JANI GULIELMI ROSAE. ELEGIAE. EPIGRAMMATA. MANES PALMERIANI. JANI GRUTERI MANES GULIELMIANI.

AD JANUM GULIELMUM.

TU GULIELME etiam praenobile Hamadriadum astrum;
Tu Phoebi et Saidos flos, Charitumque decus:
TU GULIELME, inquam, cor LipsI, oculusque Gruteri;
Tu MonavI, inquam, animus, Bucretiique anima:
En Ego Te Elysios raptum ex Helicone sub agros
Mnemosynae numeris nunc quoque sacro tuis.
Scilicet hoc Genius Tibi de meliore metallo
Factus, et ingenuum poscit ita ingenium.
Macte ergo o juvenum dulciscime! age enthea secla
Metro heic cum Terreis; mente ibi cum Superis.

CASP. CONRADUS Uratis L.

VIRO ILLUSTRI HENRICO RANTSOVIO REGIO IN HOLSATIA VICARIO ETC.

OFlos Cimbrorum, Rantsoae gentis ocelle
Henrice, in primo defixus lemmate, numquid
Hibernas mirare rosas et praecoqua dona?
Scilicet Aonio qui florent vertice flores
Non ulla aut anni, aut adversi injuria caeli
Defectos vegeta coget marcescere vita.
Inde hoc, exiguum quamvis, Vir maxime, munus
Mitto; tui miro mentem percussus amore.
Namque tibi incoctum doctrina pectus, et arte
Excultum ingenua, meritis maioribus auget
Belli potentum atavum laudes ac fortia facta.
Hinc tua se didit varias laus inclita in oras,
Conciliatque ipsis populi rectoribus ultro,
Magnanimoque in primis regi, Danausque, Getesque.

Norvagiusque hominum extremus, quem pronus adorat,
Et te Vatem ipsum, certatim adamantave, coluntque
Musei vates, cultis qui versibus olim
Vociferabuntur venturis ordine seclis
Virtutis decora ampla tuae, gentemque tuorum:
In quibus ut non sim; tamen et mea carmina si quod
Nomen apud seros retinebunt forte nepotes,
Rantsoviorum una praelustria stemmata dicent,
Et mansura tuis praepandent lumina factis.
Tu modo crescentis ne tenvia dona Poetae,
Maiorisque rudimenta atque prooemia Musae
Aspernare; sed, ut consuesti, fronte serena
Suscipe, et addictum facilis complectere amicum
Expertem fuci, et verae virtutis amantem.

JANUS GULIELMUS.

JANI GULIELMI ROSAE.

AH quoties gelidae media interfrigora brumae
Suda mihi blandi Veris imago subit!
Et desiderio pellectus, ut ante, vagandi
Priva suis doleo rura jacere bonis.
Nam neque graminea campi ulli in veste virescunt,
Arboreaeque avium stant sine honore domus:
Ulla neque incultis plantarum surgit in hortis:
Nusquam formoso lilia de calice,
Nusquam quae reliquas princeps, reginaque stirpes
Exsuperat folio luxuriante, fosa:
Noster amor rosa, quae solis Heliconis in umbris
Pubescit lauris aemula virginibus,
Quaemihi odoriferis satiato suaviter auris
Protelo in docto carmine sepe fuit.
Cum juvenantem animum primo sub vere juvaret
Inter crescentes ire, redire rosas;
Et modo maturo spoliare rosaria fructu,
Floridaque in nostras texere serta comas:
Et modo vicinas in vota ciere Camenas,
Carminaque argutis ludere arundinibus.
Scilicet Assyrios alius conquirat odores,
Et vitam externis ducat in illecebris,

Cui natura satis patrio non sufficit orbe,
Adque voluptates est sua terra parum:
Me iuvet hos luxus, et nostri ruris inemptas
Interdum prisce sumere delicias;
Halantemque rosam matris decerpere dumi
E spina, et molli saepe fovere manu.
Ecquid enim spiret bene - olentem suavius auram,
Quam rosa, dum verna primula surgit humo?
Dum caput et blandos alabastri pandit honores,
Fulvus et in teneris flos hiat unguiculis:
Illam non Arabum vincant de gramine odores,
Ulla nec extrema messis in Assyria.
Illam sive Venus jussit mortalibus aegris
E propriis natam surgere basiolis,
Dum fortunatis late disseminat agris
Ignea quaeque tulit basia, quaeque dedit:
Sive Jovi ad cyathos dum praesto est forte Cupido
Ah nova inexpertis gaudia caelitibus
Edidit, effusi per ludum in Chloridos arva
Nectaris, et spumae qua Venus orta satu.
Utcumque est, certe Quocumque e semine natam
Ipsa suis tinxit Cypria vulneribus:
Dum Dea semianimem lethali vulnere Adonin
Nequidquam letho nititur eripere.
Dicite mi Musae, et Veneris renovate dolorem,
Ut Dea formoso tabuit in puero,

Quem Cypro in magna patria succensa senecta
Progenuit mater Myrrha, eademque soror.
Hic olim matri geminorum fertur amorum
Unus posthabito Marte fuisse dolor:
Illi mane novo comes, illi vespere sero
Visa fuit tenerum claudere juncta latus.
Nec puduit, puerili animo dum Diva placeret,
Hispida caelesti retia ferre manu:
Ah pereat! quicumque plagas et retia primus
Texuit invitis subdola caelitibus.
Hinc nata inviti feralia semina belli,
Hinc variae mores corripiere gradum,
Hinc auro contra dilectum vidit Adonin
Deserta exanimem rupe iacere Venus.
Illum saevus aper venantem in montibus altis
Deprensum raras straverat ante plagas.
Ad quem luctu amens dum fertur Cypria, spina
Currentis niveos pungit acuta pedes:
Quam supra humanae pendebat debita curae
Nata sub hamato plurima vepre rosa:
At Dea triste gemens maestum mannare cruorem
Ut videt e rupti vulnere hiante pedis,
Manare et sparsos divino sanguine sentes
Adspicit: injustis multa locuta rubis,
Haec tamen e mediis enata rosaria dumis
(Flens ait) haec nostri signa doloris erunt,

Quaeque mihi candore prius, magis inde placebunt
PUrpureo duri vulneris indicio.
Finierat lacrumans. at tacti sanguine sentes
Ilicet inversis erubuere rosis:
Ut cum mutarunt pudibundae virginis ora,
Strictura aut candenti ut rubet in chalybe.
Inde per immensum sparsae efflorescitis orbem
Heic illhic folio versicolore rosae:
Vos tutela Deum, Venerisque exinde voluptas,
Et Florae ante horti cetera deliciae,
Nec non prae reliquis Charitum vos triga sororum
Ad labra irrigui nutrit Acidalii,
Et vos Bacchus amat; primus fragrantia Bacchus
Expressa e vestris vina bibit foliis,
Expositas magnorum ad pulvinaria Divum
Instituit sanctos pacificare Deos,
Quin sertis simul intextas halantibus idem
Intulit, et mensis intulit et choreis.
Quid loquar, ut dubiis languentia corpora morbis
Protinus admota restituatis ope?
Utque nec officio vestro, justisque supremis
In dura miseri destituamur humo,
Aonisinque bono ut soliti pro carmine vates
Sertarum e malicis texta viere rosis.
Vos ego perpetuo, si qua est ea gratia, dicam
Qualicumque mei carminis obsequio,

Incedamque rosis evinctus tempora vernis.
Vos ego dum plenis naribus olfaciam,
Ne mihi sit nimium sectari unguenta; sed ipsam
Arabiam, dites despiciamque Syros.
Et tamen ut memini, blandis cum pascerer auris,
Aestivusque siti finderet arva canis:
Quae matutino viguissent sole, repente
Deciduas medio deperiisse rosas.
Una dies tantum terris monstrarat honorem,
Atque eadem abstulerat (proh dolor!) una dies.
Fallor an, et doctis sic apta juventa Camenis
Labitur, et numquam post reditura fugit?
Aufugit utilior, subrepit inertior aetas:
Ut spinetarosa deficiente manent.
Quisquis es ergo rosae blando oblectatus odore,
Sis memor ut vitae sit brevis hora tuae.
Te juvet a prima coluisse Helicona juventa,
Si sapis, atque artes addidicisse bonas.
Cuncta rosae pereunt instar mortalia, sola
Quae parta ingenio est gloria, morte caret.

JANI GULIELMI ELEGIAE. IN JUSTI LIPSI TACITUM.

