Frontem exporgere cuipiam videris:
Es feta truculentior Leaena
Tu cum tristior esse, lucidumque
Vultum inducere cuipiam videris,
Es pulchra petulantior puella!

LX. Calumnia.

CRaecia sic scivit: Nemo faber aedibus ullis
Tam sancte clausum vestibulum apposuit.
Quin catus horripilans, et adulter mire potissint,
Quae non est etiam his nulla fenestra patet.
Adde novum ostentum, virosa Calumnia inibit,
Qua catus haud queat, et mollis adulterio.

LXI. In Orbilium.

COrnu habet, occiput esse quod autumat, Orbilianus,
Spongia pro salso est humida ei cerebro.
Aureis non aureis, sed sunt spelaea neparum,
Frons effrons multi nidus araneoli.
Nasus hians Lernaemutonem: oculi undique rufi,
Lampada fumanti stinctam oleo adsimilant.
Hernia labrorum est Hecales mediae atra Mephitis,

Barba Hystrix, vel quaespicula Echinus habet.
Et mir amur adhuc tam formosum caput aptus
Esse velit castis quod caput Ingeniis?

LXII. In Adfectus.

AEGer, inops animi, nisi quod facis ipse, quid audes
Incusare, tuae sortis inepte faber?
Tolle voluntatem, tibi tu qua ante omnia pugnas
Quis vestram poterit hiscere contra aciem?
Spes, Timor instantum, saties praesentibus apta,
Haec tria sursum homines atque deorsum agit ant.

LXIII. Ad Probinum.

QUi quid mi dare postulas, Probine,
Sic, ne quid tibi debeam, dato: sin
Dum mi quid dare somnias, peristi.
Nam sunt retia dona; quem coactum
Aurato plagio, aureave seta,
Comprendere semel: peribit ipsus
Ni, quae sunt data, perdat, et profundat.

LXIV. In Bavilium.

VIrus Alexandri, cum crimine Despauter I,
Unum aliquem e centum, Nestora, Glossographis,
Dein librum horribili cum nomine duc RAPETOTUM,
Duc alium MECUM VADE, cuit titulus.
Adice pro pompa sextum decus Anticyrarum,
DORMISECURE, cui vigilant asini.
Dein dictata aliquot NOSTRORUM longa MAGISTRUM,
DONATUM pueris qui facilem esse vetant.
Qualia monstra timet senis alea Caesariensis,
Ne de Grammatico fiat inops Alapus.
Omnia confunde at que Emplastrum confice coctis,
Orbilii insperge huic quinque supercilia.
Hoc nisi, carminibus nostris sine crimine laesum
Restituet Bavilum, nulla medela potest.

LXV. In Criticos.

EOusque ventum est iudicando nunc nobis

Plus est Poetae iudicum, atque Lectorum.

LXVI. In Aufidianum.

NUllam captator cenam, Aufidianus, omittit,
Hinc, ne corrumpat, omnibus eicitur.

LXVII. In Sangam.

ARnobius, Clemens, Hieronymus, ordine dicti,
Clauduntur Sangaenomine, ut ipse canit;
O sanctipatres n si caudam abscinditis istam,
Nemo putet vostris iam caput esse libris.

LXVIII. Ex eiusdem verbis.

IUxta sultitiam respondet Sagnus elencho,
Causa libro est fatuo maxima, nempe suam.

LXIX. In eundem.

COgnatam canit esse Veritatem
Cantabris popularibus, libello
Qui foedo, horribilique, putidoque,
Prostantem iugulare veritatem
VErinus cupit, adiuvante Claro:
Hoc est qui poter as venire caedis
Communis reus, esse parricidam.

LXX. In eundem.

PEniculum dicit cum Scopas, Sanga, deceret:
Quod meruit nomen quanto hom ini est odio!

LXXI. De eodem.

SCaliger in titulo est, in libro Burdo: quid haeres?
Loiolae pluris quam liber, est titulus.

LXXII. De eodem, ex eius verbis.

PEniculum scripsit PRO principe Maldonato,
PROQUE magistrali Delriadae officio.
Sanga: quid esse potest his dignius, atque cloacae
Faecto, ipsi ut purgent pector a peniculo?

LXXIII. De Sanga et Claro.

INscripsit Claro Foriarum Sanga libellum
Stercoreo luteus; quid pote simplicius?

LXXIV. In Sangam.

ERrabam sane cum te et tua, Sanga, viderem
Carmina, Loiolae facta supercilio.
Atque aliquid dignum corvi barathronis hiatu
Lecturum in nostros coniciebam oculos.
Belle unum hoc abs te decepti, Sanga, redimus,
Quod maledicentem Scoppiaden sequeris.
Et malus est nimium, qui cum maledicere Sangas
Exemplo docuit deteriore, canes.
Hoc adeo male fecit, ut ipso in limine dicti
Falsam laetetur sese inimica cohors.

LXXV. In Raforem.

RAsor nobilis ille Martialis
Interpres, cui nec pareis Heraldus
Gruterus neque, nec calens Pradensis,
Laudeis denegat, omnium supremo:
Qudo pro crimine nos habere vili
Castratum hunc Veneris putat Nepotem
Delirat solito furore maius.
Nam quid passum ego clanculum putabo,
Sunt fratres cuipublice recisi,
Unum istuc nisi, quod facit sororeis?

LXXVI. In Aeolum Rhetorem.

TErnas, AEole, clepsidras rogato
Audire ut semel AEolum queamus.

LXXVII. In Carphorum.

MEntitur qui te laudat, qui, Scorpio, sannis
Rumpit, adulatur: Rex meus esse potes.

LXXVIII. In Loiolas.

ILiber ad socios et longum theta merere,
Hoc erit arguto pro colofone tibi.
Cetera gens vario ludit sermone notantum,
Nulla vituperio laus prior est Socium!

LXXIX. In Lupercum.

TEnto pantice nobilem Lupercum
Cum vidisset amabilis Labulla,

Castrato genitum bisonte dixit.

LXXX. In Socios.

TReis Socios, tria mancipio data corpora Diti,
Una eadem exhausit, Caeciliane, Lupa:
Iam nihil est fetos homines de daemonc dici,
Daemonas haec pariet tres simul, una Lupa.

LXXXI. In Bonarscum.

VArronis Satura audiit, superbo
Quodam nomine, Clare, sesqui Ulysses:
In te qui Saturam, Bonarsce, condet.
Sesquidaemona te vocare possit.

LXXXII. In Gniphonem.

UT sit iam pueris Catulliani
Quaevis carminis offa devoranda,
Posse exponere iactitas Catullum.
O Gniphon: male iudicat Poetas
Praemansus pueris cui est Catullus:
Vel si quis bene iudicat Poetas;
O Gniphon: male iudicat puellos.

LXXXIII. In Orbilium.

ORbilius libro cum se vidisset ab isto
Praeteritum, in se ipsum palluit invidia.
Unde mihi hanc poenam proponit Phoebus Apollo,
Ut nequeam intacto desinere Orbilio.
Parce tuo vati divis accepte Magister;
Sic veniunt lenti post famulos Domini.
Sic Schola cum denso defervit pulveris aestu,
Vestra venit, lassis discipulis, Facies
Utere fine tuo, vel si quid defit in isto,
A Sociis poscas mutuum; ita accipies.

LXXXIV. Ad Ios. Scaligerum.

SCALIGER immensi Vigilaetheris: orbita Mentis,
Per quam animo ad superos quit penetr are polos.
Vindicias ecquid pro libertate tuorum
Poscis? an est vestris haec data lex atavis.

Transeat ut Mundum, convicia temnat ab illo
SCALIGER; hanc Famae dum putat esse tubam?
Hoc proprium est vestri generis decus esse malorum,
Laudandos nimium per lepida Opprobria.
Sunt equidem multi laudeis meruisse bonorum
Noti; ea gens studiis prompta favere solet.
At stimulos Socium, maledictaque foeda mereri,
Unius in paucis Scaligeri est generis.

LXXXV. In Orbilium.

ORbilium dixit sapientem discipulorum
Nec simul erubuit, maximus: os hominis!

LXXXVI. De Bavilo.

CUr BavilI claudo serpunt Epigrammata talo?
Scazontem punxit Scorpius: ante pigrum.

LXXXVII. De Symmacho Sciopp I.

ANte fuit mutilus: cum, Scoppi Symmachon edis,
Fecisti nullum: debet, inique, tibi.

LXXXVIII. Ad Symmachum.

SYmmache Scoppiadis, cur tam tardusque pigensque,
Undecima vix dum messe venire potes?
Non potui citius. Vindex meus exiit illuc
Unde negat quemquam norma redire vetus.
Fannius hic fuerat; cui tunc arm aria liqui
Furtiva ut quirem nunc miser esse manu.
Quid miserum dicis? mera ea est iniuria nobis,
Nam qui iam nonsim, quei miser esse queam?

LXXXIX. Ad Scoppium.

CUr inquinato, Scoppe, te libro dicam
Reserare cuncta porticus ferae arcana?
Nempe Alcibiadem quempiam tibi speras,
O Noctuine, Socrati Attico ut scurrae
Sub veste pulla dormiebat antiquus.
Exesto noctuine: Socrati tali
Datarii pendere cui manu votum est,
Dabit Alcibiades perticam, vicem Stoae.

XC. Ad Lectorem.

IOcose Lector, horride cadit versus
Cui aure in unica est necesse dormire;
Utramque, lector, explica mihi prompte:
Profabor istud integerrimo versu
Puto esse turpe quo nihil magis rerum:
SCIOPPIUS nocere se cupit Scalae.

XCI. Ad Ovvenum.

IUra trium poscas a Rhemnio versiculorum
Adsuetus semper scribere, Ovvene, duos.

XCII. In Orbilium.

OLfacit Orbilius dum vinum, stuprat aceto,
Et bibit hoc puri nomine: Nasum hominis!

XCIII. In Bavium.

ARcta quid in Bavii vult carmine dicta columna?
Scandere constrictis quam cupiat manibus.

XCIV. Ad Bauvilum.

SUspensa nugis Fama Poeticis,
Permessio exul, Bauvile, de vado:
Musae retrimentum Latinae,
Illepidi Pater adlatratus,
Avere Victor, ceu meritus, Vigil
Mandat Poetam, Stercore quem putri
Obscenus effodit suillo
Incubus e genitrice rostro.
Quid Prussiae te nunc aegere in sinu
Sibi [(reading uncertain: print blotted)] arbitrandum nescit: an es Comes
Tibipte sollers? ambulasque
Idem herus et famulus, Canisque?
Nec verba parcis magnifica interim
Gannire de te, deque tuis logis,
Ut possies momento in uno
Laurigeros decem honore vates
Mactare dio: treis obolos modo
Caupo reportes Lauriger indidesn?

Gentis vel omnino profundis
Quod tibi frustra adeo tributum est?
Quicquid gerendum est; officii tui
Memor memento te ut moneas cate:
Nos heic parum rerum nov arum
Quod tibi significemus, apti.
Unum modo isthuc dicere possumus,
Ut res perenni flumme nunc fluunt,
Praesentiam vostram cloacas
Misniacas male flagitare,
Nam quid futurum est denique? Prodromus
Metonis annum currere destinat,
Vacant Patrocleae cathedrae
Et natitergia iam obsolescunt!
Votis faveto tamdem aliqua tuis
Regnumque firma: Si quis Epidromus
Est excacatus: vel cacandus
Si quis abhinc, Comes, o Comate.
Provinciam ne desere publicam,
Spectare nunc te qua nate nos putas
Queis quattuor cluneis per annos
Prodromus una terit supellex?

XCV. Bavonis Gryllus.

GRyllum dicitis inclutum Poetam
Quem vos undique morsicatis: Error
Iste est maximus; o cohors BavilI,
An Gryllum tineaepedesque mordent?

XCVI. Eiusdem Prodromus.

PRodromus in charta quadriennia cursitat una,
Saecula tota perit si quis Epidromus est.

XCVII. Ad Lectorem.

PRincipium est BavilI, liber hoc desistit eodem,
In lucro medium, Lector habere puta.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER VIII.

EPIG. I. Ad Lectorem.

IOCOSE Lector, dedico tibi librum,
Talem patronum si impetrabit octavus,
Septem priores interire non possunt.

