11 April 2005Theresa Schnedermann (corrections), Ruediger Niehl (tagging)markupWorked in corrections supplied by G. Burkard.
editorial description: typed text - structural tagging complete - no semantic tagging - manual spell check
CASP. BARTHI LEANDRIDOS LIBER SECUNDUS.
NAMQUE ea diversa penitus dum parte gerunturAligerum amplexu retinens, Venus aurea, natum,Mater, ut ignotos consolaretur Amoreis,Spe Iuvenis certa, certa spe vota puellaeSolveret, instabat memorans, dictisque premebat.Ille gravem fati causatur ad omnia molem,Si vel conspectu teneri fruerentur amanteis;Quippe Prometheis inscriptas nosse figurisSanctorum tabulas, Themidos mysteria magnae:Quae non fas ulli Divumque hominumque videre,Condit in aeterno canens adamante Vetustas.Solus Amor legit, et superis enuntiat: ex quoIpsum alia Victor Saturnum compede vinxit,(Custodem superum Fati, qui limine primoExcubat, aeratosque aereo premit obice posteis.)Suavia praeteriti repetentem gaudia coetus:Ut Deus hinnitu fugiens complevit acutoPelion: Et Iani latuit sacer hospes in arvis.Cum pater excelso demissus fornice caeliTellurem implevit fecundis imbribus augens,Unde Deum generi stirpes nova regna GigantumSollicitant, monteisque infesta ad sidera ducunt.Quod nisi fulmineo restet Iovis impetus igneSubiectum Ossaeo devolvens vertice Olympum,Consiliis divum mortalia misceat OtosSomnia, caelesteisque plagas, mundumque tonantemPro Siculo flammis incendat monte Typhoeus.At iuvenum fatis quae conscia dicta notarat,Narrabat matri motis, amor improbus, alis.Donec purpureis inmulgens oscula labrisEt Iuvenem miserata, et poenas innocis Herus,Flexit eum, infirmis nectentem retia dictis.Qualia cum primo fratrum dedit alma DioneAura redit mundo Zepyhri, genialia AprilisLumina per totum ridens defundit Olympum.Risit Amor dominam, toties quae serviit ipsi,Quodque cupit, iubet esse ratum, tremuere pharetraeAugurium infelix puero, infestumque puellae.Iamque dies aderat qua Sestia turba, pariqueFesta colit studio Cythereia, mollis Abydos,Nec solae, vicina venit toto insula pontoOmnis, et arcta colit si quis freta mitior Helles.Adsunt purpurei Iuvenes, quos Graecia mittit,Graecia, amatorum genitrix fecunda piorum.Non Libani sub odoriferis quae collibus ardetSaltibus ingenuis Paphias duxisse choreas,Nympha domi mansit, non mansit Nympha CytherisUlla, pari studio numen venerantur herile.In Iuvenum coetu sublimis pompa LeanderPatria relinquit lugentis moenia Abydi,Fleverunt Nymphae properantem, ardentque tuendoNanda dehinc, rate punicea, super aequora, vectum:Ille habet absenti fixos in virgine ocellos,Cui Dea restantis festinat stamina fati.Parte alia Veneri paulo ante allecta sacerdosInstaurat genialem aram, taedasque coronatHero, virgineae nitidissima gloria pompae.Omina defuerunt neutri: dum nauta carinamAequore ducebat placido, stans puppe LeanderAurea Iolchiaci cantabat vellera Phryxi,Vellera, quae niveam transportavere sororem,Quae soror ut liquit mersa aequore, perdidit ipsaNomen, at, infelix, pelago confecit amaro.Sic puer haud longum est cum perfida lumina servansSuspensae altivida, nabit freta, turre, lucernae:Venti inclementes exstinguent lampada diam,Lampade cum stincta periit nans vita Leandri.Virgo autem inmitis curans altaria divaeProcessit vittis ornata decentibus: olliPraevia lucebat genitrix, taedamque ferebat:Quae statim, ut est Veneri contacta, in virgine flammaDelicuit, saevumque dedit prudentibus omen.Verum ea quae aeterno conscripta adamante VetustasNascentem mansura, cuique suo ordine signatNon fas est hominem cupido fugisse renisu,Quin tamen exacto succedant tempore cuncta:Qui cupit, ut sentit succedere, doctior ille est,Dumque malum bene fert, mutat