I. Burghardi Sallii Gintrionis, insultantis Podagrae imprudentia. Antricelli Iopae prudens consilium, eandem in sua commoda obliquantis. II. Cum omne a Ioue principium sit; an a Ioue etiam Podagra initium sumpserit; et quomodo. an Vulcanus Filius Hypocrita, ut podagrice patrissare credatur, idcirco claudicet. III. Podagram esse morbum honoratum, pretiosum, morbum dominorum, et dominum morborum. IV. Ex quo utique magnum solacium [Orig: solatium] doloribus, quantovis pretio excandefactis, aspergi, probatur in Anonymo. Dialogus. V. Inter Podagricum et Podagram, intercedere quodammodo connubium.
VI. Non admitti quemuis rusticum, ad tam nobilis sponsae amplexus. VII. Podagram, velut bene moratam, bene enutritam et verecundam Virginem, ad dilecti sponsi pedes accidere. VIII. Coniugalem fidem, ex omnibus feminis hic inde cursantibus, seruare Podagram ardentissime. fidendum. IX. Proinde et a Podagrico viro, eandem fidem non facile frangendam, etiam quouis tormento pedis proposito, iuxta illud Satyrici nostri:
Phalaris licet imperet, ut sis
Falsus, et admoto dictet periuria tauro:
Summum crede nefas animam praeferre pudori,
etc. X. Nullam Coniugem, ex omni mulierum nomenclatura, ita viro ad nutum et numerum seruire. XI. Vanae querelae Podagricorum, minus recte sentientium. XII. Quasi vero mercimonia, quibus ditescimus, non aeque a Podagricis curari possint! XIII. Ingens commodum ex Podagra, quippe, ut putatur, odorifera. XIV. Non captos pedibus: sed verius apodes miseros esse. XV. Nouae querelae Podagricorum absterguntur. XVI. Caeterum usum pedum, tanti non faciendum esse, docere exempla Regum
barbarorum, et non barbarorum; pedibus alienis saepius utentium, quam propriis. XVII. An auis Paradisi dicta, caeteris volucribus idcirco infelicior sit, quod pedibus careat. immo, pol, beatior. XVIII. Nulla opprobria irridentium (in primis Sallii Gintrionis) curanda Podagricis: in fortunae suae thalamo secure quiescentibus. XIX. Paucis. naturae genio exceptis mobilibus, caetera pleraque, quietem spectare, ipsummet DEUM. XX. contra puerilia vota Podagricorum Neotericorum, ineptis desideriis aestuantium. XXI. Historia lepida de Fure, ad ultimum supplicium [(reading uncertain: unreadable)] ducto, et ingemiscente spectatore Podagrico. XXII. Arbori inuersae, hoc est, Homini, timendam magis esse Cephaleam, quam Podagram. XXIII. Quae Chiragra est metuenda; quomodo curanda. XXIV. Nullos Choreutas decentius modestiusque saltare Podagricis. exemplo esse Hieronymum Sauendulam, et Meinradum Panarotum. XXV. Romam, in Consulari primoque flore diutius staturam fuisse? si Iulius Caesar
pedibus, non capite, (secundum Sullae inane augurium) laborasset. XXVI. Adeoque saepesaepius Podagram virtutum magistram esse; et indomitas mentes a vitiis coercere. XXVII. Quid? quod aliqui Podagricis otii dulcedinem inuideant: utque hac frui possint, arthriticum morbum simulent. Caelius apud Martialem. Epigram. lib. 7. nostro saeculo [Orig: seculo] , Petrus Cucuphas, et Nicodemus Stampolides, notissimi Pseudopodagrici. XXVIII. Wolfgangi Mennae, ex doloribus Podagrae, mortem optantis intempestiuum desiderium, et minime serium votum exploditur. in fine alluditur ad auream gnomen D. Augustini: melior est aequitas animi, quam sanitas corporis. XXIX. Recensentur aliae commoditates Podagricorum: Sallio Gintrioni nunquam assequendae. XXX. Priuilegium Podagricorum, in hostili expugnatione urbium. XXXI. Podagram, subinde vices utilis Paedagogi supplere. XXXII. Nicolaum Traffum, Basileensem, Pictorem celebrem, vitio suo inopem, beneficio Podagrae, in virum ditissimum euasisse. XXXIII. An, et quomodo Podagra naturam perficiat.