II. De Bavio.

LIventem austera Saturam Ioligine turbem,
Ut furiis dignas dem Bavii inferias?
Non faciam; qui sic vivit, indigna cupido est
Hunc tali elatum condier in tumulo!

III. De eodem.

IN fumo atque fimo cui nidificare Columba
Dicitur, in nidis natus, Epops, quibus est?

IV. Idem Miserator.

VIlia qui vendit tunicatis serta Poetis
Mendicus novit quei miser andum imopum.

V. Idem Poeta pro re nata.

CUm satur est, stertit, vel frigida carmina cantat,
Cum esurit, una omnes vertitur in Veneres.
Et PRORENATA Bavus esse Poeta negatur?
Bauvile, vah saeclum quam insipidum et fatuum est!

VI. De eiusdem Relligione.

QUaesit Relligio scoppo cupis ardelioni
Scire? earelligio est qua credita Curculieni.

VII. Idem Impurus.

PUrum quis mihi Bauvilum probabit,
Qui de stercore victitat suopte;
Pipillum modo huic canens, modo illi?

VIII. In eundem.

GRatis pene facit Bavus Poetas.

Gratis quod tenet ecquid ille vendat?

IX. Victor Vigilius.

QUis sit Victorem VigilI qui nomine iungit
Nescis Bavo, etenim haud nobilitasti hominem.

X. In Bavilum.

NEambigue Bavilum ne te mirere Bavilum,
Morbus accedunt nomina vestra suis.

XI. Ad Adamum Th. Siberum.

BAvilli natitergium camenae
Cui debent, pater omnium Leporum,
Idem Iudicii, Sibere, culti,
Orator bonus, elegans Poeta,
Linguarum arbiter Italae et Pelasgae,
Intercedo equidem precorque: damnum est
Istic quod facis: at Bavilianae
Non causa, tamen, aridae camenae,
Sed vostri, cui quod vel ultimum exstar
Indignum est macularier Bavone hoc,
Quo fiat lutulentius lutum ipsum.

XII. In Impudicum.

MEntula cui sola est sua in ore, pudicum eum haebebis?
Urinam praeter nil, Labiene, sapit.

XIII. In Scioppum et Bavilum Stoicos.

ISte est Stoicus usque ad umbilicum,
Sed subter Cynicum Sophus fatetur:
Hic supra Cynicus, canina secta, est,
Insra Stoicus: inclutis virorum
Mir amur bene convenire vobis
O Scopp I Comes, o Comes Bavili.

XIV. Ex verbis Bavii.

MOrio publicus, ha! Venus est Bavii omnis in isto,
Et non ingenii sit Comes ille sui?

XV. Ad Frid. Taubmannum.

SAncta vetustorum mens atque anima Enthea vatum,
Cui totum in numeros Helicona recludit Apollo,

Comica qui primis calcas proscenia plantis,
Cum Iuveneis annos teneri tenuere Lepores.
Flore sed elapso fructus satiare virileis
Herois potes induviis; ut mixta coturnis
Umbria Mantoas geminet tibi Gratia Laurus.
Quid titulos, spurcique emblemata vana BavilI,
Reque vacans studium, maledicendique tumoreis
Obtutu dignare tuo? tibi Musica Plauti
Scena, tibi exposito Laurus data viva Marone est.
Hunc trepidum in nebulis, et vix vestigia denso
Coeno eluctantem foedi discriminis audax
Barbaries domat; et ructantem exsanguia bullis
Dicta vagis, nec Musa loco, nec Laurus odore,
Nec vatum princeps oculis dignatur Apollo.
Sed, lacera exsucco singultantem ilia cantu,
Prodiga in ingenteis Famae sitis ingerit actus;
Et gravis Esuries, et lenta vocabula pridem
Mendici Comitis: Cui dena volumina versuum
Octiduana ferunt pro grandi prandia voto:
Scilicet his animis toto bacchatus in orbe est
Singula dum num mis laurus censita duobus
Deficit, et quaevis frons vatis imagine pallet.
Institor ingenii, Caupo parasitus Honorum.
Cetera quid numeris inclusa potentibus edam?
Omnia sunt obolis Bavio venalia binis.
Iure sub hesterno natat inculpabile nomen
Versisicis, crudaque cocus redimitur ab offa.
Cassida nunc cena venalis, et aurea pendent
Arma tribus Epulis: Terrae omniparentis alumni,
Vulgus heri miserum, desertae pompa culinae,
Nobilitatem hodie turgentem insignibus edunt.
It per ador anteis Comes interim, et ardua fundit
Dona manu: rediere Sophi, venere Subulci.
At tu qui nostro maior, Taubmanne, favore es,
Siste manum, calamique aciem temer are recusa,

Quid sibi de larva; quid inanibus ille Poetis
Somniet, exesto vigilantibus addere dictis.
Luna Ceresque vetant sapere hunc, et grandis amystis
Seque canemque suum quibus et sua vota dicavit.
Sic postquam eiecit vomitum Canis, ipse resorbet,
Dicta sua ut Bavius frustra eiactata reducet.
Unguibus ut propriis scabiem domat aegra Voluptas,
Sic proprii Bavus ingenii prurigine obibit.

XVI. De Poetis Bavilii.

DEcruce sic pendet mimi pereuntis imago
Scenica, lignum ex se mobile, Laureolus.
Versifices uti de lauro: Capitolia quando
Festa Baviliacus clausa recludit agon.
Et tamen heic sola est, mimum nil poscit imago,
Cui suum adest, de quo pendeat, ingenium.

XVII. De Bavilo Historico.

NOn capit ingenium Bavili Capitale Poesis,
Historicis nova lux additur Historicus.
Facta, minae, si sunt, si versificina Poesis,
Non unquam tamen est Pulibyus Bavius.
Cetera responsent propriis Anagrammata fatis,
Heic Anagrammaticus nil nisi Grammaticus.

XVIII. Parodia ad Poetas Bavii.

BAvilus iste, quo tumetis aridi,
Ait fuisse furfuris Poetici,
Neque ullius cacantis impetum metris
Nequisse praepedire, seu facetiis
Opus nocere, sive morsiunculis:
Et hoc putat bene erudita Noricum
Timere corcla, laureasque Apollinis,
Decumque germina; inclutosque Taubmanos,
Siberios, catosque Ritterhusios.
Cui ille post Bavilus, antea fuit
Comata larva: deinde Norico in iugo
Loquace saepe peditum edidit labro:

Sibere docte; docte Ritterhuside,
Tibi haec fuisse et esse condidissimae
Putat Bavilus; impiaque laurea
Tuum inquinasse iactat aureum caput.
Tua imbuisse carmen audientia,
Et inde tot per incacantium minas
Canem redisse, cruda sive frigida
Sonaret orsa, sive utrumque versifex
Simul supinus horruisset in secus
Neque ulla vota Musicis Leporibus
Sibi soluta, cum screaret in lutum
Novissimam hancce larvam adusque lauream.
Sed haec pa am fuere; nunc recondito
Senet sonore; seque devovet tibi
Cloaca visium, et cloaca visii.

XIX. In Vacerram.

VIlissimos pecunia libros vili
Emit Vacerra: sic quoque hoc perit vile,
Mala merx enim putanda cara tum primum est,
Ubi vilitate sua allicit rudem emptorem.

XX. Ad Orbilium.

SI te iam piget, orbili, tuarum
Quas multo sale nobilique, nugas
Frustra corrigere hactenus laboro:
Summam per breve carmen et rotundum
Proponam tibi: Quae tibi eruditus
Sic apprendere somniasti, ut illa
Posses magnificis docere bombis:
Dediscas, uti dedocere possis.

XXI. Ad Lectorem.

IUdicio, Lector, nisi carmen am abile vestro est,
Frustra corroso nascitur ungue liber.
Quod sibi si placeat vates, nec in aure legentis,
Quamlibet argutum comprobet ingenium.
Non solum scripsit necquicquam carmina bella,

Verum nequaquam scripsit, et interiit.

XXII. In Magistros.

GRammaticis placeant, oleum meditata Cleanthis,
Nostra tibi, Lector, si placuere, sat est!
Qui sibi non ipsi, querulis det verba magistris,
Horum iudicio qui perit, ille valet.

XXIII. Ad Quintum.

AUt furit aut sapiens natura est principe, vates,
Si quicquam magno credis Aristoteli.
Ebrius utro exstat tibi nomine, Quinte: Sophocli
Cui vestro praestat AEschylus ingenio?

XXIV. In iactantem avos.

DUm pro multa atavi iactas Ratione Nepotem,
Iam tibi magnanimus perditur, Aune, pater.

XXV. In Lycen.

SI bene pro solito res exegere Poetae
Laudatur quoties, desinit esse Lyce.

XXVI. In Leunam.

PLus-quam puella vult haberier Leuna,
Et est reapse pleniorque maiorque.

XXVII. In Achillam.

SEsquivirilem hominem pugnator iactat Achillas,
Centaurum dicas, Castrice, sed Lapitha est.

XXVIII. In Caeneum.

INvictum dicas, cum iactat plurima, Caeneum,
Vulnera cui tot sunt, Caenis is ante fuit.

XXIX. In Carastum.

NI bibat ignavus, potus furit arma Carastus,
Et multo incestat sanguine Flammigenam.
Illius ingenio cum sit temerarius; Evan
Hanc Poenam statuit; credat
[Gap desc: greek words]
.

XXX. Ad Avitum.

SI bibere est artis, quid restat nesit, Avite,
AEstimet ut Bavii stirps; vomere ingenii?

XXXI. In Leunam.

VUlgaris vice sobriam et pudicam
Sese Leuna negat, Caper, Puellae:
Et quis dixit eam fuisse quondam
Aut et nunc, Caper, esse prostitutam,
Ni sorex pereat suo canore?

XXXII. Ad malum Poetam.

QUoicumque obvius es, fremis Poetam
Et Magno propior tumes Maroni
Quam sint Actius, aut Vida, aut recenti
Quisquis Scaligerum tuba veretur.
Rumperis, Sacer, obvio Bavillo.

XXXIII. In malum Poetam alium.

UTere lactucis, et mollibus utere malvis,
Si struit advorsis Musa pedem tabulis.
Nam tibi non alio succurrunt nomine leges,
Quoi ne merdescat Musa, necesse cacet.

XXXIV. In eundem.

DIvinior Poeta nemo Tertullo est
Cum ture poscit semper ille Lectorem.

XXXV. In eundem.

MUsarum Heroas auges, Tertulle, Patroclo
Qui seu cantilles sive caces, male oles.

XXXVI. In Sophenum.

QUod sint illepidi et parum dicaces
Scribit, Paule, Phalaecios Sophenus.
Ultus perlepide est, satisque docte,
Leucates cui, vera si fatemur
Saltu convenientior puella est
Quae denas potuit creare Musas.

XXXVII. In Sangam.

PEriuriorem, Sanga, cum vides Scoppum
Numquid moraris aut deinde tricaris,
Quin te paterno, Sanga, fune suspendas,
Et te paterno, Sanga, Iure defendas?

XXVIII. Ad Praetorem.

CReasse Musas, unde dicis, o Victor,
Denas puellam Lesbiam? rogas, Praetor?
Concubuit olim cum suo metro Sappho.

XXXIX. In Billum.

INiuriosa canere me canit Billus,
Ipse in culinis omnibus canens offas
An iuriosa non facit, Pudens, dicta?

XL. In Scioppium.

IN urbe Roma esse invenire neminem
Periuriorem se, et fide tanta malum
Scribit Scioppus, et fatetur in libro
Quo Pestilentia ipsa multo est sanior.
Nimirum id illud esse Plinii puto,
Nullum esse librum tam malum, quicquam boni
Quin idem habere sit putandus: Milia
Inter bis octo grandium et Capitalium
Mendaciorum, cum Scioppus est semel
Verum locutus, Plinio danda est fides.