MNemosides Divae, nostros queis detuli amores,
A puero vestris deditus in studiis,
Una haec servitii, si fas est, praemia posco,
Si vos rite olim lacte, meroque colo:
LIPSI magnum animum prisca virtute, fideque
Ut mihi vos proprium concilietis herae;
LIPSI, quem primis multum miratus ab annis,
Omni jugas stupui fundere mentis opes;
Cornu ut Amaltheae, manantibus ubere fundo
Messibus, annum horno copem ab honore beat:
Quod Vates Rhetorque bonus, summusque clueret
Antiquae condus promus et historiae;
Addo huc Socraticamque penum, Romanaque jura,
Cetera, vobiscum quaeque Minerva probat.
Testes prisci operis musco emblemate structa,
Quattuor in conum erecta voluminibus
Tot moda queis veterum ruta caesa, et coecare texens
Oracla, electis multus et historiis,
Aegra catus sanis dispescere, turbida apertis,
Seu medicam, sive interpretis addit opem.
Quid memorem Taciti monumenta augusta librorum
Tot misere pridem manca et hiulca locis,
Integra, qua potuit, nunc tandem? cui tamen ultro
Majus adhuc operae constituit pretium

Adjicere; e tenebris veterum dum plurima morum
Promit, et in pura luce videnda locat:
Aut tentata aliis, post conclamata, natator
Delius, admittente eruit unus avi.
Gaude CORNELI, si quidquam in funere sentis,
Quae dederas cunctis iam manifesta patent;
Quaeque illis passim cariosa admorderat aetas
Dente malo, medica convaluere manu.
At tu Musarum, LIPSI, illibata medulla,
Attica cui puro nectare vena fluit,
Perge tuos facere, et bene devincire merendo,
Qui sumus his tecum turba operata sacris.
In queis (namque nefas faciles tibi spernere Musas)
Me tibi habe, seu tu foedere amicitiae,
Sive clientela, seu mancipio endo peditum,
Seu quacumque voles conditione, tuum;
Quo tu jure tuo, precor utere. ne mihi quisquam
Heic duit, impositis vindicias manibus:
Quin usum fructum nostrae, doctissime, vitae
Si tibi perpetuo carpere servitio;
Quem tibi mansurum, summota ut fraude spopondi,
Et Sanci et Genii numina juro tui;
Si fallo, ex hominum coetu in te stabilem uterque
Ejiciat; doctis hic procul, ille bonis.
At Vos Mnemosides, JuSTuS, si justa paciscor,
Perficite, ut coeat foedera, et ut valeat.

AD FRANCISCUM MODIUM DE Q. CURTIO EMENDATO. II.

SI mihi se facili indulgerent numine Musae;
Et mea Castalius tingueret ora liquor:
Non ego, culte MODI, fulvo te divitem ab auro,
Aut canerem priscis nobilem imaginibus:
Sunt magna haec fateor, sed me maiora tenerent,
Mirantem illa tui dona beata animi;
Et morum decus, et rarum virtutis amorem;
Utque tuis habitet Svada benigna labris;
Utque tua antiquis committas scripta Poetis,
Praecipue et grato lucis honore libros
Defectos, dias referens ut promus in auras,
Emendes naevis innumerabilibus.
Equeis ille olim Romana clarus in urbe
Jam tandem niveis editur alitibus
CURTIUS, in Persas Macetum qui bella tyranni
Aspera non humili condidit historia:
At misere truncus lucem vix hactenus ipsam
Pertulit; obscuris aut potius tenebris
Delituit mersus, velut huic non nomine dispar,
Non-animo, patriis montibus occulitur.
Ex quo postulio DIS missus manibus, atrum
Insiluit (miser ah hac pietate!) lacum.

Non illo vivus magis aut magis incorruptus
Ante fuit Macetum conditor historiae:
Qui nunc mendorum purus, sanatus et omnios
Membra, tua totus pene revixit ope.
Horum Ego praeco essem, sed Musae saepe vocatae
Teque, tuumque animum linquere velle negant,
Totque tibi Virtus quos conciliavit amicos:
Inprimis, cujus pectore numquam abeunt
DUZIADEN; Satyra vitiis qui bella minatur,
Clarus avis, magno clarior ingenio:
Teque decus secli, LIPSI, admirabile nostri;
Cui debent, quantum vix alii, studia;
Belgica quo famam tellus aequavit Olympo
Cedere se et dominae iam negat Ausoniae,
Et te care mihi ante alios, carissime Phoebo,
Doctrinae et veteris, CARRIO, sacra penus;
Te quoque, LERNUTI, tenero cultissime versu.
Sive elegis mavis ludere, sive lyra;
Quosque alios numero non est comprendere, post quos
An cuiquam prudenti hiscere quid lubeat?
Non mihi. ne blandos inter strepere anser olores,
Et videar laudes atteruisse tuas.
At tu macte MODI, tantis stipatus amicis,
Hoc animo, hoc fructu divitis ingenii.
Nec te deficiat tenero certare Tibullo,
Et par Romano ludere Callimacho:

Nec doctos, veterum divina reperta, libellos
In lucem e longo restituisse situ.
Sic tibi maior honos crescet, crescentibus annis:
Ille tua aeternis nomina nominibus
Inseret: ut criticos inter, serosque Poetas,
Te quoque posteritas nescia ne taceat.

IN SPICILEGIUM JANI MELLERI PALMERI. III.

VIderat haec illis oculis, quibus Aelia quomdam
Calliope, et noctes, Varre operose, tuas:
Viderat; et, cuinam o tanto post tempore lucet,
Quod periit, dixit, qui periisse vetet?
Quis spem aegrotantem nostram, miserasque sepulti
Reliquias Latii non sinit esse nihil;
Intactas vulgo, Aonii dum trita vagantur
Campi: nec cum ullo scripta Deo vigilant?
Scilicet id spicas legere est? anquirere id uvas?
An magis auctumnis horrea fertilibus
Densare, ut foetoque obstetricarier anno:
Messorum bardas vellere et auriculas?
Et iam sera iterum dubiis cuppedia mensis
Dapsilior variase referet Cerere:

Crispi quincunces, et blandi culta Terenti
Rursus honoratos ejicient calamos.
Quid loquar aut inter Cari lucata vireta:
Aut, modo nulla, Atti iam rediviva sata?
Inclute Pythagora: sic sint tua vera reperta,
An Plautinam animam huic insinuasse rear?
Sic reor: agnosco nulla non arte politum
Pectus, et argutos, gaudia nostra, sales.
Ac numeris veterum certantia carmina Vatum:
Quae (hos oculos tango) me juvet esse mea.
Jam vero, ad Tulli cum illum tulit impetus artes,
Mentior? an solose minor arma quatit?
Quid? vice sermonis, cum astricto seria socco,
Et joca percurrit, quo ciet ore sonos?
Ut celer in pugnum se colligit? ut rotat usque
Sermonem? ut similis volvitur ipse sui?
Ergo o deliciae juvenum, quis Castalis undae
Perpetuo sacram fronte ministrat aquam,
Quae tibi, quae tali pro munere munera reddam?
Namque ubi purgatus se tibi debet ager:
Inprimis Plauti: quem ipsae consevimus, in quo
Consuemus nostris quaerere honorem epulis.
Vellem equidem, et meritum scio, cujus Lydia Creso,
Ac gemino Cresi conscia Roma fuit:
Sed mihi non gazas, non vulgi munus, honores
Est dare: scis alias haec dare munera heras.

Quod reliquum est, vinces lethum, invidiaque fatem te
Primus in Ascraea messe colonus eris.
Non tibi se orator, faxo, non se tibi Vates
Praeferat, aut critici, tertia cura, labor.
Victurumque omnes clarabit adorea in annos,
Dedita ad Hesperidum, Mnemonidumque domos,
Talia Calliope: assensu fremuere sorores:
Omnia sic cedrinis sculpsi ego corticibus,

AD JUSTUM LIPSIUM. IV.

VEllem, dividerent non tot nos milia, LIPSI,
Dispernunt Ubiis milia quot Batavos:
Non ego commissem mutis mea verba tabellis,
Hei desiderii conscia verba mei!
Coram melli esset sermones caedere tecum,
Et bibere attonitis mutuum amorem oculis,
Nunc quid agam? prohibentque viae prohibentque pericla,
Plurima ab hostili quae metuenda dolo:
At nil certe animos umquam distraxit amicum,
Quos germana pio vinxit amore fides.
His certe una erimus, non nolis tu modo, LIPSI,
Meque tuum puro si modo amore coles.
Quod facies. nec enim te, JUSTE, serenior alter
Dicitur, aut cana carior esse fide;

Nec cui post Sophiam sit amicior aurea virtus,
Nec cui post Musas plus Charites faveant.
De me, mi certe penitas penetrare medullas,
Et potuisti imo te illatebrare animo,
Unde dies nulli, nulli te extrudere amores,
Non mors occasu possit avara meo.
Vivit enim semper post ultima funera virtus,
Et sibi cognatis pendet ab usque bonis,
Nec cum mortali studia immortalia vita
Parcarum rapidam fas temerare manum est.
Sed quibus aut Musis cessare aetate in agunda,
Aut illibatae cura fuit Sophiae,
Mens eadem post fata manet: semperque beatis
Otia pacato dantur in Elysio.
Heic me sive Sophi stipabunt agmine casci,
Sive piis medius Vatibus ingrediar:
Narrabo Superis, unum te vivere, LIPSI,
Qui Vatum princeps sit, Sophiaeque, locis.
Et dicam, Cicero licet audiat, ipseque Varro,
In te Varronem cum Cicerone loqui.
Interea autem heic dum vegeta perduxero vita,
Ardebo in nostro semper amore recens:
Nec me deficiet de te meminisse, tuumque
Promeritum in vates, historiasque loqui.
Ut per te rigua restinguat ab Hippocrene
Uberius sacram Musa Latina sitim;

