Venustiora possem,
Negant mihi puellae,
Venusta Cum periclo
Haec ipsa Cantilena est.
Nam Cum oscula atque amores
Legit genus superbum,
Abinde discit in nos
Nostro frui lepore.
Lepidissimi stupemus
Ut tetrici Poetae,
Nobis nisi puellae
Dent ingeni nitoreis.
Rapere at parata nobis
Nimium est luela dura.
Amor hac heri volabat
Blaesumque cantitabat,
Apum legens laboreis.
Hoc Victor audiebat,
Cum melle Apum liquenti
Socians amoris ergo
Suavissimum liquorem
Epigrammata inde fecit,
Dulcedinem laboris
Hymettii potita,
Aculeata amoris
Tenerrima sagitta.
Hymnus puellus olim
Fuit, a Lyaeo amatus,
Sed ebrium Lyaeum
Nolebat ille ad indas
Pugnas sequi. Ergo in hymnum
Mollissimum Hymnus exit.
Heroas eleganti
Quondam ore, et amplo, hiabat,
Nunc delicatiori
Pede, servitus Lyaei est.
Sic delicatus ille,
Sat elegans, sat altus,
Sat, Hymnus, est superbus.
Heroici valete,
Valete, io, Triumfi,
Felix Lyaeus, atque
Fortis Lyaeus, atque
Pulcer [Reg: Pulcher] Lyaeus, atque
Munis Lyaeus, atque
Nitidus Lyaeus, atque
Clemens Lyaeus, atque
Sapiens Lyaeus, atque
Dives Lyaeus Hymno est,
Cuncta est Lyaeus Hymno.
Felix Cythera, felix,
pulcra [Reg: pulchra] est Cythera, pulcra [Reg: pulchra] ,
Nitida est Cythera, comta [Reg: compta] est,
Clemens Cythera, clemens,
Et quicquid est Lyaeus,
Hoc est simul Cythera;
Lyaeus et Cythera
Hymnusque cuncta pulcra [Reg: pulchra]
Sunt omnibus Diis, sunt
Simul omnibus Deabus.
Heroici valete,
Longum valete, plausus.
Lyaeus et Cythera
Et Hymnus, omne pulchrum [Orig: pulcrum] est.
Albissima in papyro
Scripsit mihi Diona:
Neaerea virgo vestra est,
Ego virgines volo omnes
Pati meas sagittas.
Rescripsi ego: o Diona,
Neaera virgo nostra est
Spernit tuas sagittas,
Cupidinemque ridet,
At osculum veretur.
Irata Cypris ergo
Hoc osculum dedit mi,
Neaera, tu caveto
Me commovere in iram:
Aut osculum hoc tibi illum
Fastum, Neaera, demet,
Nam cuimodo osculum istud
Ostendero puellae,
E virgine est Neaera,
Quod ipse nolo factum,
Facere ipse sed volo unus.
Puerum cano Cytherae,
Quid ad me habere multum?
Quid Laureae atque Phoebo
Pallescere invenustum?
Mea vita, vita priva est,
Quam vivo. Cum oppetendum
Erit aliquando mortem,
Nemo mihi suarum
Quid adsuet dierum.
Ius ergo sentientem
Me, me meis fruisci,
Tristeis abite Curae,
Morboniam, adque corvos.
Nolo esse Croesus, haeres
Licini recuso dici.
Suavi lepore vitam
Sic cuique condiendum est,
Ut vivere ipse vivum
Sentire possit ex se.
Cedrini valete succi,
Et Oxybalsama, et quod
Servat catas papyros.
Genius mihi meoque
Dat carmini coronam,
Spondetque mille saecla [Orig: secla] .
Rota rapta equo ut volucri
Transit Curulis annus.
Modo unus et secundus
Accesserint, iacebis
Cinisculus pusillus.
Nec, praeterire si quis
Forte institit, manebit
Superbiam atque Fastum,
Viventis ante Numen:
Casti venite Amoreis,
Rosa tempora illigato,
Lusus venite molles,
Pietas tenebit omneis
Gremio suo, atque castos
Faciet obire Soleis,
Obire quos necesse est
Semel, impios, piosve,
Exceptione nulla.