XXXIV. Podagricos, uniuersim loquendo, viuere longaeuos. In exemplum proponitur Claudius Bamba octogenarius. XXXV. Ideo Henricum Moschum, horrore celerioris Fati perterritum, anhelare ad Feudum Podagrae capessendum: quod Liuornus Murcia iam possidet. XXXVI. Interludium mimicum, ex Cl. Claudiano Poeta: felicitatem Podagricorum compendio explicans. XXXVII. Quocirca qualemcunque dolorem, amore vitae honestae, insuper habendum: ex Schola Stoicorum. XXXVIII. Podagricum, in Fabula Humanae vitae, personam suam, etiam sedendo, strenue peragere posse. XXXIX. Quorsum ergo insani clamores aliquorum? videlicet Vdalrici Garili, Pauli Dorpii, et Ferdinandi Stuffonis. XL. Cum dolor urit, ingemiscendum sapienti viro, non ululandu. Suggeruntur modi, quibus vehementes impetus animi aut comprimas in parozysmo, aut temperes. XLI. Nihilominus contra maledicum Sycophantam Sallium, defenditur Federicus Gambara, inter dolendum, horrende vociferans. XLII. Caroli V. invictissimi Caes. in medio Podagrae assultu, inuicta Patientia. Ex vita Imperat.
XLIII. Sessoribus Podagricis, propter sutum, Stoae praecepta non male conuenire. proinde tradenda esse. in specimen quaedam libamenta Reinoldi Nefrendii Passauiensis proponuntur. XLIV. Etiam hinc Podagrae decus accrescere: quod virilis morbus, uti decet, viros frequentius afficiat, quam feminas. nisi si, etc. Trium Podagricarum Amazonum liquidi mores. XLV. Quid? quod generis antiquitate, et sanguinis nobilitate. Podagra honoratior caeteros omnes morbos antecellat, et saepe multis paralanguis persice excedat. XLVI. Hoc inde quoque colligi: quod, quemadmodum pauci dignitatem aurei velleris consequuntur; ita certe non onnes uisi bene probati per ignem) in grauissimum ordinem Podagricorum recipiantur: ex plebeis homuncionibus vix ullus. XLVII. Cosmi Medicei, Magni Florentiae Ducis, Podagrici, Laus. Ex Pontan. lib. 2. cap. 8. de Fortuna domestica. XLVIII. Caesaris Seueri pro Podagricis sententia Pathetica. aduersus obloquentes tensura Iuris stricti. Fulgos. lib. 2. cap. de militari disciplina. XLIX. Antonii Laeuae, Hispani Equitis, sub Carolo V. belli Ducis celeberrimi, Podagrici, conflictus cum Gallo, victoria, militare
Encomium. Ex Guicciard, lib. 5. et Iovio. lib. 27. Histor. Hic ille Ant. Laeua est: qui beneficio Podagrae, summi honoris culmen ascendit. quum enim coram Carolo V. ad servitia aulica aliquando appareret, interrogatus, num bene valeret; pedibus quidem nunc, non item capite, respondit: innuens nudum Solis ardoribus affligi. Caesar tegere iussit. accepto omine Laeua texit: et hoc ipso inter Grandes Hispaniae, cum plausu fortuito relatus est. L. Agesilai, Siciliae Regis Podagrici, Stoicismus coronandus, Plutarchus in Laconicis. LI. Ergo tandem monet Auctor, obsecratque, et obtestatur per ignem et aquam (et vinum et Zythum) ut Podagrici talium heroum, et honoris sui memores, a lacrimis [Orig: lacrymis] saltem abstineant: Flere, femineum prorsus, et sarcasmis Sallianis obnoxium. LII. Meditatio tempore Paroxysmi adhibenda, v.g. O quales quantosque morbos alii (multi et inhonestos) patiuntur! tu ignaue Murcia, tu delicate Liuorne, audeas conqueri? XLIII. Quid sit Podagra, Poetice describitur, medice narratur. XLIV. Pii secundi, Pontificis Max. Podagrici festiuum ingenium. Campanus in vita Aenea Syluii LV. Podagricum optime facturum, si