candentibus atra.Appulerat Seston, vix navita fune carinamIunxerat in littus, properantem fata LeandrumExcutiunt puppi, comites prior exit amicos,Statque Deam iuxta, et ritu discentis adorat:Multa querens frustra, non gnaro incensus amore,Optat, et in mortem nescit se optare, medelam.Atque aliquis, teneri formam miratus Ephebi,Sponsa venit modo quae, sponsi putat esse sororem.Interea ardenti suspendunt vota labello,Undique, et investi cingunt altaria myrto,Pars alia in niveis offert sua dicta columbisMitis uti Dea cuique et uti dea dura cuique est.Stat pavidus, vultum retinens tellure, repulsamQui metuit, castaque ad praemia virgine flagrat.Pallidus ora rigor frigentia torquet in illo,Illum aliumque pudor, flamma torrente, colorat.Non nemo ingratis noctem meditatus ocellisEbria ceu visa suspendit virgine vota.Haec tamen e cunctis rarissima turba videntiEt multum quaesita, venit: Creberrimus extraSpe foribus tacita sertum geniale revincit.Ferrea, at effigies, auro simulata superne,Cypridos, occulte Magneti opposta latenti,Mobilis adnutat plebi, sensimque renidensIubila laetantum, ut coram exaudita, remittit.Nec tum etenim arsuros libaverat ignis honores.Victima nondum aurum cornu letale ferebat.Cum Iuvenes, votis divam clementibus apti,Instituunt choreas plauduntque altaria circumProspera venturae libanteis omina pompae.Nec mora, cum medio Phoebi rota constitit axeFusa venit portis et Sestias orgia ducitPompa; Volatilibus humeros ornate pharetris:Ales ut in caelo tenerorum ductor AmorumRegna Cupidineis exercet mollia turmis:Stirps Veneris, Nymphisque satos domat ore puellos.Olli agili studio regem venerantur, et orantMatris ut imperiis regnum hoc et fortius illudAdiciat, neque iura hominum, neque iura DeorumCuret: Amor gremio infusus genitricis amataeSublimis curru, quae spicula nectare tinxitFelle novo infundit et dulce obfuscat amaro.Nectare, quod Veneris saliens utrimque papilla,Inque sinum, inque caput dios iaculatur odoreis.Unde, oblita sui, suavi liquescit AmorePastaque ab Ambrosio dormit mens enthea succo.Felle, quod e Stygio productum fonte, sororesEumenides proprio commistum lacte ministrant.Unde infelici perculsus Amore, furentumMore, animus properat praevisa pericula contra.Talis pompa coronato volat undique curruOrgia lascivae stipans producta Diones.Verum omnis solita flectit spectacula divaIn se, lecta Deae, forma florente, Sacerdos,Hero omnes spectantum oculos, sola omnia completPectora, nec saevo sua iura relinquit amori,Nec Charitum trigae Charites superesse, nec uniDat Veneri Veneres: Amor est, Venus, ipsa, Charisque.At iuvenes alii parcentibus incluta fatisVota cient solum, simulacraque virginis HerusEminus in diva, divam venerantur in Hero,Stringentes dubiis invita silentia labris:Atque aliquis, teneras suetus ductare puellas,Haud rudis in bello Veneris studiique, dolique,Argutas talis suspendit voce querelas:Quid forma ista novi est? prorsus nec visa mihi anteNec post deinde videnda: liquescit pectus amore.Ipse ego et armatas vidi sine veste Lacaenas,Ioniasque nurus, et quis dat Achaia palmam.Rarae equidem in nostrum multae venere cubileMultae etiam adspectu, si non mihi amore potitae,At quae cunctarum pulcherrima visa, videntiHanc, deformis abit: certe Venus ipsa sacerdosFacta sibi est; Charitumve Deae flos trinus in unaOrgia fert Hero: simulacrave ficta CythereMarmorea affusa fecit gradientia vita;Pygmalionaeis ut quondam credita taedisUtibili saxum felix mutasse puella.Certe ego si divum, quae dicitur immortalis,Vita mihi hinc, illinc coniux se spondeat Hero;Spondeat illa aliis, coniux mihi ducitur Hero.Obstupeo visu; radiorum ut lumen ocelliSole repercusso, dubio mihi sidere