Virguncula illa pulcrae [Reg: pulchrae]
Lepore nota nostro,
Genus unde haberet? ex me
Quaerebat hospes, arcum
Faretramque et ignem ocellis
Miris modis, renitens.
Ego ordine ex vetusto,
Seriem praeire longam,
Generosiora vitae
Meae ordia explicare:
Ut illa nata magnis
Avis Misena in arce
Deduxerit superbum
Stemna usque de Tuisco.
Germania fatentur
Sibi quem Patrem esse primi.
At ille dicta nostra
Media insilit proterre,
Et alterum ex ocellis
In me iacit: quid inde
Factum, requit is hospes?
Virgunculam putaram
Genitam esse de Tuisco,
Nata illa de igne vesco est.
In praedio paterno
Dulcissimum otiari
Volo; perite Gallae
Veneres, et Italae, et vos
Batavicae, Anglicaeque,
Si quas habemus umquam
Ante ista conspicatas.
Scazontas hic severos
Meditabimur: Iocari
Qui dixerit Rosillum,
Hic sentiet Severum.
Amor ista machinantem
Myrto videbat alta,
Ridebat et canebat
Mihi ergo bella tanta
Mihi parantur, inquit.
Et, ut ales est perinde
Iniuriosa, ut omni
Occasione quaerat
Sapientibus nocere.
Forma tumultuanti
Dat classicum popello
Cupidinum, et Leporum.
Scazonte Cum severo
Perii Catoniane.
Vulcanus ad Cytheren
Sic est semel locutus.
Quid ergo bellum et altum
Illum tenebrionem
Praefers mihi, Diona,
Quod clanculum huc penetret?
Hoc praefero, inquit illa,
Quod clanculum penetrat,
Tu, si forem Gradivi
Coniux, magis placere.
Vulcanus haec putabat
Vera esse, clanculumque
Formam induit Gradivi.
Sed illa suspicata
Dolum; ut bona est, iacentem
Amplexa pro Gradivo est.
Ast ille claudicare
In lectulo quoque infit.
Non sic mihi Gradivus
equitabat; illa secum:
Cum, qui latebat isthic,
Verus venit Gradivus,
Speciem gerens mariti,
Vulcanium renidens.
Ibi illa clamat; hic est
Adulter, heic latere
Volt, erue hac latebra.
Coactus ille firma est
Adulteri dolosa
Fugere, et loCum marita
Adultero dare. O sic
Perire suspicaces,
Perire curiosos,
Incredulum dolosos,
Det Iuppiter maritos.
Erant duae puellae,
Utramque ego peribam,
Et utraque me peribat,
Utraque Cum perirem
Utraque ne periret,
Res mira, mira, Amanteis,
Feci ex duabus unam.
Crescunt mei libelli
Fax crescit ut furoris.
Nulla hora trudit horam.
Quin sit novi furoris
Nova causa facta nobis.
Legunt quidem libellos
Amasii nitenteis.
Sed succi plena verba
Nemo nisi auctor ipse.
Intelligit amando.
O flammei, Cupido,
Amoris Imperator,
Partem mei furoris
Hinc transfer ad Legenteis.
Ignoscere ut iocosis
Possint velintque cuncti
Amando cantilenis.
Si cor meum e latebra
Quis pectoris revulsum
Videre vellet, illo
Torrem videret, ignis
Flagrantia ustulatum.
Si corculum e latebra
Revelleret meum ima,
Hostis cruenta dextra,
Ceram putaret illud
Mero igne diffluentem.
Sic utitur, liquatur
Amoris - ignis aestu.
Quid mirum acerba dictae
Si sunt lepore nuda,
Cum titionis instar
Mihi corculum superbus
Adurat intus ignis,
Populetur ut nitorem?
Animae ipsa vis, Deo ortae,
Liquescit ignea vi
Amoris inquilini.