Ut veterum mores, te producente, virosque
Paene oculis sit contingere, paene manu.
Ut non iam tacitus Tacitae pater historiai
Germanos iterum vociferetur avos,
Et tibi Caesaribus volvenda in saecula misto
E quercu porgat civica dona sacra.
Namtu, JUSTE, salus illi, tu vita fuisti,
Semianimi longo depositoque situ:
Membra senescenti cum putiscentia tabo
Felici Chirones medicatus ope,
Inductumque novis renovato in corpore succis
Doctorum misti rursus in ora Virum:
Custodes juveni ponens doctosque, catosque,
In caro vigiles assiduos latere;
Ne fera barbaries mulorum, extorsque lubisdo
Mordicibus sacrum scinderet historicum;
Aut barbatorum gens horrida Grammaticorum
Impesteret versis postmodo, ut ante, stylis.
Non secus, ut fama est, felicibus Aesona plantis
Phasias in pueros transdidit ante-senem;
Illi etiam tenero fertur Medaea Magistros,
Illi etiam comites adtribuisse suos.
Felix! vitalem cui bis decurrere campum,
Et reditum a meta fata dedere novum.
At tuus hic, LIPSI, Tacitus felicior. illi
Circumiit nihilo mors minus atra caput;

Huic aeterna dehinc, te procurante, juventa
Non defecturae lucis et usus adest.
Haec ego, quaeque tibi debemus cetera docti,
Quo potero semper commemorabo sono.
Quod si etiam inter nos, video ut non nolle, meabunt
Scripta per alternas missiculata vices:
Efficiam certe, ne te constantius ulli
Neve fide videas candidiore coli,
Neu tibi quid rerum possit latuisse mearum,
Neu pars officii claudicet ulla mei.
Non ita sopitos infusa resuscitat ignes
Pallas, et in viva calce refervit aqua;
Quanto laxatos protelo intendit amores
Nuncia disjuncti littera colloquii.
Quare quod tua non offendat commoda, LIPSI,
Hanc operam carae surripe amicitiae.
Meque, satin salvae? scitare frequenter, et isthic
Vos etiam recte vivere significa.
Quaeque modo elimes Musis affecta secundis,
Quaeque parata foras scripta operosa feras:
Et quibus auspiciis Ledaeis abdita lucis
Belgica Pieriis tesqua rigentur aquis,
Et si quid docti vis incinat enthea Duzae
Quod memoret sero tempore posteritas,
Duzae, cujus amor tantum mihi crescit in aevum
Et Phoebi quantum crescit et Aonidum.

Omnia quae mihi mox recte ut perscribere possis,
Et valide nobis, et tibi, JUSTE, Vale.
AD AURORAM. Cum in pago quodam Vestphaliae pestis metu insomnia noctu vexarer. V.
AH me! quaenam animi infelicem insomnia mentem
Sollicitans hinc, isthinc, aliunde, agitat?
Ut medio quamvis nocturnus in aethere somnum
Advocet humanis sollicitudinibus,
Ipse tamen cura adsectus maestoque timore,
Cunctari saevas multa querar tenebras.
Nec me hesternae angunt fastidia cenulae, et atrum
Furfur, et incocti rustica vappa, male;
Nec quod molle latus squallentia grabbata radunt:
Magna ea semiruti munera sunt tuguri:
Nec gravidae latrone viae, quem Belgica hiantem
Dimisit patriis montibus exitium:
Sed mihi quod pestis, furiarum maxima pestis,
Imminet, ha lateri proxima paene meo.
Illa suis pagum fertur viduasse colonis,
Et misere hanc etiam depopulasse casam.
Illa angens me cura omnes oculis expellit
Somnos; dum vanes mi ipse ego fingo metus,

Et furiae adventum paveo horridus, omnibus inque
Hesuram, immo herere autumo iam articulis.
Me miserum! anne viae in causa est solum intervallum,
Quod genua et tremuli condoluere pedes
Omnia quod languent lassato in corpore membra,
Pallidulam turpet quod macies faciem.
Ha patria! ha qua te vestigem parte Lubecum?
His ne ego te posthac patria terra oculis
Conspiciam? velte saltem Agrippina videbon?
Quae mihi tot caros conciliasti animos
Doctorum Vatum: tene o carissime POSTHI,
Cui niveo assiduus pectore candor habet?
Tene o PEKIADE pullum Phoebi atque sororum,
CARRIOque et fratris qui mihi AHALA loco es?
An MODIUM,an PAPIUM, MARIVORDAM, LAUTIUM, et illum
MELLERUM Almanis nobile sidus agris?
Ette PETREI, cui debet Graecia, debet
Emendes tandem Tullius ipse libros
Vosne, satin salvae? salvo ipsi corpore tempus
Ullum erit ut reduci sit rogitare mihi.
Atque adventitia traducere tempora cena,
Optatoque iterum pascier alloquio.
Ah erit: illa nimum spes unica rellevat aegrum,
Ne cur arum undis succubuisse velit.
Tu modo diva pudori coloribus aurea pennis,
Tu modo purpureum diva, age, redde diem:

Nec tibi sit tanti Tithoni lectulus, ut me
Destituas mediis, impia, funeribus.
Sic tua sancta fides thalami, me Vate canetur,
Ut foveas roseo diva senem accubitu.
Ille etiam vitae immortalem est aptus honorem,
Optati compos te tribuente sui:
Demens quem non perpetuae quoque laeta juventae
A facili subiit munera te petere.
At nunc decrepitus quamvis, par cetera divis
Nectar et aeternam pascitur ambrosiam.
Complexuque tuo frigentia membra fovetur;
Nec tibi cum capulo est concubuisse pudor.
Quin ultro incusas properantem cedere noctem
Aethere, tam longa non satiata mor a:
Et licet incuses, nunc formosissima saltem
Mane novum properis accelerato rotis,
Ad laudesque tuas festina accedere. cessas?
Ergo alia nobis, dura, vocanda via es.
Ipse etiam Cephalum novi. sed st: aut ego fallor;
Aut tener occiduo purpurat orbe polus.
Purpurat, haud fallor: thalamum pudibunda reliquit
Nempe Dea ad Cephali nomen, et erubuit.
Ne metuas Dea magna, ego ne tua furta retexam,
Non adeo me omnis deseruit pietas.
Tu saltem invisas cis pellere perge tenebras,
Et me pestiferis eripe, sancta, locis,

Tuque Molane, mei consors, sociusque laboris,
Quo duce tam longas sustinui ire vias,
Surge, agedum in tantis nimium secure periclis
Surge, nec in media stulte morare lue.
Hos fugiamus agros, non fortunataque rura,
Nos virosa etiam ne furia inficiat.

JANI GULIELMI EPIGRAMMATA. IN APOLLINEM.

PHoebe pater, seu tu Deus es, sive auricomus Sol,
Et Solis donum est, et valitudo Dei.
Corpora Sol vegetat divino vivida abigni,
Ortaque ab aeterno sunt bona cuncta Deo.
Sed quemcumque pater te jus est, fasque cluere,
Respice perpetuo me bonus auxilio.

IN EUNDEM.

QVis mihi praeferri possit Deus? est bene-factis
Et meritis homini si Deus ullus homo.
Nil animo melius, nil vita carius: illum
Expolio vates; hanc tueor medicus.

IN AESCULAPII statuam.

Quae statua? AsclepI. cur bini hinc inde dracones?
Insomni superandi hi medicis studio.
Ipse senex: vitam tuitur. fert laurea serta:
Haec quoque, uti medicus, tetra venena fugant.
Nodosum cur dextra pedum tenet? haud facul artem
Disci tot septam amfractibus indicio est.
Insulam habet: nympharum et sobrietatis amans est.
Cerno canem: expositum nutriit illa Deum.

Hostia cur capra est? auctori nempe salutis
Perpetuae poenas febris alumna luit.

IN CHIRONEM.

HErba solo, sidus caelo, inque animantibus ulcus
Me Physicum, Medicum clamat, et Astronomum.

IN HIPPOCRATEM.

HErculis, Asclepique nepos feror. ille feris nos
Eripit; hic morbis: hic genio; ille manu.
Ipse manu virosa levo dum vulnera, morbos
Ingenio, egerunt quod duo, solus ago.

IN HEROPHILUM.

HErophilo herbarum dederat vim noscere Phoebus,
Et sua contulerant munera Pierides,
Hinc vates, Medicusque fuit. quis credat? acumen
Obfuit, et vegeti vis nimia ingenii.
Hoc Medici culpant. sed te hac, doctissime, cum vix
Culpa quisquam, ecquis laudibus aequi paret.

IN ASCLEPIADEN.

QVis Te Asclepiade taceat? seu Rhetora, seu te
Esse rear medicum: sed potius medicum.
Quem te esse haud alios servando ita dive probasti,
Quam tua quod nulla victa senecta lue.

Pluto indignatus tardos descendere manes,
Te remoram scalis dejicit, et moreris.

IN ANTONIUM MUSAM.

MUsa, tibi Augusto servato Roma fatetur
Debere, auratae testis honos statuae.
Felix o, si itidem defendere cetera posses,
Nec tibi Marcelli balnea probra forent.
Jam sive error inest facto, seu terror herilis,
Culpa animi hoc, illo proditur ingenii.

IN CL. GALENUM.

SAlve, sancte senex, medici laus altera fundi,
Par Phoebo, et Coo non minor Hippocrate:
Invenit ille artem, tu perficis: ingenii illhic,
Judicii heic fuerat uberioris opus.

IN THESSALUM
[Gap desc: Greek words]
.

THessalus heic iaceo, medicum de gente tropae
Adjecto cippis Appia longa tuis.
Plorate aegroti, mecum medicina sepulta est,
Quae vivo vixit me, moriente obiit.