Mathematicis Disciplinis manus pedesque admoveat. LVI. Gurnerii Astrubalis in media tempestate Podagrae, iocus serius. LVII. Melchioris Archinti Podagrici autrapelia. LVIII. Richardi Mamphuli, Musici et Poetae, Podagrici, dulcis enthusiasmus, ex Ouidio Nasone. LIX. Quid si exemplo R. P. Francisci Montmorenci e Societate IESU, aliorumque Poetarum aegre- ambulantium, Podagrici ligatos pedes in charta (quando liberos in campo non possunt) diligenter exerceant. Dum Podagra carminat, faciant Carmina. Suadetur Scazon prae Heroico. LX. Leonardi Crinalli Feldkirchensis, Podagrici, Lucanus Poeta solacium [Orig: solatium] in ultimis. LXI. Q. Ennius, Oscus cascus Poeta, P. Virgilii Maronis nutritor, Podagricus, in multam aetatem produxisse vitam fertur, nunquam versu torrentior, quam cum vino et morbo calidior. Gyraldus. Caelius l. 28. c. 30. Osci Carminis specimen, Podagrico Poetae conueniens, inducitur. LXII. Matthaei Aquilani, per totam Neapolim famosi Podagrici, in omni genere
scientiarum Encyclopedia, Pontanus l. 2. c. 8. de fortuna domestica. LXIII. Podagrae dolores resolui, aut certe leniri Symphonia. De mirabili medicaque cithara Arbogasti Harphii Alsatae . De hoc vide in nostris Lyricis. LXIV. Podagricorum serena amoenitas, et amoena serenitas. LXV. Vtique facundiam pedibus non inesse, sed capiti. Corbiniani Lecestrionis Frisingensis viri dissertissimi, laus. LXVI. Nempe et illos clarissimos iuxta atque doctissimos censeri viros: in quorum sententiam plerique senatores pedibus eunt: etiamsi illi in minus Consultorum sententiam pedibus ire non possint. Optimum quemque a Consiliis Principum, Podagricum fuisse, et esse, loquatur experientia, proferat aula, demonstret curia: maiore talento emendos. LXVII. Quis crederet? A Podagra humanis Ingeniis lumen accenditur. serosus humor, credo, in vinolenta lampade, oleum est. LXVIII. Descenditur ad Podagricorum pene cottidiana [Orig: quotidiana] sive domestica solacia [Orig: solatia] : quae capiunt a vino, auibus, lusu, etc. miser esuritor Sallius Gintrio ringitur, et iterum vapulat.
LXIX. Si tamen Podagra videatur intolerabile malum: declaratur euadendi, vel imminuendi modus. LXX, Fatum Pecchii Cisalpini: qui per undeviginti annos captivus, in carcere tandem a Podagra liberatus est. Vide Ferias Caniculares Maioli Episcopi Vulturariensis, ex quo Ieremias Drexelius, et Henricus Engelgrafe, ambo Societ. IESU, sumpserunt partem. LXXI. Podagram ad multos venire non inuitatam, nec facile expellendam. adeoque Podagricos dari, nulla sua culpa tales. LXXII. Alexii Angeli [(reading uncertain: unreadable)] Imper. Byzantini, Podagrici Medicina. Ex Niceta l. 2. de rebus Alex. Angeli. LXXIII. Marcellinus Episcopus Anconitanus, quo casu Podagram abiecerit. Greg. Turonens. l. 1. Dial. 6. LXXIV. Quo itidem fato, Generosus et Illustris. D. Baro Fridericus a Tieffenbach, Eques Auratus, Dux exercitus Morauici rebellis, hemicyclo portatus ad locum supplicii, horrore subito se in pedes erexerit inambulans, Oeniponti, nostro aeuo, stylo nouo An. 1621. 17. Iun. V. primum Tomum Theatri Europaei. LXXV. De vietore Brisacensi Historia, sequere. Ne putes fabulam, accepi a Cl. viro, oculato teste.