Et corporis secundas
Facit igneo camino.
Merito dedere amori
Sceptrum potens Olympi,
Atque orbis omnis olim
Sapientiae Poetae.
Dea Rerum, amica divum,
Anima hominis sagacis,
Famulatur, et ministram
Agnoscit almi amoris,
In hoc Olympo ab alto
Demissa terram in imam.
Mea Vita. si alterius
Flagrare possem amore,
Fidemve, quam semel tu
Mihi dedisti, et ipse
Tibi quam dedi, vel ipsa
Suspicione furto
Adulterare nigro.
Poenam hanc mererer omnem,
Quam nunc mihi propinas
Exhauriendam, amaram,
Ab innocente amante.
Nec hoc dolore rumpi
Dolet mihi: sed irae
Vobis dedisse causam
Sit error ille quamvis,
Nostrum ardidum furorem,
Dolet hoc, Neaera, magnum.
Laesisse te putamus
Quam vis nihil sciamus,
Laesam quia esse tu te
Fateris ultione.
Utinam dii has, fluenteis
Lacrymas [Reg: Lacrimas] , dolente ocello.
Quae ex intime cerebro
Liquantur innocentis,
Voce frui dedissent,
Lacrymae [Reg: Lacrimae] meae sine omni
Tibi dicerent querela,
Sine dubitatione
Tibi dicerent, Neaera,
Nullam omnium puellam
Vel cogitationem
Nisi te, subisse nostram.
Utinam intimi e latebris
Oriundus iste cordis
Gemitus, loqui valeret
Solam tuam figuram
Ibi conspici, atque regnum
Sanctum obtinere dicat.
Sed uti mihi ista fata
Contraria esse cerno,
Pereundum, et eluenda
Suspicio ista morte est.
Quot quot fideli amore
Usi antea sinistra
Ave estis, o Amanteis,
Animam meam ad choreas
Sinite introire vestras,
Beatitatis aedeis,
Et Insulas Poetis
Ab amore praeparatas,
Dum vixi, amore semper
In candido perivi,
Nunc mortuus, quietem
In fine amoris atre
Opto invenire gratam,
Anni mihi fuere
Nondum decem bis, illos
In amore canido omneis
Consumsi [Reg: Consumpsi] , et hinc abivi,
Fortuna sit fera, atrox,
Saeva, impia, horrida, excors,
Poenasque porro cunctas
Consum at in Rosillo:
Fidelitate salva
Tamen oppete Rosillus,
Quodcunque crimen illi
Suspicione victa
Adscripserit puella
Fati esse, non puellae
Hoc ille credit omne.
Rosillus at mali ex se
Penitus nihil fatetur:
Nisi si iubet puella,
Adgnoscere, ille sentit
Nihil quidem esse, sed se;
Fecisse cuncta dicit,
Quia sic iubet puella.
Quae bestia illa parva
Quam subvolare, multo
Stridore disputare
Lasciva dicta cernis,
Quae sit requiris hospes?
Lucam bovem putabis
Prae bestia hac minutam,
Si noveris, putabis.
O nesciens beate!
Amor est, Amor: Cupido
Alio furore dictus,
O hospes hunc latendo
Tuus hactenus fuisti.
Posita puer pharetra
Sulcos, Amor, serebat,
Taurosque sub iugo, agrum
Subigebat expolire.
Sed mox labore fessus
Iovem allocutus ipsum est.
Hoc rustico obstupentem,
Arvum mihi calor
Et imbre, ave, hoc fovete,
Aut e freto iuvenCum
Sub ista aratra cogam,
Quem nuper ex Olympo
In marmor altum adegi.
Diis templa dedicata
A tempore eruuntur,
Arcus graves triumphis
Aetas gravis triumphat,
Montes eduntur illa,
Fluvii bibuntur illa,
Saxa excavantur illa,
Arma atteruntur illa,
Aes, marmor, atque ferrum,
Adamasque temporis vi
Subterruente nutant.