IN EUNDEM.

Qui medicinae audit victor, num tradidit artem,
Ille orbi, an, victor quod solet, eripuit?

Hoc potius testis vel millium Claudius instar,
Et titulus vacui certa fides capitis.

IN ALEXANDRUM TRALLIANUM.

PAtria Alexandro Tralleis, domus inclita roma,
Ars eadem, quae fratri medicina fuit,
Aetas quae regem venerata est Justinianum.
Hoc satis. ingenium scripta operosa docent.

IN VITAM HUMANAM.

DEmocriti vita haec evanida perpete risu,
Heracliteis pingitur et lacrimis.
Sollicitumne metu mage quid, spe vanius? at nos
Inter spem miseri vivimus atque metum.
Recte ergo illi auris et noctis inanior umbris.
Huic visa est tristi tristior helleboro.

IN M. ATTIUM PLAUTUM.

MArce Atti, sanctamne rear te Cyprida pullum
Eduxe? an Paphio, an Idalio in nemore?
Inde adportasse Hyblaeo mage dulcia melle
Verba, et Acidaliis ebria deliciis.
Sic certe est. testes tua vel ruta caesa poetis
Omnibus unum omnes subripuisse sales.
Et quid, verba habeas si nupta? venustior haud est,
In placito quam cum ludit amore venus.

In Symbolum JACOBI MONAVII IPSE FACIET.

FRustra sollicitis, mortales, parcite curis,
Nam FACIET certe, quod volet, IPSE Deus.
Hoc animo scriptum retines sapiente, Monavi,
Et retine. fac nos velle, quod ille facit.

IN IDEM.

QVo ruitis curis miseri, cassoque labore?
In summum satius spem posuisse Deum.
IPSE Deus FACIET, Monavi sapientia clamat.
Invito frustra est cura, laborque Deo.

IN IDEM.

IPSUS AIT, solitos scio diccre Pythagoraeos,
Tu, Monavi, quanto rectius? IPSUS AGET.
Fallere Pythagoras potuit homo: Regula veri
Christus quidquid ait confore, certus aget.

IN IDEM.

ESto tuis studiis DEus unicus, unica meta
Quod cupis effectum, si volet, ille dabit.
Seu gaudes felix, metuens sis illius. haud te
Tu fortunatum, solus at ille facit.

Sive doles crepero rerum in discrimine, fide:
Si pius es pro te nam facit ipse Deus.
Hoc quoniam sedit penita tibi mente, MONAVI:
IPSE, tibi aeternum qui bene sit, FACIET.

AD DANIELEM RINDFLEISCH BUCRETIUM.

CErto sodali certius nemo bonum,
Nec dulci amico possidet jucundius:
Hoc hilaritatem perficit consortium:
Hoc maestitatem deterit salatium:
Hoc continetur tota vita commodo.
BUCRETI, amicos quot fideles obtines,
Tot obtinere te Smaragdos autuma.
Dolus modo absit, et duplex versuties,
Adsit fides et in bono consensio,
Germanicaque pectus albicans nive.
Carbunculus sodalitatis est FIDES.

AD ALBERTUM CLAMPIUM.

CUm tibi fraterno memet devinxerim amore,
Cum tibi me fructu, cum tibi mancupio
Totum tradiderim, Clampi, quid inania verba,
Et praeter propter carmina fusa petis?

[Gap desc: Greek words]
igitur mutare placebit?
Redde data, et numeros vel tibi mille dabo:

Aut si illud non vos, hoc desine poscere, si non
Me tibi quando dedi, tunc tibi verba dedi.

CAPRA LUPI NUTRIX E GRAECO.

HIsce lupi uberibus (miseram me) lacto catellum
Invita, imperio desipientis heri.
Hac ope succrescet fera rursum in me ille futurus.
Ingenuum immutant nec bene-facta malum.

IN ROSCIUM.

MUlta legis, Rosci. nam civica jura, Poetas,
Rhetoras, historicos, Grammaticosque legis.
Verum horum capias cum vix millesima quaeque,
Multa aliis Rosci, sed mihi pauca legis.

IN ONNUM.

DUm spurco ore cies et nigro scommate risum,
His ego sum gerris, Onne, facetus ais.
Frustra es, rideri soli si rere faceto:
Morio sic nempe et scurra facetus erit.
Falsa tuis igitur dare nomina desine factis.
Namque ego te fatuum vel puto tritalogum.

IN CURIPIDEM.

TOt tibi mellifluo manant sententiae ab ore,
Quot numeri, aut plures his etiam, Euripide.

Hoc de te Arpinas, sed mecum, dixit: et arte
Aonia quotquot Dii poliere, potes
Attestantur idem. tu macte hoc posteritatis
Judicio felix post tua fata senex.

IN EUNDEM.

EUripides simul inclinans caput exspiravit,
Emoritur tragicae quidquid erat Veneris.
Ubertim patriae flent Graecia Graeciae Athenae.
Exuviis lausum dat Maceta et tumulum.
Nomen ab exsequiis clarere magisque magisque
Viderat, et viso tabuit invidia.

AD JANUM PALMERIUM MELLERUM.

QVam brevis heic datus est, Palmeri, fructus homullis:
Quos Cuninae ipsi Morta propinqua rapit.
Non igitur semper studiis vigilare severis,
Cessatum interdum ducere fas animum:
Et bene curato officio vinoque, jocoque
Quod datur, id fama non reprobante datur.
Nat alis meus est, huic te jus voce favere,
Et, bene te, sumptis dicere jus cyathis.
Una simus ai. stat duram exporgere frontem.
Invita est dulci quae sine vita joco est.

IMITATIO AUSONIANA.

Mene etiam Ausonii lusu contendere sit fas?
Atque animum questus proferre sub altisonum cal,
Dum mala multa aevi praesentis secum agitat mens.
Quidnam est quo regna atque urbes stant incolumi? lex.
Quotque arte jungit populos et consociat? jus.
Illa ut sarta duat, praeponitur imperio rex:
Floreat ut pace atque viris et divitiis urbs.
At nostris odio est et regibus et ducibus jus,
Munimenque unum iam creditur imperii vis.
Hinc expulsa deum pulcherrima longe abiit pax,
Et fremit emissis bellorum fulminibus Mars;
Et male-suada furit mediis in funeribus lis.
Tantis anne malis reliquum ullum est confugium? spes.
Sed taceo. Haud tutum est contingere in ulceribus pus,
Et digito os cludens pater annuit Hippocrate est.

In novas aedes JOAN. LAUTERBACHII. P. L.

CAstalides vobis has Lauterbachius aedes
Dedicat, et vestris, quotquot ubique, choris.
At vos o Musae crescentem augere poetam
Pergite carminibus, pergite divitiis.
Invida pallenti rumpantur ut ilia Codro.
At vester vobis usque Poeta canat.

IN EASDEM.

UT decet hoc Muse, sic vestrum habitare Poetam,
Nec modo vos versus, sed quoque tecta dare.
Invidus heic macros corrodit Maevius ungues,
Et secem, haud Vatum est aedificare; canant.
Nec male: culta novo sed carmina sunt lare digna,
At tua limosa turba coaxet aqua.

DE SE ET P. PEXKIO P. F. elegantissimi ingenii Puero.

OMnes se dicit memorem mei Peckius annos
Victurum et nostrae dulcis amicitiae.
Dicit, at o Musae quod dicit Peckius, hoc ne
Effluat oblito, saepe monete, animo.
Ipse quoque, aetatem Pecki pro numine nomen
Mi fore sub memori pectore polliceor.
Polliciti at si parva fides, haud deprecor ipso
Expelli furcis Aone ab Aonisin.

IN ROSCIUM.

BEllus homo es Rosci. quid ni? cui lingua tacere
Nescia verborum tot moda suppeditat.
Sed tamen hic bellus verbum si dixerit ullum
Quod conspersum aliquo sit sale, ne valeam.

IN MATREM SPARTANAM e Graeco.

EPugna fugitivum, interfecto agmine, natum
Spartana, ah partus immemor! interimit.
Nempe suum Spartam germanum agnoscere sanguen
Bellatorum animis, non genere aut proavis.

IN NAEVIUM.

QVid dicam, Naevi, quare rabidi impete rictus
Nil meritum allatres meque meumque caput?
Fallor, an a vero non errat devia fama,
Transuersum fastu te rapi et invidia?
Hinc oestro quasi percussum baccharier omnes
Promiscam inque bonos, ut lubet, inque malos.
Sic certe est. clamat linguae petulantia, morbo
Curando esse omnem non satis Anticyram.

DE MAORE e Graeco.

NE lacrimis spera flammam restinguere amoris,
Flamma ea pauxillae cedere nescit aquae.
Auro semper amor medicante vigebit: at idem
Nec medio nascens obrutus est pelago.

IN AVILUM.

DIfferri populi me vocibus, Avile gaudes,
Deque meo tibi sunt parta tropaea malo.

Ipse tua et vulgi deliria rideo, dum mens
Haec sibi nullius conscia flagitii est.
Hac ego fretus ovo. nam si non est potis a me
Praestari plebis fabula, culpa pote est.
Tu miser absumptus semper pungentis ab oestro
Invidiae, ah mihi quam supplicium acre dabis!
Scilicet uno isto furia haec non pessima, semper
Exest cultores perdit et ipsa suos.

IN ONNUM.