XLI. Ad Ios. Scaligerum.

INgenium rerum, Mens Solis, imago Deorum,
Qua Genius vatum gravido descendit Olympo,
In campis salve Elysiis, gratissime Phoebi
SCALIGER, interpres, Mundi Doctrina Volantis,
Iam tua, quae vitiis enavit turbida multis
Saecula, Mens animi, cognata Palatia nacta
Magnanimorum atavum, spernit convicia risu
Infortunatum Lemurum; quibus ardua Fama
Maior abit, oculisque palam succedit Olympum.
Te iam dia quies, pertaesum ingloria mundi
Munia, subductum divina in pace recondat.
Nos tua pone sequi vestigia, gloria prima est,
Loga licet restent spatia, atque impervius ignis.
Ni tibi magnanimisque atavis, quos turbine pullo
Necquicquam audaces cupiunt involvere larvae.
Dum Rota se caeli circum Terrasque fretumque

Volvet agens, atque astra novemplice pascet in aula,
Semper erit tua qui digno praeconia cantu
Eripiet tenebris, caeloque inducet aperto.
Si modo de tenebris possunt ea rite reduci
Dicier, in claro semper quae Sole fuerunt.
Cum quo Scaligeri gentis decus ultima perdet
Lumina, cum magno casurum denique Olympo.
Infelix quicquid studii Fortuna laboret.

XLII. Eiusdem Epitaphium.

SIste gradum, Lector; iacet heic quem quaerere non est,
Quippe cui Europa est, SCALIGER, hospitium.

XLIII. De eodem.

QUid tantum dictis factisve effecerit? istic
Qui iacet et vuvit, Lector amice, rogas?
SCALIGER est; iam dic quid non effecerit, istic
Qui iacet et vivit? SCALIGER est: satis est.

XLIV. De eodem.

CRux sociis ex hac nascetur, Candide, tumba,
Lector; habent istic SCALIGERI ossa senis.
Atque adeo hoc carmen quamprimum foeda videbit,
Ex hac pendebit factio Loiola.

XLV. Ad Dominicum Baudium.

BAudi Candide, cui Scapham suopte
Verum est ingenio scapham vocare;
Cum Iambo nimis arduo et polito
Scopp I spurcicies perire iussa est.
Quam nostri vereor vicem libelli,
Qui, cum tam lepida manu tertur,
Vero nomine forsitan vocatus
Appellabitur arrogans, quod in te
Et vestras male iacta dicta Musas
Ulcisci puerilibus Iocorum
Ausit vindiciis: Sed o Beati
Manes Scaligeri, et superstes illis
Doctorum Chorus integer virorum,

Vobis simplicitas probetur istaec;
Cum non sit, nisi versibus iocosis,
Confutanda, patens cuique, turbae
Foedarum, sine fronte, falsitatum.

XLVI. Ad Ponticum.

CUm sis Hercule grandior toroso
Pupas, Pontice, flagitas sorores
Et non est tibi grata, ni puella
Pigmaeo brevis in grege ad Philetam.
Non es luxuriosus, aut superbus,
Sed mentis pavidae, et rei pusillae.
Quam pessis bene mentulam vocars.

XLVII. Ad Scioppum.

PAtrissas equidem, Scioppe, belle,
Qui, truncare cadavera erudito
Prognatus patre, nunc Iambicantem
Scazonti illepido pedem refringis.
Ut possit, quasi sepe busticeti,
Vestrate ingenio capi metrum istud
Quod pro peste agitat gravi Scioppos.
Nunc hoc vindicias reposcet a te
Victor is VigolI manu atque ferro,
Puro cum pede turpem et inquinatam
Frontem frangere sustinebit, unde
Ferrato Pudor exprimatur ore.

XLVIII. De Calo.

ROgare si quis institit Calum quicquam
Sese Ampeli esse veteris allocutorem
Putet; ille quicquid reddit, est merum vinum.

XLIX. Ad Nicium.

OPurissime, Nici, in eruditis,
O doctissime, Nici, in expolitis,
Quod te raro adeo canam alloquarve,
Ignosces, puto, nam tot est Scioppos,
Tot Sangas reperire, tot Bonarscos,

Qui vatem esse vetent suorum amicum,
Ut totum hunc male nauseem per annum
Quem vivo procul a tuo Lepore,
Inter tam mala monstra et ominosa
Nic I commem inisse turpe factu est.
Sed tu nomina ne perinde, Lector,
Coniungas velut haec facit papyrus.
Coniungas velita, ut solent papyro
Albenti dare sepiam nigrantem.
Sed pro nomine Nicii iocoso
Poscas, censeo, me novum libellum;
Quem si non tibi solvero, sed olim,
Poscas mancupio meas Camenas,
Aut nil continuum legas per annum
Ni quod laudet am abileis Scioppos,
Sangas veridicos, bonos Bonarscos.

L. De Acoentio.

ACoenitum domi esse creduat nemo,
Cum visitatur, opprimitur, abest semper,
Scribat, legatve, Acoenitus domi est numquam
Praesentem eum videre deieres, absens
Praesens putandus; hanc ego viro vaefro
Artem edolare prorsus unico verbo
Here repperisse visus, hoc die credo.
PROMITTIS hodie? dic venire: si verbum hoc
Audierit iste vel semel, aderit praesto
Vel milia ante sit remotus in dena.

LI. In Orollum.

OMnia dimidio tenus acta abrumpit Orollus,
Et medium hic fine est principe nobilius.
Sic cum dupla facis nec simplum absolvis, Orolle,
Ut totum fiat, kumpere dimidio.

LII. In Horridianum.

COnturbatoris titulo excidit Horridianus,
Nam turbasse puto fragmina cui superant.

LIII. Ad Lectorem.

LOngaleges istic Epigrammata: Lector, Orollum
In te ipso ingentem, si sapis, ipse cave.

LIV. In Sangam.

VEl silicem in sucum Chymicus, vel ferrra vertat
Fragmina, vel mutet rore Adamanta levi.
Omnia, tormento flammae vincente, liquescant,
Et sterilem in sucum frigida massa fluat.
Omnia quae poterunt, non quibunt omnia, flammae
Durior est quaedam res adamante tamen.
Hirci frons Sangae, qua nulla lege ruborem
Extorquere queas sis licet Omnidomus.

LV. In eundem.

Cetera siposset, quae nec mentirier audet,
Non posset, quae nunc fingere, Sanga, potest.
Sed sibi pro Victore canit cum Sanga triumsum,
Fingere quod non est fecit, et interiit.

LVI. In Scioppum.

MUlta modis multis informi inolescere massae,
LucretI ut memor ant dogmata, credibile est.
Nam, cui nobilitas Crux est nativa, Scioppo
Unde isti ingentes proveniunt tituli?

LVII. In Bavum.

BAvo inficete, rure turpior foedo,
Bavo suille, cum cane rabida educte,
Bubonis haeres, patre prodite a corvo,
Gaudere, quantum est virium, tibi impingo.
Gaudere debes ilico, velis, nolis,
Iam tibi futura nominum nova est messis,
Nam nota vestra si mihi bene est virtus,
Scoppo Poetaepar tuo invides nomen.
Quodque ille citra rem Comes bonam est factus
Iam verminavit principem tibi venter.
Proin tuum gaudere sit dein; lautis
Foribus Coronam subliga, es merus Princeps.

LVIII. In Scioppum.

CUr sunt carmina saniora prorsis
Quaecartae illinit impudens Scioppus
Atramento alia, atque sepiarum
Scripsit sanguine: verum ubi Poeta est
Vino carmina debet ex amysti.

LIX. In Eunum.

ARteis non bibit, belluatur Eunus
Credas, Candide: disputare adorsus
Omneis nos facit ille nauseanteis.

LX. Ad Ioann. Kirchmannum.

QUtd Scopp I patrem credis, Kirchmanne, fuisse?
Discipulum Coi censeo ego Hippocratis.
Incrementa etenim defunctis esse creandis
Somnia describens tradidit Hippocrates.

LXI. De Scioppo Apostata.

MEndicare cui patrium est, patrium furari,
Sectari fumos usque atavi ex atavo.
Vendere cum fumis convicia quaestus anilis,
Quod de manterno nobile duxit avo.
Scortari, fraudare, sequi zonam ingeniose,
Quavis apta hora cultri acie ad digitum,
Quem soror et mater docuerunt: omnibus hisce
Peiorem multo qui dedit artisicem.
Ut ia nil reliqui sibi norit: Apostata mirum est
Si sidei incepit Scoppius esse bonae?

LXII. Ad Lectorem. Ex Ausonio.

CUi nostra, Lector, non placent iocularia,
Haec legere noli: fortesi qua legeris,
Ea lecta forte, cupidus obliviscere,
Oblita non vis? restat ignoscas tuis.

LXIII. Ad Puellam.

UTere flore tuo, flos dum fit desinit esse,
En, dum nascuntur, consenuere Rosae.

LXIV. De Tempore.

TEmporis utilitas nulla est: dum dicere tempus
Amissum tentas, hoc quoque praeteriit.
Erravit praesens qui scivit tempus; ubique
Imminet: heic non est: aut fuit, aut sequitur.

LXVI. De Scoppii patre.

VEspillo fuerat, Lictor, Lucretius exit,
De Lictore Vigil, de Vigile aedituus.
Carnifice aedituum mutavit, fure sagaci
Carnificem, ad reliquos ne veniam titulos.
At quibus adscendit ad tantas artibus arteis?
Summa caret semper sors Ratione: Tace.

LXVII. De eodem.

FElicitatis ideo per gradus cunctos
Ad summum honorem carnificis abit Lictor,
Ne posset humili patre filius nasci,
Unus futurus instar omnium furum.

LXVIII. De Lucilio.

LUcilius quod me docuit tantilla Magister,
Me debere sibi plurima saepe canit.
Quid censes? illo mihi nomine debitor ipse est,
Non quod me docuit; sed quod ego didici.

LXVIII. Ad Principem Mauritium.

OInvidende saeculo tuo Princeps,
Virtutem adeptus quam es bonam atque felicem,
Ut liber alitate non fatigeris,
Nisi quando copia deficit beandorum!

LXIX. In Pilpium.

PIlpius ut quondam pro posteritate legatur,
Intentatum nil, omnia, linquit, agens.
O miser, et merito! qui cum nemo esse potissis,
Esse aliquis mavis et simitu nihili.

LXX. Ad Scioppum.

QUid restat, Patre nate tam beato,
Tam sactis bene de tuis, Scioppi,
Dudum nobilitate; quin in unum

Iungas omnia vota, teque longa
Mutes literula, tuumque fune
Collum praevalido induas? lucelli
Exin quid pote habere voster haeres,
Ne quid Carnifici luat sua ere;
Nam tantum, puto, corrogabit ille
De vestro patrimonio; sibipte
Quantum sufficere unico potissit,
Pendenti ut faciat patri secundas,
A quo commoda tanta sit potitus.

LXXI. In Sangam.

COnsulere, si quid, Sanga, ego tibi possum,
Ubi carmen istud conspicaberis primo,
Resipisce, teque de grege erue obsceno.
Quod si istud impertrare non potes de te,
Hoc impetrato, cogitare de reste.

LXXII. Ad Bavilum.

QUid nunc, pallide, quid fremis Bavili,
Cunctarum pater esuritionum,
Proles Stercutii, Nepos Cloacae,
Quoi nil inspido male horridoque
Nec dici pote nec proinde fingi,
Quin virtus tua vincat id cacando?
O pestis mala narium piarum,
Tu te, stultidice, aride, inquinate,
Larvarum pater, impie, insicete,
Stercus stercore saepe maceratum,
Vostris Carminibus quod undique exstat.
Tu te dicere, tu venis Poetam,
Quo non turpior ipsa Turpitudo,
Non in sanior est furor? Poetam?
At non magnificus Poeta solum,
Sed factor quoque iactitas cluere
Vatum, Laurea queis Apollinaris
Aeternum dare nomen expetessat!

Dii magni; quibus addira est bonarum
Tutelaribus artium sequela,
Non iam praecipitem impium screantem
Patrissantibus additum Poetis
Quos quovis pote de luto creare,
Furcillis Helicone proruistis?
Et quoi cura sit Elegantiarum?
Cui porro studium facetiarum?
Cum phoebi titulos sacramque frondem,
Quam nec tangere sustinent prosani,
Porcorum serat et serat Magister,
Atque istinc faciat sibi lucellum
Quod cum furfure glutiat suillo?
Cum deter decem inanibus libellis
Nil speret nisi tot cibum dierum,
Quot sunt ipsi olidi et mali libelli
Cunctarum Pater Esuritionum?