Quin gloria ipsa, Fama,
Livorque Cum Favore
Labefacta vi Curuli
Aetatis, obsolescunt.
Solusne ab illo amantum
Augetur ignis, a quo
Reliqua omnia exeduntur?
Augetur ille certe,
Quo promtius [Reg: promptius] resistis,
Hoc maior ille crescit.
Ephebus ille pulcer [Reg: pulcher]
Crispante verticem auctus
Pluma, malus profecto est,
Cavete eum, puellae.
Cur sic vagum tuetur?
Cur aucupari ocellis
Praeterbitentium agmen
Hinc inde muginatur?
Cur eligit quid istinc?
Cur despuit quid istinc?
Cur pallet et rubescit?
Cur plaudit, et stupescit?
Cur disputat, labello
Trutinante, multa secum?
Cur hirquulum [Reg: hirculum] tuetur?
Cur valgiter labella
Diducit, hinc et inde?
Cur pulsat, atque pectus,
Ad se evocat? Capillo
Cur crispulum nitescit?
Cur delicatum ocellum
Vibrat, recolligitque?
Cur tam venuste et apte
Graditur, pedo erudito?
Cur veste transnitente
Pellucidus videtur?
Malus est puer profecto,
Decepit ille multas!
Hoc risus ipse prodit.
Viden' ut manu loquaci
Sua dicta, dicta caeca
Depingat, atque menten;
Edisserat tegendo!
Cavete eum, puellae,
Cane peius, angue peius,
Vestrum aucupatur ille
Rete aureo pudorem.
Equitum ducem Rosillum
Miramini puellae,
Non quod, caput comanti
Pluma superbus, inter
Socios suos triumfet
Formae decore pictae.
Non quod leporo vultus
Rex omnium videri
Mereatur, impetretque,
Nec quod mero auro amictun;
Distinctus elegantem,
A Sole fulguranti
Sit proximus nitore:
Sed quod pudicus ille
Nullam lepore ducat.
Sed omnibus puellis
Placere sic laboret,
Ut unicae puellae
Placere possit unus.
Hic est labor Rosilli,
Hoc est opus Rosilli.
Inhiat homo futuris
Praesentium obstupesci:
Honor antea petitus.
In amore sequiorem
Meretur ille honorem,
Potiunda qui stupescit
Et negligit potita.
Iuvenum sed ille prorsus
Communis omnium error,
Ut prodigunt semel quae
Possessa sunt, supine,
Inhientque possidendis.
Sed hoc timere noli
Vita in tuo Rosillio,
Iuvenis putetur ille
In Amore forsan ipso,
In Amoris obsequela,
Retinentiaque, divos
Virtute provocabit.
Suspendier meretur,
Qui flammeos ab usu
Suspendit uno Amoreis,
Radicem agit sub imam
Animam pudici Amantis,
Generosa sic Cupido,
Evelli ut inde salva
Nequeat deinde vita.
Quamvis lepore nullo
Mihi nota, Myrtilisia,
Sis, nec futura quam nunc
Sis notior deinde,
Tamen tuo lepori
Impendam ego hunc leporem.
Ut esse te olim amatam
Mihi, posteri putare
Possint: nisi hoc mereris
Tu, pro tuo lepore,
Meretur ipse certe
Adfectus hoc Amoris.
Proinde te putabis
A me quoque, o Venusta,
Amarier vicissim,
Atque Anterotis istum
Statuam feras leporem.
Mirum suum furorem
Mihi credidit Vibiscus:
Omnes amat puellas
Et ad oculum unice omnes.
Sed nulla sese amari
Sentit puella ab illo.
Mirissimi prosecto
Amoris haec figura est.
Centesimum usque in annum
Si viverem, ista flamma
quotidie [Reg: Cotidie] tamen se
Augeret, o Neaera,
Giganticida Pallas
Tota eruditione,
Pythonicida Phoebus
Toto ingeni vigore,
Argique cida frater,
Tota sagacitate,
Gelonicida Mavors
Toto suo tumultu,
Et Indicida Bacchus
Tota ebriositate,
Et silvicida Phoebe
Tota sua canum vi,
Et cuncticida Cypris
Huiusque Cum faretra
Ut matricida, natus,
Toto suo furore
Leporis et iocorum
Fatentur esse servi.