ROgatus elavisset Onnus ut nummis,
Medico, inquit, aeger omnia mea transcripsi.
Quid, alter addit, ergo tantum erat morbi?
Vinaria hospes, inquit Onnus, angina.

IN PALISCANUM.

SEptem trionum filium Paliscanum,
Pestem voraginosam patrii Zythi,
Intercute errat, qui perisse aqua credit.
Nam dum helluatur et bibit diu noctu,
Pransus paratus, sed probe quoque appotus,
Inter cutem stagnante flumine est mersus
Non sobrio undae, sed phrenetico Zythi.

IN AULUM.

REcte ne te omnes, Aule, divitem iactant?
Recte, inquies, me; cui tot arca nummorum

Domi est beata milibus: tum agri tantum,
Quantum nec Asra Didus byrsa circumdet:
Huc adde merces orbe ab exlimo ad vectas,
Hibericam, Indicam, Moscique pellitam.
Reipsa tamen te heic, Aule, pernegas ditem,
Qui ut insimum mendicimonium popli,
Famis (miser) metu harpagas, clepis cuncta:
Atri bolum ipse et invides tibi panis,
Scrutarioque pro toga obsita pannis
Multa ante questus, vix teruncium solvis:
Obolo quam amicum subleves, mori mavis.
Decoctor intervertit interim sumti
Te foenoris, grandique forte et usura,
Colonus agrorumque subripit fructum,
Servi negotiantes et suum abradunt.
Tibi nempe es Irus, Aule, ceteris Plutus.
Nam qui utitur, non qui incubat bonis, dis est.

AD MUSAS DE J. PALMERIO, ET F. MODIO.

Quonam herere loci putabo Musae
Jam Palmeriolum meum et Modillum?
Vestras delicias, measque, an illum,
Ut decreverat, horridas per Alpes
Europae Italium petisse sumen
Rebor? an residem Mogani ad oram

Illa illa aurea publicare spica,
Queis plura aut meliora nemo legit
Horto ex Aonidum Allemaniarum
Filius, critices mala impetigo
Quemcumque attigit incitante psora?
Anne hunc Franciacis novum hospitem agris
Vos abstraxe simul putabo? et amnes
Docto carmine sistere, et ferarum
Delinire animos, et eruditas
Aures indere, uti solebat, ornis,
Dum casum patriae ruentis, et tot
Deflet capta, cremata, disque-jecta
Pridem moenia, nomina alta deinceps.
At vos, sint ubicumque, ne sodalis
Jucundi immemores agant, monete
Et Palmeriolum, Deae, et Modillum.

AD JOAN. POSTHIUM Archiatrum Herbipolitanum.

POsthi dulce novem decus sororum,
Posthi cui medici politiores
Adsurgunt medico politiori:
Ultro cui, cithara lubente, Vates
Summittunt numeros, bono poetae;
Gratias tibi quotquot usquam et usquam
Dico, quod lepidum meum libellum.

Non cultis modo versibus decorum;
Verum insignibus et tuis superbum
Cupisti magis, et magis placentem
Mea saepe manu teri, legique.
O insignia nobilis Poetae
Rara Juppiter et sereniora!
Ut vos exuviae oscinis secundae
Plumae tergeminae lubens adoro!
Ut te buccina! quae ministra Posthi
Doctrinae et genii beata dona
Late notificas canore vasto, et
Didis postgenitum omnibus, quot umquam
Musas suspicient Apollinemque.
Et tu Laurea frontium corona
Doctarum, o hederae soror gemella!
Ut insignibus optimi medentum
Pulchre convenit, optimique Vatum
Frons tua exitium mali veneni!
Frons tua emeritae quies Camenae.
Tu vero in medio citate campo
Qui venare decus perenne, Posthi,
Et laudem omnibus a bonis perennem,
Cornu perpete personans, quod omnis
Presens audit, et insequens nepotum
Surrectis bibet auribus propago:
Macte insignibus, ingenI politi

Veris testibus, aureaeque mentis,
Virtutum et studii severioris,
Et mori indocilis tuae Camenae:
Macte his dotibus, et meos phaleucos,
Sudanti calamo modo exaratos
Male atque illepide meos phaleucos
Lubens suscipe, qualecumque munus;
Mei mnemosynon fidele amoris,
O novem decus unicum sororum!

ORACULUM DATUM LAJO THEBANO.

LAi Labbacide, thalami me pignora poscis,
Et tibi mascla dabo. at manet irrevocabile fatum,
Gnati casurum te dextra. hoc Juppiter ipse
Infandis victus diris Pelopi annuit, ex quo
Carum illi natum eripuisti; inde haec rata vota.

AENIGMA SPHINGIS.

TErram animans quadrupesque, bipesque habet, unius oris;
Et quandoque tripes: genium mutabile solum
Omnium humi quae sunt, perque aethera, perque profundum.
Pluribus at properum pedibus cum insistere caepit,
Destituit vigor infirmos evanidus artus.

MARTINUS NORDANUS DE ROSIS JANI GULIELMI.

ANne Venus Latia est nimbo quae tecta rosarum,
Heic, GULIELME, sibi destinat hospitium?
Sic reor. ast caussae quid dicam? num velut olim
Illa suo tinctis sanguine capta rosis,
Sic haec capta tuis: Latio quia flore renident,
Cunctarum et Venerum divite rore madent,
Delicium juvenis! Divam qui cogere possis
Sponte tuis Latium mutet ut illa rosis.

IDEM.

HUmanae nobis simulacrum flebile vitae
Dat brevis in mediis sentibus orta rosa.
Quae cum ridentem calicis iam pandit honorem
Primulum, et explicito flore comante nitet:
Ut non se prodit fragilem, reliquisque pudorem
Fulgore ut plantis luxuriante facit!
At mox tacta nothis, posito capite, elanguescit,
Et vix heu lapsi signa decoris habet.
Sic miseri in mediis curis nascuntur homulli,
Summula queis vitae quantula, quaeso, datur?
Ah brevis! atque eadem cum nobis optima visa est,
Dulcacido numquam non tamen illa madet.
Ergo, qui sapit, is dubiae sic tempora vitae
Ducat, spem ut longam ne inchoet ille quidem,

Sed mage praesentem studiis sic collocet horam
Prudens, et rebus sedulus invigilet:
Ne frustra aetatis juvenili flore peracto
Discere tunc cupiat, discere cum nequeat.

JANI GULIELMI MANES PALMERIANI AD HIERONYMUM BERCHEMIUM. JC.

Ovenae pater aureae
BERCHEMI, Aoniae dulce decus lyrae!
Idemque haud minor arbiter
Romanae Themidos, quam Labeo aut vetus:
Seu tu, justitiae comes,
Juri QVOD MELIUS AEQVIUS ASPERO
Misces; sive praeis tuo
EGMOND ANO, atavos dum ruit ultimos
E prisco historiae situ,
Et regum veteri stemmate se genus
FRISONUM reminiscitur;
Seu leni cithar a carmina temperas,
Atque immania Belgici
Lamentare piis vulnera questubus;
Aufer cuncta opera. et vice
Jam longi lacrimas temporis aridas
In luctum renova novum,
Et nostris gemitum junge doloribus.
Dum manes cieo Deos
PALMERI, superis non ita crediti.

Et damnum fleo, publice
Musis et Latiae principibus rei,
Privatim tibi flebile
BERCHEMI, ante alios, tum mihi, quem, a tuo
Cum discesserat, omnium
Praeponebat (eheu!) nuper amoribus.
Illum dum lacrumabili
Raptim prosequor, et concino naenia,
Maestam tu quoque barbiton
Tende, et sic meritos increpita Deos,
Qui tam desubito tuo
Occasum juveni praecipitaverunt,
Cui Grajae Veneris lepor,
Et linguae arbitrium cesserat Italae;
Qui, BERCHEMI, animi tui
Secum dimidium sustulit, et mei;
Quem desiderii impotens,
Surdos nocte die flagito caelites.
Ac tu succine lugubres
Lausos instrepitanti mihi: leniunt
Maerorem querimoniae,
Et planctus miseris ipse levamen est.

AD ANIMUM PALMERII.

Cum peregre media raptum te, JANE, juventa
Hei nimium verax hoc quoque fama tulit,

Has lacrimas, haec maesta mei monimenta doloris,
(Jusserat hoc pietas officiosa) dedi
Deproperata tibi; memor et morientis amici,
Et deflens vitae tempora sola meae:
Tu desiderium (nam sentis, sancte,) sodalis
Theseamque fidem, iam quoque noster, ama.

ELEGEIA.

SCilicet haec etiam me vulnera saeva manebant,
Vulnera vel fato mi graviora meo;
Ut tua PALMERI crudelia funera nosse
Festinata suum cogerer ante diem;
Ut, cui gestibam numeris occurrere festis,
Cogar in emeritos, hei, dare justarogos!
Hoc erat, hoc, quod eum laevo omine progrederere,
Offensum memini te tenuisse pedem;
Quod lacrimas tenuisse meas, quaesitaque verba
Nectentis tardas qualibet arte moras
Jamque domu exibas, et restans limine in ipso
Dicebas maesto murmure, JANE, vale.
Non tamen avellor, lateri sed jungor euntis,
Teque Severinas prosequor usque fores.
Heic etiam mandata dabas, salveque locutus,
Rure suburbano, me sine, tendis iter.
Progressum paullum retrahit mens saga futuri;
Vertis, et invitis ipse redis pedibus.