LXXIII. Ad Scioppum.

MOlesta res est furcifer nimis tardus,
Nam quantum abire potuit usque adhuc tompus,
Pendere quo te, Scoppe, decuit expansum?
Qui quaesiisti tam diu crucem in libris:
O Candidate vere, si Cruci est quisquam,
Iam dum Magister esse Pendulus quibas
Lambis prioris corticem hactenus furcae.
Triennium quaesita cui domi inventa est
Crux debita generi, furca stemmati vestro.
Tricaris etiam? quin capesse quod partum est,
Heredit atis hoc tibi Pater crevit,
Qui reliqua felix interire confessus,
Unum hocce questus; esse patre peiorem
Natum Scioppum, fure Stoicum simplo.

LXXIV. Ad Vincientem.

AUdibis in quo, Vinciens, libro furem,
Scioppii illic esse crede Germanum.

LXXV. De Volisco.

NOn hoc horribile et saevum est, Volisce,
Qui sis Vitricus et male audias hoc,
Nunc facsum penitus Volae novercum?

LXXVI. In Arrianam.

QUae moecha facta est antequam duxit virum,
Quid nupta faciet Arriana? Stoicum.

LXXVII. Ad Lectorem.

QUottidie crescens, Lector, tibi pagina salve
Occinit, auguriis excipienda bonis.
Tu vis saepe illam decrescere: Lector; avaro
Decrescunt versus; prodige Bavo vale.

LXXVIII. Ad Gallum.

MUltum carmine quaestus exsoleto
Nil pulchros hodie valere vateis,
Matrem, Galle, Deum Deam sequare.

LXXIX. Ad Bavilium.

NEc stellispicium scio, Bavili,
Nec Chaldaea notas poli potenteis
Megens edocuit rudem prophetam.
Verum unum tibi pollicebor istuc,
Longe quod Petosiris et Necepso
Artem vincere dictitent supinam.
Ingens astra periculum minantur,
Quod possis Domicoenium vocare
Integri octidui, fame interire
Quo possint Bavii quater ter octo:
Tu, ni desipis, hinc tibi cavebis.

LXXX. In Offellum.

ASsem pro lauro patrimonia misit Ofellus
Bauvilio, nunc ex asse Poeta cluit.

LXXXI. De Andragora.

PErdere ne possit nummos, neque degraecari,
Agnatis cautum viderat Andragoras.
Unam rem lepide Tutoreis ludit hianteis,

Bavilii redimit Laureolam Andragoras.

LXXXII. De Tempore ad Tuccam.

SI quid temporis aestimas ruinam
Non prorsus male, Tucca, suspicaris.
Sed quo nomine supputabis illud
Quod numquam pote, cum tenes, tenere?
Nam quod nunc facis, ut facis, reliquit
Conantem: subit Horulae minutal
Ex transverso, aliud; nec hoc nec illud
Praesens dicere quibis. Antecessit
Dicentem hercule; nam nisi fuisset
Esset nunc etiam. Sed hoc quod isto
Praesens momine suspicaris, exest
Hoc ipso quia dictitas fuisse.
At tu, si sapis, hoc putato tecum,
Tempus praeteritum, et dein futurum,
Non sunt tempora, nam quod est futurum
Id nunc esse nequit; quod antelapsum est
Nunc non amplius esse dictitetur,
Felix Tempora qui futura factis
Sic componere novit; ut futurs
Facto iudicium probare possit.
Praesens hac Ratione negligatur.

LXXXIII. Indoles Regia. Ex Scaligero.

REgia res animo est dare frena: sed indole Regis
Praeditus est maior Rege; meo arbitrio:
Rex quia fortunae, Naturae est Regius ardor,
Hic regit, ille suo subiacet Imperio.

LXXXIV. Ad Pictorem de Se.

TRes animi flores, Pictor, cum corpore pinge
Si Vigilem Res est pingere gnara tibi.
Iunge Pudori alacri Pietatem: his adde duobus
AEternum in mores isponte malos odium.

LXXXV. Ad Novum Poetam.

QUi unc Poeta primitus salutaris.

Ab ordine horum qui queunt salutare:
Fac Casto Amori sacra prima procures;
Nam qui Poeta est non amator in se ipsum
Amoris esse puto hunc sui professorem.

LXXXVI. Peccatum inexpiabile.

HInc atque hinc serere in bonos Bonorum
nfelix odium; illa noxa sola est
Qu im nullo puto nomine expiandam.

LXXXVII. In Scioppum.

TUrpe est scribere, sed tamen necesse
Est moechus sibi, qui ScioppI amicus.

LXXXVIII. Ad Catonem.

OUid tricaris, inepte, quid moraris?
Quin exis, Cato? Flora iam Theatrum
Iam picta Iocus exsolutus ala
Atque exercitus attinet Leporum.
Nil vobiscum operis polita vita
Nil felix habet uspiam Thalia.
I vostrum cole Porcii theatrum,
A quo marmora ferreaeque massae
Multo crimine duriora fiunt.
Si nescis etiam tibi et tuorum
Struxit Stoica congregi theatrum
Gens, antistite nobilis Scioppo.
Qui, cum sit lapis atque petra pumex,
Vult purus Deus esse: nonne dices
Hoc vestram redolere disciplinam?

LXXXIX. De Senibus.

ALexidem rogabat, oppido senem,
Quid ageret? aliquis: otiose commori
Respondit ille; vita sic abit seni.

XC. In Scioppum Peculatorem.

PLus egit sene iam Parente, natus
Vespillone licet; cui iuvenco
Annorum, puto, quindecim, sinistra

Prodegit patrimonium clependo.

XCI. In eundem.

DIgna tuis meritis mala quae precer? una ea possum,
Fur uti Carnifici des alimenta partri.

XCII. De Orbilio.

MIrabar istuc, fronte quei semel sana
Orbilius hodie mi esset obviam factus,
Cum bibliopola calculum eximit Tryphon;
Prostare BilovI qui Poemata exclamat.

XCIII. De eodem.

NAtalem Orbilius nasi quo more celebrat?
Cordi, quod nec habet, nisi nunc, sine more parentat.

XCIV. De Scioppio.

SCoppus, Scoppius, et Scioppus, inde
Scopus, Scorpio, cum Scioppio, sunt
Uni nomina belluae: quis illam
Ostentis neget esse sex piandam?

XCV. In eundem.

CLeptes Patricius, Scioppe, salve:
Lictoris soboles, Scioppe, salve:
Tortor Stoicidum, Scioppe, salve:
MendacI columen, Scioppe, salve:
Sangae prostibulum, Scioppe, salve:
Culi peniculus, Scioppe, salve:
Hircorum Orbilius, Scioppe, salve:
Patrocli ingenium, Scioppe, salve:
Successor VolusI, Scioppe, salve:
Furum nobilitas, Scioppe, salve:
Pernae pernicies, Scioppe, salve:
Fumi divitiae, Scioppe, salve:
Morum transsugium, Scioppe, salve:
Scortum carcereum, Scioppe, salve:
MendacI numerus, Scioppe, salve:
Fallendi Labeo, Scioppe, salve:
Lamisci manibus, Scioppe, salve:

Librorum Hermogenes, Scioppe, salve:
Nasus Stercutii, Scioppe, salve:
Nummorum Autolycus, Scioppe, salve:
Moechorum Aufidius, Scioppe, salve:
Cantorum Bavius, Scioppe, salve:
Vertex stercoreus, Scioppe, salve:
Pectus stramineum, Scioppe, salve:
Pulmo pulvereus, Scioppe, salve:
Lictorum titulus, Scioppe, salve:
Zeno carnificum, Scioppe, salve:
Nidor Loiolae, Scioppe, salve:
Pestis Symmachidae, Scioppe, salve:
Varronis nova crux, Scioppe, salve:
Phoedri tristicies, Scioppe, salve:
Plauti pigrities, Scioppe, salve:
Leno carnificum, Scioppe, salve:
Germanorum odium, Scioppe, salve:
Europae opprobrium, Scioppe, salve:
Mundi ludibrium, Scioppe, salve:
Orci delicium, Scioppe, salve:
Scortum Tartareum, Scioppe, salve:
Et salvere uti possies, Scioppe,
Despera ilico de salute cuncta.

XCVI. Ad Lectorem.

VUlgi iudicia inquinatioris
Nullius pretii arbitror putanda,
Nam qui scribere nil potest, Poetas
Naso perfacile impetit petulco.
Quod par posse pari sibi rependi
Desperet: bene iudicat, suopte
Iudex vota periculo aestimans, qui
De quo iudicat, imminere cernit
Peccanti, vice mutua, Poetae.
Proin si quid male vulgus heic supina
Fractum lance perire dictitabit,

Fac vivacius aestimes relicto;
Si quic quam sapis ad bonum Poetam,
Dignus nomine masculi legentis.

XCVII. De Poetis.

CArmina qui illecebris male matronalia ob assem
Prostituit, Lectore decet servire Bagoa.

XCVIII. Ad Lectorem.

LEctori librum in scripsi, qui maximus exstat,
Gratior est paullo magnus honore cliens.
Tu licet hunc spurc a suspendas nare iocantem,
Te pereunte liber, Scoppe, perire nequit.
Nobilitas factis vostra est ea parta decori,
Ulcisci Scalam qui cupit, hic legitur.
At bone tu, Lector, tenerum defende clientem,
Hinc tuus ille iterum porro patronus erit.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMATUM LIBER IX.

EPIG. I. Ad Lectorem.

CUi bis quattuor integri libelli
Argutis placuere cantilenis,
Qua nonus pote displicere fronte?
Heic res vostra agitur, benigne Lector,
Heic vostrum, arbitror esse in igne ferrum.
Sed sit ferrea frons licet legenti
Ponenti decies iocos relectos,
Faxo mollior anseris medulla
Nasi mollicies refutet illam.

II. Ad eundem [(transcriber); sic: eumdem] .

QUei possis lepido abstinere risu
Nunc cum Emblemata conspicis libelli,
Qui nonus tibi se dicat legendum.

Atque audis simul hoc, Poeta ridet,
Rident carmina, ridet Oblocutor,
Plorant Orbiliusque, Bauvilusque,
Sanga et Scoppius, et Bonarscus, unum
Sex isthic Fatui legentem adulant.

III. Scazon ad Bavonem.

FErox subulce, tristiludium Famae,
Quid arbitrare mentis esse cordatis,
Ubi crepare tanta te vident verba
Cui fimo parente prodita est larva,
Et aurem utram que avitus insidet fumus?
Tamen nitere velle te modis miris?
Inaniserve, desidum tenebrarum,
Ferox subulce, Terreum luti germen,
Inerudite, pallide, horride, hirsute,
Inebriate Turpitudinis poclo,
Supina larva, semamicta centone,
Cui indecora lingua cuncta mendicat,
Cui indecora lingua cuncta prodegit.
Locum esse credis impiis tuis nugis?
Et esse cum sciatur, unde vivamus
Opima fercla cenitando Musarum,
Tuam inficetiam, aridosque luroreis,
Et apta pestilentibus velit quis quam
Vorare fercla, praebitor quibus dudum
Prius peristi ea atque publice exponas?
O impudente pectus obsitum probro,
Petulcilingue, turpifamimendice!
Nec heic quidem stetisse dicitur larva,
In ora pedere Entheum Poetarum
Tribunus iste linguiverbero tendit.
Domique vinctus inter offulam hesternam
Cibumque fumum, et aridae samis potum,
Palam invehi superbus alta molitur;
Abi supine, foediiurimendice,

Abi Ibrirostris, impudentiae Spectrum,
Domesticoque macerare livore,
Vel omnibus nequire si modis credis
Pati, ut latrante te, canant sacri Vates.
Domi impudica dicta, dicta declama
Quibus tuum ipse nomen addis obscenis.
Movere posse si putas viros sanctos,
Ut haec Catbedra, nectare a Vetustatis
Olere nota, te, tuosque pallores
Palam refutet, inficete deliras:
Columbus iste nosse si cupis rerum
Agat quid, arma cum impotentiae vostrae
Videre coepit? In sua sedet fama,
Bonaque conscientia omnia irridet;
Columbus ille, cetera ut tibi enarrem
Negat Columbus; huic modestia est cordi
Comes probanda; tu impudentia flagras
Caninus auctor; alter asque virtutes
Malo aemulare lumine, atque distorto,
Nec ut sequare, sed ut inde traducas:
Peri proterve, dum perire concessum est
Manu extera: quod hocce si, ut soles, spernes,
Ad ultimum a tuo furore pendebis.