Oculus tuus, Neaera,
Est corculum meum alter,
Oculus tuus, Neaera,
Anima alter est mea: illis
Spiroque, sentioque,
Vivoque, floreoque,
Videoque, cantitoque;
Quod vivere et videre
Unum puto Poetae.
Mirum quis ergo ducet
Pendere me ex ocellis?
Quis me alterum ex ocellis
Meum vocare Solem?
Et alterum ex ocellis
Meam vocare Lunam?
Sine Flammeis ocellis
Tuis, Neaera, Solem
Fateor mihi tenebram,
Nebulamque Noctilucam.
Caecum putamus omnes
Miserrimum esse iure;
Tamen absque amore vivens
Multo miser profecto
Magis est, magisque caecus.
Oculi vagante flamma
Solam cutem tuentur,
Et inde iudicant, quam
Homo sit venustus iste,
Sit invenustus ille.
Sed corculum ipsum, et ipsam
Animam videt Cupido,
Animaque corculoque
Vicem videns ocelli.
Cum quae puella pulcra [Reg: pulchra] est
Non dicit ille pulcram [Reg: pulchram] ,
Consentiat nisi ori
Corclum intimum atque mentis
Penitissimae medulla.
Hinc illa causa nata est
Quod osculari amantes
Sese invicem, reantur
Valde esse delicatum.
Nam Cum minus videri
Animae queunt medullae,
Obambulare cogunt
Eam in oscula, atque porro
Hinc iudicatn sagaci
Perpensione mentem.
Ergo osculum statera est,
Qua mens et haec et illa
Penduntur, atque digna
Gravitatis experiri
Pondus volunt bilance.
Una omnium puella
Deceperit Rosillum,
Decepta Cum sit ipsa!
Credebat una verbis,
Cubiculumque nostrum,
Stertente me, subibat.
Puella delicata,
Dormire vult Rosillus,
Viden' ille iam sopore
Victus iacet profundo?
Verum esse Cum putaret,
Petulante nostra dextra
Concussit illa fulcra.
Sollers ego tacebam,
Relinquit illa lectum
Tetigitque me, levique
Exosculata tactu est,
Roseum meum labellum
Labellulum tacebat,
Vigilabat acer arcus,
Sagitta gestiebat
Mihi exsilire nervo.
Et huc sit usque ventum
Mihi Cum, puella dixit,
Quin osculabor ipsum
Pavore iam remoto?
Exosculata rursum est
Roseum meum labellum,
Superque me reclinis
Ore ebibit meo quem
Ore halitum ciebam.
Me somnus excitatum
Subito volans reliquit.
Saltu relinquo lectum:
Nec illico puellam
Ut rusticus, prehendo:
Cubiculi sed ante
Oppessulo forem arcte.
Ah ah, vocabat illa,
Non hoc tuae canebas
Fidelitas Neaerae.
Vigilans fidelis, at non
Sum dormiens, puellae,
Exceptio ista nostra est.
Cum plurima eiulasset,
Sed pluria impetrasset,
Et omnia erogasset,
Pepigit puella mecum
Tacere velle sese,
Iterare si liceret,
Fidelitate tanta
Quod iam semel patrasset.
Dormire quaque nocte
Me posse sic, fatebar,
Et dormii profecto,
Saepissime hunc soporem
Fidelitate salva.
Solos putare Gallos
Veneris fovere pullos,
Germaniae Iuventus.
Germaniae Iuventus
Prae Gallico Lepore,
Urbanitate Galla,
Rus est merum profecto.
Quid enim rogari, et esse
Pueras iuvat superbas,
Melius rogare longe
Pueras, viros negare.
A sequiore sexu
Quod sequius, patrandum est,
Viros decet rogari,
Virgunculas rogare.