Meque renitentem nihil altos ducis in agros,
Brolanae notum qua iacet arcis iter.
Donec iam crepero PALMERIA vespere villa
Me tibi supremo jungeret hospitio.
Discinctus properas, et coena viatica per te
Ponitur, et cani grata saliva meri.
Exigimus paucas variis sermonibus horas,
Adposito curas diluimusque mero.
Ocoecas animi latebras! o nescia corda
Crastina venturi quid serat hora diei!
Quis noctem me illam, convivia et illa putasset
Ultima tam caro ducere cum capite?
Duxi, me miserum, tamen ultima. mane coorto
Digredimur. dicto rursus, ut ante, vale.
Tunc quoque respectans PALMERIUS addit; amabis
GULIELMI absentem me tamen usque tuum.
Nec his plena prius reparabit cornua luna,
Me reducem vestras quam stiterim ante domos.
Dixerat. illacrimans excepi ego: mutua fiunt,
Nec tuus hic animi vincitur igne meo.
Tu tantum cauto propera pede: pallida pestis
Scis istis dederit funera quanta locis.
Nec plura, obscaevans (probat ut res nata) vianti.
Saepe malum fidis omen inest monitis.
Et quater exactos iam luna novaverat orbes;
At te PALMERI semita nulla refert,

Ulla nec in tanto mihi venerat intervallo
Littera, vel rebus conscia fama tuis.
Quamvis huc Ubium nemo Aeduus adpulit urbem,
Restiterim cum quo non rogitator ego:
Dic hospes, DOLAene meus PALMERIUS, aut huc
Est tibi sed salvo visus adire pede?
Et signa addebam, quibus illi notior esset.
Certum aliquid cupido sed mihi nemo dedit.
Jam mora suspecta est, suspecta silentia tanti
Temporis, et curas auctat. alitque dies.
Cum subito attonitas infandus nuntius aures
Accidit, hei, vixit mutua cura tua!
Ille tuus vixit PALMERIUS ignis; ut eheu
ARGENTORATUM vix satis institerat.
Obstupui, linguamque dolor praecidit, et excors
Luctu (si qua fides) et sine mente fui.
Talis, ubi exanimum Patroclum audivit, Achilles,
Nisus in Euryali funere talis erat.
Mox planxique manu turbatum pectus utraque,
Et jeci in magnos libera verba Deos.
Crudeles Parcas, crudelia numina dixi,
Tam cupida carpunt quae meliora manu,
Deteriora sinunt. quis non stridentia Vates
Carmina qui misera sibilat e stipula,
Quod non Aonidum vivit pusatque venenum?
Nec nisi decrepito solvitur a senio?

Hic vatum princeps, et Musarum unica cura,
Vix etiam juvenis exiit, et moritur.
Librorum vivunt pestes tenebraeque bonorum;
Hic priscis Phoebus Vatibus alter obit.
Ergo jaces nostrae nuper spes magna juventae,
Et certa et dubia sorte fidele caput:
Ergo iaces, tecumque iacet pietasque, fidesque
Et columella mei prima sodalitii.
Cum quo jucundas Musis plaudentibus horas
Condebam, et studiis omnia nota meis:
Cujus limatas semper modulabar ad aures,
Affectans uni nostra probare tibi.
Tu mihi cunctorum PALMERI solus habebas
Instar. inhumanum non ego vulgus amo.
At nunc, te rapto, mihi nec consortia grata.
Nec libri dulces, et mea Musa silet.
Tu mea, tu moriens nostrae omnia gaudia vitae
Frater, in aeternam vertis amariciem
Tecum si qua fuit, fugit me gratia, tecum
Et Musae et Veneres et periere joci.
Nec mihi iam superest, praeter plorare, tuique
E desiderio non abeunte mori.
Quamvis nulla mali iam te contagia laedunt,
Sed colis Elysii rura beata soli.
Qua sedes stat fixa bonis, quos vita probavit
Innocuos, factis abstinuitque malis.

Illic est, cuicumque pio mors impia Vati
Injecit rapidas insidiosa manus:
Illic Flaminius, Bembusque, et Vida recentant
In numerum sacro in gramine dia mele,
Illic Aonius rediturae buccina vitae
Tot Carum exemplis et ratione premit.
At tu Lotichio PALMERI molle canenti
I comes, et patria ductus et ingenio.
Omnia sunt illic placidae plenissima pacis,
Et viret assiduo vere beatus ager.
Heic tibi parta quies, heic sanctae debita menti
Otia perpetuo tempore laetus agis.
Et te per terras divinis capta libellis,
Laudat doctorum gens studiosa Virum.
Ingeniique aciem mire solertis adorat,
Et medicam criticae dexteritatis opem,
Et tua de reliquo mussans promissa requirit,
Vana quidem, (novi) non ea lenta tamen.
Sed te quam justae possint defendere caussae,
Optimus ante omnes testis ego unus ero.
Conscius, in quantas te involverit undique tricat
Mors patris et patriae nupera cura rei.
Et tamen haec partim CAMP I custodia servat:
Pars latet, aut tecum cum morerere, fuit.
Quae, moneo, servate, mei monumenta sodalis,
Et date communi utenda fruenda bono,

In quos inciderint. at vos librariae adunca
Hinc, moneo, felles, hinc procul ite manu.
Non mea me pietas, dum vivo, relinquet:
Manibus assertor sat vigil unus ero.
Unus ero, titulis alienis abdita qui non
PALMERI in populos ire reperta sinam.
Verum adeo vindex, asinumque e pelle leonis
Extractum meritis stigmasin involiiam.
At tu, sancte, tui pietatem agnosce sodalis,
Et gaude magno, frater, in Elysio.
Exspectaque ad te properantem perpete luctu,
Illa meis lacrimis ultima finis erit.

AD MUSAS.

HEic Helicon, Musae, PALMERI effloret ab urna,
Ascra poetificis heic scatet uber aquis.
Aona ne divae, ne Grajum quaerite fontes.
Cum tumulo hoc isthaec omnia Rhenus habet.

AD EASDEM ET GRATIAS.

FUnde crocum et violas, huc purpureos hyacinthos
Porrice, et Idaliis lilia mista rosis.
Et vos ad tumulum Pindo appropriate Camenae,
Gratiae et usque ipso accurrite Acidalio.
Illis ingenii, vobis quaecumque leporum
Copia, PALMERI funere commoritur.

IN NOMEN PALMERII.

PALMERI, cecidit certum tibi nominis omen;
Et priscis palmam vatibus unus habes.

AD POETAS AEQVALES et Amicos.

POsthi, Modi, Melisse, Musici alites;
Quos sacra luco Laurus Aonum tegit,
Et laeta concinentium audit carmina.
Lugete divini alites, et candidas
Mutate nigris cantilenas naeniis.
Ego illa vestra libethri in ripis soror,
Rheno usque Moeni nuncia advolo vada,
Eheu doloris impotentis nuncia;
Narrans fuisse principem Libethridum,
Fuisse (vaeme!) maximumque et optimum
Vatum bonorum, an fallor? an PALMERIUM
Vixisse persensistis e virtutibus?
Alaque luctum concrepante ostenditis.
Ille ipse vixit, ah! lacusque pallidos
Nunc potat, unda longule Permesside.
Nec iam piis melismasin, velut prius,
Me, vosque delinibit; aut reconditos
Vatum priorum publico asseret modos.
At Vos piae summo Poetae ducite

Funus volucres, naeniaque flebili
Sonate laussos, donum amoris ultimum.
Ego hinc remigro visere ad Belgas, ubi
Dusaeus ardor, Lipsia et mellinia,
Lernutiusque tinnit argutum lepos,
Ubi resultat Utenhovium melos,
Et vis Rolandia, et venustas Pectia,
Spiransque Martem Werdeburgii impetus.
Meo Poetae concinens funebria
Unde unde justa: quae nec atterat dies,
Nec tacita sensim oblivio ulla oblitteret.
Dein domum conversa, carum comparem
Lugebo lamentatione perpeti.
Non me ulla nox dolore vacuum, non dies
Videbit; ut palumbem in altis arborum
Ramis gementem, aut turturem amisso pari.

NAENIA.

QUis desiderium flebile leniet
Tam cari capitis? quis mihi lugubris
Planctus et lacrumarum injiciet modum?
Dum te, te illicium omnium,
PALMERI, te animi dimidium mei
Extinctum propero funere conqueror,
Singultuque sonanti cieo asperis
Fatorum invidiam deis.
Vos testor, studiis quis tenerae suis

Mollivere animi mentem Heliconides:
Vos, quorum lepidae moribus aureum
Afflarunt Charites decus:
Vidistis ne alium vi celeri ingeni,
Doctrinaeve parem divite copia?
Eccui judicio tersior alteri
Pectus lima poliverat?
Eccui, quod mihi me surpuerat, labris
Sedit mellifluis Svada venustior?
Seu frictis salibus ludere, seu magis
Staret seria proloqui.
At germana fides et duplicis doli
Hostis sanctis amor, puraque veritas
Ec quando invenient huic similem alterum?
Heu tu frater, eras mihi,
Tu mihi fidus eras, frater: et omnibus
Commune auxilium rebus in asperis;
Laetis conscius. et paene eadem mihi
Gaudens gaudia. nunc (dolor!)
Nunc justum ante iaces exanimis diem.
Nec virtus animi, nec pietas tibi
Quicquam, non lepor, aut nobilium sagax
Pectus profuit artium.
At curis hominum tristibus es tamen
Functus: perpetuae me querimoniae
Me suspiria, me discruciat tui
E desiderio dolor.