IV. Ad C. Barthium.

SCripturus nitidum puro Scazonta meatu,
A te fas veniam, Candide Barte, petam.
Nam tibi devinctus tanta virtute recessit,
Ut sine te Scazon Scoppius esse velit.

V. Ad Scioppum.

DIi te perdite perduant Scioppe,
Qui nos non sinis esse iam iocosos;
Sed versus lepidos, nimisque castos,
Diro nomine conspuis Lavernae.
Hoc unum queat invidere quisquam
Scoppo Patricio Lavernioni,

Quod mundi opprobrium, luela rerum,
Heic suspenditur aurea catena.

VI. De Orbilio [(transcriber); sic: orbilio] .

ORbilius recitans nuper tot visia fudit
Quot non ex opica Carmina fauce potest.
Huic dignam morbo Medicinam Symmachus obdit
Culo opilato dum recitas, retice.

VII. Ad Plauticum.

PAullum est, Plautice, quod monere veni,
Ovator bonus, elegans Poeta,
Doctus Grammaticus, catus Sophista,
Cautus caussidicus, vir es Pudicus.
Sed si tempore nescies tacere
Orator malus, impudens Poeta es,
Bardus Grammaticus, ferox Sophista,
Turpis Caussidicus, vir impudicus.

VIII. Ad Lectorem.

PRorumpit facilis nimis libellus,
Atque annos superat novem Catonum.
Tu, Lector, facies gravem legende
Librum continuos novem per annos.

IX. De casu Orbilii.

PRostantem Orbilius nasum dum non cavet hircus;
Bis super, infregit cornua, praecipitans.
Ergo iam in cornu foenum desper at habere,
Tu cave eum nasi, si sapis, intuitu.

X. Ad Sabellam, Parodia.

QUam sis bella loquens, Sabella, quaeris?
Esses muta decentior, Sabella.

XI. Ad Martialem.

SIpro crimine, Martialis, istuc
Exsectis tibi fratribus luendum est,
Quod vis carmine ludere impedito:
Quid Burchardus habebit, aut sinistro
Hircorum patietur a pudore,

Qui dum turpia Paenitentiarum
Narrat crimina in ordines locata,
Non narrat modo, sed docere plano
Prorsus carmine tendit, impetratque
Ut possis bene tu tuum vocare,
Sed qui Grammaticus mage eruditus
Quam pro simplice te siet Poeta?

XII. In Oppilianum.

NOn est, Oppiliane, quod propinas,
Convivis modo, Massicum Falernum,
Non Albanum adeo, nec ipse quod se
Levit Consule Opimius: sed istis
Longe nobiliusque, fortiusque,
Si vis unde venit put are recte.
Nam caeleste merum est, quod ipse terris
Spreto, Iuppiter, intulit Lyaeo.

XIII. Ad Ios. Castalionem.

CAstalio Criticus Criticorum adfectat haberi,
O indocte puer duc tua castra alio.

XIV. De eodem.

MUs rodit limam, quae rodere cuncta solebat,
Auctorem mollis durum adedit Criticus.

XV. In Agennum Rhetorem.

CLepsydra quarta periit et adhuc conatur Agennus,
Dicere si cras vis, dicere quis hodie.

XVI. Ad Pimpulam.

LUdis, Pimpula, dum clepis minutal,
Ludit, Pimpula, ludios flagellis,
Si quos ludere Carnifex docetur.

XVII. Ad Paullam.

SEmper plor asti cum quid mihi, Paulla, dedisti,
Ut ridere queas vis nihil accipere.

XVIII. De Tongilla.

PUrgamenta vocat lassos Tongilla ministros,
Et bene, qui dominae pure laevant latera.

XX. In Sabellum.

MUltum conquereris, Sabelle, deme,
Quod tecarmine subnotem doloso;
Nec quod sentiam id eloquar. Vis
Dicam simpliciter, Sabelle, de te?
Non vis esse quod es; Sabellus unus
Duplex Ardelio est. Sat hoc Sabellat.

XXI. De eodem.

MIrum est: omnia cum esse possit unus,
Solum hoc esse nequit quod est, Sabellus.

XXII. Ad Orbilium.

DOctor discipulo senex vieto
Da tandem, Orbiliane, missionem.
Sexagesima cui peracta messis,
Discendo, puer, esse iam negatur.

XXIII. In Oviunum.

CUm fora vel therm as frangentem cernis Ovinum,
Quid faciat quaeris? dic nova, crediturit.

XXIV. In Urintium.

AUrem Urintius impetit Batavam,
Nasum Urintius exserit Batavum.

XXV. Ad Lectorem.

LEctis addere si placet legenda
Quod poscunt, Epigram mata impetrarunt.
Sed nunc difficile est et hoc rogare,
Nam vulgarius alterum quid audit
Quam salsis Epigramma senticetis?
Ut iam non memorem Cocos cacanteis
Qui cum thurea vincla dissolutis
Sparserunt tunicis, Poeticantur.

XXVI. In Pescientem.

FRontem solvere Pesciens rogatus,
Fecit visia quindecim et ducente;
Frontem solvere, Pesciens, rogatus
Culum claudere, Pesciens, rogatur.

XXVII. Ad Aeolum de Lino.

QUam salsum condat quaeris, Linus, AEole, carmen,
Oppletur nullum crebrius hoc salibus.

XXVIII. Ad Lectorem.

LAxa animum in versus et equo da, Lector, habenas,
Non eget hic freno, si sapere apta cupis.
Sin; venient nova monstra; Equitem calcaribus ictum
Frenatum ad virgam currere coget equus.

XXIX. In effigiem C. n='ii.

HAc iuvenis n='I qui vultum in imagine cernis,
Mentem animi huic parilem rite precare Deos.
Ille atavis debens Aquilas, et Nobile nomen,
Mit is in exhausto volt Helicone mori.
Sic tamen in Iuvene hoc flamma est caelestis; ab illae
Teutoniae poterit tota calere domus.

XXX. In Scioppum.

SCoppum Grammaticum quis abnegabit?
Ut furfur nova res, novumque nomen
Credatur, duplici facit sinistra.

XXXI. De Orbilio.

CArmina qui non fert nisi cum pituita molesta est,
Quis vatem e salsis non putet Orbilium?

XXXII. Ad Nicium.

NIci candide, perperam laboras,
Victoris VigilI negotiorum
Gestor: ni quod ei unicum supino
Instat, tollere primitus labores;
Sed res, crede mihi, nimis molesta est,
Agnato coquit haec premitque morbo,
Quem qui cuncta Epidaurius malorum
Serpens nomina quibat edolare,
Victorem tamen est suum professus.
Scis quoius generis? Poeta, Nict, est.

XXXIII. Ad desperantem.

MAgnanimum adversis oppenere pectora rebus,

Nec tremere instantis fulminae Persephones.
Tolle manum capule, teque in tua fata reserva,
Quam cito nunc abiit tam cito sors rediit.
Mortis inelapsum depellere morte timorem,
Res non est Stoo digna nisi ingenio.

XXXIV. Ad Max. Urintium.

URinti callide, Scaliger, Doiiza,
Suadae Lipsius arbiter Latinae,
In libro faciunt quid hoc, Batavae
Cum sunt auriculae, nimis Batavo,
Dum pro crimine ei auris est Batavae?

XXXV. De Orbilio.

MAne Quod Orbilius caperato Emblemate prodit.
Nolito rugis credere, risit heri.

XXXVI. De eodem.

CRaes vivum Orbilium despera, Lusce, videre,
Dissimulet quamvis, pridie is interiit.

XXXVII. De Thersonno.

DOtatae nupsit Ther sonnus, Paulle, Capellae,
Stoicus; hinc grandi nunc tumet ille utero.
At licet enormi tumeat Thersonnus om aso,
Triste malum decimo mense sibi pariet.

XXXVIII. Ad Rabinum de Lucio.

PAuper Lucius est; Rabine, crede,
Quamvis sit Licinoque, Lydioque,
Affusis opulentior Philippis.
Pauper Lucius est tamen, Rabine;
Nescit Lucius esse dis, Rabine.

XXXIX. In Hugeianum Grootium.

GRootius hac iurenis coepit, qua desinit alter,
Grandia qui vixit saecula, sesquisenex.
Omen in extremo magnum est, quia desinet in se
Cui Mundi finis dat rude principium.

XL. Ad Paullum.

CUr malim Herois Epigram mata dulcia bombis?

Illa admiramur, Paulle, sed haec legimus.

XLI. Ad Urintium.

GRassator Batavus, cui dicitur, AEmiliane,
Ante malus versu; nunc quoque militia est.

XLII. Ad Aulum.

NAsuta Cryllis duxit, Aule, Frontonem;
Necesse puros inde Stoicos nasci.

XLIII. De Polla.

PIscibus oppletam variis cum Polla natarit,
Piscinam Cancri solius esse putae.

XLIV. Ad Lectorem.

DIsticha cum placeant, quid nasum, Lector, opacas?
Vis, puto, nos longum displicuisse tibi.

XLV. De Pesciente.

TUripi Cimice adesus usque ad ossae,
Praeter virgineas nibil choreas
Novit dicere Pesciens; Puellas
Hic credit scabiem, impetiginemque,
Cum porrigine candicante, psoram.
Cumque istis iacet omnibus supinus
Et lascivit, et ungue delieato
Molles scalpturit usque lingulacas,
Quin istam usqueadeo perit cobortem,
Ut vix sanguine proprio prae Amore,
Possit candidus aebstinere Amator.
Ast illae malae, et oppido salaces,
Postquam exhausta labat viri voluptas,
Suavi quaeque labore quod recepit
Saevis quaeque doloribus rependit.

XLVI. In Marrinam.

NImis puella es inficeta, Marrina,
Oculo tagace perspicis virum vesteis,
Et supputante membra lumine ediscis,
Visa inde vicinis tua omma effutis;
Nimis puella es inficeta, Marrina,

Peculiatos esse quae vetas tecte,
Eluminasque pauperi suos fastus.

XLVII. De Apro.

ACcusavit Aper vicinum, Pontice, Porcum,
Glans quod iam uxori nulla satisfaciat.

XLVIII. Ad Urintium.

URinte, per aeternos mandabis abire Nepotes,
Si commendabis carmina Bakerii?
Illa per aeternos, animal ceu stercus, abibunt?
Dic, ubi consistent carmina tam lepida?

XLIX. Eidem.

QUos dicis versus mihi, Urinte, perire Nepoteis,
Coniuncta melius voce perire canes.

L. In Bavilum.

REvera quoquo veniat redeatve Bavilus
Nil se ni niveos norit habere dies.
Frigidus usqueadeo, ut Canis Erigoneius, illo
Conspecto, caudam contrahere occipiat.

LI. De Pollente.

CUm potat, quasi quindecim Platonas,
Et Mellesigenas crepat bis octo.
Pollens sobrius est necesse nil sit
Ni quinque Orbilii, et decem Scioppi.

LII. Ad Urintum.

CUr solos adamare Elegos te, Urinte, putemus?
Rite facis semper ne facias, Elegos.

LIII. In eundem.

MAuritium Maurum qui dicis, Barbare Urinti,
Germano uponas nomine, Taurus eris.

LIV. In Licianum.

SCribas quam pure tu Carmina, quaerere noli;
Purius his fieri nil, Liciane, potest.

LV. In Bautum Tragicum.

BArbato quater eminente naso
Ante hircosa supercilI sepulcra,

Mirum quei Tragicus vocere, Bauto.

LVI. In Caprum.

SCissi relliquias ad aurem utramqus
Cum mirare, Caper, tui labelli,
Nil laesae Rationis obstupescis:
Nam mir aculum id esse quis negabit
Quod sint relliquiae integro ampliores?

LVII. Ad Priscum.

PAr esse nolo, Prisce, Crastino Aulisco:
Delirat hodie sapiat ut heri Auliscus.

LVIII. In Terentum.

NOn sedit nisi pura sint scabella,
Scopis undique sedulis polita.
Idem nil put at esse cum Bavillo
Pugnare ob titulum Suis-Poetae;
Nil est scaevius impio Terento,
Qui naso cacat, olfacitque culo.

LIX. Ad Stoicum.

HIrcum, Stoice, cum negas parentem
Sectae es transfuga, nam canem fateris.

LX. Ad Lectorem.

VAti nil superest, iocose Lector,
Verarum vice ni salace falsas
Personat Epigrammate enotare:
Nam quivis balatro et culex supinus,
Laudabunt hodie impetentque veras
Falsarum vice criminationum.