Sed Gallus hac potitus
Urbanitate, pura
Ex elegantia, ambit
Pueras tamen rogando.
Quam rusticam putabis
Quae possit huic negare?
Qui Cum impetrare possit
Iure, impetrat rogando?
Ad rivuli strepentis
Obdormii susurros;
Venit superba comtu [Reg: comptu]
Mulier venusta cultu,
Gemmis et auro onusta,
Saccos trahens rigentes
Auro, graveis Philippis.
Bis ter gradu faceto
Obambulans in orbem
Demum mihi locuta est.
Ego sum Dea illa, divum
Pecunia, Imperatrix,
Viden' meos honoreis?
Orbi impero universo.
Palam Diis sacella
Mortalitas struit, quos
Adorat atque adornat.
Sed clam mihi facessunt
Omneis Sacra, atque vita
Quod nobilissimum, uni
Mihi dedicatn Patronae.
Deos colunt sacellis
Si quos colunt labellis,
Me pectore atque mente
Nunc, quae Dea illa summa
Adoror atque quaeror
Summo Labore cunctis,
Ultro tibi tenendam
Me dedico offeroque.
Quantum libet cape isthinc
Et esto dis, beatus,
Felix, pecuniosus,
Et quic quid allubescit.
Mirabar et stupebam,
Et iam manu capace
Dea sinum replebam,
Oculus meos tenebrae
Involuere ordiuntur.
Lugebam, et ut ocellos
Mihi redderet, rogabam,
Cum lux repente mirae
Coelo refulsit alto,
Atque ad meos pedes se
In lectulo remisit
Mulier, imagine omni
Formosiore vultu,
Radiis amicta Solis,
Cubito levi reclinis
Multos legens libellos.
Quam cirCum, amore vivo,
Umbrae vagae volabant,
Atque osculis cubantem
Hinc inde ventilabant.
Dea vera, vera, dixi,
Dea, namque homo esse no quis
Quod ipsa volt figura,
Quae sis doce; Poeta
Sum castus, atque amator,
Charissimus [Reg: Carissimus] Deabus.
Ideo, canebat illa,
Venio ut docerom amantem.
Purum, piumque vatem
Amare me, ut Neaeram:
At istud impetrare
Dea sis licet, vel ipsa
Maior Deum parente,
Nequibis, ipse dixi.
Quin spondeo mihi istuc,
Ne amabis ut Neaeram,
Dea dixit, atque risit.
Quies vocor beata,
Studiis Patrona priscis,
Sine sanguine atque noxa,
Aeruginis profanae
Pecuniaeque pestis.
Mecum in sinu latebis
Cupidissimae Neaerae,
Amabit illa ceu te,
Amabis ipse ut illam,
Amabilem quietem.
Sed monstrum edax leporis,
Et perduelle paci,
Fuga hinc, quod adstat istinc.
Oculos rudes reflexi,
Pecuniae libido
Ut umbra, dissipata
Effugerat per auras.
At ego, Dea aeviterna,
Dea maxima, atque sola,
Mortalitatis exsors,
Te Cum mea Neaera
Amabo compari aestu.
Nec hora porro vitam
Tibi una demet istam.
Quin sacra sit quietis
Sacrae serenitati.
Me somnus ut reliquit,
Amor sacrae quietis,
Aeternus occupavit.
Anacreon beate,
Princeps Poeta Graium,
Optabile est perisse
Tibi, principi leporum,
Nam si tuo lepore
Modo provocare velles,
Quos Gallici Poetae
Canunt, favente Cypri,
Amore, Gratiisque
Fauentibus, Lepores,
Tui ioci rigerent,
Sorderet, atque ruri
Aequanda rustico, omnis
Venus tua stuperet.
Quid Thusca dicta dicam
Germaniaeque rythmos?
Sunt elegantis ambo
Favore macta Cleius,
Prae Gallico lepore
Sunt rustici sonoris.
O Gens venusti linguis,
A Gratiis polita,
Charitum in sinu educata,
Venerisque lacte fota.