IN TUMULUM

NOn hic PALMERI tumulus. ne crede viator.
Tot bona non unus clusa tenet tumulus.
Ipse animus patrio fruitur iam liber Olympo,
Agnoscitque tuam, Christe sequester, opem.
Vociferantur humi divina poemata semper,
Ingenio priscis vatibus ire parem.
Spirat limati censoria judicii vis
In criticis etiam nunc animosa libris.
Fama vehit clarum super ardua sidera nomen,
Quoque dies exit limite, quoque subit.
Quantilla e quanto sita sunt heic; ossa cinisque
PALMERI, immensus cetera mundus habet.

LITERARUM DAMNUM.

SOl fuerat Vatum tenebris PALMERIUS ortus,
Luxerat et pulsa nocte serena dies.
Nunc Sol ille abiit, subiitque inimica diei
Pristina in obductos mox revoluta libros.
At gemino divum collucent atria sole,
Vitam hominum tenebrae noctis, ut ante, premunt.
Viderat exanimum PALMERI funia;, et infit
Illacrimans scissis Calliopeia comis,
Eheu Parnasi cecidit spes tertia, et una
Occidit Ausonii plurimis oris honos!
Hic tibi solus erat Germania magna, quod audit
Scaliger in Celtis, Lipsius in Batavis

OMNIA PALMERIUM quaerunt, in omnibus Ego maxime.

FLet Rhenus, Rheni regina Colonia luget,
Omne suum tecum, JANE, obiisse decus.
Turritas laniata comas Germania mater
Spe juvenem tanta se genuisse negat.
Ille tuus, tuus ille animus GULIEL MIUS alter,
Triste gemens, cupio te moriente mori;
Te cupio moriente mori: non ulla supersit
Vita mihi, vita te moriente mea.
NUper amor, nuper mihi solus ocellus; at, eheu!
Nunc desiderium flebile, nunc lacrimae,
PALMERI, quae me nunc tempora, quae mihi vita
Posthac, te procul hinc depereunte, manet?
Exspes, et luctu ac multo squallore macescens,
Te desiderio consequar et lacrimis.
MEl MELLERE meum vixisti. melle fluebat
Dulcior, et divum nectare sermo tibi.
Nunc mihi fel fis emoriens, seu fellis amari
Vincit amaritiem maior amaror alis.
O miseras, MELLERE, vices; te mella sodali
Pascebar, soli fel mihi triste manet.

AD JACOB. CAMPIUM ET HIER. BERCHEMIUM.

O veri specimen beatum amoris
Berchemi auree, et entheate CAMPI!
Lugete, et querulo dolore pleni
In salsos lacrimarum abite rivos.
Ille flosculus Allemaniarum,
Rehni adorea prima, litterarum
Sol, PALMERIUS; ille utrique vestrum
Quimage unicus unicis ocellis,
Fuit. me miserum! mihi quot illud
Exit cum lacrumis, fuit? quis autem
Fata, immitia fata, sat superque
Incusaverit? o meum dolorem!
O factum male! o maligna fata!
Tam bellum juvenem male abstulistis.
Summam qui Sophiae tenebat arcem.
Qui vates numeris vel his, vel illis
Dentatis dialecticos logismis,
Linguae flumine Rhetoras disertos
Antevenerat undecumque cunctos.
Qui seu ludere mallet et jocari,
Regnum planitus obtinebat omnium
Leporum et Venerum et facetiarum;
Sive consilio foret severo
Usus, Pallada corde continebat,

Quam Laertiadae faventiorem.
At vobis male sit maligna fata,
Quae nobis lepida omnia invidetis.
Vestra nunc opera meus sodalis
Crudeles (dolor!) oppetivit umbras.
At super mihi solitudo soli est
Multis cum lacrimis; dolorque vobis
BERCHEMI auree, et entheate CAMPI.

DAMNUM JURIS CIVILIS et litterarum.

CErtabant Themis et Musae, quae castra teneres
PALMERI, partes et sequereris utras.
Et tibi pierides sua certatim, et sua dona
Diva Themis sancto fuderat e gremio.
Ergo, tam dubiae dirimas ut jurgia pugnae,
Et Themin, et Musas, charus utrique, colis.
Nec tibi se quisquam vel in his componere castris,
Illo vel poterat aequiparare foro.
Invidit Nemesis, vitamque nefaria rupit.
Sic cadis. at tecum Musa, Themisque cadunt.

AD HENRICUM SUDERMANNUM JC. Anfae Saxonicae Syndicum.

ET tu conceptos dudum de Vate Latino,
HENRICE, versus flagitas,

Incusasque moras omnes, lenteque tenacem
Promissionis increpas.
At mihi percussit luctus inopina procella,
Statuque dejecit suo
Mentem et fecundo clusit sub pectore venam,
Fons unde Musicus fluit:
Ex quo PALMERI cognovi flebile fatum
Tam derepente mortui.
PALMERI cujus tantum mihi creverat ardor,
Quantum humidos propter lacus
Aut tenerae salices, aut florea summicit alnus,
Aqua juvante, brachia.
Notus et ille quidem tibi SUDERMANE, tuisque
Magister olim liberis,
Sed mihi praecipue fidei perspectus, et omni
Amoris astu liberi;
Quali Trinacriis olim flagravit in arvis
Damonis igne Phintia.
Idcirco iaceo luctu externatus acerbo,
Nec personare barbito,
Nec me laeta juvat deducere carmina solum
PALMERIUM recogito;
PALMERI superos manes, animumque reposco;
PALMERIANO funeri
Ingemino lausos, et lamentabile carmen
Falloque fletum questubus.

Hoc opus, hic labor est alto maerore furentis,
HENRICE. laeta mox tibi
Decantabo libens, cum iam mihi redditus ipsi
Pausam dolendi fecero;
Velratione animi, vel temporis intervallo
Curabilis. tunc GAMBARAE
Quid mihi LAURENTIS videantur singula dicam;
Nunc naeniae solae levant
Maerentem, tristique melos miserabile planctu
PALMERIO super juvat.

AD LUDOVICUM HALLERUM ab Hallerstein.

OMnem, HALLERE, diem crede supremum; neque strennuae
Tu confide juventae nimium, nec valetudinem
Metire eximiis, credulus a viribus. imminet
Occulte insidians vitae hominum saeva necessitas
Fati, nosque nihil mente agitantes minus abripit.
Involvens tenebris exanimum pallidulis caput.
Non illam ingeniis nobilibus parcere, nos monet
PALMERI ah nimium desubito praecipitata mors.
Ne totos habeat nos tamen indigna rapacitas
Parcarum, studiis nobilibus dediti et artibus,
Pensemus mala dispendia vitae egregio lucro
Clari nominis, et perpetuum floridae adoreae.
Immortalis enim, quam pariunt carmina, laus manet.

AD PALMERIUM, VILLAM et solum Natale Palmerii.

VIllarum ocelle, flos agri suburbani,
Scatebra aquarum, mater arborum laeta,
PALMERIUM, PALMERII parens nostri,
Herediumque rure gratius quovis
Meo Poetae, quo beatus et Crassos
Ridebat, et vesanias tyrannorum.
Dole misella derepente privata
Ingente alumno, quem tibi Ubium mater
Dudum invidebat, et fremebat urbana,
Quaecumque alebat, undecumque prognata,
Ingenia Vatem subsequi suburbanum.
Non ille posthac, ut solebat, abjectus
In cespitis virente culcita vestri,
Mirantibus cantabit entheum nymphis,
Crepantibusque colloquetur arbustis.
Non ambulator patrios agros circum
Ibit, molae nec ambitu catillante
Sonum strepentis hauriet procul rivi
Non otiosas lectiunculis horas
Fallet deinceps in tuo sinu gaudens,
Et teque, seque, nosque mentis argutae
Reconditissimis beabit inventis.
Isthaec fuere, dum meus fuit Vates,

Quem nunc avara sustulit sibi Parca,
Ipso juventae germinantis in flore.
At tu misella hero orba tam pio luges,
Squallent et ipsis gramina horrida in pratis,
Tacentque rivi, nec loquuntur arbusta,
Nullosque nymphae carminum imbibunt cantus,
Muta omnia atque maesta herum suum quaerunt.

AD GODESCALCUM STEWECHIUM Epodi. I.

TUa fide, GODSCALCE, quae mortalium
Vitam reciprocant vices?
Qui nos, malum, sursum deorsum casuum
Volvunt, revolvunt turbines?
Incertiores, seu marinis fluctibus,
Quos bruma motos temperat;
Sive uvida caeli serescentis fide,
Quod aura verna lubricat.
Nec certa cuiquam vita, sed nec mortis est
Vel hora certa, vel dies.
Unus futuris arbiter conscit DEUS.
Secreta quem solum penes
Tutela fati, ignobilis mortablius.
Quis nuper, hei, PALMERIUM

Nostrum videre se putasset ultimum?
Quis illa vota publica,
Illa illa votatam fideli pectore
Tuo meoque prodita,
Frustra ominata saevientibus notis
Ludibrium nos didere?
Inania illa dissipaverunt tamen
Et Eurus et rapax Notus.
Et ille noster, et juventa firmus, et
Vigore corporis, fuit:
Et ille candor, illa nuper - comitas
PALMERIANA obmutuit.
Mors scilicet, quotcumque mortales sumus,
Semel, STEWECHI, nos manet.
Nec parcit aetati bonae, aut valentium
Vim pertimescit virium.
Sed tollit omnes. serius, sive otius
Humana cuncta demetens.
Soli peremnes emicantis ingeni
Fructus beati permanent,
Nec casuum necessitati obnoxii,
Nec saeculorum injuriae.
His vivet, et florebit, et laudabitur
Ubique et usque gentium
Noster sodalis, dum Catino carmine
Europa laeta perstrepet.