LXI. De Stoico.

CRas uti ne pereat, hodie se, Stoicus, effert,
Hic intervertit praemia carnifici.

LXII. De Eune et Capitone.

COnveniunt dextris Capito capularis et Eune
Ebria; dic mihi nunc, Pontice, nupsit uter?

LXIII. In Milonem.

RObuste Milo, quid placere vis salsis,

Olimque cuncta fers facisque ridenda
Ut arbitrari te queamus argutum?
Tecum maneto, cumque dicta non lautae
Vulgaritate quis iocante condire,
Tibi triumfa: nil iocosius fecit
Si Milo iuxta regulam soloecissat.

LXIV. De Poetis.

CUr hodie pedibus vates dant pluribus usum?
Saepe equites fiunt, raro at equum accipiunt.

LXV. De Tongiliano.

PAuper Tongilianus esse iactat,
Cui formosa puella concubina est.
Lenonum Nearan timet, Procille.

LXVI. Ad Lectorem.

SI vis iocari, blande Lector, invicem
Iocum propina: bardus es: carmen perit.

LXVII. Ad Scoppium.

SCoppi, quid tibi vis? perire iussus
Tricaris, neque te audiisse dicis.
Pravis auribus esse te necesse est.

LXVIII. De Orbilo et Sanga.

SI quaeris unde geminet Orbilus nasum,
Adito Sangam: amisit is suum nuper.

LXIX. In quemdam.

POstquam nil sibi non sine arbitratu
Ignovit Rationis: hoc lucratur
Nulli quod nimium timet placere,
Bombovisia peditomachaerus.

LXX. De Sipo.

HAllucinatur cum Scopum, Sipus, tangit:
Errare saepe qui cupit, potest raro.

LXXI. De Uriente. ad Corbulonem.

SUmm oenianas pastus inter uxores,
Coloniense pascit, Uriens, farctum.
Hoc est Equum mutare, Corbulo, mula:

LXXII. In Amillum.

COrbulo quis meus hic dicatur, quaeris Amille,
Non est qui Corbes: cur, rogo, Amille, rubes?

LXXIII. De Labina.

DIc si quid male deputas salitum,
Extemplo faciet Labina salsum:
Bis vel ter modo tussiendo supra.

LXXIV. In Pontiam.

QUam possis Priami vocare matrem,
Quei se, Pontia, Romulam vocabit?
Audi: est nobilitate de modesta
Non omnes atavos ciere mavolt,
Quam quos certa suos potest putare.

LXXV. De Troe.

TRos inde veniens, unde conscius passer
Fraterculorum, musculique, Gryllique,
Araneique sunt ad unicum extorres;
Sororiantes extulit tatas secum,
Et deier abit sacra non profanasse!

LXXVI. In Scioppum.

CUi sub convicI censetur lege senectus,
Nondum desperat carnisicem iuvenis.

LXXVII. De eodem.

SEnem esse magnum si dolet tibi Scalam,
Atque istud ipse vis cavere te exemplum,
Id, Scoppe, paucis, expedibis argute.
Adito patrem, quaerit is suum heredem.

LXXVIII. De eodem.

AN haeres suus esse possit istic
Nullius generis, domus, parentis;
Munster us modo qui perire quivit.
Sane nescio: Fur suus, scio, olim est.

LXXIX. De Batavis.

QUi Batavum in terra mortalem quaeritis; its
Trans omnem in campos Oceanum Elysios.

Quo natura negat BatavI penetravit acumen,
Omnia sub pedibus, terram habet et maria.
Gens superum, alati Iuvenes; quos Martius ardor
Praesenteis terris aestimat indigetes.
In vestra est Fortuna manu: Mauritius Heros
In proprio quo volt corpore sistit eam.
Nil melius poterant invictae robore genteis,
Robore, divini et viribus ingenii.
Quam quod fraternas iunxit Concordia palmas;
Sic fuerunt Martis proelia: Amoris erunt.
Ite, Sacrae genteis, Victricem agnoscite neutram,
Neutraque pro victa se gerat, utraque amet.

LXXX. In nasum Orbilii.

NAsus Robilii tot in cavernas
Discissis hiat undiquaque rimis,
Quot Aetna Encelado spuit tonante
Undam sulfuris, igniumque flumen,
Nasus Robilii tot in colores
Distinctis nitet undiquaque punctis.
Iris quot Iove fulgurat secundo.
Nasus Robilii tot in tumores
Subsidit modo, sussilitque rursus,
Quot non ulcera habet sinus magistri:
O nasum horribilem et nimis pudendum!

LXXXI. De eodem.

Heredem excludit, capturum cetera, naso,
Decedens tussi, Pompilium Orbilius:
Quippe in eo statuit sepeliri corpore functo,
Heredi lucrum de Lapide hic faciet.

LXXXII. De eodem.

ORbilius, quoties cane canduit ardida tellus;
Erigonae, in naso, frigidus ipse, sedet.

LXXXIII. De eodem.

ORbilius naso quod commoda servat in uno!
Hoc eodem pedes it, hoc eques, hoc vehitur.

LXXXIV. De urso a Principe Saxone occiso.

QUae modo diffractis ursi violentia clathris,
Civibus imminuit, Daedala Torga, tuis.
Printipis anne aliter dextro moribunda tonitru
Concidit, ac Iovio fulmine tacta solent?
Divina certe potuit sacer indole iactus
Incumbentem homini transabiisse feram.
Illa quidem restro medium fractur acruento,
In mortem iam iam, faucepatente, venit.
Cum globus excelsa venit improvisus ab arce,
Perque caput medium de geminaaure redit.
Forfice compacta rumpebat stamina Clotho,
Invita vitam reddidit ille Dea:
Sic io, ipsa pericla iuvant, cum principis almi
Certior est fati dexter a forsicibus.

LXXXV. In Varronem.

MArcum Terentum; quoi librorum copia
Bonorum eorum, alias cicum haeud interduim,
Nullum tulere saecula auctorem parem,
Non veritus est perhibere Cynicum Romulum
Tertullianus, ille Christi nominis
Doctissimorum scirptor exactissimus:
Quo, porro, nomine audiet Varro, istius
Qui saeculi nostri aptus est summum locum,
Cuius, tot endo milibus scriptis locis,
Semelve, bisve, nec amplius, veri Dei
Deprendere queas nomen, idque callide
Ita involucris abditum catissimis,
Ut cum prehendas prendere nequeas tamen.

LXXXVI. Etitaphium Attilae Regis.

ATtila Terribilis iacet hac sub mole, Viator,
Magnanimus nisisis, flecte iter hinc alio.
Mundum ille, excitus fativi Pannone silva,
Saepe sua audivit contremuisse manu.
Mole virirupit promissa Diespiter olim,

Vixque habuit tremula fulmen inerme manu.
Non illum contra victigens Romula mundi,
Non tuli adspectus Africa tonsa sacros.
Flagra Dei dextra, ferrum retinente sinistra,
Per medios abiit, Victor ubique, polos.
Atergo albentes tremefecit ab ossibus agros,
Fronte natat, fuso sanguine, terr a pavens.
Cladibus innumeris ulti feliciter orbem,
Nulla viri virtus morte decus meruit.
Sed metam fati mortalem egressus, in uno
Spem mortis sensit se superesse sibi.
Egressus Tabulis, Catalaunica tendit in arva;
Aetius heic Romaerelliquias habuit.
Hunc bello aggreditur, Fati vis vicit in illo,
Pellitur; exsultant sidera, terra, chaos.
Victor eris, nec tepatrum, Romane, pudebit,
Ni te pro victo, victor inanis, habes.
Hinc proprio infelix se sanguine vicit inermem,
Nonpoterat, ferrum si foret apta manus.
Captavit tenebras, et sese exstinxit in illis,
Frangitur invictus sanguinis imbre sui.
Attila sic meritur, sed conscia Numina pugnae,
Nemo Deum hinc voluit Romula castra sequi.

LXXXVII. De Lucano.

BElla pari numquam Caesar Mavortepatravit.
Horrida Lucani quin premat arma tuba.
Attonitus vates lectorem exsternat oportet,
Si magni vatesrite Platonis erit.

LXXXVIII. Musonii apud Gellium.

SIquid turpefacis, scelus est quidem amabile factu,
Deperit ast sensim, mox deploranda, Voluptas:
Si facienda facis, paulum labor urguet amarus,
Interit iste labor, facti bona fama perennat.

LXXXIX. De Claudiano.

POmpa et honos maneant, maneat suavissima Peitho,

Detrahe quod superest tenero Sulmonis alumno,
Et quem Stoa domus, Hispana gente, creavit,
Claudianum Annaea Nasonis in indole cernes.

XC. De Lactantio.

QUos Cicero Eloquio flamma asseruisse Quiriteis,
Non minor audiat excusso Lactantius astu
Daemonis extricasse: aequat victoria utrumque.

XCI. De Lucretio.

NI potis est vario naturae Daedala virtus
Ingenio quodvis e quovis didere, Lector,
Dic mihi quar atione gravis facunda LucretI
Melpomene tanto Romana per oppida bello
Memmiadaereser at vero vanissima fatu?
Quid dicam e nihilo constrata tot alta Tropaea,
Queis sese ex sese contra sese ipsa fatetur,
Omnia ab omnibus, e nihilo nihil effudisse,
Suaviloqui vatis, Natura, effatibus usa?

XCII. Ex Herodoto.

ANni aliquot, multique dies, horaeque supersunt,
Momenta plura: sors volatilis potest
Uno anno te, unaque die, quaque adlubet, hora,
Momento in uno, fastuosum sternere:
Ah miser, et rerum stolidissime; quid generesos
Iam iam rigente volvis ore spiritus?

XCIII. De amicis.

REs miraprorsus, nil amicis promptius
Iisdemque rursus rarius nihil venit.
Veris amicis rarius: sed promptius
Fictis malisque; peius his, illis nihil
Melius tributum a maximis mundo Diis:
Vin' differentiam inter hos et alteros?
Meitre queis se iunxerint sacris tibi.
Ut, quippe, rerum quaeque sunt exordia,
Finemque, mediumque esse, manifesto palam est.

XCIV. Ad Lectorem.

QUod modo non salso scitum est Epigrammate nobis,
Hoc noster non vult veridicum esse liber.
Est iocus huic princeps, medium iecus: ultima pallent,
Et sunt de magnis carmina ducta viris.
Quid faciam, Lector? decepto te mihi opus sit;
Grandia cum parvis vendere dicta paro.
Tu nisi deliras Sophiae quid forte sub armis
Fortiter in mediis floribus es siolidus.

XCV. Ad Balthasarem Hirschbergerum.

AD culmen altum, scansile et famae iugum,
Accessus, hercle, primus admiratio est
Doctum virorum, Balthasar dulcissime:
Ea est enim mir antis insita pectori
Cupido, quaque nitier vi, quaque ope,
Similis reipsa ut huic sies, dudum cui
Palmarium virtutis adscribit decus
Abusa privi viribus mens consilI.
Quod Lipsium, quod ceteros doctos viros,
Quorum micante, Fama praepes, alite,
Utrumque Solis est remensa cardinem,
Mirarier te, colere, amare dicis: id
Si mentis imo dicis e sinu, sat est:
Dabit profecto posierorum te omnibus
Mir atio istaec oppido admir abilem.

XCVI. Subscriptum Leoni marmoreo.

REgna tenet Leo quadrupedum, Clementia Marti
Haec dat, et imperium magnum in saevissima mollit,
Parcere subiectis, pugnanteis vincere nostrum est.
Artibus his mundi dominum, Romane, salutas.

XCVII. Ad manes Euricii Cordi Poetae.

GErmanus cubat heicce Martialis,
Patronus salis et Leporis haeres.
Ore in sacruficos satis protervo,
Iur atus simulationis hostis,
Et fictae fera Poena Sunctitatis.

Cordirelliquiae, Boni Poetae,
Vobis inferias sacer quotannis
De nostro cumulus dabit rosarum.
Ut, saecli impatiens sui, profectae es
In nostros, anima, integres favoreis,
Sic de vilibus erutus maniplis
VICTOR Temporis, invidique saecli,
Quale ambire decus palam videbor,
Servo posteritatis arbitratui.
Nam si quid rude livor impolitus
Fingit simplicis adrelicta Curae,
In vivis modo vivere invenitur.
Puraepraemia mentis unicuique
Functo posterit as dabit Poetae.
Nusquam huic Gratia venditur dolosae,
Nec livor male querquero susurro
Frangit iudicium, alea supina.