Nil cantitare praeter
Omnis tua esse vita
Debebat, eleganti
Orbis lepore victrix.
O lingua, quae venustas!
O labra, quae voluptas!
Pronunciationis [Reg: Pronuntiationis]
Inamulanda prorsus
Rotunditas suavis,
Et suavitas rotunda.
Cum quis lepore Gallo
Exorat, aut puellam
Ambitve, detinetve,
Ipsae viri querellae,
Et lacrymae [Reg: lacrimae] suaves.
Dulcissimique planctus,
Pleno ore nectar halant.
Quid arbitrer cachinnos
Et vincta lege verba?
Graii tacete vates,
Iactantiae magistri,
Nativitate Cypris
Cyprum suapte damnat.
In Gallico roseto
Fragrante cantilenae
Venus est odore nata.
Peperit deinde matres
Suas Venus vicissim.
O cantilena mollis!
Saltantium o chorea
Verborum, amore plena!
O Gratiae loquendi!
Placentiae canendi!
Mihi me Poeta dulci
Rapit ebrium liquore,
Qui manat e labello
Apollinis sonori.
Quid Cum puella cantu
Indulget? ipsa sese
Est elegantia illic
Longe elegantior, nec
In amante sensus ullus
Superest, nisi canenti
Auditus ob secundans.
Quid Cum fidem puella
Digitis ferit eburnis?
Eburneamque cantu
Testudinem figurat?
Colliquor, et Deorum
Anima subit choreas.
Mortalitas profecto
Nil tale sensit umquam.
Post cantum ad oscula itur
Non illa plena fuco,
Ut Ausonis veneno
Scatet puella saepe:
Sed candida et modesta,
Aculeumque semper
Linquentia in labellis.
O rustici Lyaei
Germanici coloni,
In Gallias abite:
Ibi discere est Dionam.
Post oscula atque lusus
Lectus reclinis illic
Ad caetera evocabit.
Sed hactenus leporem
Amant pii Poetae
Gallum: deinde malint
Germanicum puellae,
Ut dictitare Gallas
Inaudii frequenter.
Mago labore mortem
Accersam ego cruentam?
Non, non, satis superba est,
Venit ipsa, nec vocata.
Vocata saepe Vita
Rarenter audit. Ergo
Vitam vocabo saepe
Semel ut venire malit.
Dum vita mi vocatur.
Mors suffugit vocantem.
Dum vita non vocatur,
Mors repit ad morantem.
Vale cruenta Mors, non
Mihi es negocium [Reg: negotium] aeptum,
Iuvenilibus iocorum
Indulgeo susurris.
Sic est opus, suaeve
Sic est perire nobis.
Qui sic perire non vult,
Perit perire nolens.
Pecunia atque pallor
Longe exsulate de me,
Procul exsulate curae,
Insomnium ministrae
Mentie vorationum,
Cordi ustulbationum,
Animique pastionum,
Cruori suctionum,
Colori vastionum,
Odii creationum,
Laeti recisionum,
Boni fugationum,
Mali reductionum.
Insomnium ministrae
Procul exsulate curae,
A corculo Poetae
Venusti linguis atque
Amori labri, ocellis
Procul a meis abito
Detorta opum Cupido.
Gremio tenere molli
Amabilem puellaem
Est cura sola nostra,
Retinere eam potitam,
Potirier negantem,
Est una cura nostra.
Taciti et Dionis este
Augusta dictitare,
Pro posterisque gesta
Stylo gravi enotare.
Tacitus tuus, Diona,
Dio tuus, Cupido,
Sum nobilis Rosillus.
Cascaubonus Dionas,
Et Lipsius notando
Tacitos bene explicabit.
Casaubonus Dionae
Et Lipsius sum amori
Rosillus explicando,
Longos dies Neaerae
Augusta facta amoris
Et matris explicabo.
Nec explicabo solum,
Post explicationem
Ipse actitabo docta.
Hoc historem esse doctum
Taciti vicem et Dionis,
Criticum vicem esse doctum
Casauboni atque Lipsi, est.