reddunt.Et quantum quantumque, magisque magisque, tuendoMe satiare volo, tantum tantumque morantemForma trahit, nulla est saties spectantis ocelli:Talia tum pueri pro se sua quisque fatigatVotaque concipiunt, nec quisquam est aequore totoQui non Fortunae summam putet huius amorem.At nitida in tunica gressum moderata puellaVirgineum arguto dispergens ore ruborem,Constitit in medio carmenque exorsa sacerdosDececinit dirae laudeis, suaque orgia in illis.Tum vero amentem species diuturna LeandrumUltro acie tota subigit, neque sensibus e totUnus ei superest: quaquavorsum ora puellaOra rosas pleno fundentia fonte loquendiCommovet, hic sequitur: vix vota domestica cuiquamDe populo reticet: Tot noctibus umbra fatigansIgnarum adspectu Iuvenem, nunc ora puellaeViva refert, sponsaeque ciet fatalis amorem.Illa quidem in turba contra sua numina sentitQuaque videt, in se Veneris partitur honorem.Attamen hac quoties cupidos via flectit ocellosQua puer infelix vivebat momine in unoEt moriebatur, nec mortuus exspirabat,Nec vivusque vidensque videbat ut et vivebat,Inscia qua causa, tamen inscia, multa moraturVestigatque locum, nec abit satiata tuendo.Illic et tua sunt, dicebant gaudia fessae,Corcula, et in populo tua te modo numina adorant:Interea longe comitatum excesserat omnemSpe Iuvenis flagrans, et amore volatilis alto;Nec rudis hunc denso turba agmine destinet, ultroDat Venus alma viam, domitorque Cupidinis arcus.In venerabilibus tantum regnabat ocellisGratia, purpureo saliens super ora rubore,Ut divina piae lucerent munera formae,Dat populus ceu lege viam; properantis EphebiFeruor habet fasces, cedunt, et tramite latoDant iter, angustum modo qui fecere triumpho.Hei quam caeca sui, Fortunam ex indole privaAestimat humanae mens conditionis: in ignemFervidus hic properat, fugiendo incendia, flammasAppetit, erigido nec quidam frigore vinctusIt nivis in cumulos, gravis est Fortuna Cupido.Effera mens placitos semel obtinuisse furoreisSaxa per atque igneis sua detrimenta secuta est.Nulla quies iuveni donec se altaria propterDestituit cursu, visaque in virgine mansit.Virgine ceu telo iampridem fixus amata est,Quam primum modo nunc oculo cernente salutatStabat adhuc excelsa loco, laudeisque ciebatVirgo potens numeris, externabatque canendo.Non divae Auctricis populo, non Numina tantiSunt populo nati, de cantatrice puellaMominis unius spatium ut furatus haberetQuis suus esset honos tantis divoque deaeque.Dissita cui multis Zephyri coma lusibus erratAurea circum humeros, radiisque nitentibus ardet.Quisque olli est telum crinis, quo pectora vulgiTraicit, invicto ducens suspiria corde.Sic Solem omnipotentem alio fulgore refutatCaesaries populi nectar quae naribus halat.Conspicuo viridis florebat vertice serta,Serta, manu sibimet quam plexerat ipsa, corolla.Ambrosiam Idaliam fragrans, cui Cypridis hortosDum sese exornat, speculi dum consulit orbem,Ipsa Venus socio nuper spoliarat amore.Tota videbatur sertum geniale puella,Seu nitidum spectes, oculo variante, decorem,Seu suavem oppositis deducas naribus auram.Lusibus indociles oculi vigilacibus errantEvaduntque procul, mox, sese ut colligit ipsa,In se mirantur formosi gaudia cultus.Sic sacer adverso cum Sole illustris oberratIunonis Volucer, meminit quo munere formaeInter aves quondam regnum mortale teneret.Indignanti adeo surgit, discrimina milleCauda coloratis ponens secum orbibus, atqueFastosum circa volucrem spatiata recurrit.Mille olli adverso resplendent Sole coloreisAltividum levat ille caput, iam conscia formaeLumina vicinis immittere consulit auris,Iam redit in semet, nec se capit ipse tuendo.Talis erat, talem Virgo se Augusta ferebat.Carbaseam tunicam collo collecta patenti.Colla