XCVIII. Ad Lectorem.

DIvitiae nostrae, quibus exsultare repertis,
Plus seleo quam cui Lamina aratra crepant.
Indulge tenero durum hoc Epigramma Poetae,
Plus te oculis longe diligit ille suis.
Si tamen et bonus es: nec falso tectus ab aure
Carbones nigro fingere corde potes.
In medio iam pene libro es: horrescere mutum est
Unus ad extremum saltus abire valet.

TARRAEI HEBI EPIGRAMMA TUM LIBER X.

EPIGR. I. Ad Lectorem.

OHE iam saetis est, ohe libelle,
Hispanus, puto, dixerat Poeta,

Quartus cum liber exit umbilicos.
At, res prodita cui tua est legendo,
Salvis cruribus huc profectus usque,
Exclames volo, Lector: o pigentem!
Porro non satis est, libelle porre.

II. In album amicorum. R. D. B.

SCribere quae volo non possum, quae scribere possum
Nolo; meus me ipso est R. maior Amor.
Proin tu, si quondam VigilI tibi dextra subibit
Pectus ei videas confice: caeca in anust.
Ille tuos oculis mores gestavit in ipsis,
Huius eat surdo credita causa libro?
Scinde rudeis cartas, nisi viva in imagine proesto est,
Mortua nil Vigilem carta iuvare potest.

III. Ad Nigrum.

RIdet ad omnia nil irrisum prorsus omittit
Ipsum illud quoque nil, ridet, Avite, Niger.
Summae Nigro est laudis, ridendo quam facit, ista,
Nemo Nigro uno omnium ridiculus magis est.

IV. De Ovino.

MEntitur quoties causas dum perdit, Ovinus,
Ingenio pendet dum reus ipse suo,
Si toties fissa nate pederet; haud foret exhinc
Publicus in rostris praeco sui ingenii.
Nunc, quam mentiri, gravius leve peditum Ovino est,
Scire potes liquido, Sexte, quid erubeat.

V. Ad Plutum in Sophistas.

ATti, quem sapere usque ad umbilicum
Dixisti, manicaeparum decebunt,
Da peram et baculum videbis esse
Quem per circuitum Attyn es locutus.

VI. Ad Nicium.

NIci candide, qui modo hinc recedens,
Mi me subripis, alter aque paerte,
Et maiore meum est mihi aptionre

Pectus pectore sub tuo revellis.
Unum istuc rogo: quod mihirapis nunc,
Sancte id protegere et velis modeste.
Ne quid forte tuus Vigil sine ipso
Se peccet, tibi traditus profecto,
Aut si quid male deinde velpatrare,
Vel quid dixero, tu sutura sola es
Causa atque ingenium mei doloris:
Qui cum surpueris mihi me, in uno
Custodire duos nequis amicos.

VII. De Amica canente.

FRigidus in stabulis cantando rumpitur anguis,
Tu calidos frangis voce, Viola, procos.
Ipse alio audivi traductas carmine messes,
Tu vatum a Pindo pector a monte rapis.
Lunai spumas deducunt carmina caelo,
Tu trahis e nostra Martia bella manu.
Seirenum pelago figit concordia captos,
Lotophagus dulci detinet hospitio.
Nectare gustato Divum convivae superbit,
Nec putat ex illo tempore posse mori.
Qui semel audierit te, vel, mea Musa, canentem
Ambrosio aut vocis captus ab alloquio est.
Nil videt ille ultr an nisi te fantemque, canentemque,
Omnibus huic sensus liquitur in numeris.
Heu tenerum quanta dulcedine virus inescat,
Hoc ego mel vere Ponticon esse puto.

VIII. Ad Felicem Starzerum.

DUm tu, dura ciens atquorum exemplatuorum,
Austriaco nondum fiectis Amore caput.
Perque bene excultas medius potes ire puellas,
Nullus ut in forti pectore sidat Amor.
Crede mihi non me, non solum es fortior illis
Quos tibi cum nobis inxit amicitia.
Verum dena labor superare pericula felix.

Ultro omnis tibi se deprimit Herculeus.
Quippe informe manu decies convellere monstrum,
Una dabit, quamvis nec bene, cleva, gravis.
Verum tot iaculis, tot Amorum obsistere telis,
Omnia quae blanda fronte venena tegunt.
Ipsi invicta Iovires est, quantumque Nepotum est,
Qui caelum fert, haec ferrerecusat Atlas.
At nos lenta magis flammarum spicula torrent,
Qui volumus nosiros non latuisse iocos.

IX. Ad Lectorem.

INcumbant alii lectoribus: Optime, si qua
Interiisse potes lentius; hinc abeas.

X. De Grammaticis-Criticis.

LItterulas faciens si carmina censet, Opunti,
Do mea Grammatico, da tua carnisici.

XI. In Fatuam.

SUnt tibi his septem formoso in corpore naevi,
Horum qui medius, fulmen Amoris habet.
Hunc, fatua, ignoras reliquos exstinguere naevos
Tresque decemque, peris, nulla perire volens.

XII. De Lycoride.

PHyllida qui sumet, sumet, Fabiane, Lycorin,
Non mihi vita huius tanti, ut ab hac peream.

XIII. De Philaeni.

REsponsum numquam redhibet quaesita Philaenis,
Ut semper dicat, numquam eam, Avite, roga.

XIV. In Turrilentianam.

NIl scit sobria Turrilentiana,
Quod non ebria prorsus eloquatur,
Si vis haec sapiat, marite, semper,
Semper fac sitiat, teget tacenda.

XV. Desponsa Impotentis.

DA, Paranymphe, nuces, sponsa has desider at intus
Quas perdunt media nocte foris pueri.

XVI. Ad Cantharam.

PEne es, Canthara, bella virginella,
Cui sunt omnia Virginis beatae,
Praeter quod sinit esse eas pudicas.

XVII. In Libem.

POeta quando Lips furit Maroneunt,
Repente ferulas tollite, o, magistr aleis.
Pellaeus olim iuvenis ut rapit ferrum
Homericarum auditione pugnarum,
Sic hoc canente flagra corripit Gniphon.

XVIII. SOPHISTA.

TUrpidolostudius, mendicofamisusurrus,
Verbicrepofatuus, Privisibiplacius.
Nilaliiprobus, omnesibitribus, Orisupinus,
Nasicaduronchus, Glorim achoperius.
Bellutristifremus, Tricocomedus, Bibinugus,
Verborum haec factis monstra Sophista premit.

XIX. De Orollo.

INnumero numeros dum examine torquet orollus,
De numeris numeros conficit innumeros.

XX. In malum Medicum.

POstquam aegrotanti scripsit medicaemina Bercas,
Res admir anda est, Portius evaluit.

XXI. De Postilione.

TUrbida Postilion ne curr ant carmina, restat,
Obfundit magnos ingenii lapides.

XXII. In Libem.

POscis carmina quod mea, o dolose,
Par, Lips, reddere vis pari: Negantur.

XXIII. Ad eundem.

IUstitiam lucro saepe obstare hinc patet, o Lips,
Ne mihi quid reddas nil dare malo tibi.

XXIV. Ad Lectorem.

NIl non Lectoripro Epigrammate venditur aegro,
Tu, si sanus eris, poscere longa voles.

XXV. De Orbilio.

ORbilii scutica si quem semel ira cecidit,
Et si quem tetigit sidus: olent paria.

XXVI. In Criticos.

LEctori si quid vates bene desipit uni
Insaniraptant dictum alio Critici:
Sic liber ingenuos sensus amittit adulter,
Et Criticus spurii est carminis exposttor.

XXVII. In Pontiam.

VUlgare est facinus senexpuella,
Ut quid, Pontia, singulare possis
Possis sesquipuella anus vocari.

XXVIII. De Amilla.

PUlcra foro in medio tunica nudatur Amillae,
Dum in propria tectis sueta domo esse oculis.

XXIX. Ad Paullam.

QUaeris, Paullae, senex virum iuvencum.
Odisti, puto, querqueros calores.

XXX. Ad Scoppum.

SI vis, Scoppe, domum meam venire,
Primo carmina ferculo BilovI
Propinabo tibi; altero BonarscI,
Gustatis quibus obsecrabis omneis
Infernos medioxumosque divos,
Totum ut te faciant repente culum.
Nil ut postidea queas vilisve,
Quam solis natitergiis vacare.

XXXI. In Orbilii Lucernam.

NIl est salsius OrbilI lucerna
Cui sunt Palladis in vicem magistri
Mucusque et mala pituita nasi.

XXXII. In Stoicum.

POstquam Stoicus omnia erogasset,
Zenoni, Senecaeque, Portioque,
Coepit rem facere eleganter exre
Amissa antidea palam et profusa,

Thebani exsuvias Cratetis emit.

XXXIII. Ad Cinnam.

PAullum esse dicis, Cinna, saepe quod poscis:
Ignosce, paullum denegare non magnum est.

XXXIV. De fortuna.

MAle ille felix cui perennis est uno
Fortuna vultu: ut sentias Bonam Sortem
Malam experire; iudicabis utramque.

XXXV. Ad Lupum.

CUstodem, Lupe, te crepas fidelem,
Atque isthic numeros habere censes
Omneis Peiritboi, atque Orestis omnes,
Omneis Commorientium, Menandri
Soccis Attiadaeque debitorum.
Ignosces, Lupe, dedocenti amice,
ScoppI, nin VigilI, sies amicus.

XXXVI. Ad Orbilium.

QUod te olim Cynicum, Orbili, putavi,
Ignoscas, rogo: Rhinicum putabo.

XXXVII. In Urintium.

MAxmilianus erat: Batavam cum Urintiusaurem
Mollescat lacer ans, Mammilianus erit.

XXXVIII. In Epicurum.

OMnia qui ex atomis Leucippi constriut haeres,
Ex atomis solum vivere dignus homo est.

XXXIX. De Portia.

CUm me Portia nupere rogasset
Quo se nomine dedicare possem
Inter Virgineas Lupam Camenas,
Grandi crimine rem sum ego elocutus.
Dixi dicere posse me Catonem.

XL. Ad Lectorem.

SI brevia in libro sunt pluria, Lector, amabis
Quid praepraelongo curtum Epigrammation.
Interpolati si carminis orsa placebunt,

Quolibet in versu carmen habere potes.

XLI. Ad eundem Criticum.

QUidlaceras versus insana, saeve, litura,
Si quis nascetur, non lege; iam interiit.

XLII. In Laeviam.

MIrum adeo est lapides quod Laevia nostr a loquatur,
Quamvis hoc mirum, Cretice, nemo putet;
Cum saxe similis sit Laeviatota; sed huius
Scin' miri causam; heparei e chalybe est.

XLIII. Ad Publianum.

OStendi tibi, Publiane, nuper,
Deductos facili Lepore versus:
Tu mi difficilesque ferreosque
Et quidvis mage quam tuos propinas,
Quisis mollior anser is medulla.
Certe hercle es nimium faber iocosus,
Vulpina gladios par are coda.

XLIV. Ineumdem.

ATtys moribus, Attyosque victor,
Scribendo pote Publianus isthic
Quemvis vincere Chaerilum: Poeta est.

XLV. Ad Lectorem.

PUlpamenta videns, benigne Lector,
Librorum deciumi: perire non iam
Intortus potes: exiit legentum
Vulgareis obitus, cui serena
Ohefronte negant decem libelli.

XLVI. Ad Sangem.

SAnges, cum tibi quid dein mudentune
Oppedent pueri, senexve morbos
Usque e Pergamssa secutus urbe.
Bespondebis eis; abite larvae,
Quam curare nequit luem Poetae,
Frustra Coa cupit levare Poena.

XLVII. De Amillo.

LItterulas Latias prae Graiis odit Amillus,
Cetera Graia fides, heic bomini Latia est.

XLVIII. De Fortuna.

INter ego ignotos Fortunam non metuo; illa
Ignoto poterit nulla nocere mihi.
Propterea magnos contemno cautus honoreis,
Sors uti fallentem fallere nulla queat.