LXXVI. De Philippo Labrucio Gauro, Alsata Molshemiensi, amante suam Podagram, propter dilectam Coniugem Flasconiam. LXXVII. Cur Gambara desperet? alium tritico, alium aceto; quendam et veneno Podagram pepulisse. Plin. l 22. c. 25. LXXVIII. Constantem, Caesarem Orientis, Arthritide vehementissima laborantem, venationi utiliter indulsisse. Cuspin. LXXIX. Caeterum Podagram euellere cupienti, eradicandas prius esse immansuetas cupiditates, in confinio naturae mollis ac fortis rixantes, intelligo animi diras perturbationes, corporis, in V. sensibus haerentis, illecebrosa Symptomata. LXXX. Philippi Theophrasti Paracelsi, Medici clarissimi et tantum non aurei, secretum mirabile! LXXXI. Remedia contra Podagram, etiam ex Helicone Poetarum dari posse. LXXXII: Praeservantia a Podagra, Physica. LXXXIII Praeservantia sacra: allegorice intelligenda, ascetice adhibenda. LXXXIV. Doctrina Christiana, ex quo solidum, plenum que spei solacium [Orig: solatium] hauriri possit: consideranti Martyrum tormenta: ignis
inferni a Deo, ut scholae loquuntur, elevate vim: Christi patientis mysterium: Hominis Christiani officium, vincentis praemium, D. Aurelii Augustini oraculum. LXXXV. Polemonis Laodicensis Sophistae, prae doloribus acerbissimae Podagrae, sepulcrum ingressi Philosophia. Philostratus et Suidas. LXXXVI. Alberti Marschockii, qui et Maracosta Sosthenes aliis dicitur, Doctrina Hyperstoica: efficax, sed non omnibus Podagricis promiscue usurpanda: quippe in excessu immanis indolentiae, sive Zenoniani stuporis, fundata. LXXXVII. Ultima Admonitio ad Marcum Livornum Murciam Podagricum. Prospice Domui tuae, morieris enim tu. et non viues. l. 4 Reg. c. 20. LXXXVIII. Epitaphia Podagricorum miscellanea, in gratiam eiusdem collecta. Quorum haec nomina, partim ad me transmissa, partim a me visa. fides sit penes auctores. Qua licuit, transmissa sepulcralibus metris illigauimus, sunt autem haec. 1. Wormatiae Balthasar Acragas. 1455. 2. Arbogastus Schelkropf Argentorati. 1449. 3. Sebaldus Lampach. Norinbergae. honorem
ei coloratum habuit Albertus Durerus. 1516. 4. Bibiana Bruckerin, vidua, Selestadii, in Alsatia. 1564. 5. Gaspar Wullenweber. Coloniae ad Rhenum. Anno 1533. 6. Fridericus Tympanobombus. Viennae in Austria. Anno 1499. 7. Florianus Babylas. ib. opt Tonsor. 1602. 8. Arnulphus Schnargutius, Caupo. Wemdingae 1619. 9. Udalricus Stambura, vulgo, der Stambaur. inter Lauingam et Dilingam. Anno 1398. 10. Afra Spinnerin. Augustae Vindelicorum. 1517. 11. Io. Gordius Knabelrott, Basileae. 1528. 12. Claudia Ustrapanna, Bruxellis. 1514. 13. Walburga Meletia, vulgo Korbhennin. Eichstadii, 1544. 14 Georgius Trapus. Straubingae. 1608. 15. Alanus Barnitellus. Paduae, Professor Rhetoricae 1351. 16. Lucas Venulus Marcinellus. Venetiis, 1534. 17. Gangulphus Pitius Veronensis. Veronae 1577. 18. Petrus Sprevanza. Madriti 1545. 19. Paulus Lamotta. Parisiis. 1564. 20. Edmundus Bembra. Londini. 1539.
LXXXIX. Epilogus Auctoris duo membra complectens, altero indicatur tempus, quo hoc Poema compositum est. nimirum sub armilustrium, spectatum in foro Neoburgensi, ante recens exstructum palarium nobilis Domini Nicolai Molitoris, Provinciali aerario Praefecti. alterum disserit de fluxu et breuitate vitae humanae: ex consueta formula Satyrici, contemplantis praeterfluentem Danubium.