superbifico torquebat mollia gestuRecta levans aciem vultus, radiosque remittens.Sic Phoenix, longae fugiens confinia mortisIn vitam, e cineris nido fulgentior exit,Iamque annos recipit, iam pennipotentibus ergaLucem oculis restat, Solem reddensque trahensque.Illo Naturae nequit exsatiarier ardor,Usque novum spectando novum mirata volucrem est.Paulum hilari sese demittens corpore visusPoma duo Veneris turgentia cernit in hortoQualia adhuc immite Cydonia fruge resistuntAudaci digito, quae cum Venus ipsa superneArboris in summo custodiat orbe repostaAdmittunt tamen illa manum, quae dura putabisMolliculo dudum cupiant considere tactu.Talia virgineo suspensa e pectore malaMala duo invito chlamydem pro tubere trudunt.Carbaseam chlamydem, niveo quae consita SerumVellere, viventeis dat translucere papillas.Ipsae iam arcano lactabunt flore papillae,Lactabunt desiderio mulgenda ferociPurpurei Iuvenis, vivo medicamina Amori.Sed neque tum tunicae, nec Cypridis orgia laetaeTota latere volunt sua munera, dissita fulgentMembra palam, raro vestis turbante tumultu.Lumina in ingenuos deducunt Cypridis hortosCandida, virgineis impleta volumina membris.Perspicuo ut quondam si Salmacis integra fonteMersa natent, puro, corallia, visa profundo:Aut rosa cum calathis tegitur per lilia plenisPurpura per laetum candorem laetior ardet.Talis erat virgo, talisque in virgine amictus.Quid loca nunc longo dicam florentia versuCetera, quae teneri dudum cupiatis AmanteisAtque oculis longum sitientibus exspectetis?Cuique sua in promptu est fingendi cetera Musa,Fingere nemo potest pulcherrima, pulchrior illisQuin fuerint, quae nos frustra tacuisse CatoneisClamabunt torvi, sed nos tacuisse fatemur.At rosa iam in medio florebat amabilis hortoVirgineae Veneris, ad quam de corpore totoFlagranteis redeunt felicis amantis ocelli,Quam fortunati solum videre PoetaeEminus in speculo, cum per formosa profectiMembra, colorato describunt carmine formas.Seducunt oculis tunicae; salit icta FavonIVernili gemitu vestis lasciva, nec interCrispanteis licet ire moras flagrantis ocellum.Alta quidem femora, et sedes seducta patescuntInterdum, sed sponte sua rosa nolle videriSe simulat, visoque sitim iam fonte relinquit.Apparent nemora, et supra ceu, fornice ducto,Marmorei ventris tumor, at declivia celantInter utrumque iugum castae confinia vesteis.Nec favor in tuto est, rosa cum semel interit, (uniInterit illa semel) toto sua corpore languetGratia, nec laesam potis ars reparare vel astus.Propterea desiderium frustrata popelliAccendit magis atque magis custodia floris.Nam genus hoc studio mage quo celatur amicoHoc mage anhelanteis in sese accendit amanteis.Qui populo obiectus vili flos prostat in arvoA populo petitur, si quem stirps, sanguis, opesqueAut honor, aut meritis adiuncta superbia morum,E vulgi ducunt latebris, non vilia nauciSerta putat, iuvat e castis decerpere floreisEt vetitam multis primum transcendere saepem.Omnia quae dudum repetens mirator EphebusOra in virginea palma ceu fixa tenebatNusquam aciem inflectens nusquam ora tenacia mutans.Donec ei pausam spectandi saeva sacerdosFecit, et invergit sanctis altaribus ultroDona manu plena, redolenteisque addit honoreis.Heic Iuvenes cuncti, cunctae libare puellaeIncipiunt divae, et sua quisque vocabula cantansOre sacro faveat, divam, et sua vota secundetInflexis orant genibus, pavidique precantur:Ast semel attonito mentem ne sacra LeandroNec Venus ipsa movet; nisi qua male moverat ante.Sed data colloquio traduxit tempora votis.Adstitit ad flammam propior: per milia multaFrendentis populi, sua quoque in carmina fuso,Audivit pueri vocem formosa puella,Ipsa favet, spreta sacrorum lege, Diona,Nec tantum