XLIX. De Libris, ad Lectorem.

CUm ludant gracileis novem libelli,
Et pictis edeo iocis sat apte,
Hoc quibat tibi iam imputare vateis,
Quod magno decimus labore posset
Grandes Stoicidum crepare bombos:
Nunc Lectoribus istud est luendum
Quod nolit luere hos Poeta quicquam.
Sic nonum liber ambiat libellum
Altellus, nisiver sacrum oestimatus
Peccanteis decimus luat novenos.

L. De Orbilii naso.

ORbilii quoties inverso schemate nasum
Adspicis, Antipodas crede videre nateis.

LI. In tres Asinos.

SAngem, Scorpion, et Bonarscianum,
Tres totos asinos male aestimabis,
Non sunt ni unus, et alterius exin
Frustum dimidium: quid altea est pars?
Corithae puto posteram superbi.

LII. De Alpa.

INsignis forma, sed moribus aptior, Alpa,
Cur fatua totum fronte perire sinis?
Illa est, crede mihi, facta ut custodiat, haud ut
Nigro corrumpat alba supercilio.

LIII. Ad Rainerum.

RIte semel natos corrumpis, Rainere, versus,
Conceptos rursus denuoluti parias.

Sed per posticum commansis est iter ollis,
Quare bis cocti quid sapiant videas.

LIV. Ad Poetam.

DUm tenerum hucatque huc versum volvitque, rotatque,
Nec potis est limae, Scriptor, inire modum.
Nil Critico fecit reliqui; qui cum cute non quit,
Pascetur vita versiculi: Hic moaus est.

LV. De Laevia.

PRurit Laevia, prurit, Opppiane,
Et versus iter at semel luendos,
Queis vel nestoris excitet quietem,
Nec dormire sinat Iovem: patrato
Confectum Hercule, noctibusque trinis.
Non quaerit tamen incubum, Oppiane,
Verum quiddam aliud pium et pudicum.
Scalptorem ungue volatili expeditum.

LVI. Ad Lectorem.

HAusti relliquias breveis libelli
Quas pro virginibus graves Sabinae
Exturbent, nimiireas pudoris;
Lector, dedico ei, cui legendo
Primo est impete tactus umbilicus:
Sic post Bilbilin et Salonapotos
Veronam tibi pono glutiendam.

LVII. Ad Orbillum et Sangam.

ORbille optime nase, tuque Sanga,
Culorum optime; quae sacros libellos
Instrumenta queunt parire vobis
Haec coniungite, deinde cantitate
Alterna vice mutuum sonanteis.
Sic puctum omne feretis a Magistris.

LVII. In Fabianam.

CUm fractam cornu Lunam Fabiana referret,
Dissolvit zonam; plena repente Dea est.

LVIII. In Nigrum.

NIl non risibile est Nigro; Sabine,
Ast plorabilius nihil Nigro ipso est.

LIX. De eodem.

OMnia qui ridet flavo Niger, Eure, capillo,
Quem censes? crocum habet in capite, haud cerebrum.

LX. Ad Urintium.

INter se versu cum laedunt mutua vateis
Lector, adulator pars quota quaeque tibi
Hoc scio: sed Batavaum est, Urinti, tibi caeussa luendae
Cui scelus est vestra longior auricula.
Nunc tu, sic sapies, Per sonampone Poetae,
Lectorem palpo sic te ego percutiam.
Aurem si Lepori prostr antem invidit asellus
Ardebunt Bello Graecia cum Latio?

LXI. Ad Zoilum.

QUod Batavum Leporem composto dicere Urinte
Ausim, tu magna, zoile, nare fremis.
Ignoscas Batavo, Leporem quem Flandria censet,
Si Lepus esse velit Flander ubi est asinus.

LXII. In Sangulam.

QUid pote ferre mali putris tuus iste libellus,
Qui te non potuit, Sangula, ferre patrem?

LXIII. Ad Orbilium.

NEstor a qua dixit, Varro, puto, Paccuviusve,
Ausa vel AsranI si toga tale nefas,
Fronte triseclisenem; te diceret, OrbilI, eadem
Ignosces verbo, fronte, trinasisapum.

LXIV. In eundem ad Scoppim

QUamvis eduro sint carmina robore nata
Summittas nostro, Scoppiade, Orbilio.
Non habet in vitio dur as censere Camenas,
Pro naso longa est serra cui, Orbilius.

LXV. De Orbilio eodem.

EX animo rem stare puto, non animum ex re.
Ausonii hunc versum legerat Orbilius.

Hunc ita discipulis, naso resupinus adunco,
Saepe supercilio mobilis, exposuit.
Vel fuit ext inctus frigenti membra veterno,
Vel cum olim exstinctarem Ausonius habuit.
Vel versum in somnis scripsit, velplenus Iaccho,
Versune adeo mir andi ingenii, Ausonius.
Nam potis exanimo quo res stare ordine rerum,
Aut ex re quo prostare modo huic asinus?
O cor Zenodti, iecur, Orbiliane, Craetetis,
Quam solus vateis tu legis atque facis!

LXVI. Ad Balth. Hirschbergerum.

NUnc ubi ubi terrarum agitas suavissimus hospes,
Litter a te VigilI nomine sera monet.
Sera quidem, at prisco nil quicquem do Amore remittens,
Antique constes, orat amicitia.
Nec tibi, qui Famae postponere cuncta solebam,
Irritus a firma credar abire fide.
Semper in hoc mecum tua pectore floret imago,
Mutuaque in lepidis tempor a ducta iocis.
Te quoties ego non video, videorque vicissim,
Nec video penitus, nec quasi visus ago.

LXVII. De Poetis.

CHrysea
[Gap desc: greek word]
fecit qui carmina nummis
Vendidit: heic Glaucus prae Diomede sapit.

LXVIII. In Rhetorem Severum.

TOt arrogantibus pater Soloecismis,
Uti duo integra ore verba vegrandi
Nequeat, Severus, extudisse Romane
Sibi facetus audit attamen Rhetor,
Et Martiale mutat Allemannodem
Epigramma quando putribus struit rythmis.
Severus iste sit Imperator insignis
Priscorum ad unum genere doctior cuncto.
Enim beata scepra qui gerunt dextra
Sivi placere vitia quae sciunt, cunctis

Prohibere tendunt: Sic Severus Augusto
Et Adriano est Imperator, et Nerva
Quinquennio que pulchrior Neronino:
Habet quoque iste perduellis, armati
Exercitati militis graveis turmas,
Tot in maniplos dividit Soloecismos,
Stribliginesque, putidosque rancoreis,
Paedore delibuta, fossa de coeno
Obesa verba; quale mater Evandri
Genus loquendi dictitabat antiquum.
Horum ex olore, perditoque lurore,
Doctos in hostis exeunt merae mortes,
Latina lingua caeditur, perit Roma.
Quid ipse quando detonante restanteis
Vomitu maniplos disicit? volant tela
Alapasque caesim Pricianus ingestas
Mala rubente despuit: cadunt punctim
Latinitatis arma barbara sicâ,
Rhetor Severus Imperator audibit
Pygmaea qualis ducit agmina in logas
Volucres supinus ovifractor, et vultu
Superbiente felis insidet tergum:
Rhetor Severus audiat, velut Ruffus
Statua ipse priva qui suae fuit formae.
Idem Poeta ne feratur infelix
Cacare doctus sit Pedo Allemannodes.

LXIX. In Castratorem.

CUi sua Bembinae non pura est planta Camoenae,
Una puellareis quae iuvat herba sinus.
Quoi Deus et Dominus calvus Nerorite vocatur?
Nempe idem hos dixit Bilbilicus Nerio.
Quem castrant Patres, gerit hoc aenigmata vulnus,
Solvere de populo quilibet ista potest.
An quia pro Domino DomitI vis, Rabula, pullum,
Cui non in tanto est ulla puella toro?

Velsi qua ulla toro est: dominum scis, Rabula, mores
Malle, tuos, quosnil casta libido iuvat.
Nec concessa Venus femillo ludit in horto,
Verum amat infandas regula Cyaneas?

LXX. In Monachas.

CUr Monachaeraso sunt vertice; cetera densae
Membrapilo? ut prendi, cum aufugiunt, nequeant.

LXXI. In Orbilium.

PHoenicopterus, ales Enovata,
Usque a Phasidos appetita ripis.
Si gustum Orbilii gulaepropinant,
Ante et Cenia Cenam Apicianam
Si Stoaeputat arbiter Scioppus,
Quid restat Cynicisque, Rhinicisque
Ni mures uti derepente fiant,
Istiut Diogenes habere possint
Se dignas Parasiticas cohorteis?

LXXII. Ad Ibellum.

SIc suntomnia, ut aestimas, Ibelle,
Te praeter; tibi si videris ingens,
Exempla omnia praeteris Catonum
Magna stultitia ebriosiorum
Quam sunt Pantolabi, Canes professi.

LXXIII. Ad Invidum.

INvide, quam Poenam vovitibi, disce legendo.
Sis felix ita uti nemo tibi invideat.

LXXIV. Ad Testilin.

CAstam esse posse Testilin Bavo credat,
Quae nominari non potest sine stupro.

LXXV. In Famam.

INsanae sitis irrepleta Famae,
Cui sunt omnia susque deque, quorum
Vitam munere vivimus serenam.
Ut, postquam tumulo tegente victi
Terrae cessimus, exstitisse dicti,

Ob stulti volitemus ora vulgi.
Quid vis pallida, quem morare, Fama?
Anne ut nunc moriamur inter ipsa
Vitae principia hoc furore rapti
Ut postquam fuimus feramur esse?
O grande opprobrium velantis aevi!
At tu, si sapis, utere hoc quod exstat,
Et castaprece Caelitum favoreis
Exora: Veniet deinde nemo
Qui te, cum fueris, quoque esse credat.

LXXVI. Ad Lectorem.

OPtima si VIGIL I non sunt Epigrammata, Lector,
Causa tua est: censes qui legere esse malum.
Victor enim, quamvis bona dicere singula nolit,
Cuncta tamen tamquam sint bona, dececinit.

LXXVII. De Orbilio salutando.

POstico Orbilium si quando, Prisce, salutas,
Dic: Salve ingenii prodige nase tui.

LXXVIII. In Pilanum.

PIndaricae fecisti odae, Pilane, secundas
Hactenus; est rerum principium cui aqua.
At tua cum lotio te proluit uxor:
[Gap desc: greek word]


[Gap desc: greek word]
esse negas: sed tamen esse putas
Principium rerum: nam a verbis protenus illa
Devenit ad plena verbera ducta manu.

LXXIX. De Orbilio.

ORbilius fecit monstrum horribile at que pudendum,
Et scuticis quod vix omnibus excutias.
In nasum exstantem resupino clune cacavit,
Unde orta est Blovii regula carminibus.

LXXX. De eodem.

QUi doctere pote Orbilio didicisse Poetas,
In Lamiae turri comi pote pectine Solis.

LXXXI. In Scioppium.

EGregium exemplum Stoae dedit Enduperator,

Unde suis omneis maribus inficiat.
Postquam CarnarI consumpsit regna BaronI,
Fecit oletum in id et vertit humum Italiam.

LXXXII. Anagramma.

CASPER SCIOPIUS.

CRUCIS SIES POPA.

Concoxti paullamque fidem, minimum que pudorem,
Sectaris fumos dum popa Madrucios.
Nunc superest nilum nisi quod te nomine privo
Ipse iubes, Crucis ut sis Popa, Scoppiade.

LXXXIII. In eundem.

VEllera cum Scoppo nerent fatalia Parcae.
Pullaque fatorum crimina ferret ovis
Astitit Autolyci genitor Caducifer, et sit
Hic victor nati, me cupiente, mei,
Neque suo artisici desint rata praemia, dixit,
Perpetuus Crucis hic sit Popa Scoppiades.

LXXXIV. De Scoppio.

DIi sensum tibi dent tuum, Scioppi,
Qui quem pectore gestitas in alto,
Quaerendo gabalum teris triennium.

LXXXV. In eundem.

TReis quaerit annes Scoppius Crucem in libris,
Treis quaerit annos Scoppius suam frontem.
Treis quaerit annos in suis libris furcam,
Treis quaerit annos Scoppius suum funus.

LXXXVI. De eodem.

VErba tria excedens Scoppo Madruccius heros
Legavit; Crucis hinc sis Popa, ego intereo.

LXXXVII. Aliud Anagramma.

CASPER SCIOPPIUS.