Hoc sublevemur unico solacio,
GODSCALCE (name quod est alid?)
Animosque iisdem dediti in studiis bonis
Usque imbuamus artibus
Humana morti cuncta; soli debita est
Sapientiae immortalitas.

AD GRATIAS, MUSAS, MINERVAM.

VOs Gratiae reposco
PALMERII lepores;
Et vos reposco Musae
PALMERIANA plectra;
Et te reposco Pallas
PALMERIANUM acumen.
Haec dum meo minores
Palmerio invidetis,
Aufertis hei; coortae in
Virum, Deae, tot, unum.

IN LIBROS SPICILEGIORUM posthumos.

NAtus erat Musis PALMERIUS alter Apollo,
Oblitos posset qui renovare choros,
Atque suis adytis vatum instauraret honores,
Veridico reserans abdita fata sono.

Jamque suus Plauto, tuus et tibi Care redibat,
Et tibi cum socco Poene poeta lepor.
Vidit, et invidit Latonae callida proles,
Fata suis hominem liquidiora dare.
Transadigitque virum iaculans. iacet ille, simulque
Omnis Musarum spes recidiva iacet.
Saga tamen, potuit quaecumque reprendere fata
Sublegit tacite Calliopeia soror.
Et dedit in populos, sic nunc PALMERIUS usque
Fatur in aeternis alter Apollo libris.

AD P. MELISSUM, COMITEM Palat. et Equitem, Civem Rom.

AH me, Melisse, quot tuae mi litterae
Redintegrarunt lacrimas?
Salvere dum cera infima PALMERIO
Adscribis, heu, PALMERIO!
Tot ante cui menses suprema stamina
Legere fatales Deae;
Cui iam modo singultientes naenias,
Mistosque fletibus modos
Libaveram, et versu fatigans Caelites
Pia parentaram prece.
Et iam coire vulnus: atque ponere
Paullum videbatur dolor:

Cum, melleae sodalitatis asperam
Te refricante memoriam,
Maeror recurrit: atque cogitatio
(Heu!) solitudinis meae
Mentem nova suffudit aegrimonia,
Luctusque amaros rettulit.
Sic saucius cum conquievit, et simu!
Vis conquievit vulnerum;
Si decubantem valdius tangas manu,
Aestus resaevit et dolor.
Sic luctus instauratus, et tangente te
Vis mi mali recruduit:
Quam nil mihi lenibit, aut tollet, tuas
Praeter, MELISSE, litteras,
Plenas et allocutione litteras,
Et utili prudentia.
Has ergo PAULLE mitte quam primum novas;
Ut hastam Achilleus Telepho.

AD JESUM CHRISTUM Deum O. M. pro Jan. Palmerio.

SPes hominum JESU, cujus nos munere sancto
Post miseram vitam hanc vita beata manet:

Si tua suspexit PALMERIUS enthea verba,
Sidonis hesit speque, fideque tuis;
Si moriens a te precibusque, animoque pependit,
Si pars optavit corporis esse tui;
Excipe, nate Deo, fretam te Rege, tuoque
Sanctam animam tutam numine semper habe,
Sidereosque choros inter, tibi dia, repone
Cantantem attonitis carmina caelitibus.
Vates, cura DEI; caeli praeconia, Vates
Audimus. Vatem Christe tuere tuum.

DIIS MANIB. JANO PALMERIO MELLERO, DIVINI IN GENII VITAE SANCTISSIMAE VIRO BONO REIP. MUSARUM NATO HARUMDEM MALO PUBLICO ET IRRECIPERABILI DAMNO DENATO, JANUS GULIELMUS AMICO INCOMPARABILI LUCTU DESIDERIOQUE PLENUS B. M. D. D. AB HOC MONIM. D. M. A. HAVE ANIME Mr PALMERI HAVE ET AETERNUM VALE. S. T. T. L.

J. MELLERI PALMERI Jambus AD JANUM GULIELMIUM

CUniculi Poeta mollior pilis
Have GULELME, sive Tues GULELMIUS,
Et ut queas havere, havere me jube.
Nam ut optime tibi sit, alteri tibi
Male haud potest; neque ille siverit Deus.
Quid usque ibi, obsecro, est tibi negotii,
In urbe Claudi, ubi togatum et Ubium
Latina sanguinem virago miscuit?
Quid opperiris? aut cui rei sedes
Veterne? sicne tam cito tibi excidi?
Opusque nomine in meo iam aranea
Facit, quum in aerem illico abstulit notus
Fidem, sibique, fratribusque alis pilam?
Tuum quidem hercle nomen obserat fides
In hoc meo tuo, GULELME, pectore.
Neque ulla candidum mari caput dies
Renata tollit, aut cadens facem occulit,
Nec alma noctiluca lampadem quatit
Vehens nigrante languidam rota vicem,
Ut ipse cogitare te immemor siem.
Et ante Scaldis in caput fluat retro,

Quam in hoc levem ille corde ventilet facem
DEUS, qui amica pectora aureo ligat
Jugo; quod ipsum ubi mihi et tibi induit,
Parique jussit ire nos via, meum
Tuumque nomen alteravit invicem;
Tu ut esse ego haud gravere, ego ut GULELMIUS.
Et id negat negare Rhenus Issulam:
Ita ille candor, ille vectus oscine
Olore candor, atque musicus decor,
Ita eruditio togata me capit
Tua, atque palliata, et ignem in ossibus
Ciet, benignitasque mentis incola
Probae, dolo sine atque Ulysse duplici,
Cuive nulla vulpem Iberia assuit.
Et ignea illa vis tui ingeni impetu
Suo atque spiritus Platonici alite
Volans ad usque belluata tegmina
Suprema caeli, et alta transnatans Deune
Cubilia, ac fabrem ipsius Jovis torum.
Adhaec poesis, ut minor sit Actius,
Nec ipse maior Angelus cluat, simul
Lacessis astra, meque surripis mihi.
Sed et mihi quoque affuit (neque abnuis
Scio) perinde quo subire possiem
Tibi: scit hoc Apollo, ut arseris piis
Gemelle frater ustulatus ignibus.

Quid ergo possidere te vetat, rogo,
Ita ut diu occupaveram, GULELME? cur
Habere amore cogor in tuo notam?
An haec inanis est querela amantium,
(Quod o Deus face) et nihil tibi mea
Minusue, plusue fecit imperitia?
Sed a tuis tu abesse non potes libris,
(Ut helluo es profecto litterariae
Dapis) vel usque dum huc pedem afferas, iis
Carere? fallor? an quoque illa cura te
Tenet, libellulos tuos amussitans
Ad unguem ut exigas, quibus trecenties
Trecenta menda sustulisse te e libris
Trecentum opinor; adde, si voles, uti
Voles. ut ut sit huc recurre, si sapis,
Agrum in suburbium, aut, si id est pigro grave,
Remitte me mihi, et meum esse me sine.
Qui enim mei minore parte mecum ago:
In urbe quippe tu vadatus alteram es
Tuis amantiis, leporibus, jocis,
Lubentiaque: sed redire me jube ad
Me. iniquum enim sit unum utrumque te simul
Habere, me carere utroque scilicet.
Si id obsequi quoque, ut soles, morabere,
Malo tuo, GULELME, faxo sis malus.
Cui, quot uspiam truces minas vibrant,

Salire circum iambici caput parant,
Latusque sauciare saevidentibus,
Nefaste. sed Dii nec hoc, nec illa vis
Amoris entheata mutui sinat,
Ut alterum me ego alter increpem malus.
Tu amamodo, et vicem repone mi tuis
Gemelle frater ustulato ab ignibus.

CHRISTO SERVATORI SACRUM.

J. PALMERIO MELLERO UBIO NB

PERACRI CORRUPTIS Romanae linguae scriptoribus emendandis illustrandisque Juveni Amico

JO. MATALIUS METELLUS Sequanus JC. posuit.

REliquias veterum docti et monimenta laboris
Ardua scrutatus, cascaque verba senum;
PALMERI, eriperis terris. At, longa sorores
Debuerant juveni stamina nere Deae.
Hoc tua poscebat virtus: quam fama superstes
Ad loquitur, meriti nomine sacra tibi.

IN J. MELLERUM PALMERIUM.

PAlmerius spicas Clario speculatus in arvo
Hincque iacere atque hinc perdite Hamadriacas;

Collegit studio solerte, maniplum et in unum
Gessit, quae Plauti, quaeque Terentii erant.
At Genio invidens lethum Plautique, Terentique,
In specu Avernicola Spici legum hunc voluit;
Frustra. Mellerus melle hic Plautique, Terentlque
Altus, ovat palma perpete Palmerius.

CASP. CONRADUS UratisL.