infelix fatum, suave orgia curat:Tum timidam, et multum simulantia vota prementemArripit, extima qua, tunica residente suprema,Cingula dispersas corradunt candida rugas.Molliaque haud dura retractans vincula dextraFecit iter verbis, dum respicit illa trahentem.Ah mea sancta Venus, teneri miserere precantis,Pars ego de populo sanctissima deprecor, adsisSancta puella, mihi, nec, quae geris, arma refutes.Ecce ego nec Divae, nec laesa Cupidinis armaTe venerans, vereor; sed uti mihi Amorque VenusqueEsse, es uti, cupias, oro; verbisque doloremVerbaque vix maesto commentor maesta dolori;Dixit, et adspectu miti, sine caede, repulsusVota sua ingeminat. Nec quod velit esse paratamDicere, praesentit, nec non consentit amanti.Ignoscenda putes tenerae peccata puellae,Victa Venus fuerat, Charitum e grege nulla negasset:Ausa puellaris fatoque resistere forma estDiisque suis, iunctisque Leandri in corpore utrisque:Ausa negare quod e cunctis cupidissima rebusArdebat tali concedere victa querela.Nam nec ut ignotam Iuvenis ambire puellamNec poterat Iuvenem pro ignoto spernere virgo.Interior formam Geniumque infixerat imoCordis Amor; dederatque figurae agnoscere pondus.Sic pueri dictis et se devicta puellaAssentit furtim et, mutantibus improba ocellis,Tecta procul positi monstrat fulgentia templi,Nec breve nisa loqui est, vultum tenet omnis in unaGrex Iuvenum; sensere aliqui pia dicta Leandri,Sed Venus obfuscat voceis, et carmina deletNe possint penitis insidere mentibus horum.Hinc celsum tacitos sustollit in aethera vultus,Suspiratque, occulta trahens per signa ruborem:Est Amor in nutu nec colludentia fallitLumina, consensum facilis puer intellexit;Scilicet amoto velit agmine templa subireNox ubi caerulea Solem detruserit umbra:Haec facile argutae capiens Oracula vatis,Quem doctum magni reddit schola mollis amoris,Ter quater in niveam deflexit basia vestem,Ter quater a tergo flavo dedit oscula crini:Dansque suas sentit spem non depellere flammas.Quippe modo aureolos cessim deducta capillosIpsa manu stringit, libataque basia captat,Et roseam roseis dextram commissa labellisQuae dare non poterat Iuveni, dedit oscula dextraeVirgo suae, vestesque oculis sua basia reddunt.Basia quae nemo populo pote cernere in illoSeu data purpureis tunicis, seu veste revulsaEt tamen in cupidae vultum traducta puellae.Sancta Venus vulgum sua nam mysteria celat,Inducitque oculos tenebrosa nube profanos.Ut tener, amissa tabescens coniuge, turturTurtur amat praesens absentis basia nuptae.Si qua illam in viridi suetam considere ramo,In viridi ramo meminit vestigia Amoris,Illa legit sed enim, fruiturque ut coniuge vivaDum recolit quis illa locis, quaque arbore saepe,Cum caro solita est Venerem exercere columbo.Talis, Amatorem limis virguncula pulsans,Cui dare praesenti prohibetur basia turba,Basia, quae potis est, absenti invergere gaudet.Cumque pudor laesaeque timor vetet altera FamaeTraduce furta decens Virgo meditatur ocello.Virginitas oblita latet, clepit invida moreisPone sacros, monitus patrum populata Voluptas.Nec generis tantum illa memor nec matris amatae estQuantum ultro ignoto cupida est servire marito.Quae tibi quae, crudelis Amor, convicia dicentIngenui vates, spreto, puer, arma furoreQui quatis! imposito Virtus pede vincitur alma.Te levium impatiens pridem Constantia morumTemperies te, dia, tremit: tibi, lege soluto,Mars pater in gremio Paphiae fera proelia narrat.Bellaque sanguinea cum cuspide mollia mutat.Te mens tota sibi, Sophiae dea facta per arcem,Quam procul a vulgo sua per vestigia vincit,Saepe Deum fasces, irrisaque fata remittit,Perfide, nec duros tenero fregisse tumultuContentus stimulos, aeterna compede victosPro lictore domas, tenebrisque imbellibus abdis.Unde nec infelix Sapientia, nec virtutumExtrahere omne genus domitos queat undique mores.Omnia quae lepidis mandavit carmina chartisGallia, cum Charisin et Apolline finxit AmicoDivinam historiam, divino Emblemate clausam,Gesta cui felix Amadaeus ad omnia vivumFert, illibati Fortuna exemplar Amoris;Illum non saevi tremefecit Numinis horror,Non contra oppositi vinctum tenuere manipli.Solus amor domat; at quoniam mortalibus anteImpos, ei penitus Charis est superata Poetae;Felicem extremo fine est expertus AmoremMilibus e multis raro quod contigit uni.Cetera sunt hominis, divi est Amadaeus imago.Felix ingenii vates, tua nectare puroOssa Venus semper riget; et mortalia quondamAmbrosiae latices aeterno in flore dierumCorcla bibant, numquam saevo temeranda dolore.Te rosa te calathis candentia lilia plenisSemper odore novo, trans saecla immitia, mittantElysium in campum, castorum praemia Amantum,Ut possis tandem tua per figmenta potiriConstructis diis Heroibus aedibus, in quisCum sedeat totum spectator obambulet Orbem.At tibi pro meritis et rerum turbine tantoSi qua diis pietas, olim convicia solventStoicidae Vates, Amor, et tua crimina dicent:Iamque pari invisos cupidorum flectit AmantumPronus equos, duplexque obiens rubet aethereus Sol:Turba fluit campo, seque hospite servat in urbe;Sestia qua firmis florebant moenia rebus,Sed divina Deae, nivea cum veste Sacerdos,Templa suburbano repetit fulgentia luco,Myrtea qua, semper viridi lare, silva DionesRidet et aequoreos contra viret aemula fluctus.Omnis ei abscessum comitatur pompa; LeanderOmnibus antevolat, nec fixa in virgine caraLumina, nec gressu gressum movet: ipsa sequentemSaepe retro sequitur, visoque reversa redibat.Saepe via in media diis ornatibus instat,Saepe quid amisit, ut reddere posset amator:Turbaque iam templum, Venerem venerata, redibat,Exit in obscurum nemus, et meditata, LeanderVerba animo versat, tenera potitura puella,Quem propriae laudis Cypris facit alma Poetam.Nox aderat, dulcique diem obliteraverat ala,Pervigilem Veneri noctem sine matre sacerdosTemplo agit in medio; sat custodita quod aereosAbscedens posteis ingenti vecte paterniSedulus officii genitor muniverat ante:Sed quid ego aligero dicam nocuisse puelloMarmora seu templi, solidum seu limine ferrum,Aeratosque, gravi munitos obice, postes?Transit Amor, quodcumque cupit. Penetrabilis olliMateria est ferrum, flatu clemente tenaceisExplodit valvas, per apertaque marmora rumpit.Ergo sua tandem virgo genetrice relictaRimam habet in foribus per quam sponsalia pangitPraesto aderat Iuvenis, doctum facit esse Cupido:Nescio quo pacto, valvae patuere volenteis,Solus cum sola pepigit nova foedera nupta:Pulcher amans pepigit, pepigit formosa puella.Cetera quid, flammis vicino sulfure, dicam?Virgo tamen, magnos multum causata parenteis,Longum etiam ignoti taedas causata mariti,Omnia quaesitis innectens foedera tricis,Ultima se dignam digno largitur Ephebo:Verum ea nec tempus, nec sancta altaria divae,(Quamquam ea quis proprior dicat temerarier igni?)Concubitu optato rata confirmare sinebant.Ante oculos socii praesto est Atalante LeonisQuae tenerum Hippomenen sacrato in limine passa est.Quam formosa fuit tam nunc rabiosa reperta est.Aurea qui Veneris decerpserat arbore malaNunc fera silvarum est ductrix, Neptunius Heros.Ergo animum indocilem vetito abstinuere piaclo,Sola modo in cupidis exsultant oscula labris,Oscula quae Veneris testes dulcedine magnaMaiorem porro designant deinde fruendam.Oscula casta neget puero Virguncula nulli,Nec puer haec umquam castae non sponte puellaeOfferat, hinc fiunt dulcis connubia fati:Oscula dum ludunt, multi sponsalia firmant.Illa per e toto deductae corpore in oraConveniunt animae, et verum meditantur Amorem.Nulli haec e Stoa rigidi vetuere Magistri,Non anus excocta nutrix aetate per annos;Qualia custodum ferrato in codice saeclaSaecla sedent, tristique canunt portenta puellaeVirgineo in thalamo; socio quae excurrere coetuEt malit laetis aetatem insumere ludis.Nunc alias choreas divarum altaria circumPlaudere, nunc nitidos Veris decerpere floreis.Nectere nunc, nunc nexa resolvere serta vicissim.Has tenerae poenarum instar metuere puellae,At miseris facileis torrebat cura medullasQui possint plena porro se nocte potiri.Cum neque livorem vicino Sole timendum,Relligiove loci, genitrixve ingrata vetarent.Turris in excelsae solam se margine virgo,Littore quae in solo cunctis intacta maneret,Virginibus, puerisque habitare cavebat, et illincNec latum migrare pedem, nec nuntia cuiquamMittere, praeter anum fidam se posse, docebat.Irritaque idcirco deflere pericula dudum,Et lacrimis nitidos iuveni corrumpere ocellos;At puer, impatiens flammae, cum Sestia AbydiLittora ab adverso contraria littore nosset,Respondere sibi; spatium breve censet Amator,Omnia dehinc rapiens votorum milia in unum,Ah miser, excelsa defigat lampada turriTurre lucernam alta pepigit male, noctis in umbra:Quam, simul ut certo stata servans pacta natatuPer medium nudus decurreret Hellespontum,Lumine conspicuo florentem cerneret, illacDirecturum itiner, conspectis ignibus istisNec sese furias bacchantum per mare saevumVentorum curare, nec ipsius Ennosigaei,Sed validam pelago surgenti opponere flammam,Quae Veneris tumidas evinceret ignibus undas.Nulla polo suetas porro nox duceret umbrasQua non se cupidum cupidae in loca sisteret Herus.Audaceis iamdudum animos mirata puellaStabat, agens lacrimas, nec pacta immitia nantisVult servare, nec amissa venit altera ab istaCondicio: vicere Dei, consponsa lucerna est.Sic demum dubio credentes marmore summam,Marmore crudelem contestabantur Amorem.Udaque mille udis figenteis basia ocellisDenique discedunt. Noctis sublustre per umbramIt nemus, et nantes iamdudum imitantia iactus,Brachia vix viso iam continet aequore: supraSpes volat ille suas: Matris penetralia castaeVirgo subit, thalamoque sacram meditata lucernam,Spe super incerta pendentia vota fatigat.Felices ambo, sua si frustrata CupidoQuem sapere et factis sineret sentire futura,Transversum turpi ne rapta libidinis oestroPectora, pro ratione malos inhiare doloresPraeciperet: mera dum melligo obfuscat amarumPatranti facinus; gratae spectacula mortisSeirenum ut quondam pelago fixere carinasCarmina; per ventos invicta, et marmore frustraFracta sacro, dum deliciis vacat, ebria cantuNavis, it in scopulos, hanc mergit dia voluptas:Nec quicquam nocuit cui lux ingrata LacaenaeVirginis, aut Hyades, aut strictus ab OrioneEnsis, et infidum si qua augent sidera pontum;Cum primum arguti captus dulcedine cantusAuribus attonitis viscosum cepit Amorem,Lucida non Helenes observat sidera fratrum,Non Helicen, certamque brevi Cynosuran in arcu,Non alia exsurgens quae placant, sidera, marmor,Haesit in ignotis, ignarus ut aequoris, aris;Non illum Iovis omnipotens, quamvis pedem utrumqueImpleat, assertum rapiente libidinis aestuServat; abit secum, suaque in dispendia pugnat.Deinde huic Sisiphio versatur corpore saxum,Pronaque vallis obit, montemque ascendit anhelum,Ille superpendens, cum marmore sentit obireVolvit id ipse tamen, sidensque in valle profunda,Ultro adversum adigit montem, inque cacumine sistit.Scilicet huic superest tantum rationis ab hosteUt sentire vetet secum periisse necesse est.Tale Amor est homini monstrum: sua Fata cadentumQuisque colit, gladiique aciem iugulandus adorat.FINIS